تعبیر خواب خواندن سوره رعد

ستاره | سرویس سرگرمی – سوره رعد، سیزدهمین سورهٔ قرآن (۴۳ آیه) و جزو سوره‌های مدنی است که در جزء سیزدهم قرآن جای گرفته است. رعد به معنای غرش آسمان است و از آیه سیزدهم گرفته شده است. این سوره درباره توحید و قدرت خداوند، حقانیت قرآن و نبوت پیامبر اسلام، رستاخیز و وصف بهشت و جهنم سخن می‌گوید.

از آیات مشهور این سوره آیه ۲۸ است که آرامش دل‌ها را در گرو یاد خدا می‌داند و آیه ۴۳ که بنابر نظر برخی مفسران، مراد از «من عنده علم الکتاب» در آن، امام علی (ع) است. نقل شده است هر کس سوره رعد را تلاوت کند، خداوند ده برابر ابر‌های موجود در گذشته، حال و آینده به او حسنه می‌دهد. جابر مغربی در رابطه با دیدن آیات قرآن کریم در خواب می‌گوید: اگر در خواب هر آیه‌ای که خوانده باشی، تفسیر آن آیه، تعبیر خواب تو می‌باشد. بنابراین می‌توان با توجه به معنی و مفهوم آیات و سوره‌ها از فضای کلی رویا آگاه شد.

تعبیر خواب سوره رعد

امام صادق (ع) می‌فرمایند: اگر ببینی سوره رعد را می‌خوانی، عمر تو کوتاه خواهد بود.

ابراهیم کرمانی می‌گوید: مشغول کار خیر و طاعت و بندگی خداوند خواهی شد.

ابن سیرین می‌گوید: دائماً مشغول خواندن دعا و قرآن و ذکر و تسبیح می‌شوی.

هدف از نزول سوره رعد

هدف از نزول این سوره بیان حقیقت قرآنى است که بر رسول خدا (ص) نازل شده، و اینکه این قرآن معجزه و آیت رسالت است، اما اینکه کفار آن را آیت و معجزه نشمرده و به عنوان تعریض بر آن گفتند:” چرا آیتى از ناحیه پروردگارش نازل نشد”؟ گفتارشان مردود است، و رسول خدا (ص) نباید به آن اعتنا کند، و ایشان هم سزاوار نیست که چنین سخنى بگویند.

دلیل بر این معنا هم آیه ابتداى سوره است که مى‌فرماید:” وَ الَّذِی أُنْزِلَ إِلَیْکَ مِنْ رَبِّکَ الْحَقُّ وَ لکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لا یُؤْمِنُونَ“، و آیه آخر سوره است که مى‌فرماید:” وَ یَقُولُ الَّذِینَ کَفَرُوا لَسْتَ مُرْسَلًا قُلْ کَفى بِاللَّهِ شَهِیداً بَیْنِی وَ بَیْنَکُمْ” و نیز جمله” لَوْ لا أُنْزِلَ عَلَیْهِ آیَةٌ مِنْ رَبِّهِ” است، که مکرر از ایشان حکایت شده؛ و خلاصه بیان این است که رسول خدا (ص) را مخاطب قرار می‌دهد به اینکه این قرآن که بر تو نازل شده حق است، حقى که مخلوط به باطل نیست، زیرا آنچه که این قرآن بدان دعوت مى‌کند توحیدى است که آیات تکوینى از قبیل: بپاداشتن آسمانها، گستردن زمین، تسخیر آفتاب و ماه، و سایر عجایبى که خدا در تدبیر آسمان‌ها و زمین و غرایبى که در تقدیر آن‌ها بکار برده، همه بر آن دلالت دارند.