معرفی انواع قرص برای عفونت روده و معده + نحوه مصرف و عوارض

عفونت روده و معده از مشکلات مربوط به دستگاه گوارش است. این عارضه بیشتر در اثر مسمومیت ناشی از سم میکروب‌های موجود در مواد غذایی بروز می‌کند. بنابراین با اصلاح شیوه تغذیه و مصرف مواد غذایی مفید می‌توان تا حد زیادی از بروز چنین مشکلات و بیماری‌هایی که درمان طولانی‌مدت هم دارند، پیشگیری کرد.

از علائم و نشانه‌های عفونت روده و معده می‌توان به دل درد، استفراغ، سردرد، اسهال و اسهال خونی اشاره کرد. دارو‌های متعددی برای درمان بیماری‌های عفونت روده و معده؛ بیماری کرون و کولیت زخمی، استفاده می‌شوند. در این مقاله به معرفی برخی از انواع قرص برای عفونت روده و عوارضی که ممکن است در اثر مصرف آن ایجاد شود، پرداخته ایم. معمولا پزشک متخصص با گرفتن شرح حال بیمار و شرایط سنی و جسمانی او، داروی مناسب را برای وی تجویز می‌کند.

 

انواع قرص برای عفونت روده و معده

اگر برای عفونت روده و معده به پزشکان و متخصصان مختلف مراجعه کنید متوجه می‌شوید که هر کدام از آن‌ها بر اساس تخصصی که دارند، نوع بیماری و درجه و شدت آن و سن بیمار داروهای مختلفی را برای بهبود و درمان این مشکل تجویز می‌کنند. هر کدام از این داروها علاوه بر مزایایی که برای بیمار دارند، عوارضی نیز دارند. علاوه بر این در میزان و نحوه مصرف نیز با هم متفاوتند. در ادامه اطلاعات مختصری در مورد هر کدام از انواع قرص برای عفونت روده و معده به دست می‌آوریم:

 

۱- پردنیزون (prednisone)

پردنیزون (prednisone) از داروهای استروئید‌ی است که اغلب زمانی استفاده می‌شوند که بیماری ناگهان شدت گرفته باشد، چرا که بسیار سریع عمل می‌کنند. مصرف این دسته از داروها ممکن است عوارض زیادی از قبیل افزایش سطح قند خون، افزایش خطر ابتلا به پوکی استخوان و افزایش خطر ابتلا به عفونت‌ها را به دنبال داشته باشند. پزشکان به محض اینکه بتوانند، مصرف این دارو را قطع و به جای آن، از دارو‌هایی استفاده می‌کنند که در دراز مدت عوارض کمتری داشته باشند. بیمارانی که از استروئید‌ها استفاده می‌کنند نباید آن‌ها را ناگهانی و بدون مشورت با پزشک متوقف کنند، زیرا بدن برای تطابق پیدا کردن با دوز‌های پایین‌تر، نیاز به زمان دارد.

 

 

مقدار و نحوه مصرف: به طور معمول در ابتدا مقدار ۱۰ الی ۲۰ میلی‌گرم در روز و در صورت شدت یافتن بیماری، میزان مصرف آن به ۶۰ میلی‌گرم در روز افزایش می‌یابد. بهتر است دارو در هنگام صبح و بعد از صبحانه مصرف شود.

عوارض: عوارض این دارو شامل ناراحتی معده، تهوع، سرگیجه، استفراغ، بروز آکنه، تعریق، چاقی، بی نظمی قاعدگی و زخم گوارشی می‌شود.

درصورتیکه قصد مصرف این دارو را دارید بهتر است درباره آن اطلاعات بیشتری داشته باشید. لینک زیر به معرفی این قرص و نکاتی که طی مصرف آن باید بدانید اختصاص دارد. پیشنهاد می‌کنیم مطلب قرص پردنیزولون و عوارض و نحوه مصرف آن را نیز در ستاره مطالعه کنید.

۲- قرص مزالازین (Mesalazine)

مزالازین (Mesalazine) از داروهای ضدالتهاب است که به منظور درمان برخی مشکلات گوارشی مثل کولیت روده مورد استفاده قرار می‌گیرد. این بیماری با ایجاد التهاب طولانی مدت در بخشی از سیستم گوارشی، باعث بروز دردهای فراوان شکمی در افراد می‌شود. مصرف داروی مزالازین می‌تواند تا حد زیادی درد و التهاب را در افراد کاهش دهد. توجه داشته باشید که مصرف دارو برای کودکان و برای بچه‌‌های زیر ۱۵ سال مجاز نیست.

 

 

مقدار و نحوه مصرف: به طور معمول به منظور درمان بیماری در بزرگسالان، مقدار ۸۰۰ میلی‌گرم از دارو به صورت خوراکی و به تعداد ۳ بار در روز، مصرف می‌شود. متوسط طول درمان با این دارو، ۳ الی ۶ هفته است.

عوارض: عوارض این دارو شامل سردرد، درد شکمی، حالت تهوع و استفراغ، اسهال، نفخ شکم، یبوست، آکنه، ریزش مو، خارش، کهیر، سوء هاضمه، خستگی، افسردگی، اضطراب، تب و لرز و درد قفسه سینه می‌شود.

درصورتیکه قصد مصرف این دارو را دارید بهتر است درباره آن اطلاعات بیشتری داشته باشید. لینک زیر به معرفی این قرص و نکاتی که طی مصرف آن باید بدانید اختصاص دارد. برای آشنایی با قرص مزالازین و موارد تجویز، این مطلب را در ستاره مطالعه کنید.

۳- آزاتیوپرین (Azathioprine)

آزاتيوپرين (Azathioprine) از داروهای سرکوب‌کننده سیستم ایمنی بدن بوده که با کاهش تعداد فعالیت سلول‌هایی که باعث التهاب در روده شما می‌شوند؛ به درمان عفونت روده کمک می‌کند. این قرص عفونت روده، سال‌ها برای بیمارانی که به روماتیسم مفصلی دچار بودند و بیمارانی که تحت پیوند عضو یا شیمی درمانی برای سرطان‌های خاص بوده‌اند، استفاده می‌شده است. عوارض جانبی غیر معمول مانند التهاب در کبد و پانکراس به این قرص نسبت داده می‌شود که می‌تواند با آزمایش خون مشخص شود.

 

 

مقدار و نحوه مصرف: میزان دقیق مصرف این دارو حتما باید توسط پزشک متخصص تعیین گردد. به طور معمول یک الی سه روز قبل از عمل جراحی میزان ۳ تا ۵ میلی‌گرم از دارو به صورت خوراکی تجویز می‌شود. البته در صورت كاهش سریع یا مداوم گلبول‌های سفید، مقدار دارو را فوراً باید كاهش داد.

عوارض: عوارض این دارو شامل تهوع و استفراغ، کم‌اشتهایی، تب و لرز، مشکلات گلبول‌های خون، آسیب کبدی، احتمال بروز خطر سرطان، یرقان (زردی)، خطر عفونت، ریزش مو و خستگی می‌شود.

درصورتیکه قصد مصرف این دارو را دارید بهتر است درباره آن اطلاعات بیشتری داشته باشید. لینک زیر به معرفی این قرص و نکاتی که طی مصرف آن باید بدانید اختصاص دارد.

 

۴- ناتالیزوماب (Tysabri)

ناتالیزوماب با نام دیگر تایسبری (Tysabri) دارویی است که توانایی گلبول‌های سفید خونی را که باعث التهاب می‌شوند را از بین می‌برد. اگر این سلول‌ها به روده نرسند، امکان دارد میزان عفونت کاهش یابد. این دارو معمولا به صورت تزریق داخل وریدی داده می‌شود. با دریافت این دارو خطر افزایش عفونت وجود دارد و یک خطر نادر، اما جدی در اثر مصرف این دارو، «لکودیستروفی چندکانونی پیشرونده» (PML) است؛ یک نوع عفونت ویروسی که در مغز رخ می‌دهد و می‌تواند بسیار جدی باشد. خطر ابتلا به این بیماری یک در هر هزارنفر است و تاکنون یک مورد از این بیماری به خاطر دریافت ناتالیزوماب برای بیماری کرون، گزارش شده است.

 

 

۵- کلاریترومایسین (Clarithromycin)

کلاریترومایسین یکی از بهترین انواع قرص برای عفونت روده و معده است و اغلب برای درمان هلیکوباکتر پیلوری در معده به کار برده می‌شود. برای درمان این بیماری معمولا دوز ۵۰۰ آن تجویز می‌شود. از جمله نکات مهم در مصرف این قرص اینست که قیمت آن نسبت به سایر داروهای درمانی بیشتر است. 

نحوه و میزان مصرف: میزان و نحوه مصرف را باید پزشک تشخیص دهد. اما معمولا ۲ بار در روز باید از این قرص مصرف کرد. 

عوارض: عوارض این قرص شامل مزه ناخوشایند در دهان، تهوع و اسهال است.

 

۶- مترونیدازول (Metronidazole)

تجویز مترونیدازول نیز به عنوان مناسب ترین انواع قرص برای عفونت روده و معده بسیار رواج دارد. اما معمولا این قرص جایگزین آموکسی سیلین می‌شود و برای کسانی مناسب است که نمی‌توانند از آنتی بیوتیک استفاده کنند. پزشکان معمولا برای درمان عفونت معده، دوز ۵۰۰ میلی گرم آن را تجویز می‌کنند. 

 

 

مقدار و نحوه مصرف: میزان و نحوه مصرف این دارو باید توسط پزشک مشخص و تجویز شود. اما معمولا پزشک بر اساس شدت بیماری دو بار در روز مصرف این قرص را تجویز می‌کنند. 

عوارض: عوارض این قرص در برخی از موارد شامل مزه غیرطبیعی در دهان، تهوع و بی اشتهایی، سردرد و در موارد نادری تحریک اعصاب است.

 

۷- تتراسیکلین (Tetracycline)

تتراسایکلین از جمله آنتی بیوتیک‌هایی است که برای درمان عفونت های باکتریایی و بیماری‌های مختلف عفونی تجویز می‌شود. از این دارو در کنار سایر انواع قرص برای درمان عفونت روده و معده استفاده می‌شود و بهترین دوز آن دوز ۵۰۰ میلی گرم است. 

مقدار و نحوه مصرف: میزان و طول دوره مصرف بر اساس سن بیمار مبتلا به عفونت معده، شدت بیماری و سایر قرص‌هایی است که به طور همزمان برای درمان تجویز شده است. اما به طور کل پزشکان توصیه می کنند دو یا سه بار در روز از این قرص استفاده شود. 

عوارض: عوارض جانبی این قرص شامل دانه‌های پوستی، حساسیت به نور خورشید و اسهال است.

 

سایر دارو‌ها و مکمل‌های عفونت روده و معده

علاوه بر کنترل التهاب، برخی از دارو‌ها ممکن است به کاهش نشانه‌ها و علائم بیماری عفونت روده کمک کنند. اما قبل از مصرف باید با پزشک مشورت شود. بسته به شدت عفونت روده، پزشک ممکن است یکی یا چند مورد از موارد زیر را توصیه کند:

 

 

۱- دارو‌های ضد اسهال مکمل فیبر

این داروها با نام های پودر پسیلیوم (متاموسیل) یا متیلی سلولز (Citrucel) می‌توانند به کاهش میزان اسهال خفیف تا متوسط کمک کنند. برای اسهال شدید، لوپرامید (Imodium A-D) ممکن است موثر باشد.

۲- مسکن‌ها

برای درد‌های کم، پزشک ممکن است قرص استامینوفن را توصیه کند. اما مصرف مسکن‌هایی نظیر ایبوبروفن، ناپروکسن و دیکلوفناک احتمالا علائم شما را بدتر می‌کنند.

۳- مکمل آهن

اگر به خونریزی مزمن روده دچار شده باشید، ممکن است به فقر آهن و کم خونی مبتلا شوید. در این شرایط مصرف مکمل‌های آهن تحت نظر پزشک به شما کمک می‌کند.

۴- مکمل کلسیم و ویتامین دی

بیماری کرون و برخی از داروهای مورد استفاه برای درمان آن می‌توانند خطر ابتلا به پوکی استخوان را افزایش دهند؛ بنابراین ممکن است لازم باشد کلسیم همراه با ویتامین دی مصرف کنید.

امیدواریم از این مطلب استفاده کافی را برده باشید. خواهشمندیم درصورتی که تجربه مصرف هر کدام از این داروها را داشته و دیدگاهی در این‌باره دارید، تجربیات خود را در انتهای همین صفحه در قسمت “ارسال نظر” با ما و سایر مخاطبان ستاره به اشتراک بگذارید.