غزل شماره ۶۵ حافظ فهرستی از عقاید باطنی و برداشت او از زندگانی و تردیدهایی است که در اثر تفکر و تعقل نه تقلید در دوره جوانی در ذهنش داشته است. این غزل پیرامون مسائل مربوط به زمان و گذر...
غزل شماره ۶۴ حافظ در زمان شاه شجاع سروده شده و مطالب و مضامین آن ریشه در رویدادهای جلسات ادبی درباری در حضور شاه دارد. حافظ سخن نگفتن و سکوت در برابر یار را نه از ندانستن بلکه از ادب...
غزل شماره ۶۳ حافظ در اوایل سلطنت کوتاه شاه زین العابدین فرزند شاه شجاع و در سالهای پایانی عمر خود حافظ سروده شده است. حافظ در این غزل یار را به غنچهای تشبیه میکند که با وجود ناشکفته بودن عاشقان...
غزل شماره ۶۲ حافظ در زمانی که میان او و شاه شجاع شکرآب شده و حضور در دربار و مجالس شاه برایش میسر نبوده سروده شده است. او در انتظار پیغامی است که از جانب او برایش بیاورند و خویش...
غزل شماره ۶۱ حافظ از انتظاری عاشقانه سخن میگوید. حافظ از باد صبا میخواهد که بوی خوش گیسوی یار را برایش بیاورد و به جان دوست قسم میخورد اگر دوست پیامی برایش بفرستد جانش را تقدیم خواهد کرد. در طول...
غزل شماره ۶۰ حافظ هنگامی که شاه ابواسحاق در مسافرت و او در انتظار مراجعت شاه بوده، در پاسخ نامهای که از شاه دریافت کرده سروده شده است. حافظ نامه دوست را بسیار ارزشمند میداند و آن را نشانهای از...
غزل شماره ۵۹ حافظ از پریشان حالی و بدی اوضاع صراحتا سخن میگوید و این میتواند مربوط به تشویش پیش از تبعید حافظ به یزد بوده و در آن زمان سروده شده باشد. حافظ به امید مهربانی دوست و بخشش...
غزل شماره ۵۸ حافظ مربوط به ایام جوانی شاعر است یعنی زمانی که حافظ به منظور طبع آزمایی اشعار مشهور شعرای گذشته را استقبال میکرده است. در این شعر نشان تسلیم رضای حق بودن را میبینیم. او دوست را بینظیر...
غزل شماره ۵۷ حافظ به هنگام سلطنت امیر مبارزالدین و ولایت عهدی شاه شجاع و پیش از حمله به تبریز سروده شده و تمامی در تمجید شاه شجاع است. حافظ در این غزل زیباییهای ظاهری ممدوح و همچنین پاکدامنی و...
غزل شماره ۵۶ حافظ در استقبال از غزلهای شاه نعمت الله ولی به دلیل نشان دادن قدرت برتری خود در مسابقه سروده شده است. حافظ دل را خانهای میداند که محبت یار را در آن مخفی ساخته و در انتها...
غزل شماره ۵۵ حافظ میگوید گوشهای از کارت را به نمایش بگذار حتما مورد قبول واقع میشود و همگان تو را تحسین میکنند. این غزل با وصف محبوب آغاز میشود که کمترین توانایی چین زلفش ره زدن دین است. حافظ...
غزل شماره ۵۴ حافظ بدون ایهام و به صورت یک وجهی در فراق و دوری سروده شده است. به نظر میرسد حافظ هیچ روزنه امیدی مشاهده نمیکند که این گونه از دور گردون و قضای آسمانی ناله میکند و میگرید....
