نویسنده: پریسا رودحله
بروزرسانی: 11 آذر 1400
معنی مسئولیت پذیری
مسئولیت پذیری یعنی قابلیت پذیرش، پاسخگویی و به عهده گرفتن کاری که از کسی درخواست می‌شود و شخص حق دارد که آن را بپذیرد یا رد کند. مسئولیت پذیری در روند صحیح رشد انسان‌ها پدید می‌آید. مسئولیت با وظیفه کاری است که یک نفر به دیگری محول می‌کند و باید حتما انجام بگیرد وقتی از کسی می‌خواهید مسئولیتی را بپذیرد باید برای او کاملا مشخص شود که موضوع درخواست چیست و در برابر به عهده گرفتن آن، چه چیزی به دست می‌آورد. البته اجباری برای پذیرش این درخواست وجود ندارد، در واقع مسئولیت انتخابی آگاهانه است درست مثل قراری نانوشته که تمام اجزای آن برای طرفین مشخص است. در برقراری هر ارتباط وجود سه عنصر ضرورت دارد: پیام، پیام دهنده و پیام گیرنده؛ که هر دو باید درک و تعبیر واحدی از پیام داشته باشند. پیشنهاد مسئولیت نباید با احساس گناه یا احساس بدهکاری و یا اعمال زور و مبارزه برای کسب قدرت همراه باشد، بلکه باید بدون فشار مالی یا عاطفی مطرح شود.
راهکارهای آموزش مسئولیت‌پذیری به دانش‌آموزان
حس مسئولیت پذیری در کودکانی که دوران کودکی خوبی را سپری کرده باشند و توسط والدین سرکوب نشده باشند بصورت فطری وجود دارد. تنها کاری که باید در دوران مدرسه این کودک کرد، این است که اجازه دهیم فطرت او به خوبی خودش را نمایان کند و بستر مناسب را برای مسئولیت پذیری دانش آموزان فراهم کنیم. راهکارهایی که در ادامه مقاله مطالعه می‌کنید می‌تواند شما را در این امر یاری کند:
معنا دادن به کار‌ها و برچسب زدن بر روی آن‌ها
ارائه دادن یک الگوی مسئولیت‌پذیر و خوب
برای پرورش مسئولیت پذیری دانش آموزان، والدین و مربیان باید سعی کنند یک الگوی مسئولیت‌پذیر و خوب برای دانش‌آموز باشند. اگر او خواهر یا برادر بزرگ‌تری دارد، باید از فرزندان بزرگ‌تر خواسته شود که یک تصویر مسئولیت‌پذیر و خوب از خودشان به نمایش بگذارند. حس مسئولیت پذیری همیشه یک رابطه دو طرفه بوده و هست. اگر انتظار داریم کودک مسئولیت‌پذیر باشد، پدر و مادر باید الگوی این مسئولیت پذیری را به او ارائه دهند. در این رابطه دو طرفه باید هر دو طرف حضور داشته باشند، زبان مشترک داشته باشند، خواسته یکدیگر را بشنوند و متقابلا به آن پاسخ بدهند. همین مساله در رابطه بین دانش‌آموز و معلم هم کاملا صدق می‌کند.
تبادل کلامی مثبت با دانش‌آموز
در تبادل کلامی گفت‌وگویی که والد با فرزندش یا معلم با دانش‌آموزش دارد باید دید آیا رابطه دوطرفه و برابر برقرار است؟ آیا این دانش‌آموز درک می‌شود و بزرگ‌تر‌ها برای خواسته‌اش ارزش قائلند یا مرتب می‌گویند: «تو بیخود می‌کنی، تو بچه‌ای، نمی‌فهمی، کسی نظر تو را نپرسید…». اگر خواسته بجای این کودک یا نوجوان اجابت نشود، او هم خواسته بزرگ‌تر‌ها را برآورده نمی‌کند و در حقیقت خود معلم یا والدین راه را به روی مسئولیت پذیری دانش آموزان می‌بندند. از آنجا که دانش آموز اجازه ابراز ناخشنودی خود به طور مستقیم را ندارد، با شانه خالی کردن از زیر بار مسئولیت به این شرایط پاسخ می‌دهد.
از بین بردن ترس از اشتباه در دانش‌آموز
ریشه‌یابی کردن خشم دانش‌آموز
سخن آخر
