سوره اعراف – صفحه ۱۳۹ قران

آیات استخاره سوره اعراف به همراه ترجمه 

وَأَوْحَیْنَا إِلَىٰ مُوسَىٰ إِذِ ﭐسْتَسْقَاهُ قَوْمُهُ أَنِ ﭐضْرِب بِّعَصَاکَ ﭐلْحَجَرَ فَـﭑنبَجَسَتْ مِنْهُ ﭐثْنَتَا عَشْرَةَ عَیْناً قَدْ عَلِمَ کُلُّ أُنَاسٍ مَّشْرَبَهُمْ وَظَلَّلْنَا عَلَیْهِمُ ﭐلْغَمَامَ وَأَنزَلْنَا عَلَیْهِمُ ﭐلْمَنَّ وَﭐلسَّلْوَىٰ کُلُواْ مِن طَیِّبَاتِ مَا رَزَقْنَاکُمْ وَمَا ظَلَمُونَا وَلَـٰکِن کَانُواْ أَنفُسَهُمْ یَظْلِمُونَ (۱۶۰)

و هنگامى كه قوم موسى (در بيابان) از او تقاضاى آب كردند، به او وحى فرستاديم كه: «عصاى خود را بر سنگ بزن!» ناگهان دوازده چشمه از آن بيرون جست؛ آنچنان كه هر گروه، چشمه و آبشخور خود را مى ‏شناخت. و ابر را بر سر آنها سايبان ساختيم؛ و بر آنها «من‏» و «سلوى‏» فرستاديم؛ (و به آنان گفتيم:) از روزي هاى پاكيزه‏اى كه به شما داده ‏ايم، بخوريد! (و شکر خدا را بجا آورید! آن‌ها نافرمانى و ستم کردند؛ ولى) به ما ستم نکردند، لکن به خودشان ستم مى ‏نمودند. (۱۶۰)

❈❈❈

وَإِذْ قِیلَ لَهُمُ ﭐسْکُنُواْ هَـٰذِهِ ﭐلْقَرْیَةَ وَکُلُواْ مِنْهَا حَیْثُ شِئْتُمْ وَقُولُواْ حِطَّةٌ وَﭐدْخُلُواْ ﭐلْبَابَ سُجَّداً نَّغْفِرْ لَکُمْ خَطِیئَاتِکُمْ سَنَزِیدُ ﭐلْمُحْسِنِینَ (۱۶۱)

و (به خاطر بیاورید) هنگامى را که به آن‌ها گفته شد: «در این شهر (بیت المقدس) ساکن شوید، و از هر جا (و به هر کیفیت) بخواهید، از آن بخورید (و بهره گیرید)! و بگویید: خداوندا! گناهان ما را بریز! و از در (بیت المقدس) با تواضع وارد شوید! که اگر چنین کنید، گناهان شما را مى‏بخشم؛ و نیکوکاران را پاداش بیشتر خواهیم داد.» (۱۶۱)

❈❈❈

فَبَدَّلَ ﭐلَّذِینَ ظَلَمُواْ مِنْهُمْ قَوْلًا غَیْرَ ﭐلَّذِی قِیلَ لَهُمْ فَأَرْسَلْنَا عَلَیْهِمْ رِجْزاً مِّنَ ﭐلسَّمَاءِ بِمَا کَانُواْ یَظْلِمُونَ (۱۶۲)

اما ستمگران آنها، اين سخن (و آن فرمانها) را، بغير آنچه به آنها گفته شده بود، تغيير دادند؛ از اين‏رو بخاطر ستمى كه روا مي داشتند، بلايى از آسمان بر آنها فرستاديم (و مجازاتشان كرديم).(۱۶۲)

❈❈❈

وَﭐسْأَلْهُمْ عَنِ ﭐلْقَرْیَةِ ﭐلَّتِی کَانَتْ حَاضِرَةَ ﭐلْبَحْرِ إِذْ یَعْدُونَ فِی ﭐلسَّبْتِ إِذْ تَأْتِیهِمْ حِیتَانُهُمْ یَوْمَ سَبْتِهِمْ شُرَّعاً وَیَوْمَ لَا یَسْبِتُونَ لَا تَأْتِیهِمْ کَذَالِکَ نَبْلُوهُم بِمَا کَانُواْ یَفْسُقُونَ (۱۶۳)

و از آنها درباره (سرگذشت) شهرى كه در ساحل دريا بود بپرس! زمانى كه آنها در روزهاى شنبه، تجاوز (و نافرمانى) خدا مى ‏كردند؛ همان هنگام كه ماهيانشان، روز شنبه (كه روز تعطيل و استراحت و عبادت بود، بر سطح آب،) آشكار مى ‏شدند؛ اما در غير روز شنبه، به سراغ آنها نمى ‏آمدند؛ اين چنين آنها را به چيزى آزمايش كرديم كه نافرمانى مى ‏كردند!(۱۶۳)

❈❈❈

وَإِذْ قَالَتْ أُمَّةٌ مِّنْهُمْ لِمَ تَعِظُونَ قَوْماً ﭐللَّهُ مُهْلِکُهُمْ أَوْ مُعَذِّبُهُمْ عَذَاباً شَدِیداً قَالُواْ مَعْذِرَةً إِلَىٰ رَبِّکُمْ وَلَعَلَّهُمْ یَتَّقُونَ (۱۶۴)

و (به یاد آر) هنگامى را که گروهى از آن‌ها (به گروه دیگر) گفتند: «چرا جمعى (گنهکار) را اندرز مى ‏دهید که سرانجام خداوند آن‌ها را هلاک خواهد کرد، یا به عذاب شدیدى گرفتار خواهد ساخت؟! (آن‌ها را به حال خود واگذارید تا نابود شوند!)» گفتند: «(این اندرزها) براى اعتذار (و رفع مسؤولیت) در پیشگاه پروردگار شماست؛ بعلاوه شاید آن‌ها (بپذیرند، و از گناه باز ایستند، و) تقوا پیشه کنند!» (۱۶۴).

❈❈❈

فَلَمَّا نَسُواْ مَا ذُکِّرُواْ بِهِ أَنجَیْنَا ﭐلَّذِینَ یَنْهَوْنَ عَنِ ﭐلسُّوءِ وَأَخَذْنَا ﭐلَّذِینَ ظَلَمُواْ بِعَذَابٍ بَئِیسٍ بِمَا کَانُواْ یَفْسُقُونَ (۱۶۵)

اما هنگامى که تذکراتى را که به آن‌ها داده شده بود فراموش کردند، (لحظه عذاب فرا رسید؛ و) نهى ‏کنندگان از بدى را رهایى بخشیدیم؛ و کسانى را که ستم کردند، بخاطر نافرمانیشان به عذاب شدیدى گرفتار ساختیم. (۱۶۵)

❈❈❈

فَلَمَّا عَتَوْاْ عَن مَّا نُهُواْ عَنْهُ قُلْنَا لَهُمْ کُونُواْ قِرَدَةً خَاسِئِینَ (۱۶۶)

(آرى) هنگامى که در برابر آنچه از آن نهى شده بودند سرکشى کردند، به آن‌ها گفتیم: «به شکل میمون هایى طردشده در آیید!» (۱۶۶)

❈❈❈

وَإِذْ تَأَذَّنَ رَبُّکَ لَیَبْعَثَنَّ عَلَیْهِمْ إِلَىٰ یَوْمِ ﭐلْقِیَامَةِ مَن یَسُومُهُمْ سُوءَ

و (نیز به خاطر بیاور) هنگامى را که پروردگارت اعلام کرد: تا دامنه قیامت، کسى را بر آن‌ها مسلط خواهد ساخت که همواره آن‌ها را قرار دهد در