سوره هود – صفحه ۱۸۳ قران

آیات استخاره سوره هود به همراه ترجمه

سوره هود (صفحه ۱۸۳)

عَذَابَ یَوْمٍ أَلِیمٍ (۲۶)

عذاب روز دردناک (۲۶)

❈❈❈

فَقَالَ ﭐلْمَلَأُ ﭐلَّذِینَ کَفَرُواْ مِن قِوْمِهِ مَا نَرَاکَ إِلَّا بَشَراً مِّثْلَنَا وَمَا نَرَاکَ ﭐتَّبَعَکَ إِلَّا ﭐلَّذِینَ هُمْ أَرَاذِلُنَا بَادِیَ ﭐلرَّأْیِ وَمَا نَرَىٰ لَکُمْ عَلَیْنَا مِن فَضْلٍ بَلْ نَظُنُّکُمْ کَاذِبِینَ (۲۷)

اشراف کافر قومش (در پاسخ او) گفتند: «ما تو را جز بشرى همچون خودمان نمى‏ بینیم! و کسانى را که از تو پیروى کرده ‏اند، جز گروهى اراذل ساده ‏لوح، مشاهده نمى ‏کنیم؛ و براى شما فضیلتى نسبت به خود نمى ‏بینیم؛ بلکه شما را دروغگو تصور مى ‏کنیم!» (۲۷)

❈❈❈

قَالَ یَا قَوْمِ أَرَأَیْتُمْ إِن کُنتُ عَلَىٰ بَیِّنَةٍ مِّن رَّبِّی وَءَاتَانِی رَحْمَةً مِّنْ عِندِهِ فَعُمِّیَتْ عَلَیْکُمْ أَنُلْزِمُکُمُوهَا وَأَنتُمْ لَهَا کَارِهُونَ (۲۸)

(نوح) گفت: «اگر من دلیل روشنى از پروردگارم داشته باشم، و از نزد خودش رحمتى به من داده باشد -و بر شما مخفى مانده- (آیا باز هم رسالت مرا انکار مى‏ کنید)؟! آیا ما مى‏ توانیم شما را به پذیرش این دلیل روشن مجبور سازیم، با اینکه شما کراهت دارید؟! (۲۸)

❈❈❈

وَیَا قَوْمِ لَا أَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ مَالًا إِنْ أَجْرِیَ إِلَّا عَلَى ﭐللَّهِ وَمَا أَنَاْ بِطَارِدِ ﭐلَّذِینَ ءَامَنُواْ إِنَّهُم مُّلَاقُواْ رَبِّهِمْ وَلَـٰکِنِّی أَرَاکُمْ قَوْماً تَجْهَلُونَ (۲۹)

اى قوم! من به خاطر این دعوت، اجر و پاداشى از شما نمى‏ طلبم؛ اجر من، تنها بر خداست! و من، آن‌ها را که ایمان آورده‏ اند، (بخاطر شما) از خود طرد نمى‏ کنم؛ چرا که آن‌ها پروردگارشان را ملاقات خواهند کرد؛ (اگر آن‌ها را از خود برانم، در دادگاه قیامت، خصم من خواهند بود؛) ولى شما را قوم جاهلى مى ‏بینم! (۲۹)

❈❈❈

وَیَا قَوْمِ مَن یَنصُرُنِی مِنَ ﭐللَّهِ إِن طَرَدتُّهُمْ أَفَلَا تَذَکَّرُونَ (۳۰)

اى قوم! چه کسى مرا در برابر (مجازات) خدا یارى مى ‏دهد اگر آنان را طرد کنم؟! آیا اندیشه نمى‏ کنید؟! (۳۰)

❈❈❈

وَلَا أَقُولُ لَکُمْ عِندِی خَزَائِنُ ﭐللَّهِ وَلَا أَعْلَمُ ﭐلْغَیْبَ وَلَا أَقُولُ إِنِّی مَلَکٌ وَلَا أَقُولُ لِلَّذِینَ تَزْدَرِی أَعْیُنُکُمْ لَن یُؤْتِیَهُمُ ﭐللَّهُ خَیْراً ﭐللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا فِی أَنفُسِهِمْ إِنِّی إِذاً لَّمِنَ ﭐلظَّالِمِینَ (۳۱)

من هرگز به شما نمى‏ گویم خزائن الهى نزد من است! و غیب هم نمى‏ دانم! و نمى‏ گویم من فرشته‏ ام! و (نیز) نمى ‏گویم کسانى که در نظر شما خوار مى ‏آیند، خداوند خیرى به آن‌ها نخواهد داد؛ خدا از دل آنان آگاهتر است! (با این حال، اگر آن‌ها را برانم) در این صورت از ستمکاران خواهم بود!»

❈❈❈

قَالُواْ یَا نُوحُ قَدْ جَادَلْتَنَا فَأَکْثَرْتَ جِدَالَنَا فَأْتِنِا بِمَا تَعِدُنَا إِن کُنتَ مِنَ ﭐلصَّادِقِینَ (۳۲)

(۳۱) (نوح) گفت: «اگر خدا اراده کند، خواهد آورد؛ و شما قدرت فرار (از آن را) نخواهید داشت! (۳۲)

❈❈❈

قَالَ إِنَّمَا یَأْتِیکُم بِهِ ﭐللَّهُ إِن شَاءَ وَمَا أَنتُم بِمُعْجِزِینَ (۳۳)

گفتند: «اى نوح! با ما جر و بحث کردى، و زیاد هم جر و بحث کردى! (بس است!) اکنون اگر راستى مى‏ گویى، آنچه را (از عذاب الهى) به ما وعده مى ‏دهى بیاور!» (۳۳)

❈❈❈

وَلَا یَنفَعُکُمْ نُصْحِی إِنْ أَرَدتُّ أَنْ أَنصَحَ لَکُمْ إِن کَانَ ﭐللَّهُ یُرِیدُ أَن یُغْوِیَکُمْ هُوَ رَبُّکُمْ وَإِلَیْهِ تُرْجَعُونَ (۳۴)

(اما چه سود که) هرگاه خدا بخواهد شما را (بخاطر گناهانتان) گمراه سازد، و من بخواهم شما را اندرز دهم، اندرز من سودى به حالتان نخواهد داشت! او پروردگار شماست؛ و بسوى او بازگشت داده مى‏ شوید.» (۳۴)

❈❈❈

أَمْ یَقُولُونَ ﭐفْتَرَاهُ قُلْ إِنِ ﭐفْتَرَیْتُهُ فَعَلَیَّ إِجْرَامِی وَأَنَاْ بَرِیءٌ مِّمَّا تُجْرِمُونَ (۳۵)

(مشرکان) مى ‏گویند: «او (محمد (ص)) این سخنان را بدروغ به خدا نسبت داده است! «بگو: اگر من این‌ها را از پیش خود ساخته باشم و به او نسبت دهم، گناهش بر عهده من است؛ ولى من از گناهان شما بیزارم!» (۳۵)