نحوه شهادت حضرت ابوالفضل عباس (از روی مقتل)

و فی البحار عن بعض تالیفات الاصحاب:
در «بحار» از بعض تألیفات اصحاب نقل کرده است که

ان العباس لما رای وحدته اتی اخاه و قال:

عباس رضی الله عنه، چون تنهایی خویش دید، نزد برادر آمد و گفت:‌

 

یا اخی هل من رخصة؟
ای برادر آیا رخصت هست به جهاد روم؟

فبکی الحسین علیه السلام بکاء شدیدا
حسین علیه السلام سخت بگریست

ثم قال: یا اخی انت صاحب لوائی و اذا مضیت تفرق عسکری؛

و گفت:‌ای برادر تو علمدار منی و اگر بروی لشکر من پراکنده شود.

فقال العباس: قد ضاق صدری وسئمت من الحیاة
عباس گفت: سینه ام تنگ شد و از زندگی بیزار شدم

و ارید ان اطلب تاری من هؤلاء المنافقین؛

و می‌خواهم از این منافقین خونخواهی کنم

فقال الحسین علیه السلام: فاطلب لهؤلاء الاطفال قلیلا من الماء.
حسین علیه السلام فرمود: پس برای این کودکان اندکی آب به دست آور!

فذهب العباس علیه السلام و وعظهم وحذرهم فلم ینفعهم.
پس عباس برفت و وعظ گفت و تحذیر کرد، سودی نبخشید.

فرجع الی اخیه فاخبره.

و سپس به سوی برادرش برگشت و به او اطلاع داد

فسمع الاطفال ینادونا: العطش العطش؛

و شنید کودکان فریاد می‌زنند العطش العطش!

فرکب فرسه و اخذ رمحه و القربة و قصد نحو الفرات.
پس بر اسب خویش نشست و نیزه و مشک برداشت و آهنگ فرات کرد.

فاحاط به اربعة الاف ممن کانوا موکلین بالفرات و رموه بالنبال
پس چهار هزار نفر گرد او بگرفتند و تیر انداختند.

فکشفهم و قتل منهم على ما روی ثمانین رجلا حتی دخل الماء.
عباس آن‌ها را متفرق ساخت و چنانکه در روایت آمده است هشتاد تن بکشت تا وارد نهر آب شد.

فلما اراد ان یشرب غرفة من الماء ذکر عطش الحسین و اهل بیته.
چون خواست کفی آب بنوشد، یاد از تشنگی حسین علیه السلام و اهل بیت او کرد

فرمی الماء و ماء القریة و حمل‌ها علی کتفه الایمن و توجه نحو الخیمة.
و آب را بریخت و مشک بر کرد و بر دوش راست گرفت و روی به جانب خیمه کرد.

فقطعوا علیه الطریق و احاطوا به من کل جانب
راه بر او بگرفتند و از هر طرف بر وی احاطه کردند.

فحاربهم حتی ضربه نوفل الازرق علی یده الیمنی فقطعها.
عباس با آن‌ها کارزار کرد تا نوفل ازرق تیغی بر دست راست او زد و آن را ببرید.

فحمل القریة علی کتفه الأیسر
پس مشک به دوش چپ گرفت

فضربه نوفل فقطع یده الیسرى من الزند.
و نوفل ضربتی زد که دست چپ آن حضرت نیز از مچ جدا گشت.

فحمل القریة باسنانه
پس مشک به دندان گرفت

و جاءه سهم فاصاب القربة و اریق ماؤها.
و تیری بیامد و بر مشک رسید و آب آن را بریخت

ثم جاءه سهم آخر فاصاب صدره
و تیری دیگر آمد و به سینه‌ی آن حضرت رسید

فانقلب عن فرسه
و از اسب بگردید

و صاح الی اخیه الحسین علیه السلام ادرکنی؛

و فریادی زد و برادرش حسین علیه السلام را بطلبید.

فلما أتاه رآه صریعا فبکی.
چون حسین علیه السلام بیامد دید بر زمین افتاده است، بگریست.