تحقیق عید غدیر ،‌ روز کامل شدن دین

ستاره | سرویس مذهبی – در مورد عید غدیر نوشته های ادبی فراوانی وجود دارد. این نوشته ها که سرشار از کلمات زیبا و دلنشین است هر کدام به نوعی واقعه غدیر را بازگو کرده اند. آنچه مسلم است واقعه غدیر جز غیرقابل انکار تاریخ اسلام می باشد که پس از آن دین کامل و نعمت تمام شد؛

 

تحقیق عید غدیر

واقعه غدیر یک حادثه تاریخى معمولی نیست كه همچون دیگر وقایع با آن برخورد کنیم. غدیر یك خط مشی است. غدیر نشانه و رمزى است برای ادامه یافتن مسیر هدایتی انبیا. غدیر نقطه تلاقى كاروان رسالت با طلایه داران امامت است.

آرى غدیر تنها نام یک سرزمین نیست. غدیر چشمه اى است كه تا ابدالدهر مى جوشد و برای آن پایانی نیست. غدیر افقى است بى كرانه و خورشیدى است عالمتاب.

روز عید غدیر به عنوان روز حماسه جاوید، روز ولایت، روز امامت، روز وصایت، روز اخوت و صراحت ‏در تاریخ ثبت شده است. روز عید غدیر روز نعمت، روز شكرگزارى، روز پیام رسانى، روز تبریك و تهنیت، روز سرور و شادى و هدیه فرستادن، روز عهد و پیمان و تجدید میثاق، روز تكمیل دین و بیان حق، روز راندن شیطان، روز معرفى راه و راهبر، روز آزمون، روز یأس دشمن و امیدوارى دوست و خلاصه روز اسلام و قرآن و عترت است. روز عید غدیر روزى است كه پیروان واقعى مكتب حیات بخش اسلام آن را گرامى مى دارند و به همدیگر تبریك مى ‏گویند.

آری روز عید غدیر روزی است که خدا در مورد آن فرمود: «امروز (روز غدیر خم) دین شما را به حد كمال رساندم و نعمتم را بر شما تمام كردم و اسلام را به عنوان دین براى شما پسندیدم.»

سال دهم هجرت بود و پیامبر از سفر حجه الوداع برمی گشت. گروه انبوهی از مسلمانان كه تعدادشان را تا صد و بیست هزار رقم زده اند ایشان را همراهی می کردند تا این كه به پهنه بی آبی به نام غدیر خم رسیدند.

حوالی ظهر روز هجدهم ذی الحجه بود كه ناگهان پیك وحی بر رسول خدا (ص) نازل شد و از جانب خدا پیام آورد كه:

«ای رسول آنچه از جانب پروردگارت بر تو نازل شده به گوش مردم برسان و اگر چنین نكنی رسالت او را ابلاغ نكرده ای و خداوند تو را از گزند مردمان حفظ خواهد كرد»

 

 

پیامبر (ص) به همراهان خود دستور توقف داد و همگان در آن بیابان بی آب و در زیر آفتاب سوزان صحرا فرود آمدند و منبری از جهاز شتران برای پیامبر ساختند. رسول خدا بر فراز آن منبر رفته و روی به مردم كرد. او ابتدا خدا را سپاس گفت و از بدی های نفس اماره به او پناه جست و فرمود:

«ای مردم من به زودی از میان شما رخت بر می بندم» آن گاه افزود: «چه كسی بر مومنین در ارزیابی مصلحت ها و شناخت و تصرف در امور سزاوارتر است؟» همه پاسخ دادند: «خدا و پیامبر داناترند». رسول گرامی ادامه داد: «آیا من به شما از خودتان اولی و سزاوارتر نیستم؟» همگان یك صدا جواب دادند كه چرا چنین است. آن گاه فرمود: «من دو چیز گرانبها در میان شما می گذارم؛ یكی ثقل اكبر كه كتاب خداست و دیگری ثقل اصغر كه اهل بیت من هستند. ای مردم! بر آنان پیشی نگیرید و از آنان عقب نمانید».

آن گاه دست علی (ع) را در دست گرفت و آن قدر بالا برد كه همگان او را در كنار رسول خدا دیدند و شناختند. سپس فرمود:

«خداوند مولای من و من مولای مؤمنان هستم و بر آنها از خودشان سزاوارترم. ای مردم هر كس كه من مولا و رهبر اویم این علی هم مولا و رهبر اوست»

پیامبر (ص) این جمله را سه بار تكرار كرد و چنین ادامه داد: «پروردگارا، دوستان علی را دوست بدار و دشمنان او را خوار کن. خدایا علی را محور حق قرار ده» و سپس فرمود: «لازم است حاضران این خبر را به غایبان برسانند».

هنوز اجتماع به حال خود باقی بود كه دوباره آهنگ روح بخش وحی گوش جان محمد (ص) را نواخت كه:‌ «امروز دین تان را برایتان كامل نمودم و نعمت خود را بر شما به پایان رساندم و اسلام را به عنوان دین برایتان پسندیدم» و بدین سان علی (ع) از جانب خداوند برای جانشینی پیامبر (ص) برگزیده شد.