سوره بقره – صفحه ۳۵ قران

آیات استخاره سوره بقره به همراه ترجمه

سوره بقره (صفحه ۳۵)

وَلَـٰکِنَّ ﭐللَّهَ ذُو فَضْلٍ عَلَى ﭐلْعَالَمِینَ (۲۵۱)

ولى خداوند نسبت به جهانیان، لطف و احسان دارد. (۲۵۱)

❈❈❈

تِلْکَ ءَایَاتُ ﭐللَّهِ نَتْلُوهَا عَلَیْکَ بِـﭑلْحَقِّ وَإِنَّکَ لَمِنَ ﭐلْمُرْسَلِینَ (۲۵۲)

اینها، آیات خداست که به حق، بر تو مى‏ خوانیم؛ و تو از رسولان (ما) هستى. (۲۵۲)

❈❈❈

تِلْکَ ﭐلرُّسُلُ فَضَّلْنَا بَعْضَهُمْ عَلَىٰ بَعْضٍ مِّنْهُم مَّن کَلَّمَ ﭐللَّهُ وَرَفَعَ بَعْضَهُمْ دَرَجَاتٍ وَءَاتَیْنَا عِیسَى ﭐبْنَ مَرْیَمَ ﭐلْبَیِّنَاتِ وَأَیَّدْنَاهُ بِرُوحِ ﭐلْقُدُسِ وَلَوْ شَاءَ ﭐللَّهُ مَا ﭐقْتَتَلَ ﭐلَّذِینَ مِن بَعْدِهِم مِّن بَعْدِ مَا جَاءَتْهُمُ ﭐلْبَیِّنَاتُ وَلَـٰکِنِ ﭐخْتَلَفُواْ فَمِنْهُم مَّنْ ءَامَنَ وَمِنْهُم مَّن کَفَرَ وَلَوْ شَاءَ ﭐللَّهُ مَا ﭐقْتَتَلُواْ وَلَـٰکِنَّ ﭐللَّهَ یَفْعَلُ مَا یُرِیدُ (۲۵۳)

بعضى از آن رسولان را بر بعضى دیگر برترى دادیم؛ برخى از آنها، خدا با او سخن مى ‏گفت؛ و بعضى را درجاتى برتر داد؛ و به عیسى بن مریم، نشانه‏ هاى روشن دادیم؛ و او را با «روح القدس» تایید نمودیم؛ (ولى فضیلت و مقام آن پیامبران، مانع اختلاف امت‌ها نشد.) و اگر خدا مى ‏خواست، کسانى که بعد از آن‌ها بودند، پس از آن همه نشانه‏ هاى روشن که براى آن‌ها آمد، جنگ و ستیز نمى‏ کردند؛ (اما خدا مردم را مجبور نساخته؛ و آن‌ها را در پیمودن راه سعادت، آزاد گذارده است؛) ولى این امت‌ها بودند که با هم اختلاف کردند؛ بعضى ایمان آوردند و بعضى کافر شدند؛ (و جنگ و خونریزى بروز کرد؛ و باز) اگر خدا مى ‏خواست، با هم پیکار نمى ‏کردند؛ ولى خداوند، آنچه را مى‏ خواهد، (از روى حکمت) انجام مى‏ دهد (و هیچ‏کس را به قبول چیزى مجبور نمى‏ کند). (۲۵۳)

❈❈❈

یَا أَیُّهَا ﭐلَّذِینَ ءَامَنُواْ أَنفِقُواْ مِمَّا رَزَقْنَاکُم مِّن قَبْلِ أَن یَأْتِیَ یَوْمٌ لَّا بَیْعٌ فِیهِ وَلَا خُلَّةٌ وَلَا شَفَاعَةٌ وَﭐلْکَافِرُونَ هُمُ ﭐلظَّالِمُونَ (۲۵۴)

اى کسانى که ایمان آورده ‏اید! از آنچه به شما روزى داده‏ ایم، انفاق کنید! پیش از آنکه روزى فرا رسد که در آن، نه خرید و فروش است (تا بتوانید سعادت و نجات از کیفر را براى خود خریدارى کنید)، و نه دوستى (و رفاقتهاى مادى سودى دارد)، و نه شفاعت؛ (زیرا شما شایسته شفاعت نخواهید بود.) و کافران، خود ستمگرند؛ (هم به خودشان ستم مى‏ کنند، هم به دیگران). (۲۵۴)

❈❈❈

ﭐللَّهُ لَا إِلَـٰهَ إِلَّا هُوَ ﭐلْحَیُّ ﭐلْقَیُّومُ لَا تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَلَا نَوْمٌ لَّهُ مَا فِی ﭐلسَّمَاوَاتِ وَمَا فِی ﭐلْأَرْضِ مَن ذَا ﭐلَّذِی یَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلَّا بِإِذْنِهِ یَعْلَمُ مَا بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَلَا یُحِیطُونَ بِشَیْءٍ مِّنْ عِلْمِهِ إِلَّا بِمَا شَاءَ وَسِعَ کُرْسِیُّهُ ﭐلسَّمَاوَاتِ وَﭐلْأَرْضَ وَلَا یَؤُودُهُ حِفْظُهُمَا وَهُوَ ﭐلْعَلِیُّ ﭐلْعَظِیمُ (۲۵۵)

هیچ معبودى نیست جز خداوند یگانه زنده، که قائم به ذات خویش است، و موجودات دیگر، قائم به اوهستند؛ هیچگاه خواب سبک و سنگینى او را فرا نمى ‏گیرد؛ (و لحظه ‏اى از تدبیر جهان هستى، غافل نمى ‏ماند؛) آنچه در آسمان‌ها و آنچه در زمین است، از آن اوست؛ کیست که در نزد او، جز به فرمان او شفاعت کند؟! (بنابراین، شفاعت شفاعت‏ کنندگان، براى آن‌ها که شایسته شفاعتند، از مالکیت مطلقه او نمى ‏کاهد.) آنچه را در پیش روى آن‌ها (بندگان) و پشت سرشان است مى ‏داند؛ (و گذشته و آینده، در پیشگاه علم او، یکسان است.) و کسى از علم او آگاه نمى ‏گردد؛ جز به مقدارى که او بخواهد. (اوست که به همه چیز آگاه است؛ و علم و دانش محدود دیگران، پرتوى از علم بى ‏پایان و نامحدود اوست.) تخت (حکومت) او، آسمان‌ها و زمین را دربرگرفته؛ و نگاهدارى آن دو (آسمان و زمین)، او را خسته نمی‌کند. بلندى مقام و عظمت، مخصوص اوست. (۲۵۵)

❈❈❈

لَا إِکْرَاهَ فِی ﭐلدِّینِ قَد تَّبَیَّنَ ﭐلرُّشْدُ مِنَ ﭐلْغَیِّ فَمَنْ یَکْفُرْ بِـﭑلطَّاغُوتِ وَیُؤْمِن بِـﭑللَّهِ فَقَدِ ﭐسْتَمْسَکَ بِـﭑلْعُرْوَةِ ﭐلْوُثْقَىٰ لَا ﭐنفِصَامَ لَهَا وَﭐللَّهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ (۲۵۶)

در قبول دین، اکراهى نیست. (زیرا) راه درست از راه انحرافى، روشن شده است. بنابر این، کسى که به طاغوت (بت و شیطان، و هر موجود طغیانگر) کافر شود و به خدا ایمان آورد، به دستگیره محکمى چنگ زده است، که گسستن براى آن نیست؛ و خداوند، شنوا و داناست. (۲۵۶)

❈❈❈

ﭐللَّهُ وَلِیُّ ﭐلَّذِینَ ءَامَنُواْ یُخْرِجُهُم مِّنَ ﭐلظُّلُمَاتِ إِلَى ﭐلنُّوُرِ وَﭐلَّذِینَ کَفَرُواْ أَوْلِیَاؤُهُمُ ﭐلطَّاغُوتُ

خداوند، ولى و سرپرست کسانى است که ایمان آورده‏ اند؛ آن‌ها را از ظلمتها، به سوى نور بیرون مى‏ برد. (اما) کسانى که کافر شدند، اولیاى آن‌ها طاغوت‌ها هستند