غزل شماره ۳۶۳ حافظ: دردم از یار است و درمان نیز هم

دردم از یار است و درمان نیز هم
دل فدای او شد و جان نیز هم

محبوبم مسبب دردمند شدن من است و درمان درد من هم به دست اوست. دل و جان هر دو فدای او شد.

این که می‌گویند آن خوشتر ز حسن
یار ما این دارد و آن نیز هم

اینکه صاحب‌نظران معتقدند که «آن» از زیبایی ظاهری بهتر است، یار ما هم زیبایی ظاهری و هم «آن» را داراست.
«آن» لطیفه‌ای است که از زیبایی درک می‌شود، اما به توصیف درنمی‌آید.
همچنین به بیت اول غزل شماره ۱۲۵ حافظ: شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد مراجعه کنید.

یاد باد آن کو به قصد خون ما
عهد را بشکست و پیمان نیز هم

یادش بخیر باد آنکه به نیت ریختن خون و کشتن ما، هم زلف را با شکستن آرایش داد و هم عهد و پیمان خود را شکست.

دوستان در پرده می‌گویم سخن
گفته خواهد شد به دستان نیز هم‌

ای رفیقان همراز، من داستان را سربسته و محرمانه می‌گویم، اما با نوای موسیقی هم گفته و سرآوازه خواهد شد.

چون سر آمد دولت شب‌های وصل
بگذرد ایام هجران نیز هم

همان‌طور که خوشی‌های شب‌های وصال به‌سر رسید، ناخوشی‌های روز‌های فراق نیز پایان می‌یابد.

هر دو عالم یک فروغ روی اوست
گفتمت پیدا و پنهان نیز هم

دنیا و آخرت از برکت یک پرتو سیمای یار به‌وجود آمده است؛ هم آشکار و هم پنهان این نکته را با تو در میان نهادم.

اعتمادی نیست بر کار جهان
بلکه بر گردون گردان نیز هم

بر کار روزگار و همچنین بر کار فلک گردنده هیچ اطمینان و اعتمادی وجود ندارد.

عاشق از قاضی نترسد می‌ بیار
بلکه از یرغوی دیوان نیز هم

ای ساقی، شراب بیاور که عاشق نه تنها از قاضی نمی‌ترسد بلکه از بازپرس محکمه هم باکی ندارد.

محتسب داند که حافظ عاشق است
و آصف ملک سلیمان نیز هم