غزل شماره ۲۶۳ حافظ در مواجهه با ساقی و خطاب به او سروده شده است که از او شراب طلب می‌کند و شاعر در چهار بیت ابتدایی از خماری ناله و شکایت می‌کند. همانند کشتی که در دریا فرومی‌رود، می‌خواهد ساقی او را در شراب اندازد و به ضرب المثل نیکی می‌کن و در دجله انداز، تلمیح دارد. حافظ از میکده بازگشته اما می‌داند که خطا کرده است.
ستاره | سرویس فرهنگ و هنر
بیا و کشتی ما در شط شراب انداز
خروش و ولوله در جان شیخ و شاب انداز
مرا به کشتی باده درافکن ای ساقی
که گفته‌اند نکویی کن و در آب انداز
ز کوی میکده برگشته‌ام ز راه خطا
مرا دگر ز کرم با ره صواب انداز
بیار زان می گلرنگ مشک بو جامی
شرار رشک و حسد در دل گلاب انداز
اگر چه مست و خرابم تو نیز لطفی کن
نظر بر این دل سرگشته خراب انداز
به نیمشب اگرت آفتاب می‌باید
ز روی دختر گلچهر رز نقاب انداز
مهل که روز وفاتم به خاک بسپارند
مرا به میکده بر در خم شراب انداز
ز جور چرخ چو حافظ به جان رسید دلت
به سوی دیو محن ناوک شهاب انداز
〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰
تعبیر فال حافظ شما
یأس و ناامیدی را از دلت بیرون کن. به هر چیزی که در زندگی به‌دست آوردی قانع باش. به دنبال آرزوهای دست‌نیافتنی نباش. از لحظه لحظه زندگی‌ات بهره ببر تا دچار حسرت و اندوه نشوی.
〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰
شاهد فال:
قوانین ارسال نظر
کلیه پاسخ هایی که توسط کارشناسان و متخصصان هر رشته به کاربران داده میشود کاملا حالت پیشنهادی دارند و نباید به عنوان تشخیص, تجویز, یا رهنمودهای تخصصی و قانونی تلقی شوند و در صورت لزوم شخصی بایستی حتما از منابع تخصصی تر مانند پزشکان متخصص, وکلا, و ... نیز کمک بگیرد. این مسئولیت کاملا بر عهده مخاطبان است که قبل از هر نوع تصمیم گیری یا اقدامی از صحت و مفید بودن این اطلاعات برای خود اطمینان حاصل کرده و صرفا با مسئولیت خودشان به این پیشنهادات عمل کنند.
کلیه سوالات توسط کارشناسان رشته مربوط به هر مطلب پاسخ داده میشود.
به سوالات تکراری, خارج از موضوع, و غیرقابل انتشار پاسخ داده نمیشود.
