شعر زندگی | بهترین اشعار درباره زندگی از شاعران مشهور

مضامین زیادی مانند شعر در مورد لبخند، شعر درباره زن و عشق در مورد جدایی، در مورد انسانیت و غم فراق در شعر فارسی وجود دارد که در هر دوره زندگی برای افراد ارزش ویژه‌ای پیدا می‌کنند. شعر در مورد زندگی مضمونی است که به دیدگاه شاعر نسبت به فلسفه حیات و جهان‌بینی او بستگی دارد. حتی گاهی شاعران با سرودن شعر در مورد قهوه و چای سعی کرده اند لذتی که فرد باید از زندگی بچشد را توصیف کنند.

شاعرانی زندگی را زیبا و پر از شور و شادی می‌دانند و شاعرانی دیگر آن را تیره می‌بینند که به جز غم و غصه و زشتی ارمغانی ندارد؛ نتیجه این دیدگاه شعر ناامیدی است. بسیاری از آن ها نیز اشعاری که در وصف زندگی هستند را با مضامین اشعار پرواز، شعر در مورد موی سپید و شعر جوانی ترکیب کرده و اشعار زیبایی گفته اند. در مطلب پیش رو نمونه‌های گوناگون شعر با مضمون زندگی از شاعرانی با دیدگاه‌های متفاوت جمع‌آوری شده است. 

 

 

مجموعه شعر زیبا درباره زندگی

گر آخرین فریب تو، ای زندگی، نبود
اینک هزار بار، رها کرده بودمت

زان پیشتر که باز مرا سوی خود کِشی
در پیش پای مرگ فدا کرده بودمت

هر بار کز تو خواسته ام بر کنم امید
آغوش گرم خویش برویم گشاده ای

دانسته ام که هر چه کنی جز فریب نیست
اما درین فریب، فسون ها نهاده ای

در پشت پرده، هیچ مداری جز این فریب
لیکن هزار جامه بر اندام او کنی

چون از ملال روز و شبت خاطرم گرفت
او را طلب کنی و مرا رام او کنی

روزی نقاب عشق به رخسار او نهی
تا نوری از امید بتابد به خاطرم

روزی غرور شعر و هنر نام او کنی
تا سر بر آفتاب بسایم که شاعرم

در دام این فریب، بسی دیر مانده ام
دیگر به عذر تازه نبخشم گناه خویش

ای زندگی، دریخ که چون از تو بگسلم
در آخرین فریب تو جویم پناه خویش

نادر نادرپور

✦✦✦

زندگانی چیست یکدم روی آسایش ندیدن‌
چشم از مخلوق بستن گوشه عزلت گزیدن‌

از‌ پی‌ یک نوش صد نیش از‌ زبان‌ خلق خوردن‌
و ز پی یک حرف حق صد گفته ناحق شنیدن‌

عرض حاجت را بهر در کوفتن چون حلقه بر در
از برای لقمه نان‌ منت‌ از دونان کشیدن‌

گاه‌ در‌ اندیشه فردای ناپیدا هراسان‌
گه به حسرت عمر ماضی را به دندان لب گزیدن‌

گاه در سوگ عزیزان جوی خون از دیده راندن‌
گاه از مرگ رفیقان جامه طاقت دریدن‌

در تلاش‌ زندگی‌ سودی بجز حسرت نبردن‌
از پی مقصود نامعلوم روز و شب دویدن‌

ناکسان را از پی حاجت سر تعظیم سودن‌
سفلگان را مدح گفتن تا به مقصودی رسیدن‌

با رفیقان دور و از‌ روی‌ ناچاری نشستن‌‌
از حریفان دغل چون آهوی وحشی رمیدن‌

حاصل عمر من و تو در جهان اینست یکتا
ای خوشا ناآمدن‌ یا رفتن و دامن کشیدن

مجید اوحدی

پیشنهاد: شعر ارغوان هوشنگ ابتهاج را نیز در ستاره بخوانید. 

شعر در مورد زندگی زیباست

زندگی زیباست چشمی باز کن
گردشی در کوچه باغ راز کن

هر که عشقش در تماشا نقش بست
عینک بدبینی خود را شکست

علت عاشق ز علت ها جداست
عشق اسطرلاب اسرار خداست

من میان جسم‌ها جان دیده‌ام
درد را افکنده درمان دیده‌ام

دیده‌ام بر شاخه احساس‌ها
می‌تپد دل در شمیم یاس‌ها

زندگی موسیقی گنجشک‌هاست
زندگی باغ تماشای خداست

گر تو را نور یقین پیدا شود
می‌تواند زشت هم زیبا شود

حال من در شهر احساسم گم است
حال من عشق تمام مردم است

زندگی یعنی همین پروازها
صبح ها، لبخندها، آوازها

ای خطوط چهره‌ات قرآن من
ای تو جان جان جان جان من

با تو اشعارم پر از تو می‌شود
مثنوی‌هایم همه نو می‌شود

حرف‌هایم مرده را جان می‌دهد
واژه‌هایم بوی باران می‌دهد

شهرام محمدی

شعر در مورد زندگی زیباست

 

اشعار مولانا در مورد زندگی

گزیده ای از بهترین اشعار مولانا در مورد زندگی را با هم می خوانیم. 

ای زندگی، تن و توانم همه تو
جانی و دلی، ای دل و جانم همه تو

تو هستی من شدی، از آنی همه من
من نیست شدم در تو، ازآنم همه تو

مولانا

✦✦✦

بی ‌عشق نشاط و طرب افزون نشود
بی ‌عشق وجود خوب و موزون نشود

صد قطره ز ابر اگر به دریا بارد
بی ‌جنبش عشق دُر مکنون نشود

✦✦✦

ماییم که از باده ی بی‌جام خوشیم
هر صبح منوریم و هر شام خوشیم

گویند سرانجام ندارید شما 
ماییم که بی‌هیچ سرانجام خوشیم

اگر از علاقه‌مندان به شعر و اشعار کوتاه هستید مطالعه بهترین اشعار درباره کوتاه بودن زندگی را به شما پیشنهاد می‌دهیم.

 

زندگى موسیقى گنجشک‌هاست
زندگى باغ تماشاى خداست

زندگى یعنى همین پرواز‌ها

صبح‌ها
لبخند‌ها
آواز‌ها

زندگی ذره‌ی کاهی‌ست
که کوهش کردیم
زندگی نام نکویی‌ست
که خوارش کردیم

زندگی نیست بجز نم نم باران بهار
زندگی نیست بجز دیدن یار
زندگی نیست بجز عشق
بجز حرف محبت به کسی
ورنه هر خار و خسی، زندگی کرده بسی

زندگی تجربه‌ تلخ فراوان دارد،
دو سه تا کوچه و پس کوچه و اندازه‌ یک عمر بیابان دارد
ما چه کردیم و چه خواهیم کرد در این فرصت کم!؟

✦✦✦

دیدم، خودم دیدم، پروانه قشنگی
هی در گلوی من می‌رقصید
من داشتم برای یک ستاره ترانه می‌خواندم 

دیدم، خودم دیدم، یک قناری قشنگ، از آن همه آواز، 
تنها حنجره تو را نشانم می‌داد 

زندگی چقدر زیباست «ری را»!

دیروز نامه عزیزی از شیراز آمد
نامه‌اش، زبان شقایق بود
انگاری هر واژه، باورکن!
هر واژه به واژه دیگر عاشق بود

عجیب است، من شبکور،
جهان را چه قشنگ می‌بینم

سیدعلی صالحی

✦✦✦

من آویخته از طناب
تو شلیک کردی
تو شلیک کردی به طناب
برگشتم به زندگی

به شلیکِ دست‌های تو
اشتباه کرده بودند
دارند دوباره نشانه می‌روند
قلبم را

حالا درست نشانه گرفتی
بزن
به قلب هدف
زندگی همین‌ است
که شلیک می‌شود از دست‌های تو

شهاب مقربین

✦✦✦

زندگی را ورق بزن
هر فصلش را خوب بخوان
با بهار برقص
با تابستان بچرخ
در پاییزش عاشقانه قدم بزن
با زمستانش بنشین و
چایت را به سلامتی نفس کشیدنت بنوش

زندگی را باید زندگی کرد، آن طور که دلت می‌گوید
مبادا زندگی را دست نخورده برای مرگ بگذاری

نسرین بهجتی

✦✦✦

گیرم همه جای جهان جهنم
گیرم دست‌های زمین
بی بذر و
بی‌خنده
گیرم چنته زمان
بی عشق و
بی «هر چه تو می‌گویی» اصلاً
کافی بود کمی
فقط کمی
پنجره را باز کنی
زندگی
از پنجره‌های بسته رد نمی‌شود

مهدیه لطیفی

✦✦✦

زندگی را
ﺳﺨﺖ ﻧﮕﯿﺮ
ﺭﻭﻧﻖِ ﻋﻤﺮِ ، ﭼﻨﺪ ﺻﺒﺎﺣﯽ ﮔﺬﺭﺍﺳﺖ
ﻗﺼﻪ ﺑﻮﺩﻥ ﻣﺎ
ﺑﺮﮔﯽ ﺍﺯ ﺩﻓﺘﺮ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﺍﯼ ﺭﺍﺯ ﺑﻘﺎﺳﺖ 
ﺩﻝ ﺍﮔﺮ ﻣﯽ ﺷﮑﻨﺪ 
ﮔﻞ ﺍﮔﺮ ﻣﯽ ﻣﯿﺮﺩ

ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﺎﻍ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﻧﮓ ﺧﺰﺍﻥ ﻣﯿﮕﯿﺮﺩ 
ﻫﻤﻪ ﻫﺸﺪﺍﺭ ﺑﻪ ﺗﻮﺳﺖ
ﺟﺎﻥ ﻣﻦ
ﺳﺨﺖ ﻧﮕﯿﺮ
ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﻮﭺ ﻫﻤﯿﻦ ﭼﻠﭽﻠﻪ ﻫﺎﺳﺖ
ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ
ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ

✦✦✦

زندگی زیباست، تماشاییست!
چرا زیبا نمی بینیم؟
چرا گاهی به پای این همه خوبی نمی شینیم؟
چرا با هم نمی خندیم؟
مگر دنیا چه کم دارد؟
ببین این آسمان آبی ست

ببین دنیای ما آکنده از پاکی ست
و خوبی تا ابد پاینده می ماند…
تو باور کن
همین کافیست…!

✦✦✦

کاش می دانستیم که زندگی با همه وسعت خویش
محفل ساکت غم خوردن نیست
حاصلش تن به قضا دادن و پژمردن نیست
زندگی خوردن و خوابیدن نیست
زندگی حس جاری شدن است
زندگی کوشش و راهی شدن است
از تماشاگر اغاز حیات
تا به جایی که خدا می داند

✦✦✦

شعر زندگی سهراب سپهری

زندگی، راز بزرگی است که در ما جاریست

شب آرامی بود
می روم در ایوان، تا بپرسم از خود
زندگی یعنی چه؟

مادرم سینی چایی در دست
گل لبخندی چید، هدیه اش داد به من
خواهرم تکه نانی آورد، آمد آنجا

لب پاشویه نشست
پدرم دفتر شعری آورد، تکیه بر پشتی داد
شعر زیبایی خواند، و مرا برد،  به آرامش زیبای یقین
:با خودم می گفتم

زندگی، راز بزرگی است که در ما جاریست
زندگی فاصله آمدن و رفتن ماست
رود دنیا جاریست
زندگی ، آبتنی کردن در این رود است

وقت رفتن به همان عریانی؛ که به هنگام ورود آمده ایم
دست ما در کف این رود به دنبال چه می گردد؟
!!!هیچ

شعر بالا بخشی از شعر زندگی منسوب به سهراب سپهری است. شعر زندگی سهراب سپهری یکی از اشعار سهراب سپهری است که به او منسوب شده است. . در واقع در مورد انتساب این شعر به سهراب سپهری شک و شبهه های بسیاری وجود دارد و در اصل این شعر را سروده کیوان شاهبداغی می‌دانند.

 

 

می نوش که عمر جاودانی اینست
خود حاصلت از دور جوانی اینست

هنگام گل و باده و یاران سرمست
خوش باش دمی که زندگانی اینست

خیام

✦✦✦

زندگی در بردگی شرمندگی است
معنی آزاد بودن زندگی است

سر که خم گردد به پای دیگران
بر تن مردان بود بار گران

بنده حق در جهان آزاده است
مست وی فارغ ز جام و باده است

خلیل الله خلیلی

✦✦✦

یک روز رسد غمی به اندازه کوه
یک روز رسد نشاط اندازه دشت

افسانه زندگی چنین است گلم
در سایه کوه باید از دشت گذشت

مجتبی کاشانی

✦✦✦

نابینای توام
نزدیک‌تر بیا

فقط به خط بریل می‌توانم که تو را بخوانم،
نزدیک‌تر بیا
که معنی زندگی را بدانم

محمد شمس لنگرودی

✦✦✦

زندگی یعنی امیدوار بودن محبوب من
زندگی
مشغله‌ای جدی است
درست مثل دوست داشتن تو

ناظم حکمت

 

شعر غمگین درباره زندگی و عشق

دلم می سوزد
برای خودم
برای تنهایی عمیقم
وقتی هیچکسی
دردم را نمی فهمد
وقتی دلشکستگی
به هیچ هم نمی ارزد

✦✦✦

باید خوابید و بیدار نشد
باید دل شکسته را طاقت آورد و
حرفی نزد
وقتش که برسد
تمام خرده شیشه های دل
فرو می رود توی چشمان انسان ها
وقتش که برسد
دل شکسته درمان می شود
با محبت دروغین انسان ها

✦✦✦

باید چه کنم با غم و تنهایی و دوری
وقتی همه دادند به هم دست تبانی
آیا شده از شدت دلتنگی و غصه
هی بغض کنی، گریه کنی، شعر بخوانی

✦✦✦

ﺁﻣﺪﻥ‌ﺍﺕ
ﺑﺮﺍﯼ ﺗﺤﻤﻞ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﺎﻓﯽ ﺑﻮﺩ
ﻭ چشم‌های ﺁﺑﯽ‌اﺕ
ﺑﺮﺍﯼ ﯾﮏ ﻋﻤﺮ ﺩﯾﻮﺍﻧﮕﯽ

ﺭﻓﺘﻦ‌ﺍﺕ
ﺭﺍﻫﯽ ﺟﺰ ﺷﺎﻋﺮﯼ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﻧﮕﺬﺍﺷﺖ

ﺣﺎﻻ
ﺷﺎﻋﺮﯼ ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ
ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺮﮒ
ﺑﻬﺎﻧﻪ‌ﺍﯼ ﮐﻮﭼﮏ ﻣﯽ‌ﺧﻮﺍﻫﺪ
ﺑﺮﻧﻤﯽ‌ﮔﺮﺩﯼ؟

بهرام محمودی

✦✦✦

حرفی از آسمان نیست
حرفی از اینکه آغوشت را بغل کنم و اوج بگیرم نیست
این پرنده همان شب رفتن‌ات
بال‌هایش را زیر باران جا گذاشت و خانه‌نشین شد
و زندگی در آنجا چشم‌هایش را بست 
که هزار پرنده در پلک‌هایش غرق شدند
حالا سال‌هاست این پرنده غمگین 
مثل یک آدم معمولی زندگی می‌کند
هر شب ماه را از خانه‌اش بیرون می‌کند 
هر شب برای خودش دلتنگی دم می‌کند 
هر شب با یک طعم جدید 
نبودنت را به خورد رؤیاهایش می‌دهد

عزیزم… 
امشب هم بی‌بال و پر در خیالت اوج می‌گیرم 
قرارمان سر ساعت گریه‌های همیشگی‌ام 
امشب
با طعم جدیدی از انتظار منتظرت هستم

صفا سلدوزی

✦✦✦

طلا رنگ می‌بازد
مرمر خاک می‌شود 
فولاد زنگ می‌زند
نابودی با همه چیزی است در این جهان
تنها اندوه است که پایدار است 
تا زمانی که واژه باشکوه بماند

 

 

شعر زندگی هوشنگ ابتهاج

در ادامه یکی از اشعار هوشنگ ابتهاج در مورد زندگی را باهم می‌خوانیم. 

چه فکر می کنی ؟

که بادبان شکسته زورق ِ به گل نشسته ای ست زندگی ؟
در این خراب ِ ریخته
که رنگ ِ عاقبت ازو گریخته
به بن رسیده راه ِ بسته ای ست زندگی ؟
چه سهمناک بود سیل ِ حادثه
که همچو اژدها دهان گشود
زمین و آسمان ز هم گسیخت
ستاره خوشه خوشه ریخت
و آفتاب در کبود ِ دره های آب غرق شد
هوا بد است
تو با کدام باد می روی ؟
چه ابر ِ تیره ای گرفته سینه ی تو را
که با هزار سال بارش ِ شبانه روز هم
دل ِ تو وانمی شود

تو از هزاره های ِ دور آمدی
درین درازنای ِ خون فشان
به هر قدم نشان ِ نقش ِ پای ِ توست
درین درشتناک ِ دیولاخ
ز هر طرف طنین ِ گام های ره گشای توست
بلند و پست ِ این گشاده دامگاه ِ ننگ و نام
به خون نوشته نامه ی وفای توست
به گوش ِ بیستون هنوز
صدای ِ تیشه های توست
چه تازیانه ها که با تن ِ تو تاب ِ عشق آزمود
چه دارها که از تو گشت سربلند
زهی شکوه ِ قامت ِ بلند ِ عشق
که استوار ماند در هجوم ِ هرگزند
نگاه کن
هنوز آن بلند ِ دور
آن سپیده آن شکوفه زار ِ انفجار ِ نور
کهربای آرزوست
سپیده ای که جان ِ آدمی هماره در هوای اوست

به بوی یک نفس در آن زلال دم زدن
سزد اگر هزار بار
بیفتی از نشیب ِ راه و باز
رو نهی بدان راز
چه فکر می کنی ؟
جهان چو آبگینه ی شکسته ای ست
که سرو ِ راست هم در و شکسته می نمایدت
چنان نشسته کوه در کمین ِ دره های ِ این غروب ِ تنگ
که راه بسته می نمایدت
زمان ِ بی کرانه را
تو با شمار ِ گام ِ عمر ِ ما مسنج
به پای او دمی ست این درنگ ِ درد و رنج
به سان ِ رود
که در نشیب ِ دره سر به سنگ می زند
رونده باش
امید ِ هیچ معجزی ز مرده نیست
زنده باش

 

 

شعر زندگی فروغ فرخزاد

آه ای زندگی منم که هنوز
با همه پوچی از تو لبریزم

نه به فکرم که رشته پاره کنم
نه بر آنم که از تو بگریزم

همه ذرات جسم خاکی من
از تو ، ای شعر ِ گرم در سوزند

آسمانهای صاف را مانند
که لبالب ز بادهٔ روزند

با هزاران جوانه می خواند
بوتهٔ نسترن سرود تو را

هر نسیمی که می وزد در باغ
می رساند به او درود تو را

من تو را در تو جستجو کردم
نه در آن خوابهای رویایی

در دو دست تو سخت کاویدم
پر شدم ، پر شدم ز زیبایی

پر شدم از ترانه های سیاه
پر شدم از ترانه های سپید

از هزاران شراره های نیاز
از هزاران جرقه های امید

حیف از آن روزها که من با خشم
به تو چون دشمنی نظر کردم

پوچ پنداشتم فریب تو را
ز تو ماندم ، تو را هدر کردم

غافل از آنکه تو به جایی و من
همچو آبی روان که در گذرم

گمشده در غبار شوم زوال
ره تاریک مرگ می سپرم

آه ، ای زندگی من آینه ام
از تو چشمم پر از نگاه شود

ورنه گر مرگ بنگرد در من
روی آیینه ام سیاه شود

عاشقم ، عاشق ستارهٔ صبح
عاشق ابرهای سرگردان

عاشق روزهای بارانی
عاشق هر چه نام توست بر آن

می مکم با وجود تشنهٔ خویش
خون سوزان لحظه های تو را

آنچنان از تو کام می گیرم
تا به خشم آورم خدای تو را !

 

 

یه صبحه دیگه، یه صدایی توی گوشم میگه
ثانیه‌های تو داره میره
امروزو زندگی کن فردا دیگه دیره

نم نم بارون، می‌زنه به کوچه و خیابون
یکی می‌خنده یکی غمگینه
زندگی اینه، همه قشنگیش اینه

خورشید و نو رو ابرای دور و
هر چی که رو زمین و آسمونه
بهم انگیزه میده

رها کن دیروزو زندگی کن امروزو
هر روز یه زندگیِ دوباره ست یه شروعِ جدیده

دوست دارم زندگی رو، دوست دارم زندگی رو
خوب یا بد، اگه آسون یا سخت، نا امید نمی‌شم
چون دوس دارم زندگی رو، دوس دارم زندگی رو

 چشماتو وا کن
یه نگاه به خودت و دنیا کن
اگه یه هدف تو دلت باشه
می‌تونه کل دنیا تو دستای تو جا شه
چون همه دنیا می‌سازه واسه تو کابوس و رویا
یکی بیداره و یکی خوابه
راهتو مشخص کن، این یه انتخابه

اگه ابرای سیاه و دیدی
اگه از آینده ترسیدی

پاشو و پرواز کن رو به افق های دور
نگو به سرنوشت می‌بازی
تو بخوای فردا رو می‌سازی
پس دستاتو ببر بالا و بگوووو:

دوست دارم زندگی رو، دوست دارم زندگی رو
خوب یا بد، اگه آسون یا سخت، نا امید نمی‌شم
چون دوس دارم زندگی رو، دوس دارم زندگی رو

 

 

زندگی با بد و خوبش شکل یک بازیه اما
نباید غافل از این شد چی به جا می‌مونه از ما

بازیه زندگی رسمش گاهی برد و گاهی باخته
بازی اسمش رو زبوناست که یه عمر با همه ساخته

من و تو با دست خالی نه شکستیم نه بریدیم
از پس این همه دیوار آخرش به هم رسیدیم

رگ خواب لحظه هارو دست بیداری سپردیم
عشق هم باورمون شد اگه باختیم اگه بردیم

با تو هرچی اتفاقه خاطره می‌شه همیشه
پاشو بی پرده خطر کن برد و باخت تجربه می‌شه

 

 

سخن پایانی

در این مطلب مجموعه زیبایی از شعر درباره زندگی را با هم مشاهده کردیم. در پایان، از شما دعوت می‌کنیم نگاهی به گذر عمر در شعر شاعران فارسی زبان نیز بیاندازید؟ شما چه شعری را به مجموعه اشعار ارائه شده در ستاره اضافه می‌کنید؟ بخش نظرات و پرسش‌ها، پل ارتباطی میان ما و شماست.