به گزارش ایران اکونومیست؛ در این یادداشت آمده است: «سالهاست مقوله مسئولیت اجتماعی ذهن مرا بهطور جدی مشغول خود کرده است. کار خیر در ایران سالیان سال است که توسط همه مردم نسبت به توانایی مالی شان انجام میشود. مثل دستگیری از بینوایان، تهیه جهاز عروسهای بیبضاعت، تامین مایحتاج مستمندان. کمک به کودکانی که میخواهند به مدرسه بروند و نمیتوانند کتاب و کیف و لباس مدرسه را تهیه کنند. کمک به بیمارانی که درمانشان پرخرج است و …اما این کارهای خیر باید در خفا و بدون سر و صدا انجام شوند، چون باید آبروی کمکشونده یا به اصطلاح امروز، توانخواه حفظ شود. این نوع کار خیر مانند ماهی رساندن به گرسنهای میماند؛ اما نوع کار خیر دیگری هست که مانند یاد دادن ماهیگیری به گرسنه است، تا به جای یک وعده کمک گرفتن برای سیر شدن! بتواند با توان خودش همیشه سیر باشد. این کار خیر همان حوزه مسئولیت اجتماعی است. من در مشاوره با شرکتهای تجاری و تولیدی مسئولیت اجتماعی را مطرح میکنم که چگونه میتوانند کارآفرین باشند. چگونه میتوانند کمک کنند تا روستاییان در همان روستا درآمد داشته باشند و مجبور به مهاجرت نشوند. چگونه میتوانند از مخترعین و نخبههای جوان ایران حمایت کنند تا از ایران نروند و همینجا بمانند. چگونه میتوانند برای سیل فارغالتحصیلان بیکار، کار ایجاد کنند. چگونه میتوانند صنایع دستی ایران را دوباره بهروز و کارآمد کنند و با انجام این مسئولیتها، به سود بهتری برسند و همچنین برای کالاهایشان اعتبار ایجاد کنند. حالا این کار خیری است که نهتنها نباید مخفیانه انجام شود، بلکه باید هرچه علنیتر شوند تا دیگران هم یاد بگیرند. این حرکت سالهاست در ایران شروع شده، اما فراگیر نشده است.
مجله اینترنتی ستاره