روضه امام سجاد | فایل صوتی و متن روضه شهادت امام سجاد

حجت الاسلام میرزامحمدی

السلام علیك یا اباعبدالله”

بی شك گدای خانه ات آقا شود حسین
هر قطره زود پیش تو دریا شود حسین

فیض گدایی تو به هر كس نمی رسد
باید كه زیر نامه اش امضا شود حسین

در روضه ها به قرب خداوند میرسیم
شب های هیئتت شب احیا شود حسین

*امام رضا فرمود:مَنْ جَلَسَ مَجْلِساً یُحیی فِیهِ أمرُنَا” هركی تو مجلس ما اهل بیت شركت كنه”لَم یَمُت قَلبُهُ یَومَ تَمُوتُ القُلُوبُ” قلبش نمی میره،دل مرده نمیشه” حسین جان اگه ما تو رو نداشتیم دل مرده بودیم”همین كه خسته از گناه آلودگی میشم تا میام تو مجلس تو زنده میشم*

در روضه ها به قرب خداوند میرسیم
شب های هیئتت شب احیا شود حسین

*پیرمردا و محاسن سفیدا باید اینو بگن*

از كودكی تا دم مرگم به روی لب
تنها حسین بوده و تنها شود حسین …

ای كاش وقت مردن من وقت احتضار
ذكر مدام بر لبم آن جا شود حسین …

۳۴ سال زین العابدین آب می‌دید گریه می كرد،غذا میدید گریه می كرد،هی میفرمود:”قُتَلِ ابْنُ رَسُولِ اللهِ جایِعا”یعنی بابام حسین و گرسنه كشتن؛ “قُتِلَ ابْنُ رَسُولِ اللهِ عَطْشاناً” بابامو تشنه كشتن” این روزا قافله داره میرسه شهر شام …” شامی كه قریب ۴۰ سال،كینه امیر المومنین و مردمش به دل داشتن”آخ بمیرم ،قبل از اینكه اهل بیت وارد بشن سه روز شهر و زینت كردن …”كوچه هاشو آب و جارو زدن،مردم به هم تبریك گفتن،لباس نو به تن كردن”شهر و چراغونی كردن؛زن های رقاصه و آوازه خوان رو آوردن”مگه چه خبره؟

سهل صاعدی میگه من از بیت المقدس میومدم،دیدم شهر و زینت كردن، میدونستم این روزا مردم شام عیدی ندارن،پرسیدم این چه عیدیه كه من خبر ندارم؟گفتن مگه خبر نداری یه مشت خارجی رو دارن میارن …” یا صاحب الزمان”اگه میخوای ببینی بیا دم دروازه شهر …”

“كامل بهایی” می نویسد ۵۰۰ هزار نفر به تماشا اومده بودن”آخ بمیرم،همه نوشتن صبح زود قافله وارد شهر شد”از دروازه ساعات تا مجلس یزید چندتا كوچه بیشتر نبود،اما همه نوشتن غروب بود كه اسرا رو وارد مجلس یزید كرد” یعنی انقده ازدحام جمعیت ….،مانع شده بود” زن های رقاصه میزدن و میرقصیدن ” سرای بریده بالا نیزه” زین العابدین تو غل و زنجیر جامعه”

وای …… گفت :*

من آن گلم كه خفته به خون باغبان من
نه گل نه غنچه مانده به باغ خزان من

*میخواید بدونید من كیم؟*

هفتاد داغ دارم و در زیر آفتاب
هجده سر بریده بود سایبان من

*آخ یكی طعنه میزنه،از بالای بام یه عده دارن سنگ میزنن …” خار و خاشاك دارن بر سر اهل بیت میریزن” یاصاحب الزمان یه وقت دیدن سر بریده شروع كرد قرآن خواندن ….

“أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحابَ الْكَهْفِ وَ الرَّقیمِ كانُوا مِنْ آیاتِنا عَجَباً …. ” قاری قرآن محترمه …”علی لب های قاری قرآن رو می‌بوسید …” اما من یه قاری خاكی میشناسم،تا قرآن خواند،سنگ ها بر اون لب و دندان …” اخ بمیرم …حسین ….

بابا قرآن می خونه،سنگا به اون لب میخوره

*خدا نیاره هیچ دختری كتك خوردن باباشو ببینه،اونقده تو این كوچه ها سنگ زدن كه تو بعضی نقل ها داره خود سر بریده به زبان درآمد،فرمود: انا المظلوم” من نمیدونم بعضی از نانجیبا با چه سنگی سر ابی عبدالله رو میزدن كه بارها سر از روی نیزه جلوی چشم بچه ها به زمین افتاد ….”

ای حسین …..

دانلود روضه امام سجاد (ع)

پیرمردِ بلا کشیده منم
پسرِ شاهِ سر بریده منم

*من همین الان از آقام عذرخواهی کنم ، سادات پاتونو میبوسم ، بزارید من یخورده دستم باز باشه ، الان نگم کِی بگم ..*

آن که از ناقه دید بانویی
پایِ یک بوسه شد خمیده منم

آن امامی که با تنِ تب دار
عقبِ ناقه ها دوید منم …

آن که وقت فرار از خیمه
نالۀ خواهرش شنید منم …

آن که در بینِ بوریا دلِ شب …
پیکرِ یک امام چیده …

الله اکبر … نگاه کرد دید نقص عضو داره ، بدن کامل نیست … (منو نگاه) بدن کامل ، هی تو گودال میگشت … انگشت … سر و که دیدم بردن ، انگشت کجاست ؟ … ای نامرد ساربان ….*

خودم دیدم که خنجر رویِ دستش ….

حسین …

*بعضی ها هنوز دارن نگاه میکنن ، به حضرت زهرا من روضه نخوندم ، الان میگم میبینی ، اما هر کی تو این چندتا بیت چشمش بارونی نشد ، باخته …*

روضه در یک کلام ، وای از شام
دردِ بی التیام ، وای از شام

(دست و پاش میلرزید اسم شام میومد)

چقدر ناسزا به ما گفتن
همه جایِ سلام ، وای از شام

(یه بیتُ نشستم، اما هر وقت یادت اومد چشمت خیس شد ، برا این بی آبرو هم دعا کن …)

دخترِ فاطمه اذیت شد

(از چی؟ تازیانه و کتک؟نه)

از نگاهِ حرام وای از شام ….

*امام سجاد فرمود سهل ساعدی ، یه خورده پول داری؟… آقا پول برا چی؟گفت سهل ، بدم به اون نیزه دارها … اینقدر به بهونۀ سرها ، تو این مسیر خانواده مو نگاه … بگم یا جلو برن یا عقب … اینقدر تو ما رفت و آمد نکنن…حسین …….

روضه امام سجاد (ع)

روزِ شهادتِ امام زین العابدین علیه السلامِ .. دلا باید بره مدینه و قبرستانِ بقیع کنارِ آن قبورِ با خاک یکسان شده ..

اَلسَّلامُ عَلَیک یا عَلِىِّ بْنِ الْحُسَیْنِ یَا زَینَ العابِدینَ یَا بْنَ رَسُولِ اللّهِ ..

ان شالله به همین زودی از نزدیک عرضِ ادب کنیم تو حرمِ مطهرشون .. اونجا گریه کنیم برا اون آقایی که همۀ مصائبِ کربلا رو دیده .. همۀ مصائبِ کوفه و شام رو دیده .. تا قریبِ به چهل سال کارش همه گریه و ناله بود …

جوان میدید گریه میکرد .. طفلِ شیرخواره میدید گریه میکرد .. غذا میاوردن میل کنه ، تا چشمش به می افتاد روضه می خواند .. قُتِلَ ابْنُ رَسُولِ اللَّهِ جَائِعاً .. آب می آوردن بنوشه ، گریه میکرد .. صدا میزد پسرِ رسولِ خدا رو با لبِ تشنه کشتن .. ای حسین جانم ..

امان از اون لحظه ای که میدید میخوان گوسفندی رو ذبح کنن .. حسینیا .. با گریه سوال میکرد ، آیا آبش دادید یا نه ؟!

میگفتن آقا ما مسلمانیم .. آب ندیم ذبح نمی کنیم .. گریه و ناله اش بیشتر میشد .. میفرمود کربلا پدرِ منو با لبِ تشنه کشتن …

حسین …

سوال کردن آقا تو این سفر به شما کجا خیلی سخت گذشت ؟!! سه مرتبه فرمود الشام .. الشام .. الشام .. اونجا دیگه هم رنجِ اسارت بود و خاکستر به سر و روشون ریختن .. هم خارجی خطابشون کردن .. مقابلشون همه مزمار و نی و چنگ و دف و تار زدن .. بانگِ شادی سر هر کوچه و بازار زدن .. ان شالله غلط باشه این چیزی که منتسبِ به وجودِ نازنینشِ ..

اُقاد ذَلیلا فی دمشق کاننی
مِنَ الزَنج عبدُ غاب عنه نصیر

*چون غلام ما رو به غل و زنجیر بسته اند … من که حورانن کنیزند و بُوَد غِلمان غلامم*

و جَدی رسول الله فی کل مشهد
و شَیخی امیرالمؤمنین امیر

فیالیت اُمی لم تلدنی و لم اکن
یزید یَرانی فی البلادِ اسیر

*یعنی ای کاش مادر منو نمیزایید .. تا یزید منو این سان اسیر نبینه .. *

تا نمیدیدم یزید این سان اسیرِ هر دیاری

کاش در این عالم فانی نمیزایید مامم

روضه امام سجاد (ع)

سید مهدی میرداماد

بی تو یا حرفی از بهشت نبود
یا اگر بود هم جهنم بود

خطبه های گلوی زخمی تو
انعكاس غروب ماتم بود

تو اگر خطبه ای نمی خواندی
خانه هامان بدون پرچم بود

تو اگر روضه ای نمی خواندی
سال ما سال بی محرم بود

از تو داریم فصل ماتم را
ده شب گریه ی محرم را

احترام تو را سلام نبود
حق تو كوچه های شام نبود

حق آیینه ها شكستن نیست
گیرم این آینه سر امام نبود

هیچ جایی برای حال شما

امام سجاد؛ علم گریه برداشت، همه حرفش و بعد از کربلا با گریش زد، من می خوام بگم چرا گریه میکرد، دلایل زیاده، اما مگه یادش میره صحنه های کربلا یکی یکی جلوی چشماشه منو تو یه روضه گوش میدیم، می شنویم، بی مقدمه تو هر روضه مون میگیم: حسین؛ حالا زین العابدین که خودش دیده، من می خوام بعضی از این صحنه ها رو یادت بیارم، مگه یادش میره صحنه وداع با پدرش رو، پدرش اومد تو خیمه یه نگاه زین العابدین کرد، دید باباش آشفته است، رنگ پریده است، یه نگاه کرد دید سر تا پا غرق خاک خونه، زین العابدین رو خاک خیمه افتاده، یه نگاه کرد دید بابا داره یه جوری حرف میزنه،

انگار این لحظه لحظه آخره، صدا زد: بابا از داداش اکبرم چه خبر، ابی عبدالله گفت: داداشت رفت، یکی یکی اسم برد، یه مرتبه دید هرکی اسم می بره بابا میگه به شهادت رسید، یه لحظه صدا زد: بابا از عمو عباس چه خبر، تا ابی عبدالله گفت: بی عمو شدی، میگن زین العابدین بلند شد، با اون حال زارش، تا ومد بلند شه بابا نگه اش داشت گفت: عزیزم تو بخواب، فقط یه جمله بهت بگم پسرم: غیر منو تو دیگه مردی تو خیمه ها نمونده، تو دیگه بلند نشو، زینب یه محرم می خواد.

احترام تو را سلام نبود
حق تو كوچه های شام نبود

حق آیینه ها شكستن نیست
گیرم این آینه امام نبود

هیچ جایی برای حال شما
بدتر از مجلس حرام نبود

گریه كردی صدا زدی ای كاش
هیچ سنگی به روی بام نبود

كاش مادر مرا نمی زایید
من امامم، خرابه جام نبود

حرفِ ویرانه در میان آمد
دختر شاه، یادمان آمد

حاج حسن خلج