تحقیق در مورد شهادت حضرت فاطمه (س)

ستاره | سرویس مذهبی – شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) در سال یازدهم هجری قمری اتفاق افتاده است.

تحقیق در مورد شهادت حضرت فاطمه

حضرت فاطمه زهرا (س) یگانه دختر پیامبر و همسر امیرالمومنین علی (ع) بود که با کینه توزی اطرافیان ناخلف پیامبر به شهادت رسید. در این مقاله سعی خواهیم کرد تحقیق درباره شهادت حضرت فاطمه به صورت کوتاه و خلاصه بیان شود.

تاریخ دقیق شهادت حضرت فاطمه

درباره تاریخ شهادت حضرت زهرا (س) میان علما و تاریخ نگاران شیعه و اهل سنت اختلاف است. معروف و مشهور میان مورخان و سیره نگاران شیعه این است كه آن حضرت در سوم جمادی الثانی، یعنی ۹۵ روز پس از رحلت پدر ارجمندش رسول خدا (ص) بر اثر ضرب و شتم مأموران دستگاه غاصب خلافت، به مدت ۴۰ روز بیمار و پس از آن، مظلومانه به شهادت رسید. بدین منظور، این روز، روز سوگواری و حزن و اندوه شیعیان و محبان اهل بیت (ع) است و آنان، این واقعه جان سوز را به یادگار دلبندش حضرت حجت بن الحسن (ع) و به سادات بنی الزّهرا (س) تسلیت می گویند.

قبر حضرت فاطمه کجاست؟

علاوه بر تاریخ وفات، درباره محل تدفین حضرت زهرا (س) نیز اتفاق نظری بین مورخان و سیره نگاران نیست.

برخی معتقدند كه بدن شریف حضرت فاطمه (س) در قبرستان بقیع، برخی می گویند در خانه خود آن حضرت و عده ای نیز گفته اند كه میان قبر رسول خدا (ص) و منبر آن حضرت، واقع در مسجد النّبی (ص) دفن گردیده است.

به هر روی، بنا به وصیت حضرت زهرا (س)، حضرت علی (ع) شبانه بدن مطهرش را غسل و كفن نمود و شخصاً به همراه معدودی از نزدیكان و صحابه كبار بر او نماز گزارد و به دور از چشم سایرین، بدنش را در مكانی مقدس دفن كرد.به همین منظور، پیش از این واقعه، رسول خدا (ص) در روایتی فرموده اند که: «بین قبر و منبر من باغی است از باغ های بهشت.»

علت شهادت حضرت فاطمه

درباره علت شهادت و نحوه تدفین آن حضرت، طبری در «دلایل الاِمامة» از ابوبصیر روایت كرد، كه امام جعفر صادق (ع) فرمود: فاطمه زهرا (س) در سوم جمادی الآخر، سال ۱۱ هجری قمری بدرود حیات گفت و سبب وفاتش این بود كه قنفذ، غلام عمر بن خطاب به دستور وی، با نیام شمشیرش ضرباتی به آن حضرت وارد ساخت و بر اثر آن، محسن او سِقط و وی به بیماری شدیدی مبتلا شد و ایامی كه در بستر بیماری بود، اجازه نمی داد آنانی كه وی را مورد اذیت و آزار قرار دادند، از او عیادت كنند.

عیادت خلفا از حضرت فاطمه

ولی آن دو مرد از اصحاب پیامبر (ص) (یعنی ابوبكر و عمر بن خطاب) از امیرمؤمنان (ع) درخواست كردند كه از آنان در نزد فاطمه (س) شفاعت كند، تا آنان بتوانند از وی عیادتی به عمل آورند. حضرت علی (ع) درخواست آنان را پذیرفت و از فاطمه زهرا (س) تقاضا كرد كه آنان را به نزد خویش بپذیرد. چون كه وارد بر آن حضرت شدند از او پرسیدند: ای دختر رسول خدا (ص) چطور هستی؟ فاطمه (س) فرمود: با ستایش پروردگار، به خیر هستم.

سپس آن حضرت به آن دو فرمود: آیا از پیامبر (ص) نشنیده بودید كه فرمود: «فاطمة بضعة منّی، فمن آذاها فقد آذانی، و من آذانی فقد آذی الله»؟ آن دو گفتند: چرا، شنیدیم كه پیامبر(ص) چنین فرمود. حضرت فاطمه (س) فرمود: سوگند به خدا، شما دو تا، مرا اذیت و آزار كردید. امام صادق (ع) فرمود: آن دو از نزد حضرت زهرا (س) بیرون رفتند، در حالی كه آن حضرت، از آنان در ناراحتی و ناخرسندی بود.

نحوه تدفین حضرت فاطمه

 ابوعلی، محمد بن همام بغدادی روایت كرد: هنگامی كه حضرت زهرا (س) به شهادت رسید، امیرمؤمنان (ع) وی را غسل داد و كسی در نزد وی حاضر نبود مگر فرزندانش حسن، حسین، زینب و امّ كلثوم و همچنین اسماء بنت عمیس و كنیزشان فضه. آن گاه بدن مطهرش را در تاریكی شب، به همراه حسن و حسین به سوی بقیع حمل كرد و بر وی نماز گزارد و كسی به آن آگاه نبود و كسی بر وی نماز نگذارد.

آن گاه وی را در روضه شریفه (میان منبر و قبر پیامبر (ص)) دفن نمود و محل آن را صاف و نامشخص كرد و بامداد همان شب به قبرستان بقیع رفت و چهل مكان را به صورت قبر جدید درآورد. مردم چون از دفنش باخبر شدند، به قبرستان بقیع رفته و در آن جا با چهل قبر جدید رو به رو شدند و ندانستند كدام یك قبر شریف فاطمه (س) است.

بدین جهت ناله و شیون كرده و یك دیگر را (در قصور و تقصیرشان در نگهداری حرمت دختر رسول خدا (ص)) ملامت و سرزنش كردند و می گفتند: وای بر ما! پیامبرمان فرزندی پس از خود به جای نگذاشت، جز یك دخترش. كه آن هم غریبانه وفات كرد و شبانه دفن شد و كسی از ما نه در وفاتش، نه در نمازش و نه در دفنش حاضر نبودیم و هم اینك قبر وی نیز بر ما نامعلوم است.

واکنش خلفا درباره قبر مخفی حضرت فاطمه

این خبر به اطلاع امیرمؤمنان (ع) رسید. آن حضرت در حالی كه خشمگین شده بود، به طوری كه دو چشمش را سرخی فراگرفته و رگ های گردنش برآمده بود و قبای زردی را كه معمولا در ایام درگیری و ناراحتی به تن می پوشید، در بر كرد و شمشیر ذوالفقار خود را به دست گرفت و به سوی بقیع رهسپار گردید. همین كه به مردم حاضر در بقیع رسید فرمود: به خدا سوگند، اگر كسی یك سنگ از این قبرها را بردارد، با این شمشیر بر سرش و كسی كه به وی دستور داده است می كوبم.

در همین هنگام عمر بن خطاب و همراهان او با امیرمؤمنان (ع) رو به رو شدند. عمر به وی گفت: چه شد تو را ای ابوالحسن! به خدا سوگند ما قبر فاطمه را نبش كرده و بدنش را بیرون می آوریم و بر وی نماز می گزاریم. امیرمؤمنان (ع) با دستان خویش پیراهنش را گرفت و وی را چرخاند و بر زمین كوبید و به وی فرمود: ای سیه چرده زاده! از حق خودم (یعنی خلافت اسلامی) به خاطر این كه با اختلاف ما مردم از دین مرتد نشوند، درگذشتم.

اما هیچگاه نسبت به قبر فاطمه (س) در نخواهم گذشت، سوگند به كسی كه جانم در دست او است، اگر تو و ملازمانت چیزی از این قبرها را جا به جا كنید، زمین را از خونتان سیراب خواهم كرد! اگر می خواهی، آزمایش كن، ای عمر!

در این هنگام ابوبكر (خلیفه وقت) از راه رسید و عاجزانه به امیرمؤمنان (ع) عرض كرد: ای ابوالحسن! تو را به حق رسول خدا (ص) و به حق آن كسی كه در بالای عرش است سوگند می دهم كه او را رها كنی و مطمئن باش هیچ یك از ما، كاری كه تو را برنجاند انجام نخواهیم داد.

آن گاه امیرمؤمنان (ع) دست از عمر برداشت و او را رها كرد و مردم نیز پراكنده شدند و از آن زمان به بعد، هیچ كس جرئت نكرد قبرهایی را كه علی (ع) درست كرده بود، نبش كند و به جستجوی بدن شریف فاطمه (س) بپردازد.

چرا قبر حضرت فاطمه مخفی ماند؟

امیرمؤمنان (ع) بدین سان قبر شریف همسر مظلومش فاطمه زهرا (س) را از نبش قبر رهانید و به وصیت خود فاطمه زهرا (س) كه فرموده بود، كسی در غسل، كفن و نماز و دفنش حاضر نشود، عمل نمود. تا اعتراضی باشد برای همیشه بر آنانی كه حقشان را غصب و حرمتشان را شكسته و آنان را مظلومانه به شهادت رسانیدند.