تحقیق درباره ادبیات پایداری و شاعران معروف آن

ستاره | سرویس محتوای کمک درسی – تحقیق درباره ادبیات پایداری به خصوص برای دانش آموزان پایه دهم که در کتاب فارسی دهم، فصلی با عنوان فصل ادبیات پایداری را می‌خوانند برای درک بهتر این نوع ادبی و ویژگی های آن، همچنین نمونه هایی از نوع ادبیات مقاومت بسیار مفید و موثر است. 

در این مطلب یک تحقیق درباره ادبیات پایداری با زبان ساده و با مثال برای شما تهیه شده است. 

 

تحقیق درباره ادبیات پایداری

ادبیات پایداری یا ادبیات مقاومت، نوعی از ادبیات است که شامل آثاری می‌شود كه تحت تاثیر شرایطی همچون اختناق و استبداد داخلی، نبود آزادی فردی و اجتماعی، جنگ و اشغال نظامی و … شكل می‌گیرند. بنابراین پایه و اساس و مضمون اصلی این آثار مرتبط با بیداد داخلی یا تجاوز بیرونی از همه حوزه های سیاسی، فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی و ایستادگی در برابر جریان‌های ضد آزادی است. ادبیات پایداری، هم در قالب شعر و هم در قالب نثر ظهور و بروز می‌یابد.

از آنجا که دفاع و پایداری یک واكنش غیرارادی در برابر تهاجم است که برای همه ی ملت‌ها و همه انسان‌ها در فرهنگ‌های مختلف رخ می‌دهد و نوعی ارزش تلقی می‌گردد، ادبیات پایداری مربوط به همه زمان‌ها و مکان‌ها می‌شود و در واقع تاریخچه‌ی آن را باید برابر با تاریخ جهان دانست.

اما برای تعریف دقیق ادبیات پایداری و جلوگیری از ابهام و سردرگمی در تعریف آن، باید گفت: «ادبیات پایداری به مجموعه آثاری گفته می‌شود كه از زشتی‌ها و پلشتی‌های بیداد داخلی یا تجاوز بیرونی، در همه حوزه‌های سیاسی، فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی؛ با زبانی هنری (ادیبانه) سخن می‌گوید.»

عنوان «ادبیات پایداری» عنوانی جدید است و در قرن اخیر به سروده‌ها، نمایشنامه‌ها، داستان‌های كوتاه و بلند، قطعات ادبی، طنزها، حسب حال‌ها، نامه‌ها و آثاری گفته می‌شود كه در همین سده، نوشته و آفریده شده‌اند. آثاری که در آن‌ها روح ستیز با جریان‌های ضد آزادی و ایستادگی در مقابل این جریان‌ها مشاهده می‌شود.

این آثار به طور مشترک مضامینی همچون دعوت به مبارزه و ایستادگی در برابر ظلم و ستم، تسلیم ناپذیری، امید به آینده و نوید دادن پیروزی موعود؛ ستایش آزادی و آزادگی، نفرت از ظلم و استبداد، ارج نهادن به سرزمین مألوف و شهیدان و جان‌باختگان وطن و راه آزادی را در خود دارند.

«نمادپردازی» در آثار ادبیات پایداری یک ویژگی مشترک است که به دلیل جو اختناق و استبداد حاکم و همچنین تاثیربخشی و قدرت بیشتر در بیان مفاهیم مقاومت و پایداری، استفاده می شود.

توجه به «اسطوره های ملی و تاریخی» و زنده نگه داشتن حماسه های تاریخی و اساطیری، از دیگر شاخصه های ادبیات پایداری است که هویت ملی و فرهنگی را تقویت می‌کند. 

همچنین «عام بودن» فرا زمان و فرا مکان بودن ویژگی مشترک آثار ادبیات پایداری است زیرا همه انسانها در هر زمان و مكان می‌توانند در آیینه ی این آثار خود را بیابند یا چهره‌ی سیاه ظالمان و اندوه نشسته بر چهره‌ی دردمندان و شكوه ایستادگی و مبارزه با بیدادگری ها را در آن‌ها تماشا كنند.

توصیف رشادت و بزرگداشت شهیدان، ستایش آزادی و آزادگی، تسلیم نشدن در برابر ظلم، توصیف ظلم و ستم و شرح مظلومیت‌ها، ستایش سرزمین و میهن، دعوت به مبارزه و مقاومت و نوید پیروزی دادن از درون‌مایه های اصلی ادبیات پایداری است. 

ادبیات دفاع مقدس که در طول سال‌های جنگ تحمیلی ایران با عراق آغاز شد و بالید، نوعی از ادبیات پایداری و یکی از زیر مجموعه های این نوع ادبی است. 

 

 

شاعران ادبیات پایداری

اشعار محمود درویش، نزار قبانی، اشعار جبران خلیل جبران، علی فوده و ابراهیم طوقان از معروف‌ترین اشعار مقاومت فلسطین هستند. 

ابراهیم لاهوتی، از شاعران ادبیات پایداری در دوران مشروطیت است.

سلمان هراتی، حمید سبزواری، موسوی گرمارودی، قیصر امین پور، سپیده كاشانی و علیرضا قزوه از شاعران دفاع مقدس و مقاومت هستند. 

 

نمونه هایی از ادبیات پایداری جهان

• «جنگ و صلح» : نوشتۀ تولستوی (مقاومت مردم روسیه در برابر هجوم فرانسه و ناپلئون)
• «بینوایان» : نوشتۀ ویکتورهوگو  (اوضاع اجتماعی و سیاسی و بی عدالتی‌ها در فرانسه) 
• «کلبه عمو تام»: نوشتۀ هریت بیچر استو (ضد برده‌داری)
• «عباس میرزا آغازگری تنها»: نوشتۀ مجید واعظی (ایستادگی در برابر سپاه روس)

 

نمونه اشعاری از ادبیات پایداری

تاجیكستان ای كنام روح من

ای تن صد پاره مجروح من

در میان تیر باران ای وطن

در دم تیغ یزیدان ای وطن

همچنان نخلی جوان  استاده‌ای

تشنه در ریگ روان استاده‌ای

وا حسینا وا حسینا وا حسین

در میان مشركان تنها حسین

«محمدعلی عجمی»: شاعر تاجیكی 

****◊◊◊****

در ما آن توان هست

كه نیالاییم شرافتمان را

و تبلور بخشیم وجدان‌مان را چون نمک

زیرا ما

بی سری را بیشتر دوست داریم

تا اینکه سر تعظیم فرود آریم

«با رویرسو اک»: شاعر ارمنی

****◊◊◊****

وقتی او را به چوبه اعدام بستند
و به سویش آتش گشودند
همگی در خون تپیدند
اما او هنوز بر پای ایستاده بود.

«حمید المختار»: شاعر فلسطینی، در توصیف شهیدان

****◊◊◊****

پس از مرگم مرا در صحرا افكنید،
چه خوش است زندگی و مرگ من در صحرا
در قبر حبسم مكنید چون كه از زندان، حتی پس از مرگ بیزارم
وقتی بدنم خورش كركس‌ها و شیرهای در‌ّنده شود،
اجزای پیكرم را خواهم دید كه با من در هر سو در سیر و سیاحتند
چه سفر بی‌نظیری است چنین سفری بعد از مرگ
كه من در زندگی نیز به شوق آن جان می‌دادم

«احمد الصافی النجفی»: شاعر عراقی

****◊◊◊****

 

 

می‌خواستم

شعری برای جنگ بگویم

دیدم نمی‌شود

دیگر قلم زبان دلم نیست

گفتم:

باید زمین گذاشت قلم­ها را

دیگر سلاح سرد سخن کارساز نیست

باید سلاح تیزتری برداشت

باید برای جنگ

از لوله­ ی تفنگ بخوانم

– با واژه­ ی فشنگ-

می‌خواستم

شعری برای جنگ بگویم

شعری برای شهر خودم – دزفول-

دیدم که لفظ ناخوش موشک را

باید به­ کار برد

امّا

موشک

زیبایی کلام مرا می‌کاست

گفتم که بیت ناقص شعرم

از خانه‌های شهر که بهتر نیست

بگذار شعر من هم

چون خانه‌های خاکی مردم

خرد و خراب باشد و خون‌‌آلود

باید که شعر خاکی و خونین گفت

باید که شعر خشم بگویم

شعر مقاومت

شعر فصیح فریاد

– هر چند ناتمام-

«اشعار قیصر امین پور»

 

همراهان عزیز، امیدواریم این تحقیق درباره ادبیات ئایداری برای شما مفید بوده باشد. شما می توانید معنی درس پاسداری از حقیقت به همراه آرایه های ادبی را نیز در ستاره بخوانید.