فامیل های عجیب در ثبت احوال | عجیبترین فامیل‌های ایرانی

نام خانوادگی، نام فامیلی پَس‌نام، شهرت، در فارسی افغانستان تخلّص یا در فارسی تاجیکستان نسب، به‌جای نام خانوادگی به کار می‌رود، بخشی از نام کامل یک شخص است که تعلق فرد را به یک خانواده بیان می‌کند.همچون بسیاری از کشورهای جهان، در ایران نیز نام خانوادگی فرزند به‌طور قانونی به‌صورت پیش‌فرض از پدر و نیاکان پدری گرفته می‌شود. برخلافِ پیش‌نام، نام خانوادگی برای افراد مؤنث و مذکر فرقی ندارد.

در ایران بعضی از فامیلی ها واقعا عجیب و غریب می باشند که وقتی آن ها را می شنوید تعجب می کنید. البته در همه ی جهان اسم و فامیلی های عجیب و غریب وجود دارد. با چند تا از فامیلی های عجیب ایرانی در زیر آشنا شوید.

فامیل های عجیب در ثبت احوال

فاميلي هاي عجيب ایرانی

در ایران، انتخاب نام خانوادگی به شکل امروزین آن از سال‌های انقلاب مشروطیت در میان قشر روشنفکر جامعه معمول شد. با پایان جنگ جهانی اول ادارهٔ سجل احوال تهران آغاز به کار نمود و بعدها در زمان رضا شاه و در سال ۱۳۰۴ لوایحی به تصویب مجلس شورای ملی رسید که بر اساس آن استفاده از القاب گذشته منسوخ و انتخاب نام خانوادگی برای کلیهٔ اتباع ایران اجباری گردید.

در ایران، نخستین مجموعهٔ رسمی ثبت‌احوال در سوم دی ماه ۱۲۹۷ به‌عنوان بخشی از بلدیه تأسیس شد و نخستین سند ولایت یا همان شناسنامه هم در همین تاریخ برای فردی به نام «فاطمه ایرانی» در تهران به ثبت رسید. نخستین سند هویتی ایرانیان دارای نام خانوادگی خارج از کشور در اسفند ماه ۱۳۰۸ در شهر بمبئی به نام «عبدالحسین سپنتا» صادر شد.

نسبت دادن یک نام خانوادگی به هر ایرانی، از سال ۱۳۱۳ به‌صورت قانون مدنی درآمد و اجباری شد و از آن زمان، به مرور زمان، برای تمام اتباع ایران، نام خانوادگی انتخاب شد که متناسب با محل اسکان قوم و نام یا شهرت بزرگ خاندان، پدر، پدربزرگ و جد، گاهی هم شغل یا حرفه یا یک ویژگی بدنی بود.

پیش‌از تصویب این قانون و در سال ۱۳۰۴، لایحه‌ای تصویب مجلس شورای ملی رسیده بود که بکار بردن هر لقبی ازجمله خان، میرزا، سلطنه، دوله را برای ایرانیان ممنوع کرده بود و تنها القاب مجاز، آقا برای مردان و بانو برای زنان، در نظر گرفته شده‌بود.