اصطلاح سادیسم از کجا آمده است؟
واژه سادیسم (دیگرآزاری) از نام مارکی دو ساد (۱۷۴۰–۱۸۱۴) نویسنده فرانسوی آثار اروتیک آغشته به فلسفه و خشونت برگرفته شدهاست. دوساد دوباره ازدواج کرد و خیلی زود به عنوان يک آدم عياش و شهوت طلب شهرت يافت. وی به جرم ایراد ضرب و جرح و مرگ دو تن از قربانیان مورد تجاوز خود بارها زندانی شد و در نهایت به اعدام محکوم گردید و در آخر روانه تیمارستان شد و آنجا در سن ۷۴ سالگی درگذشت. وی نویسنده چندین داستان از جمله «ضرر تقوی و برکت شرارت» میباشد که در آن صحنههای سادیستی و شکنجه و آزار توام با لذت جنسی را وصف نموده است.
انواع بیماری سادیسم
انواع بیماری سادیسم عبارت است از:
- سادیسم ذهنی: شخص صحنههای سادیستی را تجسم مینماید ولی اقدام به آزار دیگران نمینماید.
- سادیسم احساسی: شخص از تحقیر و آزار روحی دیگران لذت میبرد و از پایمال کردن شخصیت دیگران ارضا میشود.
- سادیسم بدنی: شخص به آزار دیگران میپردازد و از ضرب و جرح ساده تا قتل و سوزاندن افراد مورد نظر خود پیش میرود. اين افراد در روابط زناشويي، همسر خود را مورد ضرب و شتم و شکنجه قرار داده و احساس لذت میکنند.
چند نکته در مورد بیماری سادیسم
- این اختلال در دوران نوجواني و اوايل بزرگسالي خود را نشان میدهد و هيچ گونه ارتباطی با سو مصرف داروها، بيماريیهای جسمي يا ضربه مغزی قبلي ندارد.
- بیماری ساديسم با اختلال شخصيت ضد اجتماعی متفاوت است. در اختلال شخصيت ضد اجتماعی، فرد آزاررسان، به دليل لذت بردن ديگران را آزار نمیدهد، ولي فرد مبتلا به ساديسم از آزار دادن و صدمه زدن به ديگران، احساس لذت میکند.
- همانند ساير اختلالات روان پزشکي، بیماری سادیسم به مرور موجب کاهش عملکرد شغلي و اجتماعي فرد میشود. نزديکان و يا همکاران وی، از او کناره گيری میکنند و در مواردی که آزارهای جنسی يا جسمی شديد باشد، مشکلات قانوني نيز پيدا خواهند کرد.
برخی از اقدامات درمانی بیماری سادیسم
- رواندرمانی تحلیلی، رفتاردرمانی، دارودرمانی
- شرکت در گروههای خودیاری
- خانواده درمانی
- کاهش استرسهای محیطی
- زدودن افکار نامعقول جنسی، کنترل و پالایش تصورات ذهنی
- مطالعه و بالا بردن سطح آگاهی
- ورزش
- شرکت در فعالیتهای سالم اجتماعی
- ارتباط با خدا و روی آوردن به معنویات
- برقراری ارتباط با افراد سالم و یافتن دوستان مفید
- تمرین خویشتنداری
سادیسم یا دیگرآزاری در مقابل مازوخیسم یا خودآزاری قرار دارد. سادیسم در سال ۱۹۸۰ میلادی به عنوان اختلال روانی دستهبندی شد اما از زمان انتشار راهنمای تشخیصی و آماری اختلالهای روانی ۴ (DSM-IV) در سال ۱۹۹۴، از آن به عنوان یک ویژگی شخصیتی نام برده میشود؛ بنابراین، دیگرآزاری به صرف وجود داشتن، بیماری نیست و در افراد و جوامع گوناگون مرزها و محدودیتهای متفاوتی دارد.