اختلال اضطراب فراگیر؛ علت، علائم و راه‌های درمان

اضطراب و نگرانی، بخشی از زندگی روزمره است. ممکن است نگرانی‌هایی پیرامون مسایل مالی، شغلی، تحصیلی یا خانوادگی داشته باشید. اما کسانی که به اختلال اضطراب فراگیر مبتلا هستند، آنقدر نگران و مضطربند که قادر به انجام فعالیت‌های روزمره خود نیستند. این افراد نیاز به درمان‌های تخصصی برای رهایی از این وضعیت دارند.

ستاره | سرویس روانشناسی – اختلال اضطراب فراگیر (Generalized anxiety disorder) را می‌توان یک نگرانی و اضطراب افراطی، در مسایل روزمره تعریف کرد. کسانی که به این اختلال دچارند، همواره در انتظار یک فاجعه‌اند! آن‌ها نمی‌توانند از نگرانی در مورد سلامتی، پول، کار یا تحصیل، دست بردارند. آن‌ها معمولا نگرانی‌های غیرواقعی یا نامتناسب با شرایط دارند. زندگی روزانه برایشان سرشار از ترس، نگرانی و دلهره است. با غلبه این اضطراب بر فرد، کارکرد روزانه او (شامل کار، تحصیل، فعالیت اجتماعی و روابط خانوادگی و دوستانه) به طور کامل مختل می‌شود. در ادامه مطلب، موضوعات اشاره شده در زیر را پیش رو خواهید داشت؛ اگر مطالعه مورد خاصی مد نظر شماست، با کلیک بر هر یک از لینک‌های زیر به آن قسمت جابجا خواهید شد. با ما همراه باشید.

 

اختلال اضطراب فراگیر

نشانه‌های اختلال اضطراب فراگیر

اختلال اضطراب فراگیر، تفکر فرد را تحت تاثیر می‌دهد، اما این تنش عصبی نشانه‌های جسمانی هم دارد. به طور کلی نشانه‌های این اختلال عبارتند از: 

  • نگرانی و تنش عصبی دایمی
  • نگاه غیر واقعی به مشکلات
  • نا آرامی و زود از کوره در رفتن
  • کج خلقی
  • گرفتگی عضلات
  • سر درد
  • تعرق زیاد
  • عدم تمرکز
  • تهوع
  • تکرر ادرار و مدفوع
  • خستگی
  • بدخوابی
  • لرزش دست‌ها
  • دچار هول و تشویش ناگهانی شدن

هم چنین افرادی که به این اختلال دچار هستند، معمولا از دیگر اختلالات اضطرابی (مانند فوبیا و پانیکافسردگی، اعتیاد به الکل و مواد مخدر نیز رنج می‌برند.

 

اختلال اضطراب فراگیر

 

چه عواملی باعث اختلال اضطراب فراگیر می‌شوند؟

عامل اصلی این اختلال، هنوز مشخص نیست. اما عواملی که موجب پیشرفت آن می‌شوند شناسایی شده‌اند.

  • ژنتیک: برخی پژوهش‌ها نشان داده‌اند که وجود سابقه این اختلال در خانواده، شانس ابتلا و پیشرفت این بیماری را بالا می‌برد.
  • ساختار شیمیایی مغز: عملکرد معیوب نورون‌های عصبی که به مراکز تفکر و احساسات در مغز مرتبط هستند، موجب اختلال اضطراب فراگیر می‌شود. این ارتباطات نورونی، توسط نوروترنسمیتر‌ها که اطلاعات را از نورونی به نورون دیگر می‌برند، انجام می‌شود. اگر مسیر این ارتباطات معیوب باشد. موجب احساس نگرانی و اضطراب می‌شود. دارو‌های روان درمانی، می‌توانند با ترمیم این مسیر‌ها و برقراری ارتباط، باعث بهبود علایم این اختلال شوند.
  • عوامل محیطی: شوک روحی، اتفاقات پر استرس، مرگ عزیزان، طلاق، تغییر شغل یا مدرسه، ممکن است باعث اختلال اضطراب فراگیر شود. هم چنین استمرار شرایط استرس زا باعث وخیم‌تر شدن علایم این بیماری می‌شود. اعتیاد یا ترک اعتیاد (مواد مخدر، الکل، کافیین و نیکوتین) نیز باعث افزایش اضطراب می‌شود.

 

میزان ابتلا به اختلال اضطراب فراگیر چقدر است؟

حدود ۴ میلیون امریکایی مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر هستند. معمولا شروع این اختلال در کودکی و نوجوانی است. اما در برخی بزرگسالان نیز بروز می‌کند. زنان بیش از مردان دچار این اختلال می‌شوند.

 

اختلال اضطراب فراگیر چگونه تشخیص داده می‌شود؟

اگر نشانه‌های اضطراب فراگیر را داشته باشید، پزشک یا روانشناس با پرسیدن سوالاتی پیرامون وضعیت جسمی و روحی شما و معاینه جسمی، وجود این اختلال را تشخیص می‌دهد.
پزشک براساس شدت و مدت زمان ظهور علایم، وضعیت شما را بررسی و درجه اختلال اضطراب فراگیر را تعیین می‌کند. علایم اختلال بایستی حداقل شش ماه از بروزشان گذشته باشد و وضعیت روحی بیمار مانعی برای انجام فعالیت‌های روزانه مانند تحصیل یا کار شود، تا به عنوان یک بیماری در نظر گرفته شود.

 

اختلال اضطراب فراگیر

 

روش درمان اختلال اضطراب فراگیر

درمان این اختلال معمولا به صورت ترکیبی از دارو درمانی و رفتار درمانی است.

  • دارو درمانی: دارو‌های تجویزی برای اختلال اضطراب فراگیر، برای کسانی که زندگی روزمره‌شان دچار اختلال شده است، بسیار مفید هستند. اما برای درمان کوتاه مدت استفاده می‌شوند. زیرا ممکن است اعتیاد آور، خواب آور یا مختل کننده حافظه و تمرکز باشند. این دارو‌ها از خانواده بنزودیازپاین هستند و به عنوان آرام بخش و خواب آور (از بین برنده احساسات شدید و اضطراب) استفاده می‌شوند. از بنزودیازپاین‌های متداول می‌توان به زاناکس، لیبریوم، والیوم و اتیوان اشاره کرد. اگر این دارو‌ها با دیگر دارو‌ها یا الکل ترکیب شوند اثرات بسیار خطرناکی دارند. داروهای ضد افسردگی مانند پاکسیل، افکسور، پروزاک، لگزاپرو و زلافت نیز برای درمان این اختلال بطور بلند مدت تجویز می‌شوند. اثر دارو‌های ضد افسردگی از چند هفته پس از شروع مصرف آغاز می‌شود. اما این دارو‌ها برای مصرف بلند مدت مناسب‌تر هستند.
  • درمان‌های رفتاری-شناختی: اغلب مبتلایان به این اختلال برای درمان اضطراب خود از روان درمانی شناختی و رفتاردرمانی بهره می‌برند. در این درمان، افراد می‌آموزند که چگونه الگوهای فکری و رفتاری خود را تغییر دهند. آن‌ها می‌آموزند که بطور واقع گرایانه با نگرانی‌هایشان روبرو شوند و در دام افکار استرس زا نیفتند. هم چنین تکنیک‌های آرامش بخشی و تنفس عمیق نیز در جهت کنترل بیشتر و آرامش جسم و روان، به بیماران آموزش داده می‌شود.

اثرات جانبی دارو درمانی

اثرات جانبی دارو‌ها خواب آلودگی، افزایش وزن، تهوع و مشکلات جنسی است.

 

جلوگیری از ابتلا به اختلال اضطراب فراگیر

اختلال اضطراب فراگیر قابل پیشگیری نیست. اما با انجام کار‌هایی می‌توانید نشانه‌هایش را کنترل کنید.

  • مصرف مواد کافیین دار را قطع کنید یا به حداقل برسانید. مانند: چای، قهوه، نوشابه و شکلات
  • از پزشک یا داروساز درباره مصرف دارو‌های بدون نیاز به نسخه و دارو‌های گیاهی سوال کنید. برخی از آن‌ها باعث افزایش سطح اضطراب می‌شوند.
  • فعالیت بدنی روزانه و رژیم غذایی سالم داشته باشید.
  • پس از یک اتفاق ناخوشایند یا شوک روحی، حتما به مشاور مراجعه کنید.
  • تکنیک‌های مدیریت استرس، مانند یوگا و مدیتیشن را تمرین کنید.

 

اختلال اضطراب فراگیر

 

هرگاه نشانه‌هایی از اضطراب شدید یا نگرانی افراطی در خود مشاهده کردید، حتما به مشاور یا روانشناس مراجعه کنید. همچنین شما می توانید درمان سریع اضطراب و دل شوره با راهکارهای ساده را نیز در ستاره بخوانید.

برگرفته از: webmd و mayoclinic

یادتون نره این مقاله رو به اشتراک بگذارید.
وب گردی:
مطالب مرتبط

نظر خود را بنویسید