نویسنده: سمیرا رمضانی
بروزرسانی: ۷ خرداد ۱۴۰۱
ستاره | سرویس اخبار – گروه فلسطینی حماس پیروزی طالبان در افغانستان را تبریک گفت.
اسماعیل هنیه رئیس دفتر سیاسی حماس در تماس تلفنی با یکی از رهبری طالبان، “برچیده شدن اشغال امریکا” از افغانستان را تبریک گفت.
به گزارش عصرایران به نقل از سایت شبکه الجزیره، این تبریک در تماس تلفنی هنیه با رئیس دفتر سیاسی طالبان ( ملا عبدالغنی برادر) مطرح شد. این تماس تلفنی روز دوشنبه و یک روز بعد از سیطره طالبان بر کابل انجام شد.
سایت رسمی حماس ( جنبش مقاومت اسلامی فلسطین) این خبر را منتشر کرده است.
حماس همچنین با انتشار بیانیه ای ضمن تبریک به طالبان نوشت: “جنبش مقاومت اسلامی حماس به ملت مسلمان افغانستان، به عقب راندن اشغال امریکایی از کل سرزمین های افغانستان را تبریک می گوییم و به جنبش طالبان و رهبران شجاع آن برای این پیروزی که در پی جهاد طولانی مدت در طول ۲۰ سال گذشته به دست آمد تهنیت می گوییم”.
هنیه در این تماس تلفنی گفت که برچیده شدن اشغال از خاک افغانستان مقدمه ای برای زوال همه نیروهای ظلم و در مقدممه آنها اشغال اسرائیل از خاک فلسطین است.
این مقام ارشد حماس همچنین برای افغانستان، وحدت و شکوفایی آرزو کرد و عملکرد سیاسی و رسانه ای طالبان شایسته تقدیر دانست.
در مقابل، مقام ارشد طالبان هم ضمن تشکر و تقدیر از تماس تلفنی هنیه ،برای فلسطین و ملت آن، پیروزی آرزو کرد و دولت ها و ملت ها را به حمایت از فلسطین فراخواند.
دیگر گروه مقاومت فلسطینی یعنی جهاد اسلامی هم در بیانیه به ملت افغانستان آنچه را که “آزادی سرزمین افغانستان از اشغال امریکا” توصیف شده تبریک گفت و ابراز امیدواری کرد امنیت و صلح برای افغانستان و ملت آن به وجود بیاید.
حماس هم اکنون کنترل منطقه غزه فلسطین را در دست دارد.
حماس نیز یک گروه اسلامگرا و امتداد اخوان المسلمین است.
چرا کابل سقوط کرد؟
سقوط کابل بدون کمترین مقاومت باعث تعجب بسیاری از مردم و حتی تحلیل گران شده است. طالبان توانستند بعد از چند ماه جنگ و تصرف شهرها و ایالت های افغانستان، بدون کمترین درگیری وارد کابل شده و اینک حاکم بلامنازع این کشور محسوب شوند. اما چرا چنین اتفاقی افتاد؟
تحلیل های رسمی در ایران همچنان تمایل دارند تمام تقصیرات را متوجه امریکا بدانند، گویی امریکا هر کاری انجام دهد اشتباه است، چه در افغانستان بماند و چه از این کشور خارج شود. البته امریکا بی تقصیر نیست، اما همه علت این ماجرا به امریکا برنمی گردد.
روزی که توافقنامه صلح میان امریکا و طالبان اعلام شد، برخی تحلیل گران آگاه با اشاره به یکی از بندهای توافق عنوان کردند امریکا حاکمیت طالبان بر افغانستان را به رسمیت شناخته است.
بر اساس بند پنجم از بخش دوم این توافق «طالبان متعهد شده بود برای کسانی که تهدیدی برای امنیت ایالات متحده و متحدانش محسوب شوند، ویزا، پاسپورت، مجوز سفر یا سایر اسناد قانونی را برای ورود آنها به افغانستان فراهم نکند.»
از آنجا که صدور ویزا منوط به داشتن حاکمیت در یک کشور است، بنابراین مشخص بود طرفین در این توافق سیطره طالبان بر افغانستان را پذیرفته بودند. اما این موضوع در آن زمان از نگاه خیلی ها مغفول ماند.
قطعا امریکا با ماندن در افغانستان بعد از شکست القاعده و تصمیم برای ملت سازی در این کشور اشتباه کرد، اما اگر از دریچه منافع ملی امریکا به موضوع نگاه کنیم، خروج این کشور از افغانستان کار درستی بود. اگرچه برخی ها به نحوه خروج بی مسئولانه امریکا از افغانستان ایراد می گیرند و آن را نافی حقوق بشر و … برمی شمارند، اما اگر هدف صرفا منافع ملی باشد، امریکا تصمیم درستی اتخاذ کرد.
اما در پاسخ به سوال ابتدای یادداشت باید گفت بزرگ ترین مقصر در سقوط کابل، رهبران فاسد، قدرت طلب و خودخواه افغانستان بودند که به تنها چیزی که اهمیت نمی دادند منافع، آسایش و رفاه مردم افغانستان بود.
از حامد کرزی تا اشرف غنی و اکثر رهبران و ژنرال های افغان افرادی فاسد، ناکارآمد، منفعت طلب و بی اراده ای بودند که با عملکرد خودخواهانه و اشتباه خود افغانستان را نه تنها به ۲۰ سال پیش بازگرداندند، بلکه احتمالا این کشور را ۵۰ سال از توسعه اقتصادی و فرهنگی عقب انداختند.
برای اکثر رهبران افغانستان در ۲۰ سال گذشته آنچه اهمیت داشت کسب قدرت و پست و مقام و از قِبَل آن نفوذ و پول و رفاه بیشتر برای خودشان بود. کافی است به انتخابات ریاست جمهوری در این کشور به خصوص در دوره های اخیر نگاه کنید که چگونه جنگ قدرت هرگونه ارزش و هنجاری را زیر پا گذاشته بود.
در سال ۱۳۹۸ مردم افغانستان که از اصلاح امور ناامید و دلسرد بودند در انتخابات ریاست جمهوری شرکت نکردند (میزان مشارکت ۱۹ درصد بود در حالی که در نخستین انتخابات ریاست جمهوری در این کشور در سال ۱۳۸۳ میزان مشارکت ۷۰ درصد بود) تا محمد اشرف غنی با تنها ۹۲۳ هزار رای رئیس جمهور این کشور شود.
از همان روز می شد پیش بینی کرد نه مردم اشرف غنی را رئیس جمهور خود می دانند که از او حمایت کنند و نه اشرف غنی خود را رهبر مردمش می داند که در برابر تجاوز طالبان به کابل مقاومت کند.
اشرف غنی در نخستین اظهارنظر خود بعد از فرار از کابل که به گفته سفارت روسیه در افغانستان همراه با ۴ خودرو پر از پول بوده عنوان کرده برای جلوگیری از خونریزی مجبور به ترک افغانستان شده است! با این استدلال اشرف غنی، باید نسبت به تمام رهبران و فرماندهان کشورها در طول تاریخ که برای دفاع از حکومت، میهن و مردم خود تا پای جان در برابر متجاوزان ایستادگی کردند خرده گرفت که چرا دودستی کشور را تقدیم نکرده اند تا خون کسی ریخته نشود!
تجربه افغانستان در ۲۰ سال گذشته نشان داد دموکراسی و ملت سازی با زور و دستور پیاده و اجرا نمی شود. این اشغال نظامی نبود که آلمان و ژاپن را بعد از جنگ جهانی دوم به سمت دموکراسی و حقوق بشر هدایت کرد؛ این فرهنگ مدنی و دموکراتیک بود که با رسوخ در جان و ذهن مردم موجب ایجاد و تحکیم دموکراسی در این دو کشور شد.
مردم افغانستان بعد از ۲۰ سال هنوز با مبانی دموکراسی و دولت مدرن بیگانه هستند چراکه رهبران این کشور هیچ تلاشی برای ساختارسازی، درونی کردن فرهنگ دموکراتیک و گردش نخبگان در این کشور نکرده بودند. آنها صرفا به دنبال منافع خود بودند و امروز ملت بزرگ افغانستان باید شاهد نابودی تمام آمال و آرزوهای خود برای امنیت، رفاه، دموکراسی، حقوق بشر و در دو کلمه «آرامش و آسایش» باشد.
منبع: عصر ایران
