اختلال پدوفیلیا یا بچه بازی چیست؟

ستاره | سرویس روانشناسی – یکی از ناراحت کننده‌ترین اختلالات و نابهنجاری‌های جنسی اختلال پدوفیلیا یا بچه بازی است که به موجب آن یک فرد بزرگسال به کودکانی که از لحاظ جنسی نابالغند، تمایلات جنسی غیر قابل کنترل دارد. این موضوع ممکن است گاهی به شکل وحشتناکی درآید مثل زمانی که کودکان انواع شکنجه‌های هولناک مانند ربوده شدن و سوء استفاده جنسی را برای مدت چند ماه یا حتی چندسال متحمل می‌شوند یا اینکه ممکن است پس از سوء استفاده به قتل برسند. گرچه این موارد افراطی نادر هستند ولی متاسفانه میزان شیوع آزار جنسی کودکان بالاست. در این مقاله با این اختلال و نکاتی که به والدین کمک می‌کند از آزار جنسی کودکشان پیشگیری کنند آشنا می‌شویم.

 

اختلال پدوفیلیا چیست؟

میل جنسی به کودکان یا بچه ‌بازی Pedophilia)) یک اختلال روانی است که مشخصه آن تخیل یا عمل واقعی درگیر شدن در فعالیت جنسی با کودکان است. افراد پدوفیل فعالیت جنسی با کودکان را یا ترجیح می‌دهند و یا منحصرا از فعالیت جنسی با کودکان از همان جنس یا کودکان از جنس دیگر به لذت و هیجان جنسی دست پیدا می‌کنند. به عبارت دیگر افراد مبتلا به پدوفیلیا به مدت حداقل ۶ ماه، خیال‌پردازی‌های برانگیزنده جنسی، یا رفتارهای مکرر و شدیدی دارند که فعالیت جنسی با کودک یا کودکان زیر سن بلوغ ( عموما ۱۳ ساله یا کوچکتر) را شامل می‌شود. عمل کردن فرد مطابق این امیال موجب ناراحتی یا اختلال شدید می‌شود.  فرد مبتلا حداقل ۱۶ ساله است و دست کم ۵ سال بزرگتر از کودک قربانی می‌باشد. پدوفیل می‌تواند پیر یا جوان، مرد یا زن باشد اگر چه اکثریت بزرگی از آن‌ها مرد هستند و تقریبا ۷۵% آنها دخترها را به عنوان قربانی خود انتخاب می‌کنند. 

 

انواع پدوفیلیا

گرچه طبق تعریف بچه‌بازها جذب کودکان می‌شوند اما ترجیحات جنسی و رفتار آنها خیلی متفاوت است. برخی تکانه‌های خود را بروز نمی‌دهند بلکه خیال‌پردازی‌ها و تمایلات ناراحت کننده آزار رساندن به کودکان دارند. برخی دیگر تمایلات خود را بروز داده و طبق تکانه‌های بچه بازی خود عمل می‌کنند. برخی از آنان اعمال خود را به افشای خود یا استمنا در مقابل کودک، لخت کردن کودک، نوازش کردن اندام‌های تناسلی کودک، بدون تماس جنسی محدود کرده و برخی دیگر کودک را به مشارکت در فعالیت جنسی از قبیل فعالیت دهانی- تناسلی و آمیزش مهبلی یا مقعدی وامی‌دارند. طبق یک طبقه بندی افراد پدوفیل به سه گروه زیر تقسیم می‌شوند:

مزاحمان موقعیتی: مزاحمان موقعیتی رشد جنسی بهنجار دارند. آنها در بزرگسالی عمدتا رابطه با سایر بزرگسالان را دوست دارند. با این حال، در برخی موقعیت‌ها، مثلا در زمانی استرس زا، تکانه نیرومند رابطه جنسی با کودک بر آنها چیره می‌شود. مزاحمان موقعیتی به جای اینکه بعد از این اتفاق احساس آرامش کنند ناراحت می‌شوند.

مزاحمان ترجیحی: در مورد مزاحم ترجیحی، رفتار بچه بازی در شخصیت و سبک زندگی او تثبیت شده است و او کودکان، مخصوصا پسرها را ترجیح می‌دهد. او مصلحتی ازدواج می‌کند، برای اینکه نزدیک کودکان یا پوششی برای اختلالش باشد. مزاحم ترجیحی هیچ اشکالی در رفتارش نمی‌بیند. اگر اشکالی هم وجود داشته باشد از نظر او به خاطر آن است که جامعه صرفاً نوع ابراز تمایل جنسی او را نمی‌پسندد.

متجاوز جنسی به کودک: متجاوز جنسی به کودک، سوءاستفاده کننده خشن از کودک است که رفتارش جلوه‌ای از کشش‌های جنسی خصمانه است.

 

علت اختلال پدوفیلیا

بسیاری از کارشناسان پدوفیلی را ناشی از عوامل روانی و نه از ویژگی‌های بیولوژیک می‌دانند. بعضی از آن‌ها فکر می‌کنند که این اختلال نتیجه مورد آزار جنسی قرار گرفته شدن، خود فرد در کودکی است. اگر چه همه پدوفیل‌ها خود در کودکی مورد آزار جنسی قرار نداشته‌اند. بعضی دیگر از کارشناسان فکر می‌کنند که پدوفیلی از تعامل نامناسب و پاتولوژیک فرد با پدر و مادر خود در طول سال‌های اولیه زندگی ناشی می‌شود. همچنین اغلب سوء استفاده جنسی از کودکان در موقعیت خانواده‌هایی روی می‌دهد که با تعارض هیجانی و جسمانی قابل ملاحظه‌ای دست و پنجه نرم می‌کنند. در برخی مواقع نیز این اختلال را با اختلالات شخصیتی مانند شخصیت ضداجتماعی مرتبط می‌دانند.

 

درمان اختلال پدوفیلیا

افراد مبتلا به این اختلال خیلی سخت درمان می‌شوند. کاملا مشخص شده که پدوفیلی به قدری در منش بچه‌بازها تثبیت شده است که بعد از چند دوره حبس یا درمان، به رفتار آزارنده خود برگشت می‌کنند.

درمان‌گرانی که در محدوده دیدگاه زیستی فعالیت می‌کنند، برای درمان پدوفیلیا سیستم درون ریز و کاهش سطح هورمون تستوسترون را هدف قرار داده‌اند. برای این منظور از روش‌های زیر استفاده می‌کنند:

• تجویز هورمون زنانه‌ پروژسترون
• تجویز داروهای ضد آندروژن
• تجویز ماده‌ای که با جلوگیری از فعالیت غده هیپوفیز ترشح تستوسترون را کاهش می‌دهد
• اختگی یا برداشتن بیضه‌ها یا جراحی هیپوتالاموس به قصد از بین بردن تولید تستوسترون

گرچه این مداخلات تأثیر مثبتی دارد با این حال ترکیب کردن درمان‌های پزشکی با روان درمانی ضروری به نظر می‌رسد. درمان‌های روانشناختی بچه‌بازی، روش‌های رفتاری، فنون شناختی-رفتاری را شامل می‌شوند:

• علوم رفتاری علاوه بر اینکه قصد دارد رفتار نامناسب را خاموش و رفتار مناسبی را جایگزین آن کند می‌خواهد روش‌های جامعه پسند برقرار کردن رابطه با سایر بزرگسالان را تقویت کند. این درمانگران سعی می‌کنند جذب شدن بچه باز به کودک به عنوان هدف جنسی را با موضوع بزرگسال مناسبی عوض کنند. به طور مثال به او آموزش می‌دهند هنگام خودارضایی تصویر ذهنی کودک را با تصویر ذهنی فرد بزرگسال هنگام رسیدن به ارگاسم عوض کنند.
• مداخله‌های شناختی درمان روانشناختی به درمانجو کمک می‌کند با استفاده از روش‌هایی موقعیت‌های مشکل‌آفرین را شناسایی و از آنها اجتناب کرده و خویشتن داری را در خود تقویت نمایند.

از آنجا که افراد مبتلا به این اختلال حتی با وجود درمان فشرده بلندمدت باز هم ممکن است رفتارشان را تکرار ‌کنند، به همین جهت متخصصان و پژوهشگران نتیجه گرفتند که برای درمان این اختلال، به یک درمان چند جنبه‌ای نیاز است. رویکردهای درمانی که آمیزه‌ای از فنون مختلف درمان و مخصوصا گروه درمانی را در بر داشته باشد.

  

نکات مهم در مورد پدوفیلیا و مراقبت از فرزندان

• چون قربانیان پدوفیل‌ها کودکان هستند، پدوفیل‌ها اغلب خدمات خود را به تیم‌های ورزشی، مدارس و یا سازمان‌های مذهبی یا مدنی که در ارتباط با کودکان هستند ارایه می‌کنند. آن‌ها متاسفانه اغلب مهارت‌های بین فردی خوبی با بچه‌ها دارند و به راحتی می‌توانند اعتماد کودکان را به دست آورند.
• اغلب پدوفیل‌ها بهره هوشی پایینی دارند.
• در برخی موارد، پدوفیل‌هایی که کودکان خانواده خود برای آن‌ها جذاب هستند ممکن است کمک خود را به بستگان به عنوان پرستار کودک ارایه دهند.
• افراد پدوفیل معمولا در دوران بلوغ به مشکل خود پی می‌برند و فعالیت خود را در سنین میان‌سالی شروع می‌کنند. ۳۰ درصد مردان آن را در دوران بلوغ تجربه می‌کنند.
• پدوفیل‌ها آشنا هستند. هیچ گاه کودکتان را تنها با بزرگتر از خودش (حتی اقوام نزدیک) رها نکنید.
• پدوفیل‌ها اغلب متاهل هستند و بچه هم دارند. پس به هیچ عنوان به کسی که خود پدر یا مادر است به عنوان شخص قابل اعتماد نگاه نکنید.
• کودکان هیچ گاه تجاوزگر را رسوا نمی‌کنند. از هر هشت کودک مورد تجاوز تنها یک کودک آزار جنسی را گزارش کرده است.
• مشاوره در دوران دبیرستان در شناسایی پدوفیل‌ها کاملا موثر است و همچنین دولت باید امکاناتی را فراهم کند تا از تمام بزرگسالانی که با کودکان سروکار دارند تست تمایلات جنسی بگیرد.

• والدین باید مراقب بزرگسالانی باشند که: 

1. حریم خصوصی کودکان را نادیده می‌گیرند و یا به آن تجاوز می‌کنند.
2. زمان زیادی را به جای گذراندن با بزرگسالان با کودکان می‌گذرانند.
3. بدون هیچ دلیلی برای کودکان هدایای گران قیمت می‌خرند.
4. در شما احساس ناخوشایندی به وجود می‌آورند بدون آن که دلیل این احساس را بیابید.
5. به نظر می‌رسد که کودک شما یا دیگر کودکان از او می‌ترسند و تمایل ندارند با آن‌ها تنها بمانند.

• در نهایت وظیفه حفظ کودک در برابر مبتلایان به اختلال پدوفیلیا برعهده والدین است بنابراین سهل انگاری نکنید و به امید این که کودکتان آزار جنسی را گزارش می‌دهد او را با آشنایان نامطمئن تنها نگذارید.