نام گذاری شب دوم محرم | شب دوم محرم متعلق به کیست؟

دَهِه مُحَرَّم روزهای یکم تا دهم ماه محرم، اولین ماه سال هجری قمری است. در این ده روز، شیعیان به مناسبت شهادت امام حسین(ع) و یارانش در واقعه کربلا، سوگواری می‌کنند. روز نهم تاسوعا و روز دهم عاشورا نامیده شده و در ایران این دو روز تعطیل رسمی هستند.

شیعیان در این ماه لباس سیاه به تن می‌کنند و اماکن مذهبی خود را سیاه‌پوش می‌کنند. همچنین گرچه شیعیان برگزاری جشن و عروسی را در این ماه حرام نمی‌دانند؛ اما عموماً از برگزاری خودداری می‌کنند.

میرزا جواد ملکی تبریزی در کتاب المراقبات گفته است:

«برای دوستداران خاندان پیامبر(ص) شایسته است که در دهه اول محرم در قلب و ظاهرشان آثار حزن و اندوه هویدا باشد و بعضی از لذت‌های حلال را به ویژه در نهم، دهم و یازدهم این ماه ترک کنند، به مانند کسی که داغدار عزیزانش است؛ و در دهه اول محرم هر روز امامشان را با زیارت عاشورا یاد کنند.»

برای عزاداری در شب دوم محرم می‌توانید با  دانلود مداحی شب دوم محرم با نوای مداحان مشهور، یا با استفاده از متن روضه شب دوم محرم عزاداری کنید.

نام‌گذاری روزهای دهه

هر یک از شب های محرم به نام یکی از شهدا یا شخصیت ها یا وقایعی مرتبط با جریان کربلا نام گذاری شده است. نام گذاری این شب ها با گذشت زمان صورت گرفته و واضع خاصی ندارد. این کار از طرف مداحان و ذاکران اهل بیت و بر اساس جایگاه شهیدان کربلا، نزدیکی هر یک از آنها به نقطه وحدت بخش کربلا یعنی امام حسین(ع) و هم آهنگی شور و التهاب مراسم و روضة آنان با مرکز شورآفرین شب عاشورا صورت گرفته است.

شب دوم محرم به نام کیست؟

امام حسین(ع) روز دوم محرم سال ۶۱ه ق به سرزمین کربلا وارد شد. به خاطر همین روز دوم محرم، روز ورود به کربلا نام گذاری شده است. وقایع روز دوم از آن جهت که از همان آغاز حرکت با حوادث گوناگونی همراه بود ولی امام حسین از ادامه راه منصرف نشد، باعث به وجو آمدن نماد پایداری است.

نوحه و روضه شب دوم محرم که همان ورود به کربلا، از جمله روضه‌های مربوط به عزاداری برای امام حسین (ع) است که در دهه اول محرم خوانده می‌شود. این روضه که معمولا در شب و روز دوم محرم خوانده می‌شود، درباره ماجرای ورود امام حسین(ع) به کربلا است. روضه خوان در این مجلس به سخنان امام حسین(ع) هنگام رسیدن به کربلا اشاره می‌کند که در آن امام حسین(ع) از وقایع روزهای آینده و مصائب اهل بیت خبر می‌دهد.

همچنین با بیان چگونگی پیاده شدن بانوان از مرکب‌ها به کمک جوانان بنی هاشم، گریزی به تنها شدن حضرت زینب(س) پس از شهادت امام حسین(ع) هنگام سوار شدن بر مرکب زده می‌شود. بنابر پاره‌ای از روایات آن حضرت هنگام توقف در کربلا گفت: «اینجا کرب(رنج) و بلا است. اینجا، جای مرکب‌ها و بار و بنه ما است. اینجا قتلگاه مردانمان و جای ریخته شدن خونمان است.»