آب آوردن ریه چیست؟ + علت، علائم و راه‌ های درمان

ستاره | سرویس سلامت – اگر به آب آوردن ریه مبتلا شوید، به این معنی است که مایعات در ریه‌های شما جمع شده است. هنگامی که آب در ریه جمع می‌شود، بدن تلاش می‌کند تا اکسیژن کافی را جذب کند. به همین دلیل دچار تنگی نفس می‌شوید. در ادامه با علائم، عوامل و راه‌های تشخیص و درمان این عارضه آشنا می‌شوید.

 

 

آب آوردن ریه چیست؟

زمانی به این بیماری مبتلا می‌شوید که مایع اضافی در ریه‌های تان جمع شود. این مایع در کیسه‌های هوای بی شمار موجود در ریه‌ها تجمع می‌کند و تنفس را برای بیمار دشوار می‌سازد. در اغلب موارد، مشکلات قلبی موجب آب آوردن ریه می‌شوند. اما دلایل دیگری از قبیل ذات الریه، قرار گرفتن در معرض تعدادی از سموم و دارو‌های خاص، آسیب دیدن دیواره قفسه سینه و … نیز می‌توانند فرد را به این بیماری مبتلا سازند.

 

علائم 

در نتیجه این بیماری، بدن باید برای دریافت اکسیژن تلاش کند. در این حالت، مقدار افزایشی مایع موجود در ریه‌ها مانع از حرکت اکسیژن در جریان خون می‌شود. در صورت ابتلا به این بیماری باید تحت مداوا قرار گیرید، وگرنه علائم رو به وخامت بیشتر خواهند گذاشت. علائم این بیماری به نوع آب آوردنی که به آن مبتلا شده اید، بستگی دارد. سه نوع از این بیماری به اسامی آب آوردن ناگهانی (حاد) ریه، آب آوردن بلند مدت (مزمن) ریه و آب آوردن ریه در ارتفاع زیادوجود دارند. در ادامه علائم هر یک از انواع این بیماری را بررسی می‌کنیم.

 

۱. علائم آب آوردن ناگهانی (حاد) ریه

• تنگی نفس شدید یا مشکلات تنفسی؛ این علائم در حین انجام فعالیت‌های فیزیکی یا دراز کشیدن شدیدتر هستند.
• احساس خفگی یا غرق شدن؛ این علائم در هنگام دراز کشیدن وخیم‌تر می‌شوند.
• تنفس همراه با صدا یا بریده بریده انجام می‌شود.
• پوست سرد شده و گرمی خود را از دست می‌دهد.
• فرد دچار اضطراب، بی قراری یا احساس دلهره است.
• سرفه حاوی خلط سینه؛ احتمال خونی بودن خلط وجود دارد.
• لب‌ها آبی می‌شوند.
• ضربان قلب نامنظم و تند می‌شوند.

 

۲. علائم آب آوردن بلند مدت (مزمن) ریه

• فرد بیش از حد نرمال (در هنگام انجام فعالیت‌های فیزیکی) با تنگی نفس روبرو می‌شود.
• نفس کشیدن سخت و با تلاش زیاد انجام می‌شود.
• در هنگام دراز کشیدن تنفس سخت است.
• نفس کشیدن با صدا همراه است.
• فرد در اثر سرفه یا احساس خفگی شبانه از خواب بیدار می‌شود؛ این علامت می‌تواند با نشستن شخص تسکین یابد.
• فرد به سرعت دچار اضافه وزن می‌شود.
• بیمار دچار سوزش در اندام‌های پایینی می‌شود.
• خستگی مفرط.

 

۳. علائم آب آوردن ریه در ارتفاع بالا

این نوع از بیماری در هنگام مسافرت یا فعالیت در ارتفاع بسیار بالا ظاهر می‌شود. علائم آن نیز شباهت بسیار زیادی با دو نوع دیگر بیماری مورد بحث دارند:

 

 

• تنگی نفس پس از اعمال زور؛ این شرایط پیشرفت کرده و فرد در حین استراحت هم دچار آن می‌شود.
• سرفه
• دشواری پیاده روی در مسیر‌های شیب دار؛ این شرایط پیشرفت کرده و فرد در حین پیاده روی در مسیر‌های هموار هم به آن دچار می‌شود.
• تب
• خستگی مفرط
• سرفه همراه با خلط سینه که می‌تواند به رنگ خون باشد.
• ضربان قلب نامنظم و سریع
• ناراحتی سینه
• سردرد؛ که می‌تواند اولین علامت باشد.

 

علت

۱. نارسایی احتقانی قلب

معمول‌ترین عامل این بیماری عبارت است از نارسایی احتقانی قلب. این نارسایی زمانی است که قلب دیگر نمی‌تواند خون را به درستی به سراسر بدن پمپاژ کند. به این ترتیب فشاری مضاعف در مویرگ‌های خونی ریه‌ها ایجاد می‌شود. این امر خود موجبات نشت مایع از رگ‌ها را فراهم می‌آورد. در حالت عادی ریه‌ها اکسیژن را از هوایی که تنفس می‌کنید، دریافت کرده و آن را به جریان خون وارد می‌کنند. اما وقتی که مایع ریه‌های شما را پر کرد، دیگر نمی‌توانند اکسیژن را به جریان خون وارد کنند. به همین دلیل مابقی بدن از دریافت اکسیژن محروم می‌شود.

 

 

۲. دیگر حالات پزشکی

حالت‌های پزشکی دیگری نیز وجود دارند که موجب آب آوردن ریه می‌شوند:

• حمله قلبی یا دیگر بیماری‌های قلبی
• نشت، تنگی یا آسیب دیدن دریچه‌های قلب
• بالا رفتن ناگهانی فشار خون
• ذات الریه
• نارسایی کلیوی
• آسیب ریه به دلیل عفونت شدید
• گندخونی شدید یا مسمومیت خونی به دلیل عفونت

 

۳. عوامل خارجی

بعضی از عوامل خارجی نیز می‌توانند فشار مضاعفی بر قلب و ریه‌های شما وارد کرده و باعث ابتلای فرد به آب آوردن ریه شوند. عوامل خارجی مؤثر عبارتند از:

• قرار گرفتن در ارتفاع بسیار بالا
• مصرف غیر قانونی یا بیش از حد مواد مخدر
• آسیب دیدن ریه به دلیل استنشاق سموم
• ضربه شدید
• صدمه شدید
• نزدیک شدن فرد به غرق شدن

 

تشخیص 

پزشک به جستجوی وجود مایع در ریه‌ها یا دیگر علائم وجود آن خواهد پرداخت. آن‌ها آزمایشات فیزیکی ابتدایی را انجام داده با گوشی پزشکی به ریه‌های شما گوش می‌دهند. پزشک باید علائم زیر را مشاهده کند:

 

 

• افزایش نرخ ضربان قلب
• تنفس سریع
• صدای انفجاری ریه‌ها
• هرگونه صدای غیر عادی قلب

ممکن است پزشک برای تراکم مایع به گردن، برای سوزش به ران‌ها و شکم، برای نشانه‌های آبی شدن به پوست شما نگاه کند. پزشک همچنین علائم شما را بررسی کرده و سوالاتی درباره سابقه پزشکی شما مطرح می‌کند. در صورتی که پزشک به این نتیجه برسد که مایع در ریه‌های وجود دارد، آزمایشات دیگری را نیز تجویز می‌کند.

نمونه‌های آزمایشاتی که برای تشخیص آب آوردن ریه مورد استفاده قرار می‌گیرند، به شرح زیر هستند:

• شمارش کامل گویچه‌های خون
• پژواک نگاری قلب برای بررسی هرگونه فعالیت غیر عادی قلب
• آزمایش اشعه ایکس سینه برای مشاهده مایع
• آزمایش خون برای بررسی سطوح اکسیژن
• الکتروکاردیوگرام (ثبت ضربان قلب به وسیله جریان الکتریسیته) برای مشاهده مشکلات ریتم ضربان قلب یا علائم حمله قلبی

 

چه زمانی به پزشک مراجعه کنم؟

آب آوردن ریه ناگهانی (حاد) می‌تواند زندگی شما را تهدید کند. پس، در صورت مشاهده علائم زیر فوراً با اورژانس تماس بگیرید:

• تنگی نفس، به خصوص وقتی که به طور ناگهانی پدید می‌آید.
• دشواری تنفس یا احساس خفگی.
• نفس کشیدن بریده بریده یا همراه با صدا.
• سرفه همراه با خلط یا به رنگ خون.
• دشواری تنفس، به اندازه‌ای که فرد عرق می‌کند.
• آبی یا خاکستری شدن رنگ پوست.
• سردرگمی.
• پایین آمدن قابل توجه فشار خون، که موجب حواس پرتی، سرگیجه، ضعف یا عرق کردن می‌شود.
• وخامت ناگهانی هریک از علائم مربوط به آب آوردن ریه مزمن یا ارتفاع زیاد.

به خاطر داشته باشید که با اورژانس تماس بگیرید و از رفتن به بیمارستان با خودرو شخصی خودداری کنید.

 

درمان 

این یک بیماری سخت است و باید به سرعت درمان شود. اکسیژن رسانی همیشه اولین قدم از درمان است. تیم مراقبت از سلامت شما ماسک اکسیژن را متصل کرده و ۱۰۰ درصد آن را به بدن شما وارد می‌کنند.

 

 

پزشک نیز عوامل بیماری را تشخیص داده و درمان مناسب را برای مداوای عوامل بیماری تجویز می‌کند. روال درمان شما به شرایط و عوامل آب آوردن ریه بستگی دارد. پس پزشک با توجه به این نشانه‌ها یکی از روال‌های درمانی زیر را تجویز کند:

• احیا کننده‌های پیش بار: به این صورت فشار ناشی از جریان مایع به قلب و ریه‌های شما کاهش می‌یابد. دارو‌های ادرار آور نیز با خارج کردن ادرار، که مایع را حذف می‌کند، به شما کمک خواهند کرد.
• احیا کننده‌های پس از بار: این دارو‌ها رگ‌های خونی شما را منبسط کرده و فشار روی قلب را کاهش می‌دهند.
• دارو‌های قلب: این دارو‌ها نیز ضربان قلب را کنترل می‌کنند، فشار خون بالا را کاهش می‌دهند و فشار موجود در رگ‌ها و عروق خونی را تسکین می‌بخشند.
• مورفین: این مسکن برای تسکین اضطراب و تنگی نفس بکار گرفته می‌شود. اما امروزه پزشک‌ها به ندرت از مورفین استفاده می‌کنند، چون ریسک آن بالاست.

در شرایط سخت افراد مبتلا به آب آوردن ریه باید تحت مراقبت شدید قرار گیرند. احتمالاً برخی از موارد این بیماری به کمک به تنفس نیاز دارند. در این حالات، یک دستگاه اکسیژن را با فشار انتقال می‌دهد تا هوای بیشتری به ریه‌ها وارد شود. گاهی اوقات این عمل با استفاده از ماسک اکسیژن انجام می‌شود. ممکن است پزشک مجبور به استفاده از لوله تنفسی شود. این لوله از طریق حلق وارد بدن شده و از تهویه مکانیکی استفاده می‌کند.

 

راه های پیشگیری از ابتلا به آب آوردن ریه

هیچ روش قطعی برای جلوگیری از ابتلا به این بیماری وجود ندارد. اگر خطر ابتلا به آب آوردن ریه جدی است، باید فوراً به پزشک مراجعه کنید. اما می‌توانیم بهترین روش جلوگیری را مراقبت مطلوب از سلامت شخصی بدانیم، پس:

• خود را در برابر ذات الریه واکسینه کنید.
• واکسن آنفلوآنزا را فراموش نکنید، به ویژه اگر از مشکلات قلبی رنج می‌برید یا سن تان بالا رفته است.
• مصرف دارو‌های ادرار آور را پس از ابتلا به این بیماری ادامه دهید تا از عود بیماری جلوگیری کنید.

شما همچنین می‌توانید احتمال ابتلای خود به نارسایی قلبی، که معمول‌ترین عامل آب آوردن ریه است، را کاهش دهید:

• به طور منظم به پزشک مراجعه کنید.
• از استعمال دخانیات یا مواد مخدر به صورت تفریحی پرهیز کنید.
• به طور منظم ورزش کنید.
• از یک رژیم غذایی سالم پیروی کنید.
• وزن خود را متعادل نگه دارید.

شما چه اطلاعات یا سوالات دیگری درباره این بیماری دارید؟ نظرات خود را در انتهای این مطلب در قسمت “ارسال نظر” با ما و سایر مخاطبان ستاره به اشتراک بگذارید.