غزل شماره ۲۷۵ حافظ: صوفی گلی بچین و مرقع به خار بخش
غزل شماره ۲۷۵ حافظ یکی از غزل‌هایی است که روی سخن او با یکی از سرکردگان صوفی است و از…
غزل شماره ۲۷۴ حافظ: به دور لاله قدح گیر و بی‌ریا می‌باش
غزل شماره ۲۷۴ حافظ محل بحث بسیاری است، برخی شارحان آن را زمینی و شارحان دیگر مفهوم و منظور شاعر…
غزل شماره ۲۷۳ حافظ: اگر رفیق شفیقی درست پیمان باش
غزل شماره ۲۷۳ حافظ در زمان بازگشت از یزد در دوران تبعید شاعر و خطاب به شاه شجاع و تورانشاه…
غزل شماره ۲۷۲ حافظ: بازآی و دل تنگ مرا مونس جان باش
غزل شماره ۲۷۲ حافظ به عنوان تشکر برای تورانشاه سروده شده و در سه بیت نخست با مضامین عارفانه خطاب…
غزل شماره ۲۷۱ حافظ: دارم از زلف سیاهش گله چندان که مپرس
غزل شماره ۲۷۱ حافظ در زمان دربه‌دری شاه ابواسحاق و پیش از گرفتاری و کشته شدن او سروده شده است.…
غزل شماره ۲۷۰ حافظ: درد عشقی کشیده‌ام که مپرس
غزل شماره ۲۷۰ حافظ در استقبال به ادعا‌های شاه نعمت الله ولی در رسیدن به مقام‌های عرفانی سروده شده است.…
غزل شماره ۲۶۹ حافظ: دلا رفیق سفر بخت نیکخواهت بس
غزل شماره ۲۶۹ حافظ پس از آنکه تلاش‌های شاعر در تغییر عقیده شاه شجاع و تورانشاه و اصرار آن‌ها برای…
غزل شماره ۲۶۸ حافظ: گلعذاری ز گلستان جهان ما را بس
غزل شماره ۲۶۸ حافظ نشان دهنده اظهار دوستی و تجدید ارادت و یادآوری خدمات گذشته شاعر و گله و شکایت…
غزل شماره ۲۶۷ حافظ: ای صبا گر بگذری بر ساحل رود ارس
غزل شماره ۲۶۷ حافظ پس از آنکه شاه شجاع در سال ۷۷۷ هجری به فتح تبریز نایل شد، برای او…
غزل شماره ۲۶۶ حافظ: دلم رمیده لولی‌وشیست شورانگیز
غزل شماره ۲۶۶ حافظ می‌گوید راضی به رضای خدا باش. به درگاه خداوند متعال دعا و نیایش کن تا شاید…
غزل شماره ۲۶۵ حافظ: برنیامد از تمنای لبت کامم هنوز
غزل شماره ۲۶۵ حافظ یکی از غزل‌های عاشقانه معروف اوست که در آن به راز و نیاز با معشوق می‌پردازد…
غزل شماره ۲۶۴ حافظ: خیز و در کاسه زر آب طربناک انداز
غزل شماره ۲۶۴ حافظ می‌گوید بسیار ناامید هستی و به جای کردار و عمل خوب صحبت از غم و غصه…