فهرست کامل اسم پسر که با حرف ن (نون) ختم می شود

ستاره | سرویس مادر و کودک – در این مطلب فهرست کاملی از اسم پسر که با ن ختم می شود با ریشه های فارسی، عربی، کردی و … را به همراه معنی اسم می‌خوانید. 

 

 

اسامی پسرانه که با حرف ن تمام می شود

آتامکین
معنی: مانند پدرم
ریشه: ترکی

آدریان
معنی: آدریانوس، نام یکی از امپراتوران روم
ریشه: یونانی

آرسِن
معنی: انجمن، مجمع؛ (در عبری) مردِ مبارز.
ریشه: اوستایی – پهلوی

آمین
معنی: عربی
ریشه: عربی

جان بخشان
معنی: جان بخش
ریشه: فارسی

جلال الدين
معنی: شكوه و جلال دين ، نام شاعر و عارف بزرگ قرن هفتم، مولانا جلال الدين بلخي
ریشه: عربی

جمال الدين
معنی: زيبایی دين
ریشه: عربی

جويان
معنی: جوينده، از شخصيتهای شاهنامه، نام دلاوری مازندرانی در زمان كيكاووس پادشاه كيانی
ریشه: فارسی

جهان
معنی: كيهان، عالم، گيتی ، به صورت پسوند و پيشوند همراه با بعضي نامها مي آيد و نام جديد می سازد مانند ملك جهان، جهان آفرين
ریشه: فارسی

جهان آفرين
معنی: آفريننده جهان
ریشه: فارسی

جهانبان
معنی: نگهبان جهان، خداوند
ریشه: فارسی

ثهلان
معنی: نام كوهی است كه شعرا به آن تمثل می كنند، از اعلام مردان sahlan

آیین (آئین)
معنی: کیش، روش، دین، شیوه ی مناسب و مطلوب؛ (در قدیم) جلال و شکوه
ریشه: اوستایی – پهلوی

اَردلان
معنی: جای و مکان مقدس؛ نام طایفه ای از ایلات کرد ایران.
ریشه: کردی

اَردوان
معنی: نگهبان درستکاران؛ نام پنج تن از شاهان ایرانی از سلسله‌ی اشکانی
ریشه: فارسی

⇐ اسم پسر که با ن ختم می شود ⇒

اَرسَن
معنی: انجمن، مجمع، مجلس بزم
ریشه: فارسی

اَرسلان
معنی: شیر، شیر درنده، اسد؛ از نامهای خاص ترکی؛ مرد شجاع و دلیر.
ریشه: ترکی

اَرکان
معنی: رکنها، مبناها، پایه‌ها؛ (به مجاز) بزرگان، اعیان، کارگزاران و کارگردانان حکومت.
ریشه: عربی

اَروین
معنی: هم معنی آروین
ریشه: فارسی

اَشکان
معنی: منسوب به اشک که بانی و مؤسس خاندان اشکانیان بود.
ریشه: فارسی

اَصلان
معنی: برابر با اسلان به معنی شیر، شیر بیشه.
ریشه: ترکی

اَمان
معنی: بی بیم شدن، بی ترس؛ ایمن؛ حفاظت، عنایت؛ زنهار، پناه؛ ایمنی، آرامش.
ریشه: عربی

اِحسان
معنی: خوبی، نیکی، نیکویی؛ (به مجاز) بخشش، انعام، نیکویی کردن؛ (در تصوف) نیکی کردن در مقابل بدی دیگران.
ریشه: عربی

اِلشن
معنی: شادی ایل، حاکم، رهبر، حکمران یک منطقه.
ریشه: ترکی

ابتین
معنی: آبتین، روح کامل، انسان نیکو کار، از شخصیتهای شاهنامه، نام پدر فریدون پادشاه پیشدادی
ریشه: فارسی

ابوالحسن
معنی: پدر حسن؛ ابوالحسن علی ابن ابیطالب (ع)
ریشه: عربی

ابوالحسین
معنی: پدر حسین
ریشه: عربی

ابوریحان
معنی: نام ریاضیدان و فیلسوف ایرانی در قرن چهارم و پنجم، ابوریحان بیرونی
ریشه: عربی

اترین
معنی: آترینا، آذرین، نام پسر اوپَدرَم که به نوشته سنگ نوشته بیستون در زمان داریوش پادشاه هخامنشی در خوزستان یاغی شد و خود را پادشاه خوزستان خواند.
ریشه: اوستایی – پهلوی

اثیرالدین
معنی: شریف و کریم در دین، نام قصیده سرایی معروف در قرن ششم
ریشه: عربی

احمدحسین
معنی: از نامهای مرکب، از احمد و حسین.
ریشه: عربی

اختیارالدین
معنی: آن که دین او را انتخاب کرده است.
ریشه: عربی

ادیان
معنی: کنایه از مرد درشت هیکل و قوی، مرکب تندرو و فربه
ریشه: فارسی

⇐ اسم پسر که با ن ختم می شود ⇒

ادوین

معنی: دوست و رفیق
ریشه: فرنگی

ارتافرین
معنی: نام برادر داریوش پادشاه هخامنشی
ریشه: فارسی

ارتان
معنی: نام پسر ویشتاسب و برادر داریوش اول پادشاه هخامنشی
ریشه: فارسی

اردیان
معنی: به معنی مقدس
ریشه: فارسی

اردین
معنی: به معنی راستین
ریشه: فارسی

ارزین
معنی: ارزشمند، ارجمند، دارای جاه و مقام، دارای حرمت و عزت و احترام، نگه دارنده راستی و درستی، نام فرماندار پارس هنگام یورش اسکندر به ایران
ریشه: فارسی

ارژن
معنی: از شخصیتهای شاهنامه، نام سالار مازندران در زمان کیکاووس پادشاه کیانی
ریشه: فارسی

ارسمان
معنی: نام پهلوانی در کتاب سیرت جلال الدین
ریشه: ترکی

ارسن
معنی: به فتح الف و سین، مجلس، بزم، انجمن، مجمع
ریشه: اوستایی – پهلوی

ارشکان
معنی: لقب چند تن از پادشاهان اشکانی
ریشه: فارسی

ارمین
معنی: به معنی آرمین
ریشه: فارسی

⇐ اسم پسر که با ن ختم می شود ⇒

اسپیتمن
معنی: یکی از سرداران ایران در زمان داریوش هخامنشی
ریشه: فارسی

اشرف الدین
معنی: شریف‌تر در دین
ریشه: عربی

اصیل الدین
معنی: دارای اصالت در دین، نام پسر خواجه نصیرالدین طوسی
ریشه: عربی

افتخارالدین
معنی: موجب افتخار دین
ریشه: عربی

افشین
معنی: نام سردار ایرانی که بابک خرم دین را دستگیر کرد، نام سردار معروف معتصم خلیفه عباسی
ریشه: فارسی

افضل الدین
معنی: برترین در دین
ریشه: عربی

افلاطون
معنی: شاگرد سقراط و معلم ارسطو
ریشه: یونانی

الچین
معنی: ال (ترکی) + چین (فارسی)، ایلچین، برگزیده ایل
ریشه: ترکی

الیان
معنی: نام یکی از پهلوانان خورشید شاه در داستان سمک عیار
ریشه: اوستایی – پهلوی

امیراَشکان
معنی: (عربی – فارسی)، نام مرکب از امیر و اَشکان.
ریشه: فارسی

امیراحسان
معنی: امیر بخشنده، امیر نیکوکار.
ریشه: عربی

امیراردلان
معنی: (عربی – فارسی)، به تعبیری امیر سرزمین مقدس و پاک.
ریشه: فارسی

امیرارسلان
معنی: (عربی – ترکی) امیر و پادشاه شجاع و دلیر؛ ۲امیر ارسلان رومی پسر پادشاه روم و قهرمان داستان مشهور فارسی از نقیب الممالک، داستان سرای دربار ناصرالدین شاه.
ریشه: ترکی

امیراصلان
معنی: (عربی – ترکی) پادشاه چون شیر، حاکم دلاور، فرمانده و سردار چون شیر.
ریشه: ترکی

امیربهمن
معنی: (عربی – فارسی)، نام مرکب از امیر و بهمن.
ریشه: فارسی

امیرپویان
معنی: (عربی – فارسی)، نام مرکب از امیر و پویان.
ریشه: فارسی

امیرحسن
معنی: پادشاه خوب و نیکو، فرمانده‌ی خوب
ریشه: عربی

امیرساسان
معنی: (عربی – فارسی) نام مرکب از امیر و ساسان
ریشه: فارسی

امیرسامان
معنی: (عربی – فارسی) حاکم و امیری که امور او به سامان باشد، پادشاهی که متصف به قوّت و توانایی باشد.
ریشه: فارسی

امیرسبحان
معنی: امیر و پادشاه پاک و منزه.
ریشه: عربی

 

 

امیرشایان
معنی: (عربی – فارسی) پادشاه و امیر لایق و شایسته، حاکم و سردار در خور و سزاوار.
ریشه: فارسی

امیرعرفان
معنی: فرمانروای آگاه، امیر و پادشاه عارف، حاکمی که اهل شناختن حق تعالی است.
ریشه: عربی

امیرکیان
معنی: (عربی – فارسی) امیر پادشاهان، پادشاه پادشاهان، امیر و پادشاه بزرگان و سروران.
ریشه: عربی

امیرکیوان
معنی: (عربی – فارسی) نام مرکب از امیر و کیوان.
ریشه: عربی

امیرماهان
معنی: (عربی – فارسی) نام مرکب از امیر و ماهان.
ریشه: عربی

امیرمتین
معنی: امیر و پادشاه محکم و استوار و با وقار.
ریشه: عربی

امیرمحسن
معنی: پادشاه و امیر احسان کننده و امیر نیکوکار و نیکو کردار.
ریشه: عربی

امیرهمایون
معنی: (عربی – فارسی) امیر فرخنده و خجسته، پادشاه و حاکمی که دارای تاثیر خوب و نیکوست.
ریشه: فارسی

امیریاسین
معنی: نام مرکب از امیر و یاسین.
ریشه: عربی

امین
معنی: امانتدار، زنهاردار؛ طرف اعتماد، معتمد؛ از القاب پیامبر اسلام(ص) پیش از بعثت؛ لقب جبرئیل
ریشه: عربی

امین حسین
معنی: نام مرکب از امین و حسین؛ خوب و نیکو، درستکار و امانتدار، حسین درستکار و امانتدار.
ریشه: عربی

امین‌الدین
معنی: آن که در دین امانت نگاه دارد؛ هر کسی که دین خدا را چنان که هست به مردم بیاموزد؛ ولی کامل و مرشد راهدان.
ریشه: عربی

اندریمان
معنی: از شخصیتهای شاهنامه، نام دلاور تورانی از سپاهیان افراسیاب تورانی
ریشه: فارسی

اندمان
معنی: از شخصیتهای شاهنامه، نام پسر طوس سردار ایرانی و از سپاهیان کیخسرو پادشاه کیانی
ریشه: فارسی

اندیان
معنی: از شخصیتهای شاهنامه، و بنا به بعضی از نسخه‌های شاهنامه نام یکی از سرداران فریدون پادشاه پیشدادی
ریشه: فارسی

انوشیروان
معنی: انوشروان، دارای روان جاوید، نام یکی از پادشاهان نامدار ساسانی ملقب به دادگر، پیامبر (ص) در زمان این پادشاه متولد شد.
ریشه: فارسی

اوژن
معنی: اوژندن، افکندن؛ اوژننده، افکننده، اندازنده.
ریشه: فارسی

اوین
معنی: آوین، آوردن؛ نام منطقه‌ای در شمال غرب تهران، که پیشتر از روستاهای شمیران بود.
ریشه: فارسی

ایلشَن
معنی: هم معنب با اِلشن.
ریشه: ترکی

ایلمان
معنی: سمبل ایل.
ریشه: ترکی

ایمان
معنی: اعتقاد به وجود خداوند و حقیقت رسولان و دین، در مقابل کفر.
ریشه: عربی

ایمن
معنی: آسوده خاطر، در امان، محفوظ؛ با آسودگی خاطر.
ریشه: عربی

ائلمان
معنی: سنبل کشور و ملت، مانند مردم
ریشه: ترکی

آباگران
معنی: نام سردار شاپور دوم پادشاه ساسانی‏‎
ریشه: فارسی

⇐ اسم پسر که با ن ختم می شود ⇒

آبان
معنی: آبها، (در گاه شماری) ماه هشتم از سال شمسی، (در قدیم) نام روز دهم از هر ماه شمسی، (در اعلام) نام فرشته ی موکل آب و تدبیر امور مسائل آبان ماه
ریشه: فارسی

آبتین
معنی: اسم پدر فریدون پادشاه پیشدادی، و نیز از شخصیت های شاهنامه فردوسی، به معنی روح کامل، انسان نیکو کار
ریشه: اوستایی – پهلوی

آبدین
معنی: جاودانه ها، جمع آبد (به کسر ب)
ریشه: عربی

آتان
معنی: پرتاب کننده
ریشه: ترکی

آتبین
معنی: به معنی از خاندانِ «آثویه»؛ ۲- (در دساتیر) نفس ک…
ریشه: اوستایی – پهلوی

آتجان
معنی: کسی که بدن استوار و اندام محکمی دارد.
ریشه: ترکی

آترابان
معنی: نگهبان آتش، پیشوای دینی
ریشه: اوستایی – پهلوی

آتربان
معنی: نگهبان آتش، پیشوای دینی
ریشه: اوستایی – پهلوی

آتردین
معنی: آذر دین، زردشتی
ریشه: فارسی

آتروان
معنی: صورت دیگری از اترابان، نگهبان آتش، پیشوای دین زرتشتی
ریشه: فارسی

آتش برزین
معنی: آتش باشکوه یا شکوه آتش مرکب از آتش + برزین (با شکوه)
ریشه: فارسی

آتشبان
معنی: محافظ آتش، نگهبان آتشکده های زردشتی
ریشه: فارسی

آتین
معنی: در زبان زند و پازند جدید ، نو ، بوجود آمده
ریشه: اوستایی – پهلوی

آدان
معنی: مفید سودمند
ریشه: کردی

آدرین
معنی: آدریانوس، به فتح ی، یکی از پادشاهان روم که فتوحات زیادی داشت و به ادبیات علاقمند بود
ریشه: لاتین

آذران
معنی: (تلفظ: āzarān) (آذر + ان (پسوند نسبت و علامت جمع) ) منسوب به آتش، جمع آذر (آتش) (به مجاز) دارنده ی عواطف تند، پر شور و شوق – آتش ها
ریشه: فارسی

آذربان
معنی: نگهبان آتش
ریشه: فارسی

آذربرزین
معنی: آتش باشکوه یا شکوه آتش مرکب از آذر (آتش) + برزین (با شکوه)
ریشه: فارسی

آذرشن
معنی: آفتاب پرست سمندر، نام پهلوانی ایرانی در گرشاسب نامه
ریشه: فارسی

آذرکیوان
معنی: نام موبدی زرتشتی، مؤسس آیین خاصی به همین نام
ریشه: فارسی

آذروان
معنی: آذربان، آتش بان، نگهبان آتشکده
ریشه: فارسی

آران
معنی: (تلفظ: ārān) (در اعلام) نام پادشاه آذربایجان در عهد باستان، نام شهری در کاشان، نام شهری است که قباد آن را بنا کرده است، نام سرزمینی در شمال غربی ایران و مغرب دریای خزر (کشور آذربایجان) – درای طبیعت گرم، همچنین اسم شهری قدیمی که قباد ان را بنا کرد
ریشه: فارسی

⇐ اسم پسر که با ن ختم می شود ⇒

آران
معنی: دارای طبیعت گرم، همچنین اسم شهری قدیمی که قباد آن را بنا کرد.
ریشه: کردی

آرپان
معنی: آرین، منسوب به قوم آریایی، برای توضیحات بیشتر ایران را ببینید
ریشه: فارسی

آرتابان
معنی: (تلفظ: ārtābān) (= اردوان )، اردوان – اردوان
ریشه: فارسی

آرتان
معنی: (تلفظ: ārtān) (در اعلام) نام برادر داریوش و پسر ویشتاسپ – نام برادر داریوش پادشاه هخامنشی و پسر ویشتاسب
ریشه: فارسی

آرتمن
معنی: نام برادر بزرگ تر خشایارشاه پسر کوروش پادشاه هخامنشی
ریشه: فارسی

آرتیمان
معنی: مرکب از آرتی به معنای پاک و مقدس بعلاوه مان به معنی تفکر و اندیشه، اندیشه مقدس، تفکر پاک، همچنین نام روستایی از توابع تویسرکان که زادگاه میر رضی الدین آرتیمانی از شاعران عهد صفوی است
ریشه: فارسی

آرتین
معنی: (تلفظ: ārtin) منسوب به آرت، پاکی و تقدس، (به مجاز) پاک و مقدس، (در اعلام) هفتمین پادشاه ماد – آرش، عاقل و زیرک، از شخصیتهای شاهنامه، نام پهلوان نامدار ایرانی در زمان منوچهر پادشاه پیشدادی که در تیراندازی بسیار توانا بوده است
ریشه: فارسی

آرسان
معنی: اسم پسر اردشیر دوم پادشاه هخامنشی
ریشه: فارسی

آرسن
معنی: مرد مبارز
ریشه: عبری

آرسین
معنی: پسر آریایی
ریشه: فارسی

آرشان
معنی: (تلفظ: āršān) به معنی نر، (به مجاز) مرد – نام پسر اردشیر دوم پادشاه هخامنشی
ریشه: فارسی

آرشین
معنی: آرشین نام یکی از زنان دوره هخامنشی می باشد که به کاردانی مشهور بوده و هم به معنای دوست داشتنی نیز می باشد
ریشه: فارسی

آرمان
معنی: (تلفظ: ārmān) آرزو، حسرت، کمال مطلوب، مراد و خواسته، تصوراتی که برای ساختن جنبه های گوناگون زندگیِ مطلوب در ذهن انسان هاست، آنچه باید باشد و به آن می اندیشیم – آرزو، از شخصیتهای شاهنامه، نام سردار خسروپرویز پادشاه ساسانی
ریشه: فارسی

آرمین
معنی: (تلفظ: ārmin) (در اعلام) نام چهارمین پسر کیقباد سردودمان کیانی، نژاد آرمین کی آرمین – از شخصیتهای شاهنامه، نام چهارمین پسر کیقباد، مرد همیشه پیروز
ریشه: فارسی

 

آرون
معنی: (تلفظ: ārvan) صفت نیک، فضیلت، خصلت حمیده، خوی خوش – صفت نیک و خصلت پسندیده
ریشه: فارسی

آروین
معنی: (تلفظ: ārvin) امتحان و آزمایش و تجربه، آزموده و آزمایش شده – تجربه، آزمایش امتحان آزمون
ریشه: فارسی

آریابان
معنی: نگهبان قوم آریایی
ریشه: فارسی

آریارمن
معنی: رامشگر آریایی، شادی آور از نژاد آریایی
ریشه: فارسی

آریان
معنی: (تلفظ: āriyān) منسوب به آریا، آریایی، آریا – بانوی بسیار مقدس، نام دختر مینوس پادشاه اساطیری یونان
ریشه: لاتین

آرین
معنی: مرد آریایی – آریایی نژاد، از نسل آریایی
ریشه: کردی

آریوبرزن
معنی: آتش ایرانی، کنایه از قدرت و خشم ایرانی، نام یکی از سرداران بزرگ ایرانی زمان داریوش سوم پادشاه هخامنشی در نبرد با اسکندر مقدونی
ریشه: فارسی

آزران
معنی: منسوب به آزر،آزر نام پدر یا عموی حضرت ابراهیم و همچنین نام نژادی از اسب است که پاهایش سیاه و دستانش به رنگی دیگر است.
ریشه: عبری

آزرمگان
معنی: با حیا، مودب، سربه زیر، از شخصیتهای شاهنامه، نام پدر فرخزاد سردار ایرانی در زمان خسروپرویز پادشاه ساسانی
ریشه: فارسی

آسپیان
معنی: آبتین، روح کامل، انسان نیکو کار، از شخصیتهای شاهنامه، نام پدر فریدون پادشاه پیشدادی
ریشه: فارسی

آسدین
معنی: نام موبدی در سده دهم یزگردی
ریشه: فارسی

آفریدون
معنی: فریدون، از شخصیتهای شاهنامه، نام پسر آبتین و فرانک، از پادشاهان پیشدادی ایران و به بند کشنده ضحاک ماردوش
ریشه: فارسی

آقاجان
معنی: آقا (مغولی) + جان (فارسی) عنوان محبت آمیز برای پدر یا پدربزرگ
ریشه: فارسی

آلب ارسلان
معنی: شیر شجاع، کنایه از مرد شجاع و نترس، نام یکی از پادشاهان مقتدر سلجوقی
ریشه: ترکی

آلب تکین
معنی: مرد دلیر، نام مؤسس سلسله غزنویان، نام یکی از امرای آل بویه
ریشه: ترکی

آلپ ارسلان
معنی: آلب ارسلان، شیر مرد، شیر شجاع، کنایه از مرد شجاع و نترس، نام یکی از پادشاهان مقتدر سلجوقی
ریشه: ترکی

آلپ تکین
معنی: آلب تکین، مرد دلیر، نام مؤسس سلسله غزنویان، نام یکی از امرای آل بویه
ریشه: ترکی

آنتی گون
معنی: حاکم بابل درزمان اسکندرمقدونی
ریشه: لاتین

آوگان
معنی: از شخصیتهای شاهنامه، نام پهلوان ایرانی و پیشرو سپاه فریدون پادشاه پیشدادی
ریشه: فارسی

آهین
معنی: آهن
ریشه: گیلیکی

آیتکین
معنی: غلام ماه
ریشه: ترکی

آیخان
معنی: آیخان (آی + خان) پادشاه ماه
ریشه: ترکی

آیدین
معنی: شفاف و روشن، درخشنده مانند ماه
ریشه: ترکی

آیکان
معنی: آیکان = آیقان (آی + قان) کسی که خونش مثل ماه شفاف و تمیز است اصیل، نجیب
ریشه: ترکی

آیهان
معنی: آیهان = آیخان (آی + خان) پادشاه ماه
ریشه: ترکی

 

اسم پسر که با ن ختم می شود

بَرزین
معنی: بالنده (بالنده مهر) فشرده‌ی آذر برزین مهر؛ نام یکی از آتشکده‌های بزرگ ایران.
ریشه: اوستایی – پهلوی

بَهاءالدین
معنی: آن که به آئین و دین خود ارزش دهد.
ریشه: عربی

بَهمن
معنی: نیک اندیش، نام ماه یازدهم از سال شمسی، نام فرشته نگهبان چهارپایان سودمند، نام روز دوم از هر ماه شمسی در ایران قدیم، نام یکی از لحنهای قدیم موسیقی ایرانی، نام چندتن از شخصیتهای شاهنامه از جمله نام ‏پسر اسفندیار پسر گشتاسپ پادشاه کیانی
ریشه: فارسی

بُرزان
معنی: (بُرز = شکوه و جلال، عظمت، دارای قدرت، نیرومند و با شکوه، فراز + ان (پسوند نسبت))، منسوب به شکوه و جلال و عظمت؛ به معنای جایگاه بلند « بَرزان»، قدرتمند، نیرومند
ریشه: کردی

بُرهان
معنی: دلیل، حجت، حجت روشن، دلیل قاطع؛ از واژه‌های قرآنی؛ نام پادشاهی از طبقات سلاطین اسلام
ریشه: عربی

بُرهان‌الدین
معنی: برهان دین، دلیل دین، حجت دین
ریشه: عربی

⇐ اسم پسر که با ن ختم می شود ⇒

بِنیامین
معنی: یعنی پسر دست راستِ من؛ آخرین پسر حضرت یعقوب (ع) و برادر تنی حضرت یوسف (ع).
ریشه: عبری

بِهین
معنی: بهترین، برگزیده‌ترین.
ریشه: فارسی

بادان
معنی: از شخصیتهای شاهنامه، نام پسر پیروز (سردار دوران ساسانی) اسم ایرانی
ریشه: فارسی

باذان
معنی: نام جانشین خورخسرو فرماندار هاماوران در زمان انوشیروان پادشاه ساسانی
ریشه: فارسی

بارِزان
معنی: بارِز، نامِ قوم بارز یا بارزان یا بارجان، تاریخ این قوم به پیش از اسلام میرسد و نام آن از دوره‌ی ساسانیان در متون ضبط شده است.
ریشه: کردی

بارشین
معنی: در اصطلاح مردم فارس، درختچه
ریشه: فارسی

بارمان
معنی: شخص محترم و لایقِ دارای روح بزرگ؛ از شخصیتهای شاهنامه، نام دلاور تورانی و از سپاهیان افراسیاب تورانی
ریشه: کردی

باشوان
معنی: نام کوهی در بانه، آشیانه
ریشه: کردی

بخت آفرین
معنی: آفریننده بخت و اقبال، نام پدر هیربد شهریار
ریشه: فارسی

برتن
معنی: بردیس، به فتح ب و ت، مرد مغرور
ریشه: فارسی

بردان
معنی: نام یکی از پادشاهان اشکانی
ریشه: فارسی

برزآفرین
معنی: تشویق بزرگ
ریشه: کردی

برسیان
معنی: نام گیاهی است.
ریشه: فارسی

برشان
معنی: امت
ریشه: فارسی

 

برایان

معنی: بالا یا نجیب

ریشه: فرنگی

بلاشان
معنی: پلاشان، از شخصیتهای شاهنامه، نام دلاوری تورانی از پهلوانان افراسیاب، همزمان با کیخسرو پادشاه کیانی
ریشه: فارسی

بنیان
معنی: بنیاد، آنچه باعث ماندن و پایداری چیزی است، اساس، پایه.
ریشه: فارسی

 

بن سان

معنی: پسر برکت

ریشه: عربی، انگلیسی

بوبان
معنی: به‌سوی بالا
ریشه: کردی

بوتان
معنی: لهجه‌ای در زبان کردی
ریشه: کردی

بوژان
معنی: نمو کردن، شکوفا شدن، به خود بالیدن
ریشه: کردی

بهدین
معنی: پیرو آیین زرتشتی
ریشه: فارسی

بهستان
معنی: نیک بنیاد، نام پسر اردشیر سوم پادشاه هخامنشی
ریشه: فارسی

بهسودان
معنی: نام فرمانروای دیلمان در سده سوم یزدگردی
ریشه: فارسی

بهوران
معنی: آنکه دارای روح و روان نیکوست.
ریشه: فارسی

بیان
معنی: سخن و گفتار خداوند.
ریشه: عربی

بیژن
معنی: نام پهلوان ایرانی، پسر گیو و نواده‌ی گودرز و رستم
ریشه: اوستایی – پهلوی

پَرژین
معنی: پرچین، حصار، پرچینی از گلهای ریز به دور باغات.
ریشه: فارسی

پَرشان
معنی: رزمجو
ریشه: اوستایی – پهلوی

پَشوتن
معنی: به معنی محکوم تن؛ در شاهنامه نام پسر گشتاسب و از یاران سوشیانت، فداکار؛ در روز رستاخیز، بر اساس روایت‌های زرتشتی زرتشت از اهورامزدا برایش عمر جاودانی خواست.
ریشه: اوستایی – پهلوی

پِژمان
معنی: غمگین، دلتنگ، ناامید
ریشه: فارسی

پارسان
معنی: (پارس + ان (پسوند نسبت) )، منسوب به پارس، پارسی، اهل پارس، از مردم پارس – نام روستایی در نزدیکی سیرجان.
ریشه: فارسی

پرشان
معنی: رزمجو
ریشه: اوستایی – پهلوی

پرهان
معنی: لقب حضرت ابراهیم و نامی در پارسی باستان
ریشه: فارسی

پویان
معنی: آن که در حال حرکت به نرمی و آرامی است، روان؛ دونده، دوان، شتابان؛ جوینده؛ جستجو کننده.
ریشه: فارسی

پهلوان
معنی: جنگجوی شجاع و زورمند؛ آنکه در امری سرآمد است؛ قوی هیکل و قوی جثه
ریشه: فارسی

پیکان
معنی: نوک فلزی و تیزسر تیر یا نیزه
ریشه: فارسی

پیمان
معنی: قراری که دو یا چند تن می‌گذارند تا کاری انجام دهند یا تعهدی نسبت به هم یا به کسی داشته باشند ؛ قرار، عهد.
ریشه: فارسی

تَهمتن
معنی: تنومند، قوی جثه، نیرومند؛ لقبِ رستم پهلوانِ داستانی شاهنامه.
ریشه: فارسی

تاج‌الدین
معنی: تاجِ دین؛ مورد افتخار برای دین؛ نام پادشاهی از اتابکان لرستان.
ریشه: عربی

تحسین
معنی: ستودن و تمجید کردن، مورد ستایش قرار دادن، آفرین گفتن و نیک شمردن.
ریشه: عربی

ترخان
معنی: در دوران مغول آنکه خان به او امتیاز ویژه میداده است.
ریشه: ترکی

⇐ اسم پسر که با ن ختم می شود ⇒

تکین
معنی: پهلوان دلاور
ریشه: ترکی

تگین
معنی: تکین، پهلوان، دلاور
ریشه: ترکی

تلیمان
معنی: از شخصیتهای شاهنامه، نام یکی از پهلوانان در زمان فریدون پادشاه پیشدادی
ریشه: فارسی

توان
معنی: قدرت، توانایی، توانایی تحمل چیزی، طاقت، توانستن – قدرت، توانایی، تحمل کردن چیزی، طاقت
ریشه: فارسی

توسن
معنی: اسب سرکش
ریشه: ترکی

تهمین
معنی: پهلوان، شجاع، پهلوان، از القاب رستم پهلوان شاهنامه
ریشه: فارسی

تیران
معنی: نام پسر اردشیر سوم، نام چند تن از پادشاهان سلسله اشکانی
ریشه: فارسی

تیگران
معنی: خوب و پسندیده، نام پادشاه ارمنستان و داماد مهرداد ششم، نام یکی از سرداران خشایار پادشاه هخامنشی
ریشه: ارمنی

ثامن
معنی: معنی: (در قدیم) هشتم، هشتمین. [این نام به اعتبار ثامن الائمه، امام هشتم شیعیان، علی بن موسی الرضا(ع) انتخاب می شود]
ریشه: عربی

جابان
معنی: معنی:‌ نام سردار ايراني در سده دوم يزدگردي
ریشه: فارسی

جستان
معنی: معنی: نام پدر مرزبان نخستين پادشاه جستانيان
ریشه: فارسی

چَمران
معنی: معنی: نام پارسایی در یشتِ سیزدهم (اوستا)
ریشه: اوستایی – پهلوی

چاکان
معنی: معنی: نام روستایی در نزدیکی لاهیجان
ریشه: فارسی

چهربرزین
معنی: معنی: دارنده نژاد برتر
ریشه: فارسی

چیلان
معنی: معنی: عناب
ریشه: فارسی

حَسُّون
معنی: نام پرنده‌ای، سهره؛ در گویش‌های محلی خوزستان مُصَغر حسن و گاه برای تحبیب به معنی حسن دوست داشتنی.
ریشه: عربی

حِسام‌الدین
معنی: شمشیر دین
ریشه: عربی

حِسان
معنی: بسیار نیکو، بسیار خوب، نیکروی
ریشه: عربی

حافظ الدین
معنی: آن که محافظ و نگهبان دین است.
ریشه: عربی

حامین
معنی: جمع حامی
ریشه: عربی

حانان
معنی: رحیم، نام یکی از دلاوران در زمان داوود
ریشه: عبری

حانون
معنی: صاحب نعمت
ریشه: عبری

حبان
معنی: نام یکی از صحابه پیامبر (ص)
ریشه: عربی

حجت الدین
معنی: آن که دلیل و برهان دین است.
ریشه: عربی

حزین
معنی: اندوهگین، غمگین
ریشه: عربی

حسن
معنی: نیکو، خوب، زیبا، جمیل؛ نام دومین امام شیعیان
ریشه: عربی

حسین
معنی: خوب، نیکو؛ نام سومین امام شیعیان
ریشه: عربی

حمیدالدین
معنی: ستوده آیین، ستوده دین
ریشه: عربی

حنان
معنی: بخشاینده، از صفات خداوند
ریشه: عربی

حنین
معنی: اشتیاق، ناله، زاری
ریشه: عربی

خابان
معنی: نام سردار ایرانی در زمان رستم فرخزاد
ریشه: فارسی

خاقان
معنی: لقب پادشاهان چین و ترک، پادشاه
ریشه: ترکی

خاوین
معنی: پاک سرشت
ریشه: کردی

خردادبرزین
معنی: نام پزشکی ایرانی در دربار خسروپرویز پادشاه ساسانی
ریشه: فارسی

خلیل‌الرحمان
معنی: خلیل الله
ریشه: عربی

خندان
معنی: بشاش، کسی که همواره می‌خندد.
ریشه: فارسی

خوزان
معنی: نام پهلوانی ایرانی در زمان کیخسرو پادشاه کیانی
ریشه: فارسی

⇐ اسم پسر که با ن ختم می شود ⇒

خیرالدین
معنی: آن که در دین بهترین است.
ریشه: عربی

دَستان
معنی: آهنگ و لحن، داستان، قصه، افسانه؛ لقب زال پدر رستم.
ریشه: فارسی

داتان
معنی: مربوط به چشم، نام یکی از رؤسای یهود
ریشه: عبری

دادبرزین
معنی: از شخصیتهای شاهنامه، نام یکی از سرداران بهرام گور پادشاه ساسانی
ریشه: فارسی

دادفرین
معنی: نام یکی از سرداران زمان اسکندر مقدونی
ریشه: فارسی

داران
معنی: دنیا و آخرت
ریشه: فارسی

دارمان
معنی: از شخصیتهای شاهنامه، نام یکی از سرداران خسروپرویز پادشاه ساسانی
ریشه: فارسی

 

داریان
معنی: نام شهری در شوشتر که احداث آن را به دارا (داریوش) نسبت می‌دهند
ریشه: فارسی

دامون
معنی: دشت و صحرا؛ از حکمای قدیم یونان و از فیثاغوریان.
ریشه: فارسی

دان
معنی: قاضی، داور نام یکی از پسران یعقوب (ع)
ریشه: عبری

دایان
معنی: سرافرازی، تکیه گاه
ریشه: ترکی

دومان
معنی: مه، غبار
ریشه: ترکی

دهقان
معنی: (معرب از فارسی دهگان)، کشاورز، مالکِ ده؛ (به مجاز) ایرانی؛ زرتشتی؛ هر یک از دانایان و راویان تاریخ و اساطیر ایران، بزرگ و حاکم ولایت
ریشه: فارسی

رَزان
معنی: تاکستان، باغ انگور؛ (در عربی) سنجیده شده، با وقار و آراسته
ریشه: فارسی

راتین
معنی: رادترین، نام یکی از سرداران اردشیر دوم پادشاه ساسانی
ریشه: فارسی

رادان
معنی: مرکب از راد به معنی جوانمرد و پسوند نسبت، انکه منسوب به جوانمردی است.
ریشه: فارسی

رادمان
معنی: رادمنش، کریم، با سخاوت، نام سرداری معاصر خسرو پرویز ساسانی.
ریشه: فارسی

رادوین
معنی: جوانمرد کوچک
ریشه: فارسی

رادین
معنی: بخشنده، جوانمرد
ریشه: فارسی

راژان
معنی: خوابیدن، جنبیدن گهواره، روستایی در بخش سلوانا، شهرستان ارومیه
ریشه: کردی

راستین
معنی: حقیقی، واقعی، راست قامت
ریشه: فارسی

راشین
معنی: (تلفظ: rāšin) سر سبز و خرم و با طراوت، به علاوه راشین در برخی منابع راه آبی یا جویباری که از سبزه زار می‌گذرد.
ریشه: کردی

رامان
معنی: نام ناحیه‌ای است در شهرستان اهواز، منسوب به رام
ریشه: فارسی

رامتین
معنی: رامسین، رامین، نوازنده، سازنده؛ نام شخصی که واضع چنگ بوده
ریشه: فارسی

رامسین
معنی: گونه‌ی کهنه رامتین به معنی سازنده و نوازنده است.
ریشه: فارسی

رامین
معنی: به معنی طرب و « رام » (= رام، رامتین)، رامتین
ریشه: فارسی

رایان
معنی: نام پسرانه و دخترانه به معنی باهوش و دانشمند، نگهبان آسمان، در عربی نام کوهی در حجاز و نام شهری و روستایی است.
ریشه: فارسی

رایین
معنی: نام سردار اردشیر دوم پادشاه ساسانی
ریشه: فارسی

رحمان
معنی: مهربان و بخشاینده (صفت خاص خداوند)
ریشه: عربی

رزین
معنی: محکم استوار باوقار
ریشه: عربی

رکن‌الدین
معنی: ستون دین
ریشه: عربی

روح‌الامین
معنی: جبرائیل، روح نام جبرئیل است و امین صفت اوست.
ریشه: عربی

روح‌الدین
معنی: روان دین
ریشه: عربی

رودین
معنی: فرزند پسر
ریشه: فارسی

روزبهان
معنی: روزبه
ریشه: فارسی

روژبین
معنی: بیننده‌ی روز، راهنما و هدایت کننده به روز و روشنایی
ریشه: کردی

روژمان
معنی: روشن مانند روز، کسی که دارای فکر باز و اندیشه روشن است.
ریشه: کردی

رویین
معنی: سخت و محکم؛) پسر پیران ویسه که در جنگ یازده رخ به دست بیژن کشته شد.
ریشه: فارسی

رهان
معنی: (تلفظ: rahān) رهنده، رهاشونده
ریشه: فارسی

زادمن
معنی: آزادمنش
ریشه: فارسی

زروان
معنی: نام یکی از ایزدان در ایران باستان، از شخصیتهای شاهنامه
ریشه: فارسی

زریون
معنی: زرگون، به رنگ زر، طلایی، سبز و خرم
ریشه: فارسی

زکی الدین
معنی: پارسا در دین
ریشه: عربی

زمان
معنی: جریانی پیوسته، بی آغاز، به صورت پسوند همراه با بعضی نامها می‌آید و نام جدید می‌سازد مانند فرخ زمان
ریشه: فارسی

زمران
معنی: نام پسر ابراهیم(ع)
ریشه: فارسی

زوپین
معنی: نام پسر کاووس پادشاه کیانی
ریشه: فارسی

زویین
معنی: زوپین
ریشه: فارسی

زیدان
معنی: نام نویسنده‌ای عرب، او نخستین نویسنده عرب است که به سبک نویسندگان اروپایی مطالب علمی و تاریخی اسلامی را به صورت رمان منتشر کرد.
ریشه: عربی

زین‌الدین
معنی: موجب آرایش دین؛ زینت دین
ریشه: عربی

⇐ اسم پسر که با ن ختم می شود ⇒

زین‌العابدین
معنی: موجب آرایش پرستندگان؛ چهارمین امام شیعیان
ریشه: عربی

ژان
معنی: نام روستایی در نزدیکی سنندج
ریشه: کردی

ژوان
معنی: میعادگاه عاشق و معشوق
ریشه: کردی

ژوبین
معنی: نوعی نیزه کوچک با سر دو شاخه و نوک تیز
ریشه: فارسی

ژیان
معنی: خشمناک و غضبناک؛ بیباک و شجاع
ریشه: کردی

سَعدالدین
معنی: نیک بختی دین
ریشه: عربی

سَلمان
معنی: سالم و مبّرا از عیب و نقص و آفت؛ سلمان فارسی صحابی پیامبر اسلام(ص) نخستین مسلمان ایرانی
ریشه: عربی

سِراج‌الدین
معنی: چراغ دین
ریشه: عربی

سابق الدین
معنی: پیشی گیرنده در دین
ریشه: عربی

سابین
معنی: سروکوهی
ریشه: فرانسوی

ساتکین
معنی: ساتگین، پیاله بزرگی که با آن شراب می‌خورده‌اند، شراب، محبوب، مطلوب
ریشه: ترکی

سارین
معنی: نام روستایی در نزدیکی رفسنجان
ریشه: فارسی

ساسان
معنی: سر سلسله ساسانیان، تنها و گوشه نشین، درویش، نام چندتن از شخصیتهای شاهنامه
ریشه: فارسی

سامان
معنی: سرزمین، ناحیه، محل، مکان؛ ترتیب و روش چیزی یا کاری، ثروت، دارایی، قوت، توانایی؛ صبر، آرام و قرار
ریشه: فارسی

سامین
معنی: منسوب به سام
ریشه: فارسی

سبحان
معنی: پاک، منزه؛ از نامهای خداوند
ریشه: عربی

سبلان
معنی: رشته کوه آتشفشانی در شمال غربی ایران
ریشه: فارسی

سپندان
معنی: خردل
ریشه: فارسی

سلیمان
معنی: پر از سلامتی؛ حضرت سلیمان(ع) شاه و پیامبر یهود
ریشه: عبری

سورن
معنی: نام سردار ایرانی، نام یکی از خاندانهای هفتگانه ممتاز در زمان اشکانیان
ریشه: فارسی

سورین
معنی: (تلفظ: surin)، منسوب به سُور، آن که شادمان و مسرور است، توانا، دلیر
ریشه: فارسی

سهام الدین
معنی: بهره‌ها و نصیبهای دین
ریشه: عربی

سیحون
معنی: از رودهای معروف در شمال ایران قدیم که به دریاچه آرال می‌ریزد.
ریشه: فارسی

سیروان
معنی: عربی ساربان، نام رودی در غرب ایران که از استانهای کردستان و کرمانشاه می‌گذرد.
ریشه: کردی

سیوان
معنی: ماه
ریشه: کردی

شَرف الدین
معنی: موجب آبروی و اعتبار دین و آیین
ریشه: عربی

شَرمین
معنی: شرمگین، با حُجب و حیا، خجالت زده
ریشه: فارسی

شابرزین
معنی: شاه برزین
ریشه: فارسی

شادان
معنی: شاد، مسرور
ریشه: فارسی

شادکان
معنی: کامیاب، کامروا، خوشحال، شادمان، نام برادر فریدون پادشاه پیشدادی بنا به روایتی
ریشه: فارسی

شادمان
معنی: شاد، خوشحال و مسرور
ریشه: فارسی

شادن
معنی: آهوی جوان که تازه شاخ بر آورده است، بچه آهو، زیبا و لطیف مانند بچه آهو
ریشه: عربی

 

شاهان

مانند شاه

شاه برزین
معنی: نام شخصی در وندیدا (بخشی از اوستا)
ریشه: فارسی

شاهسون
معنی: شاه (فارسی) + سون (ترکی)، شاه دوست، نام چند طایفه از طوایف ترک در ایران
ریشه: ترکی

شاهین
معنی: نوعی پرنده‌ی شکاری از خانواده‌ی باز؛ برج میزان
ریشه: فارسی

شایان
معنی: شایسته، سزاوار، در خور؛ فراوان
ریشه: فارسی

شایگان
معنی: ارزشمند، ممتاز، عالی، شایسته
ریشه: فارسی

شبان
معنی: چوپان، گله بان
ریشه: فارسی

شجاع الدین
معنی: شجاع و دلیر در راه دین
ریشه: عربی

شروان
معنی: درخت سرو؛ جنوب شرقی کوههای قفقاز
ریشه: فارسی

شروین
معنی: نام قلعه‌ی شروان؛ نام انوشیروان دادگر
ریشه: فارسی

شریف الدین
معنی: دارای دین و آیین پاک
ریشه: عربی

شعبان
معنی: نام ماه هشتم از سال قمری
ریشه: عربی

شمس الدین
معنی: آفتاب دین
ریشه: عربی

شمعون
معنی: شنونده، نام یکی از برادران یوسف (ع)
ریشه: عبری

شوان
معنی: (تلفظ: šo (a) vān) شبان، چوپان، نگهبان گله
ریشه: کردی

شهاب الدین
معنی: نورِ دین، آن که وجودش برای دین تابناک است.
ریشه: عربی

شهروان
معنی: شهربان، نگهبان شهر
ریشه: فارسی

شهروین
معنی: شهنام، از نامهای باستانی
ریشه: فارسی

شهسان
معنی: مانند شاه، شاهوار، دارای جلال و شکوه شاهانه
ریشه: فارسی

شیبان
معنی: از قبایل عرب
ریشه: عربی

شیران
معنی: از شخصیتهای شاهنامه، نام یکی از دلاوران ایرانی در زمان خسروپرویز پادشاه ساسانی
ریشه: فارسی

صَفی‌الدین
معنی: خالص و پاک در دین، برگزیده‌ی دین
ریشه: عربی

صَنعان
معنی: منسوب به صنعا (نام شهری در یمن) است، صنعانی، از مردم صنیعا
ریشه: عربی

صاین
معنی: (تلفظ: sāyen) نگه دارنده، محافظ، (به مجاز) حفظ کننده‌ی خویشتن از گناه، پرهیزکار
ریشه: عربی

صدرالدین
معنی: پیشوای دین (اسلام)؛ لقبی است که به بعضی از علمای اسلام داده‌اند.
ریشه: عربی

صدران
معنی: صدر (عربی) + ان (فارسی) رؤسا و بزرگان
ریشه: عربی

صلاح‌الدین
معنی: موجب نیکی دین و آیین
ریشه: عربی

ضیاءالدین
معنی: معنی: روشنایی دین؛ نام چندین شخص از مشاهیر تاریخی.
ریشه: عربی

طرحان
معنی: نام بخش کوهدشت در شهرستان خرم آباد
ریشه: فارسی

طرخان
معنی: از شخصیتهای شاهنامه، نام سردار چینی در سپاه افراسیاب تورانی
ریشه: ترکی

طرهان
معنی: طرحان
ریشه: فارسی

طوفان
معنی: هیاهو (معرب از یونانی)، توفان؛ جریان هوای بسیار شدید و معمولًا همراه با بارش باران، برف، تگرگ یا رعد و برق؛ (به مجاز)
ریشه: یونانی

⇐ اسم پسر که با ن ختم می شود ⇒

ظهیرالدین
معنی: معنی: یار و یاور دین، پشتیبان دین، نام شاعر نامدار ایرانی قرن ششم، ظهیرالدین فاریابی
ریشه: عربی

عبدالامین
معنی: بنده پروردگار که مورد اعتماد و امانت دار است.
ریشه: عربی

عبدالحسن
معنی: بنده حسن
ریشه: عربی

عبدالحسین
معنی: بنده حسین
ریشه: عربی

عبدالرحمان
معنی: عبد الرحمن
ریشه: عربی

عبدالرحمن
معنی: بنده پروردگار بخشاینده، نام نویسنده و شاعر نامدار قرن نهم، عبدالرحمن جامی
ریشه: عربی

عثمان
معنی: نام خلیفه سوم
ریشه: عربی

عدن
معنی: بهشت زمینی
ریشه: عبری

عدنان
معنی: نام یکی از اجداد پیامبر(ص)
ریشه: عربی

عرفان
معنی: یکی از مراحل سلوک، معرفت، شناخت خداوند
ریشه: عربی

عزالدین
معنی: آن که باعث عزت دین است.
ریشه: عربی

عزیزالدین
معنی: گرامی در دین
ریشه: عربی

عضدالدین
معنی: یارو یاور دین
ریشه: عربی

عفیف الدین
معنی: عفیف در دین، پرهیزکار
ریشه: عربی

علاء الدین
معنی: سبب رفعت و بزرگی دین
ریشه: عربی

علوان
معنی: نام دیگر مرداس پدر ضحاک و نام چندتن از شخصیتهای تاریخی
ریشه: عربی

عمران
معنی: نام پدر موسی پیامبر (ص)، نام سوره‌ای در قرآن کریم
ریشه: عبری

عمیدالدین
معنی: آن که در دین تسلط دارد.
ریشه: عربی

عین الدین
معنی: چشم دین، عزیز در دین
ریشه: عربی

عین الزمان
معنی: چشم زمان
ریشه: عربی

غلام حسن
معنی: ارادتمند و فرمان بردار حسن (منظور امام حسن(ع))
ریشه: عربی

غلام حسین
معنی: ارادتمند و فرمان بردار حسین (منظور امام حسین(ع))
ریشه: عربی

غیاث‌الدین
معنی: پناه دین و آیین
ریشه: عربی

فاران
معنی: معرب از عبری، موضع مغازه‌ها، نام دشتی که بنی اسرائیل در آن جا گردش می کردند.
ریشه: عبری

فاطن
معنی: زیرک، دانا، آگاه
ریشه: عربی

فتح الدین
معنی: پیروزی در دین
ریشه: عربی

فخرالدین
معنی: سبب سربلندی و افتخار دین، نام شاعر و داستانسرای ایرانی قرن پنجم: فخرالدین اسع گرگانی
ریشه: عربی

فرازان
معنی: مرکب از فراز (جای بلند) + ان (پسوند نسبت)
ریشه: فارسی

فرازمان
معنی: حکم و فرمان
ریشه: فارسی

فراهین
معنی: فرایین
ریشه: فارسی

فرایین
معنی: از شخصیتهای شاهنامه، از بزرگان و مشاوران دربار قباد پادشاه ساسانی، همچنین نام یکی از پادشاهان ساسانی
ریشه: فارسی

فربین
معنی: بیننده شکوه و جلال، مرکب از ف به معنای شکوه و جلال و بین صفت فاعلی مرخم از بیننده
ریشه: فارسی

فرحان
معنی: شادان، خندان
ریشه: عربی

فرخان
معنی: نام پسر اردوان آخرین پادشاه اشکانی، نام یکی از سرداران خسروپرویز پادشاه ساسانی، موبدی در شاهنامه
ریشه: فارسی

فردان
معنی: یکتا، یگانه
ریشه: عربی

فردین
معنی: یگانه، تنها، همچنین مخفف فروردین نام ماه اول از سال شمسی، اسم نوزدهمین روز از هر ماه شمسی در ایران قدیم
ریشه: فارسی

فرزان
معنی: فرزانه، خردمند، عالم، دانشمند
ریشه: فارسی

فرزن
معنی: نام روستایی در نزدیکی هرات
ریشه: فارسی

فرزیان
معنی: نام روستایی در نزدیکی بروجرد
ریشه: فارسی

فرزین
معنی: وزیر در بازی شطرنج
ریشه: فارسی

فرسمن
معنی: نام پادشاه گرجستان در زمان اردوان سوم پادشاه اشکانی
ریشه: فارسی

فرغان
معنی: فرغانه، نام شهری در ترکستان قدیم
ریشه: فارسی

فرقان
معنی: جداکننده حق و باطل، نام سوره ای در قرآن کریم
ریشه: عربی

فرمان
معنی: حکم، امر، دستور
ریشه: فارسی

فرمین
معنی: فرمان
ریشه: فارسی

فرهان
معنی: نام مکانی در نزدیکی همدان
ریشه: فارسی

فریان
معنی: به معنی آزاده، آزادگی، از شخصیتهای شاهنامه و نیز اسم فرمانروای اندلس در زمان مقدونی
ریشه: فارسی

فریتون
معنی: فریدون،از شخصیتهای شاهنامه، نام پسر آبتین و فرانک، از پادشاهان پیشدادی ایران و به بند کشنده ضحاک ماردوش
ریشه: فارسی

فریدالدین
معنی: آن که در دین یگانه و یکتا است، نام شاعر و عارف نامدار ایرانی قرن ششم و هفتم، عطار نیشاپوری
ریشه: عربی

فریدالزمان
معنی: آن که در زمان خود یگانه و بی نظیر است.
ریشه: عربی

فریدون
معنی: از شخصیتهای شاهنامه، اسم پسر آبتین و فرانک، از پادشاهان پیشدادی ایران و به بند کشنده ضحاک ماردوش، به معنی دارای شکوهی اینچنین (باشکوه)
ریشه: اوستایی – پهلوی

فریمان
معنی: نام بخشی از استان خراسان
ریشه: فارسی

فریمن
معنی: زیبا اندیش، خوش فکر
ریشه: فارسی

فریین
معنی: بیننده شکوه و جلال
ریشه: فارسی

فصیح الدین
معنی: دارای روشنی و فصاحت در دین
ریشه: عربی

فصیح الزمان
معنی: آن که در زمان خود در فصاحت از همه والاتر است.
ریشه: عربی

فلک الدین
معنی: نام طایفه ای از کردان
ریشه: عربی

فیروزان
معنی: پیروزان
ریشه: فارسی

قَوام الدین
معنی: موجب استواری و استحکام دین
ریشه: عربی

قارون
معنی: معرب از عبری، نام مردی ثروتمند از بنی اسرائیل معاصر موسی (ع)
ریشه: عبری

قطب الدین
معنی: محور آیین و کیش
ریشه: عربی

قهرمان
معنی: (معرب پهلوان)، آن که در کار دشوار و مهمی مثل ورزش یا جنگ تلاش زیادی کرده و به شهرت رسیده است. دلاور؛ نگهبان و محافظ.
ریشه: فارسی

قیطون
معنی: از شخصیتهای شاهنامه، نام پادشاه مصر در زمان حکومت اسکندر مقدونی
ریشه: عربی

کارن
معنی: اسم پسرانه به معنی شجاع و دلیر، نام فرزند کاوه آهنگر و هم چنین اسم سردار لشکر مهرداد شاهزاده اشکانی که علیه اشک بیستم (گودرز) قیام کرد.
ریشه: فارسی

کافی الدین
معنی: لایق و کارآمد در دین
ریشه: عربی

کامدین
معنی: خواسته دین، اسم یکی از دانایان دین زردشت
ریشه: فارسی

⇐ اسم پسر که با ن ختم می شود ⇒

کامران
معنی: آن که در هر کاری موفق است، چیره، مسلط
ریشه: فارسی

کاوان
معنی: کاویان، منسوب به کاوه
ریشه: فارسی

کاویان
معنی: پرچم کاوه که به درفش کاویانی معروف است.
ریشه: فارسی

کدمان
معنی: نام اصلی داریوش پادشاه هخامنشی
ریشه: فارسی

کراخان
معنی: نام پسر بزرگ افراسیاب تورانی
ریشه: فارسی

کرام الدین
معنی: بزرگوار دین
ریشه: عربی

کروخان
معنی: از شخصیت های شاهنامه فردوسی،نامدلاوری تورانی فرزند ویسه در سپاه افراسیاب تورانی
ریشه: فارسی

کمال الدین
معنی: کامل در دین، سبب کمال دین، اسم یکی از نقاشان معروف اواخر دوره تیموری و اوایل دوره صفوی، کمال الدین بهزاد
ریشه: عربی

کوشان
معنی: کوشا، ساعی، تلاشگر
ریشه: فارسی

کوهین
معنی: منسوب به کوه، نام گیاهی که ریشه آن مانند ریشه نی است
ریشه: فارسی

کیان
معنی: پادشاهان، سلاطین، دومین سلسله پادشاهی از دوره تاریخ افسانه ای ایران
ریشه: فارسی

کیسان
معنی: مانند پادشاه، دارای منش شاهانه
ریشه: فارسی

کیوان
معنی: ستاره زحل، نام یکی از بزرگان دربار بهرام گور پادشاه ساسانی
ریشه: فارسی

کیهان
معنی: جهان، دنیا، گیتی
ریشه: فارسی

گراهون
معنی: از شخصیتهای شاهنامه، نام دلاوری زابلی در سپاه گرشاسپ پادشاه کیانی
ریشه: فارسی

گرستون
معنی: از شخصیتهای شاهنامه، نام سردار سپاه ماهوی سوری
ریشه: فارسی

گرگین
معنی: از شخصیتهای شاهنامه، نام پهلوانی ایرانی پسر میلاد در زمان کیکاووس پادشاه کیانی
ریشه: فارسی

گروخان
معنی: از شخصیتهای شاهنامه، نام یکی از بزرگان ایرانی در دربار کیخسرو پادشاه کیانی
ریشه: فارسی

لابان
معنی: عبری از عربی، لین، سفید، نام پدر همسر یعقوب (ع)
ریشه: عبری

لاوان
معنی: لابان، عبری از عربی، لین، سفید، نام پدر همسر یعقوب (ع)
ریشه: عبری

لاوین
معنی: نام منطقه‌ای مرزی در مغرب ایران
ریشه: فارسی

لسان الدین
معنی: زبان گویای دین
ریشه: عربی

لطف الدین
معنی: لطف دین
ریشه: عربی

لقمان
معنی: نام مردی حکیم که بنا به روایت اسلامی حبشی بوده و در زمان داوود (ع) زندگی می کرده است، نام سوره‌ای در قرآن کریم
ریشه: عربی

مَجدالدین
معنی: سبب عزت و بزرگی دین؛ مایه‌ی شوکت و بزرگی دین
ریشه: عربی

مِهران
معنی: به معنی دارنده‌ی مهر
ریشه: فارسی

ماردین
معنی: نام یکی از شهرهای کردستان ترکیه است که در دامنهی جنوبی قراجه داغ واقع است.
ریشه: فارسی

ماکان
معنی: آنچه بوده است.
ریشه: عربی

ماهان
معنی: نام پسر کیخسرو، پسر اردشیر، پسر قباد، نام یکی از شهرهای استان کرمان
ریشه: فارسی

مبین
معنی: روشنگر، آشکار کننده؛ آشکار، هویدا، روشن، نورانی
ریشه: عربی

متین
معنی: دارای پختگی، خردمندی و وقار، دارای متانت؛ استوار، محکم؛ از نامها و صفات خداوند
ریشه: عربی

محسن
معنی: نیکوکار، احسان کننده؛ ۲- از نامها و صفات خداوند
ریشه: عربی

مهرآیین
معنی: دارای مهر و محبت و دوستی، دارای مهربانی، دارای آیین و روش دوستی و مهربانی.
ریشه: فارسی

مؤمن
معنی: آن که به خدا و پیغمبر ایمان دارد و اصول دینی را رعایت میکند، دیندار، متدین
ریشه: عربی

میران
معنی: (میر = امیر + ان (پسوند نسبت))، منسوب به امیر، امیرانه، شاهانه
ریشه: فارسی

نادین
معنی: در جریان، پویا و پرتحرک، الهه رودخانه، جاری
ریشه: فارسی

نادین
معنی: پویا و پرتحرک، در جریان، جاری، الهه رودخانه
ریشه: سنسکریت

ناصح الدین
معنی: پنددهنده در دین، نصیحت کننده در دین
ریشه: عربی

ناصرالدین
معنی: یاری کننده دین،اسم پسرمحمد شاه قاجار
ریشه: عربی

نبرزین
معنی: اسم فرماندار گرگان در دوره داریوش پادشاه هخامنشی
ریشه: فارسی

نجم الدین
معنی: ستاره دین، آن که چون ستاره‌ای در دین می‌درخشد.
ریشه: عربی

نجیب الدین
معنی: اصیل و شریف در دین
ریشه: عربی

نریمان
معنی: اسم پدر سام، جد رستم پهلوان شاهنامه فردوسی، به معنی پهلوان، دلیر
ریشه: فارسی

نستهین
معنی: از شخصیتهای شاهنامه، نام پیران ویسه در زمان افراسیاب تورانی
ریشه: فارسی

نصرالدین
معنی: یاری دادن به دین، از شخصیتهای افسانه‌ای
ریشه: عربی

نصیرالدین
معنی: یاری دهنده دین، نام یکی از علمای بزرگ ریاضی و نجوم و حکمت ایران در قرن هفتم، خواجه نصیرالدین طوسی
ریشه: عربی

نظام الدین
معنی: موجب نظم و انظباط در دین
ریشه: عربی

نعمان
معنی: نام چندتن از پادشاهان حیره
ریشه: عربی

نعیم الدین
معنی: نعمت دین
ریشه: عربی

نقی الدین
معنی: برگزیده در دین
ریشه: عربی

نورالدین
معنی: روشنایی و فروغ دین
ریشه: عربی

نوراهان
معنی: نورهان، تحفه، سوغات، ارمغان
ریشه: فارسی

نورهان
معنی: تحفه، سوغات، ارمغان
ریشه: فارسی

نویان
معنی: امیر سپاه، شاهزاده، لقب سلاطین و بزرگان ترک
ریشه: ترکی

نوین
معنی: تازه، جدید
ریشه: فارسی

نیاسان
معنی: پسری که پا جای پای اجدادش می‌گذارد،شبیه به نیاکان، مانند پدران، پسری که شبیه اجداد و نیاکان خود است.
ریشه: فارسی

نیسان
معنی: نام دومین ماه فصل بهار، اردیبهشت، بارانی که در اردیبهشت می بارد، باران بهاری
ریشه: سریانی

نیکان
معنی: منسوب به نیک
ریشه: فارسی

نیوان
معنی: مرد دلیر، شجاع، پهلوان
ریشه: کردی

وادان
معنی: نام روستایی در نزدیکی دماوند
ریشه: فارسی

وادگان
معنی: نام شخصی در وندیداد
ریشه: فارسی

واران
معنی: نامی که مورخان یونانی به پادشاهان ایرانی که نامشان بهرام بوده داده‌اند.
ریشه: یونانی

⇐ اسم پسر که با ن ختم می شود ⇒

وارتان
معنی: نام پسر بلاش اول پادشاه اشکانی
ریشه: ارمنی

واردان
معنی: نام دادوری در زمان اردشیر بابکان پادشاه ساسانی
ریشه: فارسی

واروژان
معنی: کبوتر نر
ریشه: ارمنی

وانان
معنی: نام روستایی در نزدیکی شهرکرد، نام یکی از پادشاهان اشکانی
ریشه: فارسی

وحیدالدین
معنی: بی نظیر و یگانه در دین، نام دانشمندی از معاصران خاقانی
ریشه: عربی

ونون
معنی: نام چهار تن از پادشاهان اشکانی
ریشه: فارسی

وه وران
معنی: بهوران،آنکه دارای روح و روان نیکوست
ریشه: فارسی

وهامان
معنی: نام پدر سلمان فارسی
ریشه: فارسی

وهمن
معنی: بهمن، نام ماه یازدهم از سال شمسی ، نام فرشته نگهبان چهارپایان سودمند ، نام روز دوم از هر ماه شمسی در ایران قدیم، نام یکی از لحنهای قدیم موسیقی ایرانی، نام چندتن از شخصیتهای شاهنامه
ریشه: فارسی

وهومن
معنی: بهمن، نام ماه یازدهم از سال شمسی، نام فرشته نگهبان چهارپایان سودمند، نام روز دوم از هر ماه شمسی در ایران قدیم، نام یکی از لحنهای قدیم موسیقی ایرانی، نام چندتن از شخصیتهای شاهنامه از جمله نام ‏پسر اسفندیار پسر گشتاسپ پادشاه کیان
ریشه: فارسی

ویگن
معنی: بیژن
ریشه: ارمنی

ویوان
معنی: نام حاکم رُخّج در زمان داریوش پادشاه هخامنشی
ریشه: فارسی

ویهان
معنی: نیکان، نامیکی از سرداران دیلمی
ریشه: فارسی

هادان
معنی: معرب از عبری، نام پدر ساوه همسر ابراهیم (ع)
ریشه: عبری

هاران
معنی: معرب از عبری، کوه نشین، برادر ابراهیم (ع)
ریشه: عبری

هارون
معنی: معرب از عبری کوه نشین، نام برادر موسی (ع)
ریشه: عبری

هامان
معنی: معرب از یونانی، مشهور، نام وزیر اخشویروش
ریشه: یونانی

هامن
معنی: هامون
ریشه: فارسی

هامون
معنی: زمین هموار و بدون پستی و بلندی، نام دریاچه‌ای در سیستان
ریشه: فارسی

هامین
معنی: تابستان
ریشه: اوستایی – پهلوی

هرمان
معنی: نام یکی از پادشاهان یونانی
ریشه: یونانی

همام الدین
معنی: دارای مقام و منزلت در دین
ریشه: عربی

همایون
معنی: خجسته، مبارک، فرخنده، از شخصیتهای شاهنامه، نام پهلوان ایرانی مشهور به زرین کلاه در زمان گشتاسپ پادشاه کیانی
ریشه: فارسی

هوتن
معنی: نیرومند، خوش اندام، نام پسر ویشتاسب پادشاه هخامنشی
ریشه: فارسی

هورامان
معنی: منطقه‌ایی در کردستان
ریشه: کردی

هوران
معنی: مرغزار کوچک در کوهستان
ریشه: کردی

هولان
معنی: چوگان بازی
ریشه: کردی

هومان
معنی: از شخصیتهای شاهنامه، نام پسر ویسه برادر پیران و از سپهسالاران افراسیاب تورانی
ریشه: فارسی

هومن
معنی: نیک اندیش
ریشه: فارسی

هیمن
معنی: آرام، موقر، شکیبا
ریشه: کردی

یاسان
معنی: نام یکی از پیغمبران باستانی ایران، در دساتیر کتابی به نام نامه شت و خشور به او نسبت داده شده است.
ریشه: فارسی – عربی

یاسین
معنی: نام سوره‌ای در قرآن کریم
ریشه: عربی

یزدان
معنی: خداوند، ایزد، در مذاهب ثنوی، خدای خیر و نیکی، ایزد مقابلِ اهریمن است.
ریشه: فارسی

یمین الدین
معنی: آن که به منزله دست راست دین است.
ریشه: عربی

 

شما نیز اگر اسم پسر که با ن ختم می شود می‌شناسید که در این لیست نیامده است آن را با ما در قسمت نظرات به اشتراک بگذارید. برای مشاهده فهرست کامل اسامی پسرانه به لینک فهرست کامل اسم پسر مراجعه کنید.