داستان خواندنی ضرب المثل بعد از سی سال نوروز به شنبه افتاد

“بعد از سی سال نوروز به شنبه افتاد” یک ضرب المثل کنایه آمیز است و در مواردی استفاده می‌شود که شما از شخصی تقاضایی دارید و آن شخص باوجود توانایی، این کار را انجام نمی‌دهد یا با بی‌میلی انجام می‌دهد. در این شرایط از این ضرب المثل به صورت کنایه و طنز استفاده می‌شود.

بهتر است بدانید گذشتگان معتقد بودند که بهترین سال و عید نوروز متعلق به سالی است که سال تحویلش روز شنبه باشد و این اتفاق ممکن است هرچند سال یک بار رخ دهد. در این مطلب جذاب قصد داریم در مورد ضرب المثل “بعد از سی سال نوروز به شنبه افتاد” و کاربردهای آن در گفت و گوهای روزانه بپردازیم.

معنی ضرب المثل نوروز به شنبه افتاد

گذشتگان ما بر این باور بودند که اگر روز تحویل سال روز شنبه باشد، سالی که پیش رو است بسیار خوش یمن و پربرکت است. طبق اعتقاد آن‌ها، شادی و خوشحالی در روز سال تحویل باعث می‌شود که کل سال شاد باشیم و اتفاقات خوبی برای ما رخ دهد. طبق اعتقاد قدیمی‌ها اگر در روزهای آخر اسفند و روز سال تحویل، ناراحت باشید، سال جدید هم با غم و غصه برای شما رقم می‌خورد.

حتی برخی معتقد بودند روز سال تحویل به هرکاری مشغول باشید؛ تا آخر سال همان کار را انجام می‌دهید. مثلاً اگر سال تحویل در ساعات نیمه شب باشد و شما در زمان سال تحویل خواب باشید؛ سال جدید همیشه در حال خواب خواهید بود.

بیشتر بخوانید: معنی و داستان ضرب المثل “دری وری می‌گوید”

ریشه ضرب المثل بعد از سی سال نوروز به شنبه افتاد

از نظر گذشتگان روز اول سال جدید بسیار مهم است و همه آن‌ها سعی می‌کردند در این روز شاد باشند و با تلاش در رسیدن به هدف‌هایشان، سال خوبی را برای خود رقم بزنند. در صورتی که موفق به این کار نمی‌شدند، صبر می‌کردند تا ۷ روز از عید بگذرد و روز هفتم یعنی شنبه بعد، به سراغ آن کار می‌رفتند. اگر در روز هفتم هم نمی‌توانستند آن کار را به خوبی و درستی انجام دهند، منتظر روز چهاردهم می‌ماندند.

این رسم به این دلیل بود که آن‌ها روز شنبه را بسیار مبارک می‌دانستند. بنابراین ریشه ضرب المثل نوروز به شنبه افتاد و خوش یمنی آن هم به دلیل همین باور قدیمی است. با توجه به این که ممکن است چند سال طول بکشد تا سال تحویل با روز شنبه مصادف شود، این هم زمانی، نمادی از خوش یمنی و شادی است که نشان می‌دهد سال جدید سالی پر از اتفاقات خوب است.

نوروز یکی از جشن‌های قدیمی ایرانی است که از گذشته‌های دور برپا می‌شود. در زمان هخامنشی و در این عید شاه بر تخت می‌نشست و مراسم نوروز برگزار می‌شود. نمایندگان کشورهای مختلف در این روز هدایای زیادی برای شما می‌آوردند. یکی از رسوم مهم و مورد نظر ما این بود وقتی سال تحویل با شنبه مصادف می‌شد؛ رئیس یهودیان باید ۴ هزار درهم به عنوان هدیه به شاه تقدیم می‌کرد. به این دلیل که روز شنبه برای یهودیان محترم و این تقارن خوش یمن بود.

با این حال این پول اضافی چندان به مذاق یهودیان خوش نمی‌آمد و رئیس یهویدیان حاضر نبود حتی بعد از سی سال سال تحویل به شنبه بیفتد و این ضرب المثل از اینجا نشات می‌گیرد. بهتر است بدانید که روز شنبه در دین یهود به روز “شبات” معروف بوده و براساس اعتقاد یهودیان خداوند جهان را در ۶ روز آفرید و در روز هفتم یعنی ” شنبه “دست از کار شست.

لطفا نظرات و پیشنهادات خود را در انتهای همین مطلب با ما به اشتراک گذارید.