غزل شماره ۸۹ حافظ میگوید بر اثر دوری از یار بیقراری میکنم و مردم سرزنشم میکنند؛ خدایا سببی بساز که یارم باز گردد و از رنج ملامت خلاصم کند. او خاک راه یار را میخواهد تا بر دیدگانش گذارد. حافظ...
غزل شماره ۸۸ حافظ مربوط به دوره متواری بودن شاه شجاع به منظور تجدید قوا و حمله به شیراز است و در زمان تسلط شاه محمود به شیراز گفته شده است. حافظ اندوه خودش در دوری از ممدوح را همانند...
غزل شماره ۸۷ حافظ به خاطر یکی از فتوحات دوره حکومت شاه شجاع سروده شده و شاعر از پیروزی شاه شجاع در یکی از جنگهای خانگی اظهار شادمانی میکند. حافظ از تعابیر ظریف استفاده میکند و جهانگیری را به حسن...
غزل شماره ۸۶ حافظ در زمان به قدرت رسیدن مجدد شاه شجاع سروده شده و خوشحالی و خوشدلی شاعر از آن به خوبی استنباط میشود. به شکرانه آنکه دوباره کار ممدوحش درگرفته از ساقی میخواهد که می را پیش آورد....
غزل شماره ۸۵ حافظ به هنگام مسافرت شاه شجاع سروده شده و همانطور که از مفاد ابیات غزل برمیآید خواجه حافظ موفق به بدرقه شاه نشده است. حافظ در این غزل تصویری از فغان و ناله ارائه میکند و هرچه...
غزل شماره ۸۴ حافظ نشان میدهد که شاعر شعر کمال خجندی را که در هلال شوال سروده شده، پسندیده و ردیف غزل را از شد به رفت تغییر داده است. حافظ با رفتن ماه رمضان از ساقی میخواهد که به...
غزل شماره ۸۳ حافظ میگوید کاری است که انجام دادهای و در این لحظه باید به فکر جبران آن باشی. مطمئن باش هیچ بی گناهی سرش بالای دار نخواهد رفت. حافظ هر جور و جفا که از زلف سیاه و...
غزل شماره ۸۲ حافظ در زمانی که شاه شجاع بالاجبار از شیراز به ابرقو عزیمت کرد سروده شده و در بیت نخست با عنوان ترک پریچهره او را یاد میکند و از اینکه یار چه خطایی از او دیده پرسش...
غزل شماره ۸۱ حافظ پس از فرار شیخ ابواسحاق و قبل از دستگیری و قتل او، در اوایل تسلط امیر مبارزالدین به شیراز، قبل از تسلط بر اوضاع سروده شده است. این غزل با سخن سخت بلبل عاشق به معشوق...
غزل شماره ۸۰ حافظ میگوید در پی پیدا کردن عیوب دیگران مباش که در این عالم هیچکس بینقص نیست. این غزل به استقبال غزلی از خواجوی کرمانی سروده شده است. حافظ به زاهد ریاکار میگوید به فکر گناه خویش باش...
غزل شماره ۷۹ حافظ به نظر میرسد در ماه اردیبهشت یکی از سالهای دوره کمال زندگانی شاعر و در کنار سبزه و لبجویی سروده شده باشد. حافظ با شراب و یار خلوت کرده و در این وضع خود را همچون...
غزل شماره ۷۸ حافظ در عینحال که از محبوب بیوفای خود گله میکند به خاطر تعلق خاطری که در میان است این بیاعتنایی را بر او میبخشد. عاشق همواره آماده است تا ستمهای معشوق را نادیده بگیرد. حافظ عقیده دارد...
