سوره بقره – صفحه ۳۳ قران

آیات استخاره به همراه ترجمه

سوره بقره (صفحه ۳۳)

حَافِظُواْ عَلَى ﭐلصَّلَوَاتِ والصَّلَوٰةِ ﭐلْوُسْطَىٰ وَقُومُواْ لِلَّهِ قَانِتِینَ (۲۳۸)

در انجام همه نمازها، (به خصوص) نماز وسطى (نماز ظهر) کوشا باشید! و از روى خضوع و اطاعت، براى خدا بپاخیزید! (۲۳۸)

❈❈❈

فَإنْ خِفْتُمْ فَرِجَالًا أَوْ رُکْبَاناً فَإِذَا أَمِنتُمْ فَـﭑذْکُرُواْ ﭐللَّهَ کَمَا عَلَّمَکُم مَّا لَمْ تَکُونُواْ تَعْلَمُونَ (۲۳۹)

و اگر (به خاطر جنگ، یا خطر دیگرى) بترسید، (نماز را) در حال پیاده یا سواره انجام دهید! اما هنگامى که امنیت خود را بازیافتید، خدا را یاد کنید! (نماز را به صورت معمولى بخوانید!) همان‏گونه که خداوند، چیزهایى را که نمى‏ دانستید، به شما تعلیم داد. (۲۳۹)

❈❈❈

وَﭐلَّذِینَ یُتَوَفَّوْنَ مِنکُمْ وَیَذَرُونَ أَزْوَاجاً وَصِیَّةً لِّأَزْوَاجِهِم مَّتَاعاً إِلَى ﭐلْحَوْلِ غَیْرَ إِخْرَاجٍ فَإِنْ خَرَجْنَ فَلَا جُنَاحَ عَلَیْکُمْ فِی مَا فَعَلْنَ فِی أَنفُسِهِنَّ مِن مَّعْرُوفٍ وَﭐللَّهُ عَزِیزٌ حَکِیمٌ (۲۴۰)

و کسانى که از شما در آستانه مرگ قرار مى‏ گیرند و همسرانى از خود به‏ جا مى ‏گذارند، باید براى همسران خود وصیت کنند که تا یک سال، آن‌ها را (با پرداختن هزینه زندگى) بهره ‏مند سازند؛ به شرط اینکه آن‌ها (از خانه شوهر) بیرون نروند (و اقدام به ازدواج مجدد نکنند)؛ و اگر بیرون روند، (حقى در هزینه ندارند؛ ولى) گناهى بر شما نیست نسبت به آنچه در باره خود، به طور شایسته انجام مى ‏دهند؛ و خداوند، توانا و حکیم است. (۲۴۰)

❈❈❈

وَلِلْمُطَلَّقَاتِ مَتَاعٌ بِـﭑلْمَعْرُوفِ حَقّاً عَلَى ﭐلْمُتَّقِینَ (۲۴۱)

و براى زنان مطلقه، هدیه مناسبى لازم است (که از طرف شوهر، پرداخت گردد). این، حقى است بر مردان پرهیزکار. (۲۴۱)

❈❈❈

کَذَالِکَ یُبَیِّنُ ﭐللَّهُ لَکُمْ ءَایَاتِهِ لَعَلَّکُمْ تَعْقِلُونَ (۲۴۲)

این چنین، خداوند آیات خود را براى شما شرح مى دهد؛ شاید اندیشه کنید! (۲۴۲)

❈❈❈

أَلَمْ تَرَ إِلَى ﭐلَّذِینَ خَرَجُواْ مِن دِیَارِهِمْ وَهُمْ أُلُوفٌ حَذَرَ ﭐلْمَوْتِ فَقَالَ لَهُمُ ﭐللَّهُ مُوتُواْ ثُمَّ أَحْیَاهُمْ إِنَّ ﭐللَّهَ لَذُو فَضْلٍ عَلَى ﭐلنَّاسِ وَلَـٰکِنَّ أَکْثَرَ ﭐلنَّاسِ لَا یَشْکُرُونَ (۲۴۳)

آیا ندیدى جمعیتى را که از ترس مرگ، از خانه‏ هاى خود فرار کردند؟ و آنان، هزار‌ها نفر بودند (که به بهانه بیمارى طاعون، از شرکت در میدان جهاد خوددارى نمودند). خداوند به آن‌ها گفت: بمیرید! (و به همان بیمارى، که آن را بهانه قرار داده بودند، مردند.) سپس خدا آن‌ها را زنده کرد؛ (و ماجراى زندگى آن‌ها را درس عبرتى براى آیندگان قرار داد.) خداوند نسبت به بندگان خود احسان مى ‏کند؛ ولى بیشتر مردم، شکر (او را) بجا نمى ‏آورند. (۲۴۳)

❈❈❈

وَقَاتِلُواْ فِی سَبِیلِ ﭐللَّهِ وَﭐعْلَمُواْ أَنَّ ﭐللَّهَ سَمِیعٌ عَلِیمٌ (۲۴۴)

و در راه خدا، پیکار کنید! و بدانید خداوند، شنوا و داناست. (۲۴۴)

❈❈❈

مَّن ذَا ﭐلَّذِی یُقْرِضُ ﭐللَّهَ قَرْضاً حَسَناً فَیُضَاعِفَهُ لَهُ أَضْعَافاً کَثِیرَةً وَﭐللَّهُ یَقْبِضُ وَیَبْسُطُ وَإِلَیْهِ تُرْجَعُونَ (۲۴۵)

کیست که به خدا «قرض الحسنه‏ اى‏» دهد، (و از اموالى که خدا به او بخشیده، انفاق کند) تا آن را براى او، چندین برابر کند؟ و خداوند است (که روزى بندگان را) محدود یا گسترده مى‏ سازد؛ (و انفاق، هرگز باعث کمبود روزى آن‌ها نمى ‏شود)؛ و به سوى او باز مى ‏گردید (و پاداش خود را خواهید گرفت). (۲۴۵)

❈❈❈

أَلَمْ تَرَ إِلَى ﭐلْمَلَإِ مِن بَنِی إِسْرَائِیلَ مِن بَعْدِ مُوسَىٰ إِذْ قَالُواْ لِنَبِیٍّ لَّهُمُ ﭐبْعَثْ لَنَا مَلِکاً نُّقَاتِلْ فِی سَبِیلِ ﭐللَّهِ قَالَ هَلْ عَسَیْتُمْ إِن کُتِبَ عَلَیْکُمُ ﭐلْقِتَالُ أَلَّا تُقَاتِلُواْ قَالُواْ وَمَا لَنَا أَلَّا نُقَاتِلَ فِی سَبِیلِ ﭐللَّهِ وَقَدْ أُخْرِجْنَا مِن دِیَارِنَا وَأَبْنَائِنَا فَلَمَّا کُتِبَ عَلَیْهِمُ ﭐلْقِتَالُ تَوَلَّوْاْ إِلَّا قَلِیلًا مِّنْهُمْ وَﭐللَّهُ عَلِیمٌ بِـﭑلظَّالِمِینَ (۲۴۶)

آیا مشاهده نکردى جمعى از بنى اسرائیل را بعد از موسى، که به پیامبر خود گفتند: «زمامدار (و فرماندهى) براى ما انتخاب کن! تا (زیر فرمان او) در راه خدا پیکار کنیم. پیامبر آن‌ها گفت: شاید اگر دستور پیکار به شما داده شود، (سرپیچى کنید، و) در راه خدا، جهاد و پیکار نکنید!» گفتند: چگونه ممکن است در راه خدا پیکار نکنیم، در حالى که از خانه‏‌ها و فرزندانمان رانده شده‏ ایم، (و شهرهاى ما به وسیله دشمن اشغال، و فرزندان ما اسیر شده‏ اند)؟! اما هنگامى که دستور پیکار به آن‌ها داده شد، جز عده کمى از آنان، همه سرپیچى کردند؛ و خداوند از ستمکاران، آگاه است. (۲۴۶)