شخصیت فرزندان وسط از دیدگاه روانشناسی

سلام در رابطه این مطلب خواستم عرض کنم منم یه فرزند وسطیم به شدت تمام این مطالبی که در بالا اشاره شد رو دارم علاوه بر ان به دلیل بیکار بودنم تمام اعضای خانواده خودم حتی خانواده مادر و پدر انتظار دارن من بهشون رسیدگی کنم از وقتی رانندگی یاد گرفتم با ماشین این ور و اون ور رفتم تا ی جایی دیگه خانوادم تصمیم گرفتن بخاطر کاراشون دیگه جایی نرم و فقط بهشون برسم الان تقریبا ۴ یا ۵ ساله عملا راننده شخصی خانوادم هستم کار بیرون نانوایی نون گرفتن کلاس مشاوره خواهرم باشگاه خواهرم همه اینا من رانندم و باید ببرم برگردونم دکتر باشه بازار عزا و عروسی خونه تکونی اسباب کشی همه جوره باید باشم مهمونی اگه نباشم یعنی حسودم حرفشون هست بیکاری اینارو انجام بده خواهر کنکوری داری خواهر بزرگترت سر کار میره کی بچه رو نگهداره چون مامانم اکثر اوقات برای خانواده خودمون هم خواهرم اینا اشپزی میکنه میگه من چند تا کارو برسم فرزانه تو بیکار نشستی اونجا با گوشی ور میری من دیگه از تمام این زندگی هیچی رو برای خودم نمیخوام من هیچوقت نباید خواسته ای داشته باشم چون مامانم زحمت کشید و منو ب اینجا رسوند از من دیگه توقعش خیلی زیادتر از ین حرفها شده دیگه من رو نمیبینه فقط خواهر کنکوریت هنوز خوابه برو بیدارش کن خواهرت کی میخاد بیدار بشه اون یکی خواهر میخاد بره ارایشگاه من باید باشم بچه نگه دارم بعدش برش گردونم خونه اما تو این فاصله تا برگشت به خونه خودم اگه ثانیه ای دیر بشه باید بارخواست بشم چرا الان اومدی کجا رفته بودی چرا دیر کردی چرا… چرا… حتی ازین میترسم که بچه خواهرم چیزیش بشه و منو مقصر بدونن میترسم خواهر کوچکترم بره مشاوره اتفاقی بیفته من مقصر شناخته بشم اخه مشاور مرد داره دیگه کسی رو داخل اتاق مشاوره راه نمیدن بخاطر همین مامانم نمیره باهاش میگه تو برو خواهرت تنها نباشه حداقل یکی بیرون در باشه دیگه تو زندگیم از همه چی شده ترس حتی باید بابت همه اینا جواب پس بدم چرا عوض شدم میگن امروز یجوری فردا یجور دیگه … دیگه ازین زندگیم خستم فقط به امیدم خانوادمن بجای اینکه ب اینده فک کنم باید نگران اوضاع خونه باشم نگران پدر خیانتکاری ک ازین وضع من سو استفاده نکنه و مادرم پیشش خرد نشه بگه اینا هم باهاش خوب نیستن تنها ارزوم فقط مرگه از هرچی که خواستم منعم کردن ادعا هم دارن که چی برات کم گذاشتم تو برای من فرزندی نکردی دختر بودنت رو ندیدم همش تو کاسه من مایت ریختم شما به هیچی دست نزدی بگین، مقصر منم؟ ی راهکار بدین هرچند مثل همیشه قصد دارم از خواسته هام دست بکشم حتی بخاطرش ترک تحصیل میکنم ازدواجم نمیکنم همونجور که مانع چیزای دیگه شدن دیگه تنها فقط دور شدنم فاصله چند دقیقه ای هست یعنی به انداختن اشغالا تو زباله دونی