غزل شماره ۳۸۵ حافظ: یا رب آن آهوی مشکین به ختن بازرسان

معنی و تفسیر غزل شماره ۳۸۵ حافظ

یا رب آن آهوی مشکین به ختن بازرسان
وان سهی سرو خرامان به چمن بازرسان

خدایا، آن آهوی مشک آلود را به موطنش ختن و آن سرو بلندقامت نازرفتار را به بوستان باز آور.

دل آزرده ما را به نسیمی بنواز
یعنی آن جان ز تن رفته به تن بازرسان

خاطر ملول و رنجیده ما را با وزش باد ملایم از جانب کوی دوست نوازش کن، به این معنا که جان از تن به در رفته را به تن باز گردان.

ماه و خورشید به منزل چو به امر تو رسند
یار مهروی مرا نیز به من بازرسان

همانطور که ماه و خورشید به فرمان تو به سرمنزل خود می‌رسند، محبوب ماه رخسار مرا نیز به من برگردان.

دیده‌ها در طلب لعل یمانی خون شد
یا رب آن کوکب رخشان به یمن بازرسان

چشم‌ها در انتظار آن لب‌های سرخ لعل‌مانند به خون نشست، خدایا، آن لعل یمنی و آن ستاره درخشان یعنی شعرای یمنی را به سرزمین خودش یمن برگردان.

برو‌ ای طایر میمون همایون آثار
پیش عنقا سخن زاغ و زغن بازرسان‌

ای پرنده خوش‌یُمن مبارک‌پی یعنی‌ ای هدهد، به پیش سیمرغ برو و پیام ما زاغ و زغن‌ها یعنی پرندگان کوچک بی‌ارزش را به او برسان.

سخن این است که ما بی تو نخواهیم حیات
بشنو‌ ای پیک خبرگیر و سخن بازرسان

پیام ما این است که ما زندگانی بدون تو را نمی‌خواهیم.‌ ای قاصد پیام‌رسان این پیغام را به گوش گیر و ببر و پاسخ آن را بیاور.

آن که بودی وطنش دیده حافظ یا رب
به مرادش ز غریبی به وطن بازرسان