آشنایی با دوز و اشکال دارویی زاکسیم (Zaxime)

داروی زاکسیم (Zaxime) از داروهای درمان عفونت‌ تنفسی، ادراری و … است. این دارو به شکل قرص و کپسول در دوزهای کپسول ۲۰۰ و ۴۰۰ میلی‌گرمی و به شکل شربت خوراکی در دوزهای ۵۰ و ۱۰۰ میلی‌گرمی موجود است.

زاکسیم

ستاره | سرویس سلامت – عفونت در هر قسمتی از بدن که ایجاد شود، می‌تواند خطرناک باشد و قطعا نیاز به درمان فوری دارد. یکی از شایع‌ترین انواع عفونت‌ها که بیشتر خانم‌ها از آن شاکی هستند، عفونت ادراری است. عوامل ژنتیکی، داشتن رژیم غذایی نامناسب، عدم رعایت بهداشت و مشکلات عصبی و استرس از عوامل دخیل در بروز این بیماری هستند. تکرر ادرار، سوزش ادرار، وجود خون در ادرار، درد در قسمت کلیه‌ها و تب، از نشانه‌های ابتلا به عفونت ادراری است. برای درمان عفونت معمولا پزشک، آنتی بیوتیک‌های لازم را تجویز می‌کند. یکی از این آنتی‌بیوتیک‌ها داروی زاکسیم است که در ادامه قصد داریم با موارد مصرف و همچنین عوارض احتمالی آن، آشنا شویم.

عفونت ادراری

 

معرفی داروی زاکسیم، یک آنتی بیوتیک

قرص زاکسیم (Zaxime) از داروهای آنتی بیوتیک است که برای درمان عفونت‌های ناشی از باکتری‌ها، تجویز می‌شود. بیشترین موارد مصرف این دارو برای درمان بیماری‌های عفونی باکتریایی مثل عفونت‌‌های ادراری و تنفسی، عفونت‌های پوستی، عفونت‌های استخوان یا مفاصل است. توجه داشته باشید که مصرف این دارو به منظور درمان عفونت‌های ویروسی مانند سرماخوردگی یا آنفولانزا، بی‌ تاثیر است.

نام عمومی این دارو “سفکسیم” است که با نام‌های تجاری دیگری همچون “سوپراکس”، “زاکسیم”، “سفیکسان”، “سفیکسی” و “لوپراکس”، شناخته می‌شود.

 

اشکال دارویی و دوزهای مختلف زاکسیم

زاکسیم به شکل قرص، کپسول و شربت و در دوزهای مختلف، در دسترس است. این دارو به صورت قرص‌ و کپسول ۲۰۰ میلی‌گرمی و ۴۰۰ میلی‌گرمی و همچنین شربت ۵۰ و ۱۰۰ میلی‌گرمی در داروخانه‌ها، به فروش می‌رسد.

 

عفونت تنفسی

 

نام‌های دیگر، موارد مصرف، عوارض و تداخل دارویی

 

 نام‌های دیگر
 Suprax , Cefixime
 موارد مصرف

 درمان عفونت ادراری یا تنفسی، عفونت‌های پوست، استخوان و…

 عوارض  کبودی یا خونریزی غیرعادی، درد مفاصل، اسهال، سوء هاضمه، درد معده، تهوع و استفراغ، زخم‌های دهانی یا زبانی، خارش یا ترشح واژن، ایجاد پلاک‌های سفید در دهان یا روی زبان
 تداخل دارویی  کاربامازپین، وارفارین، سالیسیلات‌ها، پروبنسيد، ايبوپروفن و آسپيرين

 

مقدار و نحوه مصرف داروی زاکسیم چگونه است؟

مقدار دقیق مصرف این دارو به میزان شدت و ضعف بیماری بستگی داشته و حتما باید توسط پزشک متخصص، تعیین گردد. به طور معمول برای بزرگسالان، زاکسیم ۲۰۰ به صورت هر ۱۲ ساعت یک بار و زاکسیم ۴۰۰ برای هر ۲۴ ساعت یک بار، مورد استفاده قرار می‌گیرد. مقدار پیشنهادی دارو برای کودکان در گروه سنی ۶ ماه تا ۱۱ سال، مقدار ۸ میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن کودک، به صورت یک نوبت یا دو نوبت جداگانه در روز است. پیشنهاد می‌شود برای کودکان بین سنین ۶ ماه تا ۱۱ سال، سفیکسیم به صورت سوسپانسیون خوراکی تجویز شود.

 

قرص زاکسیم

 

نکاتی که در رابطه با مصرف داروی زاکسیم باید بدانید

  • در صورتی که با مصرف قرص زاکسیم به علائمی نظیر تورم لب‌ها و دور چشم، بثورات جلدی، کهیر یا تورم‌های پوستی، تب، غش ناگهانی، ضربان قلب تند، یا خس خس سینه یا مشکل تنفسی دچار شدید؛ بلافاصله مصرف آنتی‌بیوتیک را قطع کرده، با یک مرکز خدمات اورژانس پزشکی، تماس بگیرید.
  • در صورت حساسیت به داروی زاکسیم یا هر نوع آنتی‌بیوتیک دیگر، نباید از این دارو استفاده کنید.
  • قبل از مصرف این دارو، فهرست کلیه داروهای مصرف خود را در اختیار پزشک قرار دهید. ممکن است برخی از داروها با داروی زاکسیم تداخل داشته باشند.
  • مصرف داروی زاکسیم ممکن است منجر به نتیجه مثبت کاذب در تست قند خون شود.
  • در صورت ابتلا به دیابت، قبل از استفاده از داروی زاکسیم به شکل شربت خوراکی، با پزشک خود مشورت کنید چرا که این دارو به صورت شربت خوراکی حاوی ساکارز است.
  • زاکسیم را می‌توان با غذا، یا بدون آن مصرف کرد.
  • حتی در صورت داشتن احساس بهبودی، دارو را تا اتمام دوره درمان و طبق دستور پزشک، مصرف کنید.
  • اگر یک نوبت را فراموش كردید، به محض یادآوری، آن را مصرف كنید. البته اگر تقریبا موقع نوبت بعدی رسیده است، نوبت فراموش شده را رها كرده و به برنامه منظم دارویی‌تان برگردید. مقدار دارو را دو برابر نكنید.
  • اگر ظرف ۳ روز از مصرف دارو احساس بهبودی نداشتید، با پزشكتان مشورت كنید.
  • اگر به پنی سیلین حساسیت دارید قبل از مصرف این دارو، به پزشک خود بگویید.
  • در صورتی که در دوران بارداری یا شیردهی هستید، قبل از مصرف این دارو به پزشک، اطلاع دهید.
  • چنانچه با مصرف داروی زاکسیم علائمی نظیر درد شدید معده، زردی (زرد شدن پوست یا چشم)، ادرار تیره رنگ، گیجی یا ضعف، تشنج، تب و لرز، علائم آنفولانزا، تورم لثه، زخم‌های دهانی، زخم‌های پوستی، تپش قلب، کبودی، مشکلات کلیوی، دفع ادرار کم یا زیاد، ادرار دردناک، تورم در پاها، تنگی نفس و یا خونریزی غیرمعمول را مشاهده کردید، موارد را به اطلاع پزشک معالج خود، برسانید.
  • مصرف داروهای آنتی‌بیوتیک می‌تواند در مواردی باعث اسهال شود، در صورت بروز این عارضه باید به پزشک مراجعه کرد. 
  • مصرف این دارو در افراد سالمند و افرادی با نارسایی کلیوی، باید با احتیاط و تحت نظر پزشک، صورت گیرد.

 

سخن آخر

بیماری‌های عفونی از هر نوعی که باشند باید هر چه سریع‌تر درمان شوند چرا که در صورت تاخیر در درمان، می‌توانند به اجزای سالم بدن نیز، آسیب برسانند. به طور مثال اگر عفونت ادراری درمان نشود، منجر به عفونت کلیوی می‌شود. کلیه عضو حساسی بوده و در صورتی که در کار آن اختلال ایجاد شود، بدن با مشکل مواجه شده و درمان به مراتب سخت‌تر می‌شود. بنابراین در صورت بروز اولین نشانه‌های عفونت در بدن، باید به فکر درمان بود. اگرچه آنتی بیوتیک‌های مختلفی برای درمان عفونت وجود دارد؛ اما استفاده از هیچ کدام از آن‌ها بدون تجویز پزشک، توصیه نمی‌شود.

امیدوارم از این مطلب استفاده کافی را برده باشید. شما چه تجربه‌ای از مصرف چنین آنتی‌بیوتیک‌هایی دارید؟! تجربیات، نظرات و پیشنهادات خود را در انتهای این مقاله در قسمت “نظرات و پرسش‌ها” با ما در میان بگذارید.

یادتون نره این مقاله رو به اشتراک بگذارید.
مطالب مرتبط

نظر خود را بنویسید