شهادت استاد مرتضی مطهری و روز معلم

ستاره | سرویس عمومی – شهادت استاد مرتضی مطهری چندین سال است که بهانه گرامیداشت مقام معلم شده است. معلمی که به شغل انبیا مشغول و انسان‌ساز می‌باشد و از این جهت کرامت وی از اهمیت بسیار برخوردار است. در این مقاله به نکاتی در باب ۱۲ اردیبهشت سالروز شهادت استاد مطهری و علت نامگذاری این روز به نام روز معلم پرداخته و همچنین به بخش‌هایی از زندگی این شهید بزرگوار اشاره می‌کنیم.

 

علت نامگذاری ۱۲ اردیبهشت به نام روز معلم

تصور عمومی و غالب این است که ۱۲ اردیبهشت تنها به خاطر شهادت استاد مرتضی مطهری به عنوان «روز معلم» نام‌گذاری شده و قبل از آن چنین مناسبتی وجود نداشته است. حال آن که در ۱۲ اردیبهشت سال ۱۳۴۰ خورشیدی دبیر یکی از دبیرستان‌های تهران در تجمع اعتراضی معلمان در میدان بهارستان به قتل رسید و از آن پس معلمین، این روز را به عنوان روز معلم گرامی می‌داشتند، اما رژیم شاه به آن رسمیت نداده بود.

بعد از انقلاب، معلمان درصدد برآمدند این مناسبت را احیا کنند و اعلام ترور آیت الله مطهری سبب شد روز معلم با این واقعه رسمیت یابد و در عمل روز معلم به تقویم رسمی آمد منتها نه به یاد معلمی که در ۱۲ اردیبهشت ۱۳۴۰ به قتل رسیده بود که به یاد استاد مرتضی مطهری و البته در همین روز. جالب اینکه معلم شهید ابوالحسن خانعلی نیز دانشجوی دوره دکتری دانشکده الهیات بود.

ترور آیت الله مطهری در شامگاه ۱۱ اردیبهشت اتفاق افتاد، اما چون این روز به نام روز کارگر شناخته می‌شود بعدتر ۱۲ اردیبهشت به عنوان روز شهادت استاد مرتضی مطهری و روز معلم تعیین شد. این تعیین تاریخ و نامگذاری تصادفی بود و یا از ذکاوت نامگذاران بود که به خاطر مرحوم مطهری روز معلم و خاطره قتل مرحوم خانعلی هم احیا شود.

با توجه به این که مرحوم خانعلی نیز معلم بوده و در حال تحصیل در دانشکده الهیات، یادکرد این دو مناسبت منافاتی با هم ندارند و مشخص نیست که چرا رسانه‌های رسمی اصرار دارند مناسبت روز معلم را تنها شهادت استاد مرتضی مطهری ذکر کنند. حال آن که در ۱۲ اردیببهشت ۱۳۴۰ یک معلم به دست رییس کلانتری کشته شده و از این حیث مانند ۱۶ آذر می‌تواند گرامی داشته شود و اتفاقا بر مطالبات صنفی تاکید کنند.

 

استاد مرتضی مطهری

استاد مطهری در ۱۲ سالگی توسط پدرشان به حوزه علمیه سپرده شد. از ۱۲ تا ۱۶ سالگی در آنجا تحصیل کرده و راهی قم شدند و در جوار اساتیدی همچون طالقانی، طباطبایی و بروجردی قرار گرفتند. همچنین با امام خمینی هم هجره‌ای شدند و به دلیل استحقاق زیاد برای ادامه تحصیل عازم نجف گردیدند.

استاد مطهری در سن ۳۳ سالگی به قم باز می‌گردند و با جایگاه علمی بالایی که داشتند، تنها قصد معلم بودن را دارند. به همین دلیل نامه‌ای به دانشگاه علوم معقول و منقول می‌فرستند و خواهان تدریس و استادی در این دانشگاه را داشتند. لازم به ذکر است که برای استاد بودن باید تا سطح دکترا سودا علمی می‌داشتند. استاد مطهری هم حوزه‌ای بودند روحانی و مقام والایی داشتند. به دلایلی استاد این دانشگاه در آن مقطع زمانی نتوانست در دانشگاه حاضر شود و رییس دانشگاه شخصیتی بهتر از استاد مطهری را در این قضیه نداشت و استاد به دانشگاه وارد شدند.

 

 

در سال ۱۳۳۱ در حالی که از مدرسین معروف و از امید‌های آینده حوزه به شمار می‌رود به تهران مهاجرت می‌کند. در تهران به تدریس در مدرسه مروی و تالیف و سخنرانی‌های تحقیقی می‌پردازد. در سال ۱۳۳۴ اولین جلسه تفسیر انجمن اسلامی دانشجویان توسط استاد مطهری تشکیل می‌گردد.

در همان سال تدریس خود در دانشکده الهیات و معارف اسلامی دانشگاه تهران را آغاز می‌کند به دنبال یک سخنرانی مهیج علیه شخص شاه به وسیله پلیس دستگیر شده و به زندان موقت شهربانی منتقل می‌شود و به همراه تعدادی از روحانیون تهران زندانی می‌گردد.

استاد مطهری از سال ۱۳۴۹ تا ۱۳۵۱ برنامه‌های تبلیغی مسجدالجواد را زیر نظر داشت و غالبا خود سخنران اصلی بود تا اینکه آن مسجد و به دنبال آن حسینیه ارشاد تعطیل گردید و بار دیگر استاد مطهری دستگیر و مدتی در بازداشت قرار گرفت. پس از آن استاد شهید سخنرانی‌های خود را در مسجد جاوید و مسجد ارک و … ایراد می‌کرد. بعد از مدتی مسجد جاوید نیز تعطیل گردید. در حدود سال ۱۳۵۳ ممنوع المنبر گردید و این ممنوعیت تا پیروزی انقلاب اسلامی ادامه داشت.

اما مهمترین خدمات استاد مطهری در طول حیات پر برکتش ارایه ایدئولوژی اصیل اسلامی از طریق درس و سخنرانی و تالیف کتاب است. اندیشه‌های متفکر شهید استاد مرتضی مطهری همواره به عنوان اسلام‌شناسی آگاه، عالمی زمان شناس، دانشمندی دردآشنا و فیلسوفی توانا مورد علاقه فرهیختگان و جوانان فکور بوده و می‌باشد. استاد شخصیتی بود که پاسخ‌گویی به شبهات زمانه و مقابله با انحرافات فکری و عقیدتی را وجهه همت خویش ساخت تا بدانجا که در قبال این مجاهدت عظیم علمی جان خویش را فدای آرمان خود ساخت.

استاد در ساعت بیست و دو و بیست دقیقه سه شنبه یازدهم اردیبهشت ماه سال ۱۳۵۸ در تاریکی شب در حالی که از یکی از جلسات فکری سیاسی بیرون آمده بود با گلوله گروه نادان و جنایتکار فرقان که به مغزش اصابت نمود به شهادت می‌رسد.

سالروز شهادت استاد مرتضی مطهری می‌تواند مناسبتی برای تقبیح خشونت و تعصب در قرائت‌های دینی هم باشد. اندیشه‌های متفکر شهید استاد مرتضی مطهری همواره به عنوان اسلام‌شناسی آگاه، عالمی زمان شناس، دانشمندی دردآشنا و فیلسوفی توانا مورد علاقه فرهیختگان و جوانان فکور بوده و می‌باشد.