در مورد شخصیت های دینی افراط نکنیم

ستاره | سرویس مذهبی – در این که شخصیت های دینی و مذهبی مقام شامخی دارند شکی نیست اما گاهی افرادی پیدا می شوند که در مورد این شخصیت ها دچار افراط می شوند. این گونه افراد باید آیات قرآن را مطالعه کنند و به محدودیت های بشری آن بزرگان پی ببرند.

شخصیت های دینی مانند دیگر انسان ها هستند

شخصیت های دینی ما نیز هر چه هم که مقام والایی داشته باشند به مقام عصمت انبیا و اولیا نخواهند رسید بنابراین آن ها نیز مانند ما انسان هایی معمولی هستند و نباید در مورد شخصیت آن ها افراط کنیم.

واقعیت هایی که خدا از زبان پیامبر بیان می کند

• او فقط فرستاده وحی است

خداوند برای این که ثابت کند نگاه افراطی و ماروایی مردم نسبت به بعضی شخصیت ها اشتباه است پیامبر اسلام (ص) را مثال می زند. در آیه ۱۴۴ سوره آل عمران می خوانیم:

«وَ ما مُحَمَّدٌ إِلاَّ رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِ الرُّسُلُ أَ فَإِنْ ماتَ أَوْ قُتِلَ انْقَلَبْتُمْ عَلي‏ أَعْقابِکُمْ وَ مَنْ يَنْقَلِبْ عَلي‏ عَقِبَيْهِ فَلَنْ يَضُرَّ اللَّهَ شَيْئاً وَ سَيَجْزِي اللَّهُ الشَّاکِرينَ»

«و محمد (ص) فقط فرستاده خداست و پیش از او فرستادگان دیگری نیز بودند آیا اگر او بمیرد و یا کشته شود شما به عقب برمی گردید؟ (و اسلام را رها کرده به دوران جاهلیت و کفر بازگشت خواهید نمود؟) و هر کس به عقب بازگردد هرگز به خدا ضرری نمی زند و خداوند به زودی شاکران (و استقامت کنندگان) را پاداش خواهد داد.»

• او از غیب آگاه نیست

خداوند حتی در آیه ۵۰ سوره انعام نیز به پیامبر دستور می دهد که:

«قُلْ لا أَقُولُ لَکُمْ عِنْدي خَزائِنُ اللَّهِ وَ لا أَعْلَمُ الْغَيْبَ وَ لا أَقُولُ لَکُمْ إِنِّي مَلَکٌ إِنْ أَتَّبِعُ إِلاَّ ما يُوحي‏ إِلَيَّ قُلْ هَلْ يَسْتَوِي الْأَعْمي‏ وَ الْبَصيرُ أَ فَلا تَتَفَکَّرُونَ»

«بگو: من نمی گویم خزاین خدا نزد من است و من (جز آنچه خدا به من بیاموزد) از غیب آگاه نیستم و به شما نمی گویم من فرشته ام. تنها از آنچه به من وحی می شود پیروی می کنم. بگو: آیا نابینا و بینا مساوی اند؟ پس چرا نمی اندیشید؟»

• او مالک سود و زیانش نیست

همچنین در آیه ۴۹ سوره یونس به پیامبر (ص) امر می شود که:

«قُلْ لا أَمْلِکُ لِنَفْسي‏ ضَرًّا وَ لا نَفْعاً إِلاَّ ما شاءَ اللَّهُ لِکُلِّ أُمَّةٍ أَجَلٌ إِذا جاءَ أَجَلُهُمْ فَلا يَسْتَأْخِرُونَ ساعَةً وَ لا يَسْتَقْدِمُونَ»

«بگو: «من (حتی) برای خودم زیان و سودی را مالک نیستم (تا چه رسد برای شما) مگر آنچه خدا بخواهد. (این مقدار می دانم که) برای هر قوم و ملتی، سرآمدی است هنگامی که اجل آنها فرا رسد ( و فرمان مجازات یا مرگشان صادر شود) نه ساعتی تأخیر می کنند و نه پیشی می گیرند» 

این مساله در آیه ۱۸۸ سوره اعراف نیز تکرار شده است:

«قُلْ لا أَمْلِکُ لِنَفْسي‏ نَفْعاً وَ لا ضَرًّا إِلاَّ ما شاءَ اللَّهُ وَ لَوْ کُنْتُ أَعْلَمُ الْغَيْبَ لاَسْتَکْثَرْتُ مِنَ الْخَيْرِ وَ ما مَسَّنِيَ السُّوءُ إِنْ أَنَا إِلاَّ نَذيرٌ وَ بَشيرٌ لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ»

«بگو: من مالک سود و زیان خویش نیستم، مگر آنچه را خدا بخواهد (و از غیب و اسرار نهان نیز خبر ندارم، مگر آنچه خداوند اراده کند) و اگر از غیب با خبر بودم، سود فراوانی برای خود فراهم می کردم و هیچ بدی (و زیانی) به من نمی رسید. من فقط بیم دهنده و بشارت دهنده ام برای گروهی که ایمان می آورند (و آماده پذیرش حق اند)»