غزل شماره ۴۲۴ حافظ: از من جدا مشو که توام نور دیده‌ای

معنی و تفسیر غزل شماره ۴۲۴ حافظ

از من جدا مشو که توام نور دیده‌ای
آرام جان و مونس قلب رمیده‌ای

از کنار من دور مرو که تو مانند روشنایی و بینایی چشمم می‌مانی، وجود تو آرامش‌بخش جان و همدم قلب از مردم رمیده من است.

از دامن تو دست ندارند عاشقان
پیراهن صبوری ایشان دریده‌ای

عاشقانت تو را رها نمی‌کنند، زیرا آن‌ها را بی‌قرار کرده‌ای و دیگر صبر ندارند.

از چشم بخت خویش مبادت گزند از آنک
در دلبری به غایت خوبی رسیده‌ای

آرزومندم از چشم زخم روزگار به تو آسیبی نرسد، زیرا در دلربایی به نهایت کمال رسیده‌ای.

منعم مکن ز عشق وی‌ ای مفتی زمان
معذور دارمت که تو او را ندیده‌ای

ای حاکم شرع وقت، مرا از عشق وی باز مدار، البته از آنجا که تو او را ندیده‌ای عذر تو را می‌پذیرم.

آن سرزنش که کرد تو را دوست حافظا
بیش از گلیم خویش مگر پا کشیده‌ای