غزل شماره ۳۶۷ حافظ: فتوی پیر مغان دارم و قولیست قدیم
غزل شماره ۳۶۷ حافظ از خواجو و خواجو نیز از سعدی استقبال کرده و به نظر می‌رسد که نظر حافظ…
غزل شماره ۳۶۶ حافظ: ما بدین در نه پی حشمت و جاه آمده‌ایم
غزل شماره ۳۶۶ حافظ جهان‌بینی و اندیشه‌های او را به نمایش می‌گذارد و تفاسیر عرفانی فراوانی از آن شده است.…
غزل شماره ۳۶۵ حافظ: عمریست تا به راه غمت رو نهاده‌ایم
غزل شماره ۳۶۵ حافظ می‌گوید آفرین بر شما که در زندگیتان ریا و دورویی وجود ندارد و پایه و بنیاد…
غزل شماره ۳۶۴ حافظ: ما بی غمان مست دل از دست داده‌ایم
غزل شماره ۳۶۴ حافظ احتمالا در زمان وزارت تورانشاه سروده شده و حافظ از تورانشاه می‌خواهد که در پیشرفت کارش…
غزل شماره ۳۶۳ حافظ: دردم از یار است و درمان نیز هم
غزل شماره ۳۶۳ حافظ از جمله غزل‌هایی است که حافظ برای هنرنمایی سروده و زمان آن به دوران شاه شجاع…
غزل شماره ۳۶۲ حافظ: دیدار شد میسر و بوس و کنار هم
غزل شماره ۳۶۲ حافظ در زمان امیر مبارزالدین در نسخه‌ای جداگانه برای خواجه برهان‌الدین وزیر وقت فرستاده شده است. برخی…
غزل شماره ۳۶۱ حافظ: آن که پامال جفا کرد چو خاک راهم
غزل شماره ۳۶۱ حافظ در زمان شاه شجاع، در بزرگداشت خواجه جلال الدین تورانشاه وزیر سروده شده و به نام…
غزل شماره ۳۶۰ حافظ: گر از این منزل ویران به سوی خانه روم
غزل شماره ۳۶۰ حافظ همزمان با غزل با مطلع «خرّم آن روز کزین منزل ویران بروم» هنگام تبعید در شهر…
غزل شماره ۳۵۹ حافظ: خرم آن روز کز این منزل ویران بروم
غزل شماره ۳۵۹ حافظ در زمان تبعید شاعر به شهر یزد سروده شده و از مفاد ابیات مشهود است که…
غزل شماره ۳۵۸ حافظ: غم زمانه که هیچش کران نمی‌بینم
غزل شماره ۳۵۸ حافظ در ایام جوانی شاعر و به استقبال غزل خواجو سروده شده و زمان سرودن آن هنگام…
غزل شماره ۳۵۷ حافظ: در خرابات مغان نور خدا می‌بینم
غزل شماره ۳۵۷ حافظ پاسخی به خواجوی کرمانی است و شاعر با تأکید و صراحت اقرار به دیدن نور خدا…
غزل شماره ۳۵۶ حافظ: گرم از دست برخیزد که با دلدار بنشینم
غزل شماره ۳۵۶ حافظ در زمان تیرگی رابطه شاعر با شاه شجاع و در خطاب به تورانشاه سروده شده است…