آلبومین (Albumin) چیست و در چه مورادی تجویز می شود؟

آلبومین چیست؟

آلبومین (Albumin) عموماً به گروهی از پروتئین های محلول در آب گفته می‌شود که در کبد ساخته می‌شود. آلبومین در بدن انسان از نظر کاربرد و مقدار یکی از مهمترین پروتئین‌های درون پلاسما می‌باشد. درواقع آلبومین پروتئین ساده و فاقد کربوهیدرات که به عنوان پروتئین اصلی خون محسوب می شود. محلول غلیظ آلبومین به صورت کمکی در درمان بیماران تحت همودیالیز و نارسایی حاد کبدی و زیادی بیلی‌روبین خون نوزادان مصرف می‌شود.

توجه: این دارو در کم خونی شدید، نارسایی قلبی، زیادی حجم خون و خیز ریوی نباید مصرف شود.

توصیه‌ها و مراقبت‌های پرستاری

1. به بيمار توصيه كنيد عوارض جانبی را به سرعت گزارش دهد.
2. محلول‌های حاوی آلبومین را می‌توان بدون در نظر گرفتن گروه خونی، به بیماران تزریق نمود. 
3. در صورت لزوم، برای تزریق می‌توان فرآورده آلبومین را با محلول نمكی نرمال یا دكستروز پنج درصد رقیق كرد. از فیلتر پنج میكرونی یا بزرگتر باید استفاده كرد و از استفاده از فیلتر ۲۲/۰ میكرونی باید خودداری كرد.
4. قبل از شروع انفوزیون، بیمار باید به طور كامل هیدراته شود. این فرآورده را می‌توان بدون در نظر گرفتن گروه خون مصرف كرد.
5. انفوزیون حجم‌های بسیار زیاد رقیق شده ممکن است منجر به کاهش سدیم خون شود.
6. مصرف بیش از حد می‌تواند موجب افزایش بار گردش (افزایش فشار وریدی و اتساع عروق گردنی) یا ادم ریوی شود. سرعت تزریق را حداقل نمایید و درمان را مجددا ارزیابی نمایید. 
7. قبل از شروع درمان از هیدراته بودن بیمار اطمینان حاصل نمایید.
8. محلول بازشده تا ۴ ساعت قابل استفاده می‌باشد.
9. یک حجم از محلول ۲۰٪ چهاربرابر یک حجم از محلول ۵٪ موجب رقیق شدن خون و آنمی نسبی می‌شود.