اپیلاسیون و روش‌های مختلف آن

موم انداختن روش سنتی است که از گذشته‌ها در کشور ما مورد استقاده قرار می‌گرفته است. مناطقی که با استفاده از روش مومی اپیلاسیون روی آن‌ها انجام می‌شود شامل اندام فوقانی، زیربغل، کشاله ران، اندام تحتانی، تنه و ناحیه تناسلی است البته به دلیل عوارض جانبی از اپیلاسیون به روش مومی در مناطقی که موهای ضخیم و پرپشتی دارد استفاده نمی‌شود. البته روش مومی خود به دو دسته موم سرد و موم گرم تقسیم بندی می‌شود که در کشور ما از این روش به‌صورت خانگی استفاده می‌شود.

استفاده از «موم گرم» از روش‌هایی است که به‌طور فراوان استفاده می‌شود. (موم‌ها را باید با دمای مناسب گرم کرد تا هم مواد خاصیت خود را از دست ندهند و هم بتوان برای اعضای مختلف بدن با حرارت مناسب اسفاده کرد) این موم بلافاصله بعد از استعمال در سطح پوست با پارچه برداشته می‌شود و از رزین، موم پارافین، شربت گلوکز و عسل ساخته می‌شود. این روش سریع بوده و برای مناطق وسیعی در یک مرتبه استفاده می‌شود و روش بسیار مناسبی برای از بین بردن انواع موهای ظریف و خشن است. رویش مجدد موها به صورت ظریف‌تر رخ می‌دهد. فقط باید قبل از موم انداختن حتما از لوسیون‌ها و یا کرم‌های سفت کننده و تقویت کننده برای پر کردن منافذ خالی شده بر روی پوست استفاده کنید. این روش از بین بردن موهای زائد برای پاها، خطوط لباس شنا، زیر بغل‌ها و بازوها مناسب می‌باشد. 

موم سرد بر روی نوارهای از پیش آماده مالیده شده‌اند که می‌توانند مستقیما بر روی پوست چسبانده شوند. مو به موم سرد روی نوار می‌چسبد و با یک حرکت سریع از روی پوست جدا می‌شود. در این روش بهتر است از مقداری پودر بچه برای جلوگیری از چسبیدن موم روی پوست خود استفاده شود. این کار باعث می‌شود موم روی پوست شما نچسبد و فقط روی موهای زائد چسبندگی ایجاد شود. در ضمن با این کار جلوی صدمه رسیدن به پوست خود را نیز خواهید گرفت.

برای انجام این نوع اپیلاسیون باید کاغذ سمباده را با حالت دورانی روی سطح پوست مالش دهید. چگونگی رشد موها بعد از اپیلاسیون با سمباده مشابه استفاده از تیغ است.

موهای ابرو و موهای زبر و کوتاه را می‌توان به‌وسیله موچین اپیلاسیون کرد. رشد موها بعد از انجام اپیلاسیون نرمال خواهد بود.

اپیلاسیون به‌وسیله نخ که آن را اصطلاحا بند ‌انداختن می‌گویند، یکی از روش‌های سنتی و بومی ایران است. در این تکنیک، رشد موها کندتر از تیغ صورت می‌گیرد. نخ اصلاح را باید به مدت ۲۰ دقیقه در محلول رقیق شده دتول (محلول ضدعفونی کننده زخم‌ها) قرار داد تا ضدعفونی شود. بند انداختن غیر بهداشتی پوست را تحریک می‌کند و اغلب باعث ایجاد جوش و التهابات پوستی می‌شود.

اپیلاسیون بدن با لیزر

هر قسمتی از بدن که موهای قهوه‌ای دارد می‌تواند با لیزر درمان شود. برای خانم‌ها زیر بغل، خط بیکینی و پاها بیشتر متداول است. و برای آقایان، ریش، سینه و نواحی کمر. این فرایند با هدف قرار دادن فولیکولهای مو، که با حدود ۵ میلیون (که یک میلیون آن روی سر است) از آنها متولد می‌شویم، کار می‌کند. چرخه‌ی مو شامل ۳ مرحله است: رشد، انتقال و استراحت. پالس‌های لیزر به موهای در مرحله‌ی رشد، نور می‌تابند تا فولیکول‌ها را از بین ببرند. معمولا به یک سری جلسات لیزر به مدت ۴ تا ۸ هفته نیاز دارید. البته این امر به ناحیه‌ی تحت درمان بستگی دارد.

 

در هر جلسه حدود ۱۰ تا ۳۰ درصد از موها کاهش می‌یابد و تا زمانیکه دیگر مویی در نواحی پوستتان باقی نماند، همچنان فولیکول‌ها مورد هدف قرار خواهند گرفت. در حالی که شما می‌توانید از بین رفتن موها را در زیر بغل و پاهایتان بعد از ۶ تا ۸ هفته ببینید، بطور کلی حداقل یک سال درمان منظم نیاز است تا به نتیجه‌ی خوبی برسید. ولی برای موهای صورت زمان بیشتری لازم است، زیرا تولید دائمی هورمون‌ها توسط بدن، می‌تواند یک چرخه‌ی رشد جدید از موهای صورت ایجاد کند و در نتیجه درمان صورت، سخت‌تر است. لیزر بین ۵ تا ۲۰ دقیقه طول می‌کشد که بستگی به قسمت مورد نظر دارد. اکثر مردم می‌گویند لیزر راحت‌تر از اپیلاسیون با موم است. بالای لب، ناحیه‌ی بیکینی و سینه، مناطق حساس‌تری برای لیزر هستند.

اپیلاسیون بدن توسط الکترولیز

برخی از روش‌های دیگر اپیلاسیون مانند الکترولیز می‌توانند موها را تقریبا دائمی از بین ببرند یا حداقل آنها را برای همیشه کم کنند. تنها روش از بین بردن دائمی موها، استفاده از الکترولیز است. در این روش یک سوزن بسیار نازک از سوراخ مو در سطح پوست وارد عمق می‌شود و سپس با استفاده از انرژی الکتریکی و تولید حرارت، فولیکول مو را می‌سوزاند. اشکال عمده الکترولیز، وقت‌گیر بودن و سرعت پایین آن است. ضمن اینکه اگر فردی در این کار مجرب نباشد، می‌تواند باعث سوختگی پوست و برجای ماندن جوشگاه‌های فرورفته بدشکل شود.

 

روش الکترولیز به هیچ وجه روش ایده‌‌ آلی نیست. علاوه بر معایبی که گفته شد معایب دیگری نیز دارد که قبل از شروع درمان باید به دقت در نظر گرفته شوند. الکترولیز روشی است کند، کسل ‌کننده و پرخرج که باید هر مو جداگانه تخریب شود. اگر موهای زاید زیادی دارید، برای رسیدن به نتیجه ی قابل ‌قبول، دو، سه یا چند سال درمان هفتگی یا دوهفته ‌یک بار لازم است. حتی درمان، چند ماه طول می‌‌کشد تا نواحی محدوده ی لب بالا و چانه موبرداری شود و به این جهت الکترولیز برای از بین بردن موهای نواحی بزرگ مثل بازو و ساق پا توصیه نمی‌ شود. اکثر موها بیش از یک جلسه درمان لازم دارند تا نتیجه دایمی به دست‌ آید.

 

در روش الکترولیز، موها باید تک تک سوزانده شوند، لذا نسبت به لیزر بسیار وقت ‌گیرتر است. این روش بسیار وابسته به فرد انجام دهنده است، یعنی هم میزان کارایی الکترولیز و هم میزان بروز عوارض، همگی به فرد انجام ‌دهنده بستگی دارند. متاسفانه بسیاری از عوارضی که به صورت فرورفتگی ‌ها و جوشگاه‌ های بد شکل روی صورت و بدن برخی خانم‌ ها مشاهده می‌کنیم، به دلیل انجام الکترولیز توسط افراد غیرماهر در آرایشگاه‌ ها می ‌باشد. در الکترولیز اگر از سوزن‌های یک بار مصرف استفاده نشود، امکان انتقال ویروس ‌هایی مثل HIV (ایدز)، تبخال و زگیلاز فردی به فرد دیگر وجود دارد.

وقتی از کرم‌های موبر برای اپیلاسیون استفاده می‌کنید، رشد موها به نسبت استفاده از موم، سریع‌تر ولی به نسبت تیغ، کندتر می‌شود. PH قلیایی کرم‌های موبر به کراتین مو صدمه رسانده و آن را متلاشی می‌کند. ولی به ریشه صدمه نمی‌رساند. تقریبا هر هفته باید از کرم‌های موبر استفاده کنید تا از شر موهای زاید در امان باشید. پیش از آنکه به حمام بروید، مقداری از این کرم‌ها را روی سطحی از بدن که خشک و تمیز است بمالید و بر اساس دستورالعمل کارخانه سازنده کرم چند دقیقه صبر کنید. سپس کرم را از روی پوست شسته، خشک کنید و مقداری آبلیمو روی پوست بزنید. آبلیمو جلوی التهاب و قرمز شدن پوست را می‌گیرد. در عین حال می‌توانید از محلول شیر و آب یا روغن‌های تغذیه کننده پوست استفاده کنید.

• بهترین زمان برای اپیلاسیون بدن بانوان در دوهفته اول پس از پریود (دو هفته اول پس از قاعدگی) می‌باشد. این به این معنی نیست که شما در زمان‌های دیگر نمی‌توانید اپیلاسیون کنید و شما حتی در دوران یا قبل و بعد از قاعدگی هم می‌توانید از اپیلاسیون بهره ببرید، اما در زمان توصیه شده میزان حساسیت های شما کمتر است.
• در روش مومی بهتر است اندازه موها به حدی باشد که موم بتواند آن را از ریشه در آورده و رشد آن را به تاخیر بیندازد. معمولا اندازه این موها از ۴ تا ۶ میلیمتر باید باشد تا ریشه قوی‌ای که بخاطر استفاده مکرر از تیغ به‌وجود آمده کنده شود.
• اگر حتی قبل از این سن مدام از موم برای اپیلاسیون استفاده می‌کردید، سعی کنید بعد از ۴۵ سالگی روش اپیلاسیون را تغییر دهید. با افزایش سن و تغییرات هورمونی پوست خشک‌تر می‌شود و جراحات روی آن به سرعت بهبود پیدا نمی‌کند. بعد از این سن استفاده از کرم‌های موبر بهتر است.
• اپیلاسیون روزانه باعث سفت شدن پوست و آسیب آن و ضخیم شدن موها به‌خصوص در صورت استفاده از تیغ یا اپیلاتورهای برقی می‌شود. برای تمیز کردن موهای زائد، بهترین انتخاب، استفاده از موم در کنار پمادهای کندکننده رویش مو است.
• اپیلاسیون بدن در جهت عکس رویش موها انجام می‌شود. می‌توانید پس از اپیلاسیون، پوست را شسته و از مقداری کدام مرطوب‌ کننده استفاده کنید.
• زمانی که قصد اپیلاسیون دارد به وسیله نمک و شکر، اقدام به لایه برداری روی پوست خود  نمایید. نمک را برای پوست‌های خشک و خشن و شکر را برای پوست حساس استفاده نمایید. برای اینکار کافی است مقداری از نمک یا شکر را روی پوست ریخته و با حرکت دایره‌ای، مخاف جهت رشد مو می‌ساییم. این کار به نتیجه بخشی بهتر اپیلاسیون و موثرتر شدن نتیجه آن کمک می‌کند.