سوره هود – صفحه ۱۸۹ قران

آیات استخاره سوره هود به همراه ترجمه

سوره هود (صفحه ۱۸۹)

مَا یَعْبُدُ ءَابَاؤُنَا أَوْ أَن نَّفْعَلَ فِی أَمْوَالِنَا مَا نَشَاءُ إِنَّکَ لَأَنتَ ﭐلْحَلِیمُ ﭐلرَّشِیدُ (۸۷)

آنچه را پدرانمان مى‏ پرستیدند؛ یا آنچه را مى ‏خواهیم در اموالمان انجام ندهیم؟! تو که مرد بردبار و فهمیده‏ اى هستى!» (۸۷)

❈❈❈

قَالَ یَا قَوْمِ أَرَأَیْتُمْ إِن کُنتُ عَلَىٰ بَیِّنَةٍ مِّن رَّبِّی وَرَزَقَنِی مِنْهُ رِزْقاً حَسَناً وَمَا أُرِیدُ أَنْ أُخَالِفَکُمْ إِلَىٰ مَا أَنْهَاکُمْ عَنْهُ إِنْ أُرِیدُ إِلَّا ﭐلْإِصْلَاحَ مَا ﭐسْتَطَعْتُ وَمَا تَوْفِیقِی إِلَّا بِـﭑللَّهِ عَلَیْهِ تَوَکَّلْتُ وَإِلَیْهِ أُنِیبُ (۸۸)

گفت: «اى قوم! به من بگویید، هرگاه من دلیل آشکارى از پروردگارم داشته باشم، و رزق (و موهبت) خوبى به من داده باشد، (آیا مى‏ توانم بر خلاف فرمان او رفتار کنم؟!) من هرگز نمى‏ خواهم چیزى که شما را از آن باز مى ‏دارم، خودم مرتکب شوم! من جز اصلاح -تا آنجا که توانایى دارم- نمى‏ خواهم! و توفیق من، جز به خدا نیست! بر او توکل کردم؛ و به سوى او باز مى‏ گردم! (۸۸)

❈❈❈

وَیَا قَوْمِ لَا یَجْرِمَنَّکُمْ شِقَاقِی أَن یُصِیبَکُم مِّثْلُ مَا أَصَابَ قَوْمَ نُوحٍ أَوْ قَوْمَ هُودٍ أَوْ قَوْمَ صَالِحٍ وَمَا قَوْمُ لُوطٍ مِّنکُم بِبَعِیدٍ (۸۹)

و اى قوم من! دشمنى و مخالفت با من، سبب نشود که شما به همان سرنوشتى که قوم نوح یا قوم هود یا قوم صالح گرفتار شدند، گرفتار شوید! و قوم لوط از شما چندان دور نیست! (۸۹)

❈❈❈

وَﭐسْتَغْفِرُواْ رَبَّکُمْ ثُمَّ تُوبُواْ إِلَیْهِ إِنَّ رَبِّی رَحِیمٌ وَدُودٌ (۹۰)

از پروردگار خود، آمرزش بطلبید؛ و به سوى او بازگردید؛ که پروردگارم مهربان و دوستدار (بندگان توبه‏ کار) است!» (۹۰)

❈❈❈

قَالُواْ یَا شُعَیْبُ مَا نَفْقَهُ کَثِیراً مِّمَّا تَقُولُ وَإِنَّا لَنَرَاکَ فِینَا ضَعِیفاً وَلَوْلَا رَهْطُکَ لَرَجَمْنَاکَ وَمَا أَنتَ عَلَیْنَا بِعَزِیزٍ (۹۱)

گفتند: «اى شعیب! بسیارى از آنچه را مى ‏گویى، ما نمى ‏فهمیم! و ما تو را در میان خود، ضعیف مى ‏یابیم؛ و اگر (بخاطر) قبیله کوچکت نبود، تو را سنگسار مى ‏کردیم؛ و تو در برابر ما قدرتى ندارى!» (۹۱)

❈❈❈

قَالَ یَا قَوْمِ أَرَهْطِی أَعَزُّ عَلَیْکُم مِّنَ ﭐللَّهِ وَﭐتَّخَذْتُمُوهُ وَرَاءَکُمْ ظِهْرِیّاً إِنَّ رَبِّی بِمَا تَعْمَلُونَ مُحِیطٌ (۹۲)

گفت: «اى قوم! آیا قبیله کوچک من، نزد شما عزیزتر از خداوند است؟! در حالى که (فرمان) او را پشت سر انداخته ‏اید! پروردگارم به آنچه انجام مى‏ دهید، احاطه دارد (و آگاه است)! (۹۲)

❈❈❈

وَیَا قَوْمِ ﭐعْمَلُواْ عَلَىٰ مَکَانَتِکُمْ إِنِّی عَامِلٌ سَوْفَ تَعْلَمُونَ مَن یَأْتِیهِ عَذَابٌ یُخْزِیهِ وَمَنْ هُوَ کَاذِبٌ وَﭐرْتَقِبُواْ إِنِّی مَعَکُمْ رَقِیبٌ (۹۳)

اى قوم! هر کارى از دستتان ساخته است، انجام دهید، من هم کار خود را خواهم کرد؛ و بزودى خواهید دانست چه کسى عذاب خوارکننده به سراغش مى ‏آید، و چه کسى دروغگوست! شما انتظار بکشید، من هم در انتظارم!» (۹۳)

❈❈❈

وَلَمَّا جَاءَ أَمْرُنَا نَجَّیْنَا شُعَیْباً وَﭐلَّذِینَ ءَامَنُواْ مَعَهُ بِرَحْمَةٍ مِّنَّا وَأَخَذَتِ ﭐلَّذِینَ ظَلَمُواْ ﭐلصَّیْحَةُ فَأَصْبَحُواْ فِی دِیَارِهِمْ جَاثِمِینَ (۹۴)

و هنگامى که فرمان ما فرا رسید، شعیب و کسانى را که با او ایمان آورده بودند، به رحمت خود نجات دادیم؛ و آن‌ها را که ستم کردند، صیحه (آسمانى) فرو گرفت؛ و در دیار خود، به رو افتادند (و مردند) … (۹۴)

❈❈❈

کَأَن لَّمْ یَغْنَوْاْ فِیهَا أَلَا بُعْداً لِّمَدْیَنَ کَمَا بَعِدَتْ ثَمُودُ (۹۵)

آنچنان که گویى هرگز از ساکنان آن (دیار) نبودند! دور باد مدین (و اهل آن) از رحمت خدا، همان گونه که قوم ثمود دور شدند! (۹۵)