تصاویری دیده نشده از بیرون و داخل آرامگاه داریوش بزرگ

بسیاری از گردشگران برای بازدید از این جاذبه به شهرستان مرودشت سفر می‌کنند.

 آرامگاه این بزرگ ایرانی، گوری صخره‌ای است که در فاصله ۲۶ متری از سطح زمین قرار دارد. نام این آرامگاه در تاریخ ۲۴ شهریور ۱۳۱۰ با شماره ۳۱ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

در گذشته این آرامگاه بلندتر و پرهیبت‌تر از امروزه بوده و بلندای آن به ۳۸ متر می‌رسید.

داریوش یکم که با عنوان‌های داریوش بزرگ و داریوش کبیر نیز شناخته می‌شود، چهارمین شاهنشاه هخامنشی در میانه ۵۲۲ تا ۴۸۶ پیش از میلاد، پسر ویشتاسپ، همسر آتوسا و داماد کوروش بزرگ بود.

وی در سال ۵۲۲ پیش از میلاد، با کمک چندی از بزرگان هفت خانوادهٔ اشرافی پارسی با کشتن گئومات مغ بر تخت نشست. پس از آن به فرونشاندن شورش‌های درون‌مرزی پرداخت. فرمانروایی شاهنشاهی را استحکام بخشید و سرزمین‌هایی چند به شاهنشاهی افزود. آغاز ساخت پارسه (تخت جمشید) در زمان پادشاهی او بود.

از دیگر کارهای او حفر کردن راه آبی بود که دریای سرخ را به رود نیل و از آن سو به دریای مدیترانه پیوند می‌داد. آرامگاه او در دل کوه رحمت در مکانی به نام نقش رستم در مرودشت فارس (نزدیک شیراز) است. پس از جهانگیری کوروش بزرگ و کمبوجیه سراسر خاورمیانه و آسیای کوچک جزو قلمرو او محسوب می‌گردید.

آماده کردن آرامگاه

این شاهنشاه دلاور و خردمند و وفادوست و هنر پرور ۳۶ سال فرمانروایی کرد و در شصت و چهار سالگی در نوامبر ۴۸۹ ق.م. رخت از جهان بربست و کالبدش را به آرامگاهی سنگی که در «کوه نقش‌رستم» برایش کنده شده بود، آوردند، و در یکی از نه قبری که درون آرامگاه تعبیه شده، بدست ابدیت سپرند.

این آرامگاه را به دستور خود او آماده کرده بودند. کتزیاس، مورخ یونانی که مدت چهارده سال پزشک درباری اردشیر دوم (۳۵۸ – ۴۰۴ ق.م.) بود، در این باره مینویسد:

«داریوش فرمان داد تا در «کوه دو تیغ» (نقش رستم کنونی) آرامگاهی درآوردند. این کار چنانکه خواسته وی بود، انجام شد. آنگاه به یارانش گفت که قصد دیدن آرامگاه را دارد، و نزدیکترین کسانش وادارش کردند از انجام این آرزو چشم پوشد، و پیمان کردند که خودشان به جای وی رفته، آن را بازدید کنند.

آنان را مغانی که بر فراز صخره سنگی جای گرفته بودند با ریسمان به بالا کشیدند. اما مارهایی چند بر بالای صخره خزیدن گرفتند و مغان با دیدنشان چنان ترسیدند که بندها را رها کرده گریختند، و آن بخت برگشتگان، نگون سار بر زمین افتادند و جان باختند. داریوش به سوک و اندوهی گران فرو رفت و بفرمود تا مغان تبهکار را به دژخیم سپرند.»

برای مطالعه بیشتر درباره آرامگاه این بزرگ مرد تاریخ ایران زمین می‌توانید به لینک زیر رجوع نمایید.

آرامگاه داریوش بزرگ

لطفا نظرات و پیشنهادات خود را در انتهای همین مطلب با ما به اشتراک گذارید.