سوره انبیا – صفحه ۲۷۱ قران

آیات استخاره سوره انبیا به همراه ترجمه

سوره انبیا (صفحه ۲۷۱)

وَءَابَاءَهُمْ حَتَّىٰ طَالَ عَلَیْهِمُ ﭐلْعُمُرُ أَفَلَا یَرَوْنَ أَنَّا نَأْتِی ﭐلْأَرْضَ نَنقُصُهَا مِنْ أَطْرَافِهَا أَفَهُمُ ﭐلْغَالِبُونَ (۴۴)

آن‌ها و پدرانشان را (از نعمتها)، تا آنجا که عمر طولانى پیدا کردند (و مایه غرور و طغیانشان شد)؛ آیا نمى‏ بینند که ما پیوسته به سراغ زمین آمده، و از آن (و اهلش) مى‏ کاهیم؟! آیا آن‌ها غالبند (یا ما)؟! (۴۴)

❈❈❈

قُلْ إِنَّمَا أُنذِرُکُم بِـﭑلْوَحْیِ وَلَا یَسْمَعُ ﭐلصُّمُّ ﭐلدُّعَاءَ إِذَا مَا یُنذَرُونَ (۴۵)

بگو: «من تنها بوسیله وحى شما را انذار مى‏ کنم!» ولى آن‌ها که گوشهایشان کر است، هنگامى که انذار مى‏ شوند، سخنان را نمى‏ شنوند! (۴۵)

❈❈❈

وَلَئِن مَّسَّتْهُمْ نَفْحَةٌ مِّنْ عَذَابِ رَبِّکَ لَیَقُولُنَّ یَا وَیْلَنَا إِنَّا کُنَّا ظَالِمِینَ (۴۶)

اگر کمترین عذاب پروردگارت به آنان برسد، فریادشان بلند مى ‏شود که: «اى واى بر ما! ما همگى ستمگر بودیم!» (۴۶)

❈❈❈

وَنَضَعُ ﭐلْمَوَازِینَ ﭐلْقِسْطَ لِیَوْمِ ﭐلْقِیَامَةِ فَلَا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَیْئاً وَإِن کَانَ مِثْقَالَ حَبَّةٍ مِّنْ خَرْدَلٍ أَتَیْنَا بِهَا وَکَفَىٰ بِنَا حَاسِبِینَ (۴۷)

ما ترازوهاى عدل را در روز قیامت برپا مى‏ کنیم؛ پس به هیچ کس کمترین ستمى نمى‏ شود؛ و اگر بمقدار سنگینى یک دانه خردل (کار نیک و بدى) باشد، ما آن را حاضر مى‏ کنیم؛ و کافى است که ما حساب‏ کننده باشیم! (۴۷)

❈❈❈

وَلَقَدْ ءَاتَیْنَا مُوسَىٰ وَهَارُونَ ﭐلْفُرْقَانَ وَضِیَاءً وَذِکْراً لِّلْمُتَّقِینَ (۴۸)

ما به موسى و هارون، «فرقان‏» (وسیله جدا کردن حق از باطل) و نور، و آنچه مایه یادآورى براى پرهیزگاران است، دادیم. (۴۸)

❈❈❈

ﭐلَّذِینَ یَخْشَوْنَ رَبَّهُم بِـﭑلْغَیْبِ وَهُم مِّنَ ﭐلسَّاعَةِ مُشْفِقُونَ (۴۹)

همانان که از پروردگارشان در نهان مى ‏ترسند، و از قیامت بیم دارند! (۴۹)

❈❈❈

وَهَـٰذَا ذِکْرٌ مُّبَارَکٌ أَنزَلْنَاهُ أَفَأَنتُمْ لَهُ مُنکِرُونَ (۵۰)

و این (قرآن) ذکر مبارکى است که (بر شما) نازل کردیم؛ آیا شما آن را انکار مى‏ کنید؟! (۵۰)

❈❈❈

وَلَقَدْ ءَاتَیْنَا إِبْرَاهِیمَ رُشْدَهُ مِن قَبْلُ وَکُنَّا بِه عَالِمِینَ (۵۱)

ما وسیله رشد ابراهیم را از قبل به او دادیم؛ و از (شایستگى) او آگاه بودیم… (۵۱)

❈❈❈

إِذْ قَالَ لِأَبِیهِ وَقَوْمِهِ مَا هَـٰذِهِ ﭐلتَّمَاثِیلُ ﭐلَّتِی أَنتُمْ لَهَا عَاکِفُونَ (۵۲)

آن هنگام که به پدرش (آزر) و قوم او گفت: «این مجسمه‏ هاى بى‏ روح چیست که شما همواره آن‌ها را پرستش مى‏ کنید؟!» (۵۲)

❈❈❈

قَالُواْ وَجَدْنَا ءَابَاءَنَا لَهَا عَابِدِینَ (۵۳)

گفتند: «ما پدران خود را دیدیم که آن‌ها را عبادت مى‏ کنند.» (۵۳)

❈❈❈

قَالَ لَقَدْ کُنتُمْ أَنتُمْ وَءَابَاؤُکُمْ فِی ضَلَالٍ مُّبِینٍ (۵۴)

گفت: «مسلما هم شما و هم پدرانتان، در گمراهى آشکارى بوده‏ اید!» (۵۴)

❈❈❈

قَالُواْ أَجِئْتَنَا بِـﭑلْحَقِّ أَمْ أَنتَ مِنَ ﭐللَّاعِبِینَ (۵۵)

گفتند: «آیا مطلب حقى براى ما آورده ‏اى، یا شوخى مى ‏کنى؟!» (۵۵)

❈❈❈

قَالَ بَل رَّبُّکُمْ رَبُّ ﭐلسَّمَاوَاتِ وَﭐلْأَرْضِ ﭐلَّذِی فَطَرَهُنَّ وَأَنَاْ عَلَىٰ ذَالِکُم مِّنَ ﭐلشَّاهِدِینَ (۵۶)

گفت: «(کاملا حق آورده ‏ام) پروردگار شما همان پروردگار آسمان‌ها و زمین است که آن‌ها را ایجاد کرده؛ و من بر این امر، از گواهانم! (۵۶)

❈❈❈

وَتَـﭑللَّهِ لَأَکِیدَنَّ أَصْنَامَکُم بَعْدَ أَن تُوَلُّواْ مُدْبِرِینَ (۵۷)

و به خدا سوگند، در غیاب شما، نقشه‏ اى براى نابودى بتهایتان مى‏ کشم!» (۵۷)

❈❈❈

فَجَعَلَهُمْ جُذَاذاً إِلَّا کَبِیراً لَّهُمْ لَعَلَّهُمْ إِلَیْهِ یَرْجِعُونَ (۵۸)

سرانجام (با استفاده از یک فرصت مناسب)، همه آن‌ها -جز بت بزرگشان- را قطعه قطعه کرد؛ شاید سراغ او بیایند (و او حقایق را بازگو کند)! (۵۸)

❈❈❈

قَالُواْ مَن فَعَلَ هَـٰذَا

(هنگامى که منظره بت‌ها را دیدند) گفتند: هر کس چنین کرده