غزل شماره ۴۲۰ حافظ: ناگهان پرده برانداخته‌ای یعنی چه

معنی و تفسیر غزل شماره ۴۲۰ حافظ

ناگهان پرده برانداخته‌ای یعنی چه
مست از خانه برون تاخته‌ای یعنی چه

این چه معنا دارد یا چه قصدی داری که به یک‌باره حجاب از رخسار برگرفته‌ای و مست و بی‌پروا شتابان از خانه بیرون آمده‌ای؟

زلف در دست صبا گوش به فرمان رقیب
این چنین با همه درساخته‌ای یعنی چه

چه قصدی داری که مو‌های خود را به دست باد صبا داده‌ای و گوش خویش را به فرمان مدعی سپرده‌ای و این‌گونه با همه از سر سازش درآمده‌ای؟

شاه خوبانی و منظور گدایان شده‌ای
قدر این مرتبه نشناخته‌ای یعنی چه

تو سرکرده زیبارویان هستی و مورد توجه فقیران قرار گرفته‌ای. چه معنا دارد که برای این مقام و منزلت خود ارزشی قائل نیستی؟

نه سر زلف خود اول تو به دستم دادی
بازم از پای درانداخته‌ای یعنی چه

آیا نه این است که تو از اول با سر گیسوی خود، دست من افتاده را گرفته از جا بلند کردی یعنی به من اجازه معاشرت دادی؛ اینکه دوباره مرا بر زمین افکنده‌ای و به من بی‌اعتنایی کرده‌ای چه معنا دارد؟

سخنت رمز دهان گفت و کمر سر میان
و از میان تیغ به ما آخته‌ای یعنی چه

حرف زدنت راز دهان تنگ تو و کمربندت باریکی کمر تو را آشکار کرد؛ حال مقصودت چیست که بر روی ما شمشیر از کمر می‌کشی؟

هر کس از مهره مهر تو به نقشی مشغول
عاقبت با همه کج باخته‌ای یعنی چه

هر کسی با نقشی از نقش‌های مهره محبت تو دل‌مشغول است، آخر سر با همه آن‌ها دغل‌بازی می‌کنی؛ این چه معنا دارد؟

حافظا در دل تنگت چو فرود آمد یار
خانه از غیر نپرداخته‌ای یعنی چه‌

منبع: شرح جلالی بر حافظ با تصرف و تلخیص.