سوره سبا – صفحه ۳۵۹ قران

آیات استخاره سوره سبا به همراه ترجمه

سوره سبا (صفحه ۳۵۹)

کَـﭑلْجَوَابِ وَقُدُورٍ رَّاسِیَاتٍ ﭐعْمَلُواْ ءَالَ دَاوُودَ شُکْراً وَقَلِیلٌ مِّنْ عِبَادِیَ ﭐلشَّکُورُ (۱۳)

همانند حوضها، و دیگ هاى ثابت (که از بزرگى قابل حمل و نقل نبود؛ و به آنان گفتیم:) اى آل داوود! شکر (این همه نعمت را) بجا آورید؛ ولى عده کمى از بندگان من شکرگزارند! (۱۳)

❈❈❈

فَلَمَّا قَضَیْنَا عَلَیْهِ ﭐلْمَوْتَ مَا دَلَّهُمْ عَلَىٰ مَوْتِهِ إِلَّا دَابَّةُ ﭐلْأَرْضِ تَأْکُلُ مِنسَأَتَهُ فَلَمَّا خَرَّ تَبَیَّنَتِ ﭐلْجِنُّ أَن لَّوْ کَانُواْ یَعْلَمُونَ ﭐلْغَیْبَ مَا لَبِثُواْ فِی ﭐلْعَذَابِ ﭐلْمُهِینِ (۱۴)

(با این همه جلال و شکوه سلیمان) هنگامى که مرگ را بر او مقرر داشتیم، کسى آن‌ها را از مرگ وى آگاه نساخت مگر جنبنده زمین (موریانه) که عصاى او را مى‏ خورد (تا شکست و پیکر سلیمان فرو افتاد)؛ هنگامى که بر زمین افتاد جنیان فهمیدند که اگر از غیب آگاه بودند در عذاب خوارکننده باقى نمى ‏ماندند! (۱۴)

❈❈❈

لَقَدْ کَانَ لِسَبَإٍ فِی مَسْکَنِهِمْ ءَایَةٌ جَنَّتَانِ عَن یَمِینٍ وَشِمَالٍ کُلُواْ مِن رِّزْقِ رَبِّکُمْ وَﭐشْکُرُواْ لَهُ بَلْدَةٌ طَیِّبَةٌ وَرَبٌّ غَفُورٌ (۱۵)

براى قوم «سبا» در محل سکونتشان نشانه‏ اى (از قدرت الهى) بود: دو باغ (بزرگ و گسترده) از راست و چپ (رودخانه عظیم با میوه‏ هاى فراوان؛ و به آن‌ها گفتیم:) از روزى پروردگارتان بخورید و شکر او را بجا آورید؛ شهرى است پاک و پاکیزه، و پروردگارى آمرزنده (و مهربان)! (۱۵).

❈❈❈

فَأَعْرَضُواْ فَأَرْسَلْنَا عَلَیْهِمْ سَیْلَ ﭐلْعَرِمِ وَبَدَّلْنَاهُم بِجَنَّتَیْهِمْ جَنَّتَیْنِ ذَوَاتَىْ أُکُلٍ خَمْطٍ وَأَثْلٍ وَشَیْءٍ مِّن سِدْرٍ قَلِیلٍ (۱۶)

اما آن‌ها (از خدا) رویگردان شدند، و ما سیل ویرانگر را بر آنان فرستادیم، و دو باغ (پربرکت) شان را به دو باغ (بى ارزش) با میوه‏ هاى تلخ و درختان شوره گز و اندکى درخت سدر مبدل ساختیم! (۱۶)

❈❈❈

ذَالِکَ جَزَیْنَاهُم بِمَا کَفَرُواْ وَهَلْ نُجَازِی إِلَّا ﭐلْکَفُورَ (۱۷)

این کیفر را بخاطر کفرانشان به آن‌ها دادیم؛ و آیا جز کفران کننده را کیفر مى ‏دهیم؟! (۱۷)

❈❈❈

وَجَعَلْنَا بَیْنَهُمْ وَبَیْنَ ﭐلْقُرَى ﭐلَّتِی بَارَکْنَا فِیهَا قُرًى ظَاهِرَةً وَقَدَّرْنَا فِیهَا ﭐلسَّیْرَ سِیرُواْ فِیهَا لَیَالِیَ وَأَیَّاماً ءَامِنِینَ (۱۸)

و میان آن‌ها و شهرهایى که برکت داده بودیم، آبادیهاى آشکارى قرار دادیم؛ و سفر در میان آن‌ها را بطور متناسب (با فاصله نزدیک) مقرر داشتیم؛ (و به آنان گفتیم:) شب‌ها و روز‌ها در این آبادی‌ها با ایمنى (کامل) سفر کنید! (۱۸)

❈❈❈

فَقَالُواْ رَبَّنَا بَاعِدْ بَیْنَ أَسْفَارِنَا وَظَلَمُواْ أَنفُسَهُمْ فَجَعَلْنَاهُمْ أَحَادِیثَ وَمَزَّقْنَاهُمْ کُلَّ مُمَزَّقٍ إِنَّ فِی ذَالِکَ لَئَایَاتٍ لِّکُلِّ صَبَّارٍ شَکُورٍ (۱۹)

ولى (این ناسپاس مردم) گفتند: «پروردگارا! میان سفرهاى ما دورى بیفکن‏» (تا بینوایان نتوانند دوش به دوش اغنیا سفر کنند! و به این طریق) آن‌ها به خویشتن ستم کردند! و ما آنان را داستانهایى (براى عبرت دیگران) قرار دادیم و جمعیتشان را متلاشى ساختیم؛ در این ماجرا، نشانه‏هاى عبرتى براى هر صابر شکرگزار است. (۱۹)

❈❈❈

وَلَقَدْ صَدَّقَ عَلَیْهِمْ إِبْلِیسُ ظَنَّهُ فَـﭑتَّبَعُوهُ إِلَّا فَرِیقاً مِّنَ ﭐلْمُؤْمِنِینَ (۲۰)

(آرى) بیقین، ابلیس گمان خود را درباره آن‌ها محقق یافت که همگى از او پیروى کردند جز گروه اندکى از مؤمنان! (۲۰)

❈❈❈

وَمَا کَانَ لَهُ عَلَیْهِم مِّن سُلْطَانٍ إِلَّا لِنَعْلَمَ مَن یُؤْمِنُ بِـﭑلْئَاخِرَةِ مِمَّنْ هُوَ مِنْهَا فِی شَکٍّ وَرَبُّکَ عَلَىٰ کُلِّ شَیْءٍ حَفِیظٌ (۲۱)

او سلطه بر آنان نداشت جز براى اینکه مؤمنان به آخرت را از آن‌ها که در شک هستند باز شناسیم؛ و پروردگار تو، نگاهبان همه چیز است! (۲۱)

❈❈❈

قُلِ ﭐدْعُواْ ﭐلَّذِینَ زَعَمْتُم مِّن دُونِ ﭐللَّهِ لَا یَمْلِکُونَ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ فِی ﭐلسَّمَاوَاتِ

بگو: کسانى را که غیر از خدا (معبود خود) مى‏پندارید بخوانید! (آن‌ها هرگز گرهى از کار شما نمى‏ گشایند، چرا که) آن‌ها نیستند به اندازه ذره ‏اى در آسمان‌ها