اسم پسر چهار حرفی با معنی و ریشه

ستاره | سرویس مادر و کودک –  ممکن است برای نامگذاری فرزند تازه متولد شده‌تان به دنبال نامی باشید که از نظر تعداد حروف با اسم شما یا فرزند قبلی‌تان هماهنگ باشد، یا شاید به دنبال اسم پسر چهار حرفی هستید تا یک جدول یا معما را حل کنید. در هر صورت این مجموعه می‌تواند به شما در این زمینه کمک کند. 

 

 

اگر اسم پسرانه‌ای مد نظر شماست که با یکی از حروف الفبا آغاز می‌شود، از طریق فهرست زیر زودتر به آن دسترسی یابید.

چ	ج	ث	ت	پ	ب	الف
ژ	ز	ر	ذ	د	خ	ح
ع	ظ	ط	ض	ص	ش	س
و	ن	م	ک	ق	ف	غ
					ی	ه

 

اسم پسر چهار حرفی

حرف الف

اَحیا         
معنی: زندگان، زندگی، زندگی از نو، خاندان‌ها، نامی برای شبهای نوزدهم، بیست و یکم، و بیست وسوم ماه رمضان               
ریشه: عربی 

 

اَدهم        
معنی: سیاه، تیرگون؛ آثار نو؛ بند و قید؛ نام پدرِ ابراهیم (ابواسحاق ابراهیم ابن ادهم ابن منصور ابن زید بلخی) معروف به ابراهیم ادهم از بزرگان صوفیه و عرفان        
ریشه: عربی

 

اَرَشک    
معنی: پسر و جانشین اردشیر سوم
ریشه: فارسی

 

اَرحام      
معنی: خویشان، بستگان، مهربانی کردن               
ریشه: ترکی

 

اَرسام      
معنی: هم معنی با آرشام  
ریشه: فارسی

 

اَرشام      
معنی: پسر آرتاشس دوم و برادر تیگران اول، نخستین شاه از شاخه‌ی دوم سلسله‌ی اشکانیان   
ریشه: فارسی

 

اَسعد        
معنی: سعید، نیک بخت؛ خوشترین، مباركترین
ریشه: عربی 

 

اَشرف     
معنی: (اسم دخترانه و پسرانه) گرانمایه‌تر، شریفتر؛ شریفترین، والاترین               
ریشه: عربی 

 

اَطهر       
معنی: پاکیزه‌تر، پاک‌تر، طاهرتر 
ریشه: عربی

 

اَعلا        
معنی: برتر، بالاتر، بلندتر، برگزیده از هر چیز؛ نامی از نامهای خدای تعالی یعنی برتر مطلق؛ سوره‌ی هشتاد و هفتم از قرآن کریم               
ریشه: عربی 

 

اَمان        
معنی: بی ترس؛ ایمن؛ حفاظت، عنایت؛ زنهار، پناه؛ ایمنی، آرامش   
ریشه: عربی 

 

اَمجد        
معنی: بزرگتر، بزرگوارتر، بزرگوار         
ریشه: عربی 

 

اَیاز         
معنی: هوای خنک متحرک، نسیم               
ریشه: فارسی

 

احمد        
معنی: ستوده‌ترین؛ یکی از نام‎های حضرت محمّد(ص) پیامبر اسلام          
ریشه: عربی 

 

ارژن       
معنی: از شخصیت‌های شاهنامه، نام سالار مازندران در زمان کیکاووس پادشاه کیانی 
ریشه: فارسی

 

ارسن      
معنی: به فتح الف و سین، مجلس، بزم، انجمن، مجمع
ریشه: اوستایی – پهلوی

 

ارشد       
معنی: رشیدتر، بزرگتر؛ دارای درجه و مقامی بالاتر از دیگران، مافوق  
ریشه: عربی 

 

اریس      
معنی: زیرک، هوشیار، کشاورز، برزگر، امیر رئیس 
ریشه: عربی 

 

اشیر        
معنی: خوشحال، نام پسر یعقوب (ع)           
ریشه: عبری 

 

اصغر     
معنی: کوچکتر، خردتر، کِهتر     
ریشه: عربی 

 

اکبر        
معنی: بزرگتر، مِهتر؛ سالمندتر، بزرگسالتر
ریشه: عربی 

 

الوا          
معنی: از شخصیتهای شاهنامه، نام یکی از دلاوران ایرانی و نیزه دار رستم پهلوان شاهنامه     
ریشه: فارسی

 

الیا           
معنی: الیاس، خدای من یهوه است، نام یکی از پیامبران بنی اسرائیل و در اسلام یکی از چهار پیامبر جاویدان        
ریشه: عبری     

 

امید         
معنی: آرزو، انتظار، رجا، توقع، چشمداشت؛ اشتیاق یا تمایل به روی دادن یا انجام امری همراه با آرزوی تحقق آن               
ریشه: فارسی

 

امیر        
معنی: پادشاه، حاکم، فرمانده‌ سپاه، سردار، سپهسالار   
ریشه: عربی 

 

امین        
معنی: امانتدار، معتمد؛ از القاب پیامبر اسلام(ص) پیش از بعثت؛ لقب جبرئیل 
ریشه: عربی 

 

اوژن       
معنی: اوژندن، افکندن؛ اوژننده، افکننده، اندازنده       
ریشه: فارسی

 

ایّوب       
معنی: برگشت به سوی خدا؛ از پیامبران بنی اسرائیل که گفته شده است دچار بلاهای زیاد شد، ولی تحّمل کرد تا نجات یافت.               
ریشه: عبری 

 

ایرج        
معنی: یاری دهنده‌ی آریاییها؛ در شاهنامه شاهزاده‌ی ایرانی، پسر کوچک فریدون که پدرش پادشاهی ایران را به او داد.               
ریشه: فارسی

 

ایزد         
معنی: خداوند در فرهنگ ایران باستان        
ریشه: اوستایی – پهلوی

 

ایمن        
معنی: آسوده خاطر، در امان، محفوظ؛ با آسودگی خاطر            
ریشه: عربی 

 

آباد          
معنی: تندرست و مرفه، آراسته    
ریشه: فارسی

 

آبان         
معنی: آبها، (در گاه شماری) ماه هشتم از سال شمسی، (در قدیم) نام روز دهم از هر ماه شمسی، (در اعلام) نام فرشته ی موکل آب و تدبیر امور مسائل آبان ماه      
ریشه: فارسی

 

آبرو        
معنی: حیثیت، شرف، قدر            
ریشه: فارسی

 

آتاش        
معنی: آداش، همنام       
ریشه: ترکی

 

آتان         
معنی: پرتاب کننده        
ریشه: ترکی

 

آتسز        
معنی: اسم سومین فرمانروای سلسه خوارزمشاهی       
ریشه: ترکی  

 

آتلی         
معنی: سواره، صاحب اسب، اسب سوار      
ریشه: ترکی  

 

آتور        
معنی: آتش، آذر؛ یک بخش از تقویم قدیمی ایرانی        
ریشه: اوستایی – پهلوی

 

آتین         
معنی: در زبان زند و پازند جدید ، نو ، بوجود آمده     
ریشه: اوستایی – پهلوی

 

آجیر        
معنی: آژیر، در گویش خراسان به معنی محتاط، کوشا
ریشه: فارسی

 

آچیم        
معنی: نام یکی از نیاکان یوسف نجار که همعصر حضرت مریم بود به معنای خداوند استقرار خواهد یافت.            
ریشه: عبری

 

آداش       
معنی: آتاش، همنام، هم اسم          
ریشه: ترکی

 

آدان         
معنی: مفید سودمند       
ریشه: کردی 

آدلی        
معنی: نامور، نامدار     
ریشه: فارسی

 

آراد         
معنی: (تلفظ: ārād) (در اعلام) نام فرشته موکل بر دین و تدبیر امور و مصالحی که به روز آراد متعلق است، نام روز بیست و پنجم ماه شمسی، (در پهلوی) آرای، آراینده  
ریشه: فارسی

 

آراز        
معنی: نام رود ارس 
ریشه: ترکی  

 

آرام         
معنی: (تلفظ: ārām) سکون، ثبات، آسایش، (در قدیم) مایه آرامش             
ریشه: فارسی

 

آران        
معنی: (تلفظ: ārān) دارای طبیعت گرم، (در اعلام) نام پادشاه آذربایجان در عهد باستان، نام شهری در کاشان، نام شهری است که قباد آن را بنا کرده است، نام سرزمینی در شمال غربی ایران و مغرب دریای خزر (کشور آذربایجان) 
ریشه: کردی 

 

آرون
معنی: دارای صفت نیک و خصلت پسندیده
ریشه: فارسی

 

آرتا
معنی: پاک، نام پهلوان ایرانی – ارتا (به فتح الف) در اوستا به معنای مقدس   
ریشه: فارسی

 

آرخا        
معنی: آرکا، مایه اطمینان و پیشتگرمی        
ریشه: فارسی

 

آردا         
معنی: آرشا، مقدس       
ریشه: فارسی

 

آرسن      
معنی: انجمن، مجمع؛ (در عبری) مردِ مبارز             
ریشه: اوستایی – پهلوی

 

آرشا        
معنی: (تلفظ: āršā) مقدس – آردا، مقدس         
ریشه: فارسی

 

آرکا         
معنی: آرخ، مایه اطمینان و پیشتگرمی        
ریشه: ترکی  

 

آرنا         
معنی: آریایی نژاد         
ریشه: فارسی

 

آریا         
معنی: (تلفظ: āriyā) آزاده، نجیب، نژاد هندوارپائیان که در عهدی بسیار کهن با هم زندگی می‌کردند.
ریشه: فارسی

 

آریز        
معنی: نام کوهی در مسیر مریوان به سنندج
ریشه: کردی 

 

آریس      
معنی: برزگر
ریشه: ارمنی 

 

آرین        
معنی: مرد آریایی – آریایی نژاد، از نسل آریایی         
ریشه: فارسی

 

آریو        
معنی: (تلفظ: āriu) منسوب به قوم آریایی، شبیه آریائیان، آریایی – نام یکی از سرداران بزرگ ایرانی زمان داریوش سوم        
ریشه: فارسی

 

آزاد         
معنی: (تلفظ: āzād) رها شده از گرفتاری یا چیزی آزار دهنده، فارغ، صاحب اختیار، (در گیاهی) درخت جنگلی            
ریشه: فارسی

 

آژنگ      
معنی: چین و شکن پیشانی، خشم، موج کوتاهی که روی سطح آب ایجاد می‌شود.                
ریشه: فارسی

 

آسام         
معنی: سام، داستان خوشایند، همچنین از شخصیتهای شاهنامه 
ریشه: فارسی 

 

آسیم        
معنی: (تلفظ: āsim) به لغت زند و پازند استاد عظیم الشأن و بلند مرتبه، در پهلوی به معنی سیم و نقره          
ریشه: فارسی

 

آشور       
معنی: برهم زننده، تغییر دهنده، نام دومین فرزند سام که نینوا را بنا نهاد؛ گوشه ای در دستگاه ماهور     
ریشه: آشوری

 

آکام         
معنی: سرزمین فراز، سرزمین بلند         
ریشه: عربی 

 

آلیا           
معنی: الیاس  
ریشه: عبری 

 

آمین        
معنی: عربی
ریشه: عربی 

 

آنیل         
معنی: معروف، نامدار  
ریشه: ترکی

 

آوید         
معنی: (تلفظ: āvid) دانش، خرد، مشتاق و خواهان     
ریشه: فارسی

 

آویر        
معنی: آتش    
ریشه: کردی 

 

آهیر        
معنی: آتش    
ریشه: کردی 

 

آهیل
معنی: مرغ انجیرخوار 
ریشه: گیلکی

 

آهین        
معنی: آهن    
ریشه: گیلکی    

 

 

حرف ب           

بَرات       
معنی: نوشته‌ای که بدان دولت بر خزانه یا بر حُکام حواله‌ای وجهی دهد؛ کاغذ زر.  
ریشه: عربی 

 

بَسام        
معنی: بسیار تبسم کننده، خوشرو    
ریشه: عربی 

 

بَشّار        
معنی: بشارت دهنده؛ از اصحاب امام صادق(ع)         
ریشه: عربی 

 

بَشیر       
معنی: مژده آور، مژده رسان، بشارت دهنده        
ریشه: عربی 

 

بَصیر      
معنی: بینا؛ (به مجاز) آگاه؛ از نامها و صفات خداوند  
ریشه: عربی 

 

بَهمن       
معنی: نیک اندیش، نام ماه یازدهم از سال شمسی، نام فرشته نگهبان چهارپایان سودمند، نام چندتن از شخصیتهای شاهنامه               
ریشه: فارسی

 

بُرَیر        
معنی: یکی از شهدای کربلا به روز عاشورا در رکاب امام حسین(ع) که او اول کسی است که بعد از حُر شهید شد.               
ریشه: عربی 

 

بُرزو       
معنی: تنومند، بلند پایه؛ نام پسر سهراب پسر رستم زال، نام آتشکده‌ عهد ساسانی در استان مرکزی                
ریشه: اوستایی – پهلوی

 

بُرنا         
معنی: جوان؛ شاب، ظریف، خوب، نیک، دلاور       
ریشه: فارسی

 

بِلال        
معنی: آب و هر آن چه که گلو را تر کند؛ نام مؤذن و از یاران خاص و صمیمی پیامبر اسلام (ص)               
ریشه: عربی 

 

بِهفر        
معنی: شکوهمند و با جلال و جبروت         
ریشه: فارسی

 

بِهین        
معنی: بهترین، برگزیده‌ترین       
ریشه: فارسی

 

بابر         
معنی: ببر، لقب بعضی از پادشاهان ترک    
ریشه: ترکی  

 

بابک       
معنی: پرورنده و پدر 
ریشه: اوستایی – پهلوی

 

باژه         
معنی: نام یکی از سرداران ایرانی در زمان اردشیر پادشاه هخامنشی         
ریشه: فارسی

 

باسم        
معنی: تبسم کننده؛ شکر               
ریشه: عربی 

 

باشو        
معنی: در گویش خوزستان بچه‌ای که تقاضای ماندنش را از خداوند دارند (از خدا حیات در دنیا را می‌خواهد)       
ریشه: فارسی

 

باقر         
معنی: شکافنده، گشاینده؛ لقب محمّد ابن علی امام پنجم شیعیان محمّد باقر(ع)           
ریشه: عربی 

 

بامی        
معنی: درخشان؛ لقب شهر بلخ  
ریشه: اوستایی – پهلوی

 

باهر        
معنی: درخشان، تابان   
ریشه: عربی 

 

بدیع        
معنی: جدید، تازه، نوآیین؛ زیبا؛ جالب، شگفت انگیز، نادر        
ریشه: عربی 

 

برتن       
معنی: بردیس، به فتح ب و ت، مرد مغرور
ریشه: فارسی

 

برزو       
معنی: بلند بالا ، کنایه ‏از عظمت، نام پسر سهراب       
ریشه: فارسی

 

بزرگ     
معنی: دارای اهمیت و موقعیت اجتماعی، برجسته  
ریشه: فارسی

 

بهبد         
معنی: مرکب از به (بهتر، خوبتر) + بد (پسوند اتصاف)           
ریشه: فارسی

 

بهفر        
معنی: مرکب از به (بهتر، خوبتر) + فر (شکوه، جلال)             
ریشه: فارسی

 

بیان         
معنی: سخن و گفتار خداوند          
ریشه: عربی 

 

بیتک      
معنی: نام جد منوچهر پادشاه کیانی 
ریشه: فارسی

 

بیدار       
معنی: آگاه، هوشیار      
ریشه: فارسی

 

بیژن       
معنی: نام پهلوان ایرانی، پسر گیو و نواده‌ گودرز و رستم        
ریشه: اوستایی – پهلوی

 

بینش       
معنی: (اسم مصدر از دیدن)، (به مجاز) قدرت ادراک و شناخت وسیع و ژرف، بصیرت             
ریشه: فارسی

 

حرف پ

پَیام          
معنی: الهام، وحی؛ مطلبی که به شکل کلام، نوشته یا نشانه‌ای از فرد یا گروهی به فرد یا گروه دیگر فرستاده شود.               
ریشه: فارسی

 

پُرسا        
معنی: پرسنده، جستجوگر           
ریشه: فارسی

 

پاپک       
معنی: استوار، پدر کوچک، از شخصیت‌های شاهنامه               
ریشه: فارسی

 

پاشا         
معنی: (مخففِ پادشاه)، بزرگ   
ریشه: فارسی

 

پایا          
معنی: ماندگار، ثابت          
ریشه: فارسی

 

پناه          
معنی: پشتیبان، حامی، نگهبان     
ریشه: فارسی

 

پویا         
معنی: آن که برای به دست آوردن چیزی می‌کوشد، دونده پی چیزی و جوینده‌ آن     
ریشه: فارسی

 

حرف ت

تَمیم         
معنی: تمام و کامل؛ استوار              
ریشه: عربی 

 

تَوار        
معنی: پرنده  
ریشه: کردی 

 

تارخ        
معنی: (= تارح) به معنی تنبل؛ نام پدر حضرت ابراهیم (ع)       
ریشه: عبری 

 

تباک       
معنی: از شخصیتهای شاهنامه، نام دلاور ایرانی و فرمانروای جهرم در زمان اردشیر بابکان پادشاه ساسانی            
ریشه: فارسی     

 

تبرّک      
معنی: مبارک بودن، مبارکی، خجستگی، خوش یمنی؛ برکت گرفتن.         
ریشه: عربی 

 

تخار        
معنی: نام چند تن از شخصیتهای شاهنامه، از جمله نام یکی از همراهان فرود          
ریشه: فارسی

 

تژاو        
معنی: از شخصیتهای شاهنامه، نام دلاور تورانی داماد افراسیاب تورانی   
ریشه: فارسی

 

تکین       
معنی: پهلوان دلاور      
ریشه: ترکی  

 

توار        
معنی: نوعی ریسمان؛ توارکوه نام کوهی در شمال ایران           
ریشه: فارسی

 

توان        
معنی: قدرت، توانایی             
ریشه: فارسی

 

تورج       
معنی: نام پسر بزرگ فریدون 
ریشه: اوستایی – پهلوی

 

تورک     
معنی: نام پسر شیدسب پادشاه زابلستان        
ریشه: فارسی

 

توسن      
معنی: اسب سرکش       
ریشه: ترکی  

 

توکل       
معنی: یقین داشتن به رحمت خداوند      
ریشه: عربی 

 

توما         
معنی: توام، همراه، نام یکی از حواریون حضرت عیسی (ع)    
ریشه: یونانی

 

تیام          
معنی: (اسم دختر و پسر) چشمانم؛ عزیز و گرامی      
ریشه: لری    

 

حرف ث

ثامر        
معنی: میوه دهنده، ثمردهنده         
ریشه: عربی 

 

حرف ج

جابر        
معنی: ظالم، ستمگر 
ریشه: عربی 

 

جادی      
معنی: زعفران              
ریشه: فارسی

 

جاسم       
معنی: عاميانه قاسم       
ریشه: عربی 

 

جاهد       
معنی: كوشا، ساعی      
ریشه: عربی 

 

جبار        
معنی: دارای سلطه و قدرت   
ریشه: عربی 

 

جرير      
معنی: نام دانشمند معروف و مؤلف تاريخ طبری         
ریشه: عربی 

 

جعفر       
معنی: جوی بزرگ، نام امام ششم شيعيان           
ریشه: عربی

 

جلال       
معنی: عظمت، بزرگی، شكوه      
ریشه: عربی 

 

جليل       
معنی: بلند مرتبه، بزرگوار، از نامهای خداوند            
ریشه: عربی 

 

جمال       
معنی: زيبايی
ریشه: عربی 

 

جنيد        
معنی: نام عارفی معروف در قرن سوم هجری            
ریشه: عربی 

 

جواد        
معنی: بخشنده، از نامهای خدواند، لقب امام نهم شيعيان               
ریشه: عربی 

 

جويا        
معنی: جستجو كننده، جوينده         
ریشه: فارسی

 

جهان       
معنی: كيهان، عالم، گيتی، به صورت پسوند و پيشوند همراه با بعضی نامها می‌آيد و نام جديد می‌سازد مانند ملك جهان، جهان آفرين               
ریشه: فارسی

 

حرف چ

چابک     
معنی: چالاک‎، زیبا و ظریف، زیباروی       
ریشه: فارسی

 

چاوه        
معنی: عزیز  
ریشه: کردی 

 

چکاد       
معنی: بالای کوه، قله    
ریشه: فارسی

 

حرف ح

حَسیب     
معنی: دارای فضل و کمال اکتسابی یا ذاتی، بزرگوار؛ از اسامی خداوند    
ریشه: عربی 

 

حَمّاد        
معنی: بسیار سپاسگزار، بسیار حمد کننده و ستاینده     
ریشه: عربی 

 

حَمود       
معنی: ستوده و پسندیده؛ حمد کننده، بسیار سپاسگزار پروردگار  
ریشه: عربی 

 

حَنیف      
معنی: درست و پاک، راستین؛ معتقد به یگانگی خداوند           
ریشه: عربی 

 

حِسام       
معنی: شمشیر تیز و برنده            
ریشه: عربی 

 

حِسان      
معنی: بسیار خوب، نیکروی    
ریشه: عربی 

 

حِکمت    
معنی: معرفت به مسائل، خردمندی، علم خداوند              
ریشه: عربی 

 

حاتم        
معنی: حاکم، قاضی، داور        
ریشه: عربی      

 

حارث     
معنی: کشاورز، برزگر 
ریشه: عربی 

 

حاصل    
معنی: نتیجه، کسب شده
ریشه: عربی 

 

حافظ       
معنی: آن که مراقبت یا حفاظت از کسی، جایی یا چیزی را بر عهده دارد. نگهبان
ریشه: عربی 

 

حامد        
معنی: سپاسگزار          
ریشه: عربی 

 

حامی      
معنی: منسوب به حام پسر نوح، حمایت کننده               
ریشه: عربی 

 

حانی       
معنی: میش یا گاو وحشی             
ریشه: عربی 

 

حبان       
معنی: نام یکی از صحابه پیامبر (ص)        
ریشه: عربی 

 

حبیب      
معنی: دوست، یار        
ریشه: عربی 

 

حزین      
معنی: اندوهگین           
ریشه: عربی 

 

حسین      
معنی: خوب، نیکو؛ نام سومین امام شیعیان 
ریشه: عربی 

 

حشمت    
معنی: بزرگی و احترام ناشی از داشتن قدرت و ثروت بسیار؛ شرم، حیا، پروا          
ریشه: عربی 

 

حفیظ       
معنی: حافظ نگهبان، هوشمند و یادگیرنده    
ریشه: عربی 

 

حکیم       
معنی: پزشک، فرزانه، از نامهای خداوند             
ریشه: عربی 

 

حلیم        
معنی: خویشتن دار، با صبر و تحمل     
ریشه: عربی 

 

حمام        
معنی: کبوتر 
ریشه: عربی 

 

حمزه       
معنی: شیر، حمزة ابن عبدالمطلب عموی پیامبر اسلام(ص)     
ریشه: عربی 

 

حنان       
معنی: بخشاینده، از صفات خداوند
ریشه: عربی 

 

حنین       
معنی: اشتیاق، ناله، زاری            
ریشه: عربی 

 

حنیف

معنی: هدايت به استقامت و راه مستقيم

ریشه: عربی

 

حیدر       
معنی: شیر، اسد؛ لقب حضرت علی(ع)     
ریشه: عربی 

 

 

حرف خ

خُلود        
معنی: همیشه باقی ماندن، جاودانگی         
ریشه: عربی 

 

خالد         
معنی: پاینده، جاوید       
ریشه: عربی 

 

خالق       
معنی: به وجود آورنده، از نامهای خداوند  
ریشه: عربی 

 

خسرو     
معنی: پادشاه، نیکنام و دارای آوازه نیکی، نام چندتن از شخصیتهای شاهنامه 
ریشه: فارسی

 

خلیل       
معنی: دوست یکدل، لقب ابراهیم(ع)           
ریشه: عربی 

 

حرف د

دارا         
معنی: برخوردار از چیزیt مالک، ثروتمند؛ (به مجاز) خداوند      
ریشه: فارسی

 

دانا          
معنی: دارای عقل و تجربه و آگاهی             
ریشه: فارسی

 

دانش       
معنی: علم     
ریشه: فارسی

 

داور        
معنی: حَکَم؛ قاضی؛ (به مجاز) خداوند، پادشاه، حاکم.
ریشه: فارسی

 

دلیر         
معنی: شجاع، جسور و بی پروا             
ریشه: فارسی

 

دیار         
معنی: سرزمین، زادگاه        
ریشه: عربی 

 

دیان        
معنی: (دخترانه و پسرانه) هم معنی با دیانا، (در اسطوره‌های رومی) الهه‌ی ماه، آرتمیس یونانی، حاکم        
ریشه: فرانسوی  

 

حرف ذ            

ذاکر        
معنی: آنکه خدا را ستایش می‌کند.             
ریشه: عربی 

 

حرف ر

رَزان       
معنی: تاکستان، باغ انگور؛ (در عربی) با وقار و آراسته       
ریشه: فارسی

 

رَسام       
معنی: رسم کننده، طراح، نقاش    
ریشه: عربی 

 

رَشاد       
معنی: هدایت یافتن، رستگاری    
ریشه: عربی 

 

رَشید       
معنی: دارای قامت بلند و متناسب، شجاع، دلیر؛ از نامها و صفات خداوند        
ریشه: عربی 

 

رُستم       
معنی: کشیده، بزرگ تن، دلیر و پهلوان، در شاهنامه پهلوان ایران        
ریشه: فارسی

 

رُهام        
معنی: در شاهنامه پهلوان ایرانی، (در عربی) پرنده‌ای که شکار نکند.      
ریشه: فارسی

 

رادا         
معنی: منسوب به راد    
ریشه: فارسی

 

راشا        
معنی: سرسبز و خرم و با طراوت، راهِ شادی، راه عبور            
ریشه: فارسی

 

راشد       
معنی: آن که در راه راست است؛ دیندار، متدین          
ریشه: عربی 

 

راغب     
معنی: دارای میل و رغبت به چیزی یا کسی، مایل  
ریشه: عربی 

 

رافع        
معنی: رفع کننده، بلند کننده، از صفات خداوند          
ریشه: عربی      

 

راما         
معنی: منسوب به رام، یکی از تجلیات وشنو در اساطیر هندی   
ریشه: سنسکریت 

 

رایا         
معنی: (اسم پسر و دختر) آنکه مورد توجه خداوند است، فکر و اندیشه      
ریشه: عبری 

 

ربیع        
معنی: فصل اول سال، بهار، در گاه شماری نام دو ماه از سال قمری          
ریشه: عربی 

 

رحمت    
معنی: دلسوزی و مهربانی؛ عفو مخصوصِ خداوند              
ریشه: عربی 

 

رحیم       
معنی: بسیار مهربان، مهربانی؛ از نامها و صفات خداوند           
ریشه: عربی 

 

رزاق      
معنی: روزی دهنده؛ از نامهای خداوند         
ریشه: عربی 

 

رزین      
معنی: محکم استوار باوقار           
ریشه: عربی 

 

رفیع        
معنی: افراشته، مرتفع، بلند؛ با اهمیت، ارزشمند، عالی              
ریشه: عربی 

 

رهان       
معنی: (تلفظ: rahān) رهنده، رهاشونده       
ریشه: فارسی

 

زَریر       
معنی: تیز خاطر؛ سبک روح؛ زرینبر و زرین جوشن، نام پهلوان ایرانی   
ریشه: فارسی

 

حرف ز

زُبید        
معنی: عطیه و بخشش  
ریشه: عربی 

 

زُبیر        
معنی: از خویشاوندان و از صحابه‌ی پیامبر اسلام(ص)              
ریشه: عربی 

 

زُهَیْر
معنی: شکوفه دار و درخت پر شکوفه؛ نام یکی از شهدای کربلا
ریشه: عربی 

 

زاهد        
معنی: پارسا، پرهیزکار
ریشه: عربی 

 

زاهر       
معنی: درخشان، روشن، تابان، (به مجاز) دارای تشخیص، ممتاز              
ریشه: عربی 

 

زرار       
معنی: تیزفهم، سبک روح؛ پدر بابک و نیای اردشیر بابکان است.             
ریشه: فارسی

 

زعیم       
معنی: پیشوا، رهبر       
ریشه: عربی 

 

زمان       
معنی: جریانی پیوسته، بی آغاز               
ریشه: فارسی

 

زهیر       
معنی: از شخصیتهای شاهنامه، نام دلاوری ایرانی در سپاه کیخسرو پادشاه کیانی      
ریشه: فارسی

 

زیار        
معنی: نام نیای آل زیار، سلسله‌ای از پادشاهان و امرای ایرانی نژاد در گرگان          
ریشه: فارسی

 

حرف ژ

ژافه        
معنی: نام یکی از پسران نوح       
ریشه: فارسی

 

ژوان       
معنی: میعادگاه عاشق و معشوق   
ریشه: کردی 

 

ژورک    
معنی: پرنده‌ای سرخ رنگ به اندازه گنجشک              
ریشه: فارسی

 

ژیار 
معنی: شهرنشینی، تمدن؛ زندگی شهروندان
ریشه: کردی

 

ژیان        
معنی: خشمناک و شجاع
ریشه: کردی 

 

ژیگس     
معنی: نام پدر میرسوس سردار پارسی در زمان داریوش پادشاه هخامنشی  
ریشه: فارسی

 

حرف س

سَتار        
معنی: آنکه چیزی را پوشیده و در پرده میدارد، پوشنده، از نامهای خداوند 
ریشه: عربی 

 

سَجّاد       
معنی: بسیار سجده کننده؛ لقب امام چهارم شیعیان  
ریشه: عربی 

 

سَحاب     
معنی: ابر
ریشه: عربی 

 

سَدِنا        
معنی: سدن + الف (اسم ساز)، خدمت کردن کعبه    
ریشه: فارسی

 

سَرمد      
معنی: پایدار، پیوسته     
ریشه: عربی 

 

سَمیر       
معنی: داستان پرداز، قصه گو      
ریشه: عربی 

 

سَمیع       
معنی: از نامهای خداوند؛ شنوا     
ریشه: عربی 

 

سروش    
معنی: پیام آور؛ فرشته‌ی پیام آور، فرشته؛ پیامی که از عالم غیب برسد، الهام           
ریشه: فارسی

 

سُعود       
معنی: جمع سَعد، سعادتها، نیک بختیها، خجستگیها    
ریشه: عربی 

 

سِراج      
معنی: چراغ، روشنایی 
ریشه: عربی 

 

سابق       
معنی: مربوط به گذشته، پیشین، مقدم
ریشه: عربی 

 

ساجد       
معنی: سجده کننده         
ریشه: عربی 

 

ساشا        
معنی: مدافع و محافظ مردان        
ریشه: یونانی

 

ساعد       
معنی: مساعدت کننده، مددکار      
ریشه: عربی 

 

ساکو       
معنی: کوه بدون گیاه؛ ساده و بی آلایش؛ یکسان و یکنواخت       
ریشه: کردی 

 

سالم         
معنی: فاقد بیماری جسمی یا روحی، منزه و به دور از مفاسد اخلاقی
ریشه: عربی 

 

سامِر       
معنی: افسانه گوینده، افسانه گویندگان         
ریشه: فارسی

 

سامه       
معنی: عهد، پیمان؛ جای امن و امان، پناه، مأمن        
ریشه: فارسی

 

سامی      
معنی: عالی، بلند مرتبه، بلند؛ منسوب به سام پسر نوح نبی(ع)  
ریشه: فارسی

 

ساهر       
معنی: بیدار   
ریشه: عربی 

 

سباک      
معنی: از شخصیتهای شاهنامه، نام فرمانروای جهرم در زمان اردشیر پادشاه ساسانی
ریشه: فارسی

 

سپند
معنی: مقدس، اسپند؛ دانه سیاه و خوشبویی که برای دفع چشم زخم در آتش می‌ریزند.               
ریشه: فارسی

 

سپهر       
معنی: آسمان؛ روزگار  
ریشه: فارسی

 

سدرا       
معنی: نام درختی در آسمان هفتم بهشت       
ریشه: فارسی

 

سدنا        
معنی: (دخترانه و پسرانه)(تلفظ: sadenā) سجده کننده بر خانه خدا      
ریشه: عربی 

 

سعید       
معنی: خجسته، مبارک؛ خوشبخت، سعادتمند               
ریشه: عربی 

 

سوما       
معنی: (تلفظ: sumā) ماه، نور ماه، (به مجاز) زیبا، در گویش مازندران نهر آب       
ریشه: فارسی

 

سهام        
معنی: سهم‌ها، بهره‌ها 
ریشه: عربی 

 

سیکا       
معنی: نوعی درخت، در گویش مازندران اردک          
ریشه: فارسی

 

سینا         
معنی: دانشمند، نام جد ابن سینا پزشک و دانشمند نامدار ایرانی     
ریشه: فارسی

 

حرف ش

شُبَیر       
معنی: شیر کوچک       
ریشه: عربی 

 

شُعَیب     
معنی: پیامبری که بر اساس قرآن پس از هود و صالح در شهر مَدیَن می‌زیسته و احتمالا پدر زن حضرت موسی (ع) بوده‌است.               
ریشه: عبری 

 

شِهام        
معنی: تیز خاطر، چالاک              
ریشه: فارسی

 

شادن       
معنی: بچه آهو، زیبا و لطیف مانند بچه آهو               
ریشه: عربی

 

شارو       
معنی: بازمانده یا پنهان 
ریشه: کردی 

 

شاکر       
معنی: سپاسگزار؛ در حال شکرگزاری    
ریشه: عربی 

 

شانلی      
معنی: افتخار آمیز؛ مشهور           
ریشه: ترکی  

 

شاها        
معنی: نام قلعه‌ای که هولاکوخان اموال و خزاین خود را آنجا گذاشته بود.  
ریشه: فارسی

 

شاهد       
معنی: گواه، حاضر، مرد خوبروی؛ محبوب، خدای تعالی           
ریشه: عربی 

 

شاهو       
معنی: آن که چون شاه بزرگ و شکوهمند است.          
ریشه: فارسی

 

شایا         
معنی: شایسته
ریشه: فارسی

 

شبان       
معنی: چوپان
ریشه: فارسی

 

شبنا         
معنی: جوان
ریشه: عبری 

 

شجاع      
معنی: آن که از چیزی یا کسی نمی‌ترسد، پردل و جرئت، دلیر    
ریشه: عربی 

 

شریف     
معنی: دارای شرف، ارجمند، بزرگوار           
ریشه: عربی 

 

شفیع       
معنی: آن که تقاضای عفو و بخشش گناه کسی را از دیگری می‌کند، شفاعت کننده    
ریشه: عربی 

 

شفیق       
معنی: مهربان، دلسوز  
ریشه: عربی 

 

شکور     
معنی: شکرکننده، پاداش دهنده‌ی بندگان؛ از نامهای خداوند       
ریشه: عربی 

 

شکیب     
معنی: تحمل، بردباری، صبر      
ریشه: فارسی

 

شکیل      
معنی: زیبا، پسر خوش چهره       
ریشه: عربی 

 

شوان       
معنی: (تلفظ: šo (a) vān) شبان، چوپان 
ریشه: کردی 

 

شهاب      
معنی: پدیده‌ای به شکل خطی درخشان که به علت برخورد سنگ آسمانی با جو زمین و سوختن سریع آن به طور ناگهانی در آسمان دیده می‌شود، بزرگی و جلال 
ریشه: عربی 

 

شهیر       
معنی: معروف، نام آور   
ریشه: عربی 

 

شیرو       
معنی: منسوب به شیر، دلیر و شجاع
ریشه: فارسی

 

حرف ص

صَباح      
معنی: بامداد، روز       
ریشه: عربی 

 

صَمیم      
معنی: صمیمی؛ اوج و نهایت شدت یا ترقی چیزی      
ریشه: عربی 

 

صُهَیب    
معنی: سرخ و سفید به هم آمیخته؛ آن که موهای سرخ و سفید به هم آمیخته دارد.
ریشه: عربی 

 

صِدیق     
معنی: بنده‌ی خاص خداوند؛ بسیار راستگو و درستکار
ریشه: عربی 

 

صابر      
معنی: صبور، شکیبا؛ از نامهای خداوند  
ریشه: عربی 

 

صاحب   
معنی: دارنده، مالک، دارا، همنشین، حاکم    
ریشه: عربی 

 

صادق     
معنی: راستگو         
ریشه: عربی

 

صارم      
معنی: شمشیر تیز، بُرنده           
ریشه: عربی 

 

صالح      
معنی: شایسته و درستکار، نیک       
ریشه: عربی 

 

صامت    
معنی: خاموش، بی صدا، ساکت؛ (به مجاز) طلا و نقره             
ریشه: عربی 

 

صانع      
معنی: سازنده، آفریننده   
ریشه: عربی 

 

صاین      
معنی: (تلفظ: sāyen) نگه دارنده، محافظ، پرهیزکار
ریشه: عربی 

 

صائب     
معنی: راست و درست  
ریشه: عربی 

 

صبور     
معنی: شکیبا؛ از نامهای خداوند        
ریشه: عربی 

 

صدرا      
معنی: (صدر + ا (پسوند نسبت))، منسوب به صدر   
ریشه: عربی 

 

صفار      
معنی: رویگر، نام سلسله‌ای در ایران که سر سلسله آن یعقوب پسر لیث است.             
ریشه: عربی 

 

صفدر     
معنی: صفشکن؛ (به مجاز) شجاع و دلیر؛ از القاب حضرت علی(ع)        
ریشه: عربی 

 

صلاح     
معنی: شایسته و مناسب بودن امری با در نظر گرفتن پیامدهای آن، مصلحت؛ نیکوکاری؛ سودمند بودن           
ریشه: عربی 

 

صوفی    
معنی: اخترشناس، پیرو یکی از فرقه‌های تصوف، درویش         
ریشه: عربی 

 

صولت    
معنی: فرّ و شکوه معمولًا ناشی از برتری کسی یا چیزی بر دیگران، هیبت؛ شدت، سختی، حمله            
ریشه: عربی 

 

صیام       
معنی: روزه گرفتن، روزه            
ریشه: عربی 

 

حرف ض

ضِیغم      
معنی: (تلفظ: zeyqam) شیر بیشه زار، کنایه از فرد شجاع و دلیر          
ریشه: عربی 

 

 

حرف ط

طارِق      
معنی: سوره‌ی هشتاد و ششم از قرآن کریم دارای هفده آیه، در قدیم به معنی هنگام شب            
ریشه: عربی 

 

طالب      
معنی: خواستار، در تصوف به سالک گویند.
ریشه: عربی 

 

طالع        
معنی: طلوع کننده، بخت و اقبال  
ریشه: عربی 

 

طاها
معنی: طه (نام سوره ای در قرآن)
ریشه: عربی 

 

طاهر
معنی: پاک، پاکیزه؛ بیگناه، معصوم؛ (به مجاز) بی آلایش و بی غش         
ریشه: عربی 

 

طغرل     
معنی: پرنده شکاری از خانواده باز              
ریشه: ترکی  

 

حرف ظ

ظافر       
معنی: ظفریابنده، پیروزی یابنده   
ریشه: عربی 

 

ظاهر 
معنی: آشکار، هویدا 
ریشه: عربی 

 

ظهور      
معنی: پدیدار شدن، آشکار شدن    
ریشه: عربی 

 

ظهیر
معنی: پشتیبان، یاور     
ریشه: عربی 

 

حرف ع

عَبید        
معنی: بنده، فرمانبردار، مطیع   
ریشه: عربی 

 

عَبیر       
معنی: نوعی ماده خوش بو کننده که از ترکیب مشک، گلاب، زعفران، و بعضی مواد دیگر تهیه می‌شد و آن را برای خوش بویی همراه داشتند.
ریشه: عربی 

 

عِصام     
معنی: بند، ریسمان، نگه داری؛ شرافت       
ریشه: عربی 

 

عابد        
معنی: عبادت کننده، پرستنده چیزی یا کسی
ریشه: عربی 

 

عابس      
معنی: عبوس و اخمو، مجازا به معنای شجاع و بی باک
ریشه: عربی 

 

عادل       
معنی: با انصاف           
ریشه: عربی 

 

عارف     
معنی: آن که از راه تهذیب نفس و تفکر، به معرفت خداوند دست می‌یابد، دانا، آگاه         
ریشه: عربی 

 

عاشق      
معنی: دلباخته   
ریشه: عربی 

 

عاصم     
معنی: نگهدارنده، محافظ              
ریشه: عربی 

 

عاطِف    
معنی: مهربان؛ برگرداننده            
ریشه: عربی 

 

عاکِف     
معنی: آن که در جایی مقدس برای عبادت اقامت دائم داشته باشد، معتکف؛ حاضر و مقیم        
ریشه: عربی 

 

عالَم         
معنی: کیهان، پهنه‌ زمین و آنچه در آن است، جهان؛ حالت و وضعیت       
ریشه: عربی 

 

عامر       
معنی: آباد کننده
ریشه: عربی 

 

عباد        
معنی: بندگان، نام چندتن از خاندان بنی عباد               
ریشه: عربی

 

عباس
معنی: اخمو، عبوس، بسیار شجاع و دلیر؛ عباسِ بن علی       
ریشه: عربی

 

عزرا       
معنی: نام کاهن و رهبر عبرانیان در زمان اردشیر پادشاه هخامنشی           
ریشه: عبری 

 

عزیز      
معنی: گرامی، محبوب، گرانمایه، محترم، از نامهای خداوند      
ریشه: عربی

 

عظیم      
معنی: بزرگ، با اهمیت، بسیار، از نامهای خداوند 
ریشه: عربی 

 

عقیل       
معنی: خردمند و بزرگوار، عاقل و گرامی
ریشه: عربی 

 

عماد        
معنی: (تلفظ: emād) ستون، (به مجاز) آن که بتوان بر او تکیه کرد، نگاه دارنده
ریشه: عربی

 

عمرو      
معنی: نام پسر لیث دومین پادشاه صفاری    
ریشه: عربی 

 

عمید       
معنی: عاشق و بی قرار، سرور و تکیه گاه طایفه       
ریشه: عربی 

 

عیسا (عیسی)      
معنی: عیسی، معرب از عبری، نجات دهنده، نام پیامبر مسیحیت              
ریشه: عبری

 

حرف غ

غَدیر       
معنی: آبگیری است بین مکه و مدینه در ناحیه‌ی جحفه، روز یا واقعه غدیر که در میان مسلمانان حائز اهمیت است.               
ریشه: عربی 

 

غَفّار        
معنی: آمرزنده و بخشاینده‌ گناهان، از صفات و نامهای خداوند 
ریشه: عربی 

 

غَفور       
معنی: بخشاینده و آمرزنده‌ گناهان، از صفات و نامهای خداوند               
ریشه: عربی 

 

غَنی        
معنی: ثروتمند؛ آن که از کمک و هم کاری دیگران بی نیاز است، از صفات و نامهای خداوند          
ریشه: عربی

 

غاثر        
معنی: معرب از عبری، نام پسر ارم نوه نوح (ع)       
ریشه: عبری 

 

غازی      
معنی: جنگجوی مذهبی، عنوان چندتن از پادشاهان و افراد تاریخی            
ریشه: عربی  

 

غانِم        
معنی: غنیمت گرفته و بهره‌مند    
ریشه: عربی 

 

غلام        
معنی: ارادتمند و فرمانبردار 
ریشه: عربی 

 

غیاث      
معنی: فریادرس، از صفات و نامهای خداوند          
ریشه: عربی 

 

حرف ف

فاتح         
معنی: پیروز 
ریشه: عربی 

 

فاتک       
معنی: معرب از پهلوی، نام پدر مانی در زمان شاپور اول پادشاه ساسانی   
ریشه: اوستایی – پهلوی

 

فارد         
معنی: یگانه، تنها، تک        
ریشه: عربی 

 

فاضل      
معنی: دارای فضیلت و برتری در علم         
ریشه: عربی

 

فاطر       
معنی: آفریننده، از نامهای خداوند، نام سوره ای در قرآن کریم         
ریشه: عربی 

 

فاطن       
معنی: زیرک، دانا 
ریشه: عربی 

 

فایز (فائز)        
معنی: نایل، رستگار     
ریشه: عربی 

 

فایض (فائض)      
معنی: فیض رسان، فایده بخش     
ریشه: عربی 

 

فایق        
معنی: فائق، دارای برتری، مسلط، برگزیده           
ریشه: عربی 

 

فائز         
معنی: فایز، نایل، رستگار            
ریشه: عربی 

 

فتاح         
معنی: گشاینده، از نامهای خداوند 
ریشه: عربی 

 

فتوت       
معنی: جوانمردی، بخشندگی         
ریشه: عربی 

 

فداک       
معنی: نام روستایی در حجاز        
ریشه: عربی 

 

فرام         
معنی: معرب از عبری، تندرو     
ریشه: عبری 

 

فربد        
معنی: دارای شکوه و جلال    
ریشه: فارسی

 

فرحت     
معنی: شادی و شادمانی  
ریشه: عربی 

 

فرزن      
معنی: نام روستایی در نزدیکی هرات          
ریشه: فارسی

 

فرقد        
معنی: هر یک از دو ستاره فرقدین               
ریشه: عربی 

 

فرمد        
معنی: نام روستایی در نزدیکی طوس          
ریشه: فارسی

 

فرند        
معنی: به کسر ف و کسر ر، معرب پرند، حریر منقش، بسیار نرم و لطیف و زیبا    
ریشه: فارسی

 

فرود        
معنی: از شخصیتهای شاهنامه، اسم پسر سیاوش و جریره و برادر کیخسرو پادشاه کیانی          
ریشه: فارسی

 

فرید
معنی: یکتا، یگانه، بی نظیر        
ریشه: عربی 

 

فصیح     
معنی: دارای فصاحت، ویژگی سخن روشن و آشکار             
ریشه: عربی 

 

فضیل     
معنی: دارای فضل       
ریشه: عربی 

 

فؤاد         
معنی: دل، قلب             
ریشه: عربی 

 

فیاض      
معنی: جوانمرد و بخشنده              
ریشه: عربی 

 

حرف ق

قَوام         
معنی: استواری، استحکام             
ریشه: عربی 

 

قَهار        
معنی: نیرومند، سلطه‌گر، از نامها و صفات خداوند           
ریشه: عربی 

 

قادر         
معنی: دارای قدرت، توانا؛ از نامها و صفات خداوند  
ریشه: عربی 

 

قاسم
معنی: بخش‌کننده، مقسم، فرزند امام حسن(ع)              
ریشه: عربی 

 

قانع         
معنی: آن که به دارایی خود یا آنچه در اختیار دارد، راضی است و بسنده می‌کند، قناعت کننده 
ریشه: عربی 

 

قاهر        
معنی: مقهور کننده، چیره، توانا   
ریشه: عربی 

 

قائد          
معنی: آن که جمعی از مردم را رهبری می‌کند، رهبر، پیشرو، کاروان سالار            
ریشه: عربی 

 

قائم          
معنی: ایستاده، لقب امام دوازدهم شیعیان که غایب است (عج)    
ریشه: عربی 

 

قباد          
معنی: شاه محبوب، سرور گرامی   
ریشه: فارسی

 

قدرت      
معنی: توانایی، سلطه و نفوذ               
ریشه: عربی 

 

قدوس      
معنی: پاک و منزه، از نام‌ها و صفات خداوند              
ریشه: عربی

 

قدیر        
معنی: توانا، از نامها و صفات خداوند 
ریشه: عربی 

 

قنبر
معنی: نام یکی از تابعان علی (ع)
ریشه: عربی 

 

قیصر 
معنی: معرب از لاتین، لقب پادشاهان روم و بعضی از کشورهای اروپایی 
ریشه: لاتین  

 

قیوم         
معنی: قائم به ذات، بسیار پایدار، از نامهای خداوند     
ریشه: عربی 

 

حرف ک

کابی        
معنی: معرب منسوب به کاوه آهنگر            
ریشه: فارسی

 

کارن
معنی: شجاع و دلیر، نام فرزند کاوه آهنگر        
ریشه: فارسی

 

کارو        
معنی: نوید دهنده          
ریشه: ارمنی 

 

کاظم       
معنی: فروبرنده خشم، بردبار، لقب امام هفتم شیعیان         
ریشه: عربی 

 

کاکو        
معنی: نام دلاوری تازی نبیره ضحاک؛ از شخصیتهای شاهنامه            
ریشه: فارسی  

 

کاکی       
معنی: نام پدر ماکان دیلمی           
ریشه: فارسی

 

کالو         
معنی: از شخصیتهای شاهنامه، نام سرداری تورانی در سپاه افراسیاب تورانی          
ریشه: فارسی

 

کامل       
معنی: بی عیب، بی نقص، به کمال رسیده  
ریشه: عربی 

 

کاوه         
معنی: از شخصیتهای شاهنامه و رهبر قیام علیه ضحاک ماردوش     
ریشه: اوستایی – پهلوی

 

کریم        
معنی: سخاوتمند، از اسامی خداوند 
ریشه: عربی 

 

کسرا (کسری)       
معنی: عربی شده اسم فارسی خسرو، نام انوشیروان پادشاه ساسانی، فرزند قباد   
ریشه: فارسی

 

کلیم         
معنی: سخنگو، لقب موسی (ع)   
ریشه: عربی 

 

کمال       
معنی: بی عیب و نقص بودن، آخرین حد چیزی، نهایت، خردمندی          
ریشه: عربی 

 

کمیل       
معنی: نام پسر زیاد از یاران علی (ع) 
ریشه: عربی 

 

کندر        
معنی: صمغی خوشبو، از شخصیتهای شاهنامه           
ریشه: فارسی 

 

کورش     
معنی: کوروش، نام سه تن از پادشاهان هخامنشی             
ریشه: فارسی

 

کهار        
معنی: گهار، از شخصیتهای شاهنامه          
ریشه: فارسی

 

کیان        
معنی: پادشاهان، سلاطین
ریشه: فارسی

 

کیوس      
معنی: نام پسرقباد و برادر بزرگ انوشیروان پادشاه ساسانی        
ریشه: فارسی

 

گرشا

معنی: پادشاه کوهستان، به روایت شاهنامه، گرشا همان کیومرث اولین پادشاه است.
ریشه: فارسی

 

گیلو         
معنی: نام وزیر و قهرمانی در منظومه ویس و رامین  
ریشه: فارسی

 

لطیف      
معنی: نرم و خوشایند، ظریف و زیبا، خوش آهنگ، (به مجاز) ماهر در نواختن، از صفات خدا               
ریشه: عربی 

 

لیام

معنی: محافظ و حامی

ریشه:‌فارسی

 

حرف م

مَجید       
معنی: دارای قدر و مرتبه‌ عالی، گرامی، از نامها و صفات خداوند         
ریشه: عربی 

 

مَهبد        
معنی: نگهبان ماه، درخشان 
ریشه: فارسی

 

مَهنام       
معنی: نشان و اثرِ ماه، دارای صورت و ظاهر ماه             
ریشه: فارسی

 

مُبشر       
معنی: آن که خبر خوش و مژده می‌دهد، نوید دهنده      
ریشه: عربی 

 

مُجیب     
معنی: پاسخگو، اجابت کننده، روا کننده حاجت، از صفات خداوند            
ریشه: عربی 

 

مُجیر       
معنی: پناه دهنده، فریادرس، از نامها و صفات خداوند 
ریشه: عربی 

 

مُکَرم 
معنی: گرامی و عزیز کرده، محترم
ریشه: عربی 

 

مُنعم        
معنی: ثروتمند و بسیار بخشنده        
ریشه: عربی 

 

مُهنّد        
معنی: شمشیر هندی         
ریشه: عربی 

 

ماجد        
معنی: دارای مجد و بزرگی، بزرگوار         
ریشه: عربی 

 

مانا
معنی: (دخترانه و پسرانه) (صفت از ماندن) ماندنی، پایدار    
ریشه: فارسی

 

مانی        
معنی: اندیشمند             
ریشه: فارسی

 

ماهِد        
معنی: گسترنده، گستراننده؛ نامی از نامهای باری تعالی             
ریشه: عربی 

 

ماهر       
معنی: آن که در انجام کار و فن هنری استاد باشد، چیره دست
ریشه: عربی 

 

مبین        
معنی: روشنگر، آشکار کننده، نورانی     
ریشه: عربی 

 

متین        
معنی: دارای پختگی، خردمندی و وقار             
ریشه: عربی 

 

محبت     
معنی: دوست داشتن و مهربان بودن با کسی یا چیزی          
ریشه: عربی 

 

محسن     
معنی: نیکوکار، احسان کننده
ریشه: عربی 

 

محمّد
معنی: ستوده، بسیار تحسین شده، آنکه خصال پسندیده‌اش بسیار است؛ نام پیامبر اسلام حضرت محمّد (ص)            
ریشه: عربی

 

مزدک     
معنی: (تلفظ: mazdak) (= مژدک)، از شخصیتهای شاهنامه، نام مردی خردمند و آورنده آیین مزدکی
ریشه: فارسی

 

موحد       
معنی: آن که به یگانگی خداوند ایمان دارد، یکتا پرست              
ریشه: عربی 

 

موسی     
معنی: به معنی از آب کشیده؛ موسی ابن عمران (ع) پیغمبر معروف بنی اسرائیل     
ریشه: عبری 

 

مهدی      
معنی: هدایت شده؛ نام قائم منتظَر(ع)          
ریشه: عربی 

 

مؤمن      
معنی: آن که به خدا و پیغمبر ایمان دارد و اصول دینی را رعایت می‌کند.           
ریشه: عربی 

 

مؤید        
معنی: تأیید کننده           
ریشه: عربی 

 

میثم         
معنی: در عربی به معنی پای و سپل شتر که محکم به زمین کوبیده شود؛ نام یکی از اصحاب امیرالمؤمنین علی(ع). این کلمه از ریشه واژه اوستایی مَئیثن به معنای ماندن است و میثم یعنی آنکه می‌ماند. در فارسی میثم یعنی دونده‌ای که ردّ پایش به روشنی بر زمین بماند، کسی که با استواری گام بر می‌دارد.                     

 

حرف ن

نادر         
معنی: بی همتا، کمیاب              
ریشه: عربی 

 

ناصر      
معنی: نصرت دهنده، یاری دهنده            
ریشه: عربی 

 

ناضر      
معنی: شاد و مسرور 
ریشه: عربی 

 

نامی        
معنی: منسوب به نام، معروف     
ریشه: فارسی

 

نایب        
معنی: نماینده، جانشین            
ریشه: عربی 

 

نبوت       
معنی: رسالت، مبعوث بودن کسی از سوی خداوند به راهنمایی مردم        
ریشه: عربی 

 

نجات      
معنی: رهایی، خلاصی   
ریشه: عربی 

 

نجیب      
معنی: شریف، اصیل، پاکدامن         
ریشه: عربی 

 

ندیم         
معنی: همنشین و هم صحبت به ویژه با بزرگان         
ریشه: عربی 

 

نرسی      
معنی: اسم یکی از شخصیتهای شاهنامه، همچنین نام یکی از پادشاهان ساسانی، فرشته وحی در اوستا         
ریشه: فارسی

 

نشاط       
معنی: شادی، سرزندگی  
ریشه: عربی 

 

نصیر      
معنی: یاری دهنده، یاور، از نامهای خداوند 
ریشه: عربی 

 

نضیر      
معنی: شاداب، سرسبز  
ریشه: عربی 

 

نظام        
معنی: مجموعه قوانین، سنن، یا نوامیسی که قوام و انتظام چیزی بر آنها نهاده شده است.              
ریشه: عربی 

 

نعمت      
معنی: آنچه باعث شادکامی و آسایش زندگی انسان شود، عطا و بخشش      
ریشه: عربی 

 

نعیم         
معنی: نعمت، نرم و لطیف، از اسامی بهشت               
ریشه: عربی 

 

نواب       
معنی: عنوانی که به شاهزادگان دوره صفوی و قاجار داده می‌شد، روحانی، ‌نماینده تام‌الاختیار 
ریشه: عربی 

 

نوذر        
معنی: تازه، بدیع، پسندیده، فرزند عزیز    
ریشه: فارسی  

 

نوید         
معنی: مژده، خبرخوش    
ریشه: فارسی

 

نوین        
معنی: تازه، جدید          
ریشه: فارسی

 

نهاد         
معنی: سرشت، اساس، ضمیر دل، طبیعت، بنیاد، قاعده، مقام و جایگاه      
ریشه: فارسی

 

نهام         
معنی: آهنگر، نجار، همچنین راهب دیر نشین            
ریشه: عربی 

 

نیما
معنی: نام آور و نامور، در مازندرانی به معنی کمان است.         
ریشه: فارسی

 

حرف و

واجد        
معنی: دارنده، دارا، از نامهای خداوند          
ریشه: عربی 

 

واحد        
معنی: یگانه، آن که در نوع خود بی نظیر و منحصر به فرد است.            
ریشه: عربی 

 

وادا         
معنی: مکان مقدس        
ریشه: آشوری 

 

وارش      
معنی: بارش، باریدن باران           
ریشه: کردی  

 

وافی        
معنی: به اندازه لازم و مورد نیاز، کافی، وفا کننده      
ریشه: عربی 

 

والا         
معنی: بالا عزیز، گرامی، محترم، دارای ارج و اهمیت، اصیل      
ریشه: عربی

 

واهب      
معنی: عطاکننده، بخشنده، از نامهای خداوند
ریشه: عربی

 

وثوق       
معنی: اعتماد، اطمینان 
ریشه: عربی 

 

وحدت
معنی: یگانگی، اتحاد، تنهایی       
ریشه: عربی 

 

وحید 
معنی: یگانه، بی نظیر        
ریشه: عربی 

 

وراز 
معنی: گراز که در ایران باستان نشانه زورمندی بوده است.       
ریشه: فارسی

 

ورزا       
معنی: نام پسرفرشید، پسر لهراسپ پادشاه کیانی          
ریشه: فارسی

 

ورنا        
معنی: جوان، برنا، خوب و نیک          
ریشه: فارسی

 

وریا
معنی: قوی و درشت هیکل ، چکش آهنی بزرگ        
ریشه: فارسی

 

وساک     
معنی: نساک، نام همسر سیامک پسر کیومرث پادشاه پیشدادی    
ریشه: فارسی

 

وستا        
معنی: (تلفظ: vostā) اوستا، نام کتاب مقدس زرتشتیان. (با تلفظ به کسر و (وِستا vesta)، اسم دخترانه بوده و بسیار دانا،‌ با اصل و نسب و دختر پاکدامن معنا شده است).   
ریشه: فارسی

 

ونون       
معنی: نام چهار تن از پادشاهان اشکانی       
ریشه: فارسی

 

وهمن      
معنی: بهمن، نام ماه یازدهم از سال شمسی، نام فرشته نگهبان چهارپایان سودمند
ریشه: فارسی

 

ویگن      
معنی: بیژن   
ریشه: ارمنی 

 

حرف ه

هاتف      
معنی: نوا دهنده‌ای که صدایش شنیده شود، اما خودش دیده نشود، سروش       
ریشه: عربی

 

هادی       
معنی: هدایت کننده، راهنما، از نامهای خداوند، از القاب پیامبر (ص) و امام علی نقی (ع)       
ریشه: عربی 

 

هاشم       
معنی: شکننده، خرد کننده
ریشه: عربی

 

هامر       
معنی: ابر باران زا       
ریشه: عربی

 

هامن       
معنی: هامون
ریشه: فارسی

 

هامی       
معنی: سرگشته و حیران               
ریشه: فارسی

 

هاوش      
معنی: امت، پیروان یک پیامبر    
ریشه: اوستایی – پهلوی

 

هجیر      
معنی: از شخصیتهای شاهنامه، نام پسر گودرز از پهلوانان ایرانی در زمان کیکاووس پادشاه کیانی          
ریشه: فارسی

 

هرمز      
معنی: نام روز اول از هر ماه شمسی در ایران قدیم، نام ستاره مشتری، نام یکی از پادشاهان ساسانی       
ریشه: فارسی

 

هرمس    
معنی: از خدایان اولمپی، نام پسر زئوس و مایا            
ریشه: یونانی

 

هزبر       
معنی: هژبر، شیر         
ریشه: فارسی

 

هُژبر       
معنی: هزبر، شیر         
ریشه: فارسی

 

هژیر       
معنی: هجیر، خوب، پسندیده، زیبا، چابک و چالاک، نام پسر گودرز         
ریشه: فارسی

 

هفال        
معنی: رفیق  
ریشه: کردی 

 

هلکو       
معنی: کوه کوچک، تپه 
ریشه: کردی 

 

همام        
معنی: دارای مقام و منزلت و فضایل، ارجمند، نام یکی از شعرا و سخنگویان مشهور در آذربایجان         
ریشه: عربی 

 

هوار       
معنی: قشلاق، خیمه سلطان در قشلاق         
ریشه: کردی 

 

هوال       
معنی: خبر، رفیق         
ریشه: کردی 

 

هوبر       
معنی: دربردارنده نیکی، نام میرآخور داریوش پادشاه هخامنشی 
ریشه: اوستایی – پهلوی

 

هوتک     
معنی: نام روستایی در نزدیکی کرمان         
ریشه: فارسی

 

هوتن       
معنی: نیرومند، خوش اندام، نام پسر ویشتاسب پادشاه هخامنشی 
ریشه: فارسی

 

هوفر       
معنی: مرکب از هو به معنای خوب بعلاوه فر به معنای شأن و شکوه و شوکت، شأن و شکوه نیک                
ریشه: فارسی

 

هوگر      
معنی: انس گرفتن، عادت کردن   
ریشه: کردی 

 

هومن      
معنی: نیک اندیش        
ریشه: فارسی

 

هیبت      
معنی: رعب، جلال، شکوه           
ریشه: عربی 

 

هیدی      
معنی: آرام، بردبار           
ریشه: کردی 

 

هیرا        
معنی: فراخ، وسیع        
ریشه: کردی 

 

هیرو       
معنی: نام گلی به زبان کردی (گل ختمی)   
ریشه: کردی 

 

هیژا        
معنی: گرامی، شایسته، گران بها
ریشه: کردی 

 

هیمن       
معنی: آرام، موقر، شکیبا              
ریشه: کردی 

 

هیوا        
معنی: امید    
ریشه: کردی

 

حرف ی 

یادا          
معنی: نشان   
ریشه: آشوری     

 

یارا
معنی: (دخترانه و پسرانه) توانایی، قدرت   
ریشه: فارسی

 

یاره         
معنی: یارا، قدرت         
ریشه: فارسی

 

یاسر        
معنی: شترکُش که گوشت قسمت کند، آسان، طرف چپ        
ریشه: عربی 

 

یاشا         
معنی: به معنی زنده باد!، آفرین!           
ریشه: ترکی

 

یاور        
معنی: یاری دهنده، کمک کننده    
ریشه: فارسی

 

یحیی       
معنی: تعمید دهنده، نام پسر زکریا از پیامبران بزرگ بنی اسرائیل            
ریشه: عبری 

 

یکتا         
معنی: (ترکی – فارسی) یگانه، بی نظیر، تنها، یکی از نامهای خداوند        
ریشه: فارسی

 

یوشع       
معنی: به معنی خداوند نجات است، نام پسر عمو و پیامبر بعد از حضرت موسی      
ریشه: عبری 

 

یونا         
معنی: خداوند، نام دیگر حضرتِ یونس (ع)      
ریشه: عبری 

 

یونس      
معنی: کبوتر، نام پسر امتای، یکی از پیامبران بنی اسرائیل        
ریشه: عبری    

 

 

در آخر

اگر فکر می‌کنید نام‌هایی باید به این مجموعه اضافه شود، آنها را از طریق بخش نظرات برای ما ارسال نمایید. می‌توانید در ستاره با اسامی خاص و جذاب پسرانه نیز آشنا شوید.