محل تولد پیامبر اکرم (ص) کجاست؟

ستاره | سرویس مذهبی – حتما برای شما هم جالب است بدانید مکان به دنیا آمدن آخرین پیامبر اسلام (ص) در کجای این جهان قرار داشته است و نام خانه‌ای که ایشان در آن متولد شده‌اند چیست. در ادامه علاوه بر جزییات مربوط به محل تولد پیامبر (ص) تصویر این خانه مقدس را هم می‌بینید.

 

 

ولادت پیامبر اکرم (ص)

ولادت حضرت محمد (ص) در روز جمعه ۱۷ ربیع‌الاول، بعد از طلوع فجر، در عصر سلطنت انوشیروان، قبل از طلوع خورشید، در مكه و در خانه خود، کنار کعبه کانون خدا پرستی، دیده به جهان گشود، هم اکنون محل این خانه در شعب ابیطالب، مشخص است و جایگاه عبادت و زائران می‌باشد. پیامبر (ص) از یک خاندان شریف، از شاخه دودمان قریش به دنیا آمد، پدران و مادران او تا حضرت آدم، همه خدا پرست بودند. در شب تولد و هنگام تولد آن حضرت، حوادث عجیبی در جهان رخ داد، كه در این جا به ذكر چند حادثه اكتفا می‌كنیم:

• آب دریاچه ساوه در زمین فرو رفت و خشكید.
• آتشكده سرزمین فارس، پس از هزار سال روشنایی خاموش شد.
• در آن هنگام ایوان عظیم كاخ مدائن (كاخ شاه ایران) به لرزه درآمد و چهارده كنگره (دندانه سر دیوار) آن فرو ریخت.
• آب رود سماوه (در بین كوفه) زیاد شد و به جریان افتاد.

 

محل تولد پیامبر اکرم (ص)

خانه ‏ای را که رسول خدا(ص) در آن متولد شده، با نام ‏«مولد النبی‏» می‏ شناسند. این مکان در نزدیکی مسجد الحرام و در انتهای باب صفا قرار دارد.محل تولد پیامبر (ص) در ابتدای شعب ابی طالب قرار داشته و همینک در فاصله محل تولد پیامبر (ص) تا مسعی سنگ فرش است. در تاریخ آمده است که وقتی رسول خدا (ص) به مدینه هجرت کرد، این خانه در اختیار عقیل، فرزند ابو طالب بود و پس از آن در اختیار اولاد و نوادگان وی قرار داشت. بعدها خیزران، همسر هارون، آن را خریداری کرد.

مسلمانان این خانه را که محل تولد پیامبر است گرامی می‏‌داشتند و به ویژه در شب تولد پیامبر (ص) مراسمی در آنجا برگزار می‏‌کردند. در پی روی کار آمدن دولت سعودی، همزمان با خراب کردن این قبیل اماکن، محل مولدالنبی هم تخریب شد.

تنها با اصرار شیخ عباس قطان شهردار وقت مکه و درخواست وی از ملک عبدالعزیز قرار شد تا در آنجا کتابخانه‏‌ای بنا کنند که امروزه به نام‏ «مکتبة مکة المکرمه‏» شناخته می‏‌شود. در حال حاضر بر سر در این مکان تابلوئی با عنوان «مکتبة مکة المکرمه‏» نصب است.

 

 

نامگذاری پیامبر اکرم (ص)

روایت شده است که یكی از یهودیان از پیامبر (ص) پرسید: چرا نام تو، محمد و احمد، و بشیر و نذیر است؟ پیامبر (ص) در پاسخ فرمود:

«محمد» از این رو است كه من در زمین محمد و ستوده شده هستم، اما «احمد» از این رو است كه من در آسمان ستوده‌تر از زمین هستم، اما «بشیر» از این رو است كه پیروان خدا را به رحمت الهی مژده می‌دهم و اما «نذیر» از این رو است كه گنهكاران را از دوزخ می‌ترسانم. او را با لقب «مصطفی» می‌خواندند یعنی برگزیده، و نیز «خاتم النبیین» می‌خوانند، یعنی آخرین پیامبران.

 

وصف چهره زیبای پیامبر (ص)

چهر و قامت محمد (ص) به قدری زیبا بود كه قابل توصیف نیست، یكی از قیافه‌شناسان آن عصر به نام «هند بن ابی هاله» روزی با امام حسن (ع) ملاقات كرد امام به او فرمود: «چهره جدم چگونه بود؟»

هند در پاسخ گفت: صورتش مانند ماه شب چهارده می‌درخشید، قامتش رسا، سرش بزرگ، مویش نه پیچیده و نه افتاده، رنگش سفید روشن، پیشانی‌اش گشاده، ابروهایش پرمو و كمانی و از هم گشاده، در وسط بینی برآمدگی داشت ریشش انبوه، سیاهی چشمش شدید، گونه‌اش نرم و كم‌گوشت، دندان‌هایش باریک، دندان‌های ثنایایش از هم گشاده، اندامش معتدل و باریكی كف پایش خالی و كم‌گوشت بود، هنگامی كه راه می‌رفت با وقار حركت می‌كرد، گام‌های گشاده می‌گذاشت همانند آنكه از بلندی به پایین گام بردارد، وقتی به چیزی توجه می‌كرد، به طور عمیق به آن نگاه می‌كرد، هنگام حركت، بیشتر به زمین می‌نگریست و به مردم خیره نمی‌شد و به هر كس كه می‌رسید به او سلام می‌كرد و همواره به هدایت و راهنمایی مردم می‌پرداخت.