غزل شماره ۳۱۱ حافظ: عاشق روی جوانی خوش نوخاسته‌ام
غزل شماره ۳۱۱ حافظ بیانگر عشق واقعی است. عشقی که شاعر در بیت اول به آن اشاره دارد و مقصود…
غزل شماره ۳۱۰ حافظ: مرحبا طایر فرخ پی فرخنده پیام
غزل شماره ۳۱۰ حافظ در زمانی که شاه شجاع در تبریز به عیش و نوش مشغول بوده و پس از…
غزل شماره ۳۰۹ حافظ: عشقبازی و جوانی و شراب لعل فام
غزل شماره ۳۰۹ حافظ یک تابلوی هنری بی‌نظیر از وصف یک مجلس بزم و شرح یک محفل عیش و نوش…
غزل شماره ۳۰۸ حافظ: ای رخت چون خلد و لعلت سلسبیل
غزل شماره ۳۰۸ حافظ احتمالا در استقبال از قصیده ادیب صابر در مدح شاه خوارزمشاه با مطلع «ای رود تو…
غزل شماره ۳۰۷ حافظ: هر نکته‌ای که گفتم در وصف آن شمایل
غزل شماره ۳۰۷ حافظ احتمالاً در استقبال غزلی سروده شده است. این غزل عاشقانه چندین تلمیح دارد. حافظ در ابتدا…
غزل شماره ۳۰۶ حافظ: اگر به کوی تو باشد مرا مجال وصول
غزل شماره ۳۰۶ حافظ در زمانی سروده شده که شاعر از هر طرف تحت فشار بوده و در دل امیدی…
غزل شماره ۳۰۵ حافظ: به وقت گل شدم از توبهٔ شراب خجل
غزل شماره ۳۰۵ حافظ در اوایل تغییر سیاست شاه شجاع سروده شده که حافظ برای طرح نظریات خود تقاضای ملاقات…
غزل شماره ۳۰۴ حافظ: دارای جهان نصرت دین خسرو کامل
غزل شماره ۳۰۴ حافظ در مدح شاه یحیی و به حکم مصلحت سروده شده و شاعر به آنچه گفته مطلقاً…
غزل شماره ۳۰۳ حافظ: شَمَمتُ روحَ وِدادٍ و شِمتُ برقَ وصال
غزل شماره ۳۰۳ حافظ پس از گذشت دو سال از زمان تبعید شاعر به یزد و هنگام دریافت نامه‌هایی از…
غزل شماره ۳۰۲ حافظ: خوش خبر باشی ای نسیم شمال
غزل شماره ۳۰۲ حافظ در استقبال از غزل خواجو، در زمان تسلط شاه محمود بر شیراز و متواری شدن شاه…
غزل شماره ۳۰۱ حافظ: ای دل ریش مرا با لب تو حق نمک
غزل شماره ۳۰۱ حافظ یکی از تابلو‌هایی است که پس از اخذ تصمیم شاه مبنی‌بر به تبعید رفتن شاعر سروده…
غزل شماره ۳۰۰ حافظ: هزار دشمنم ار می‌کنند قصد هلاک
غزل شماره ۳۰۰ حافظ از جمله غزل‌هایی است که شاعر در مجالس شعر و ادب دربار به استقبال شعر شاه…