حکایت زیبای پادشاه پیر و کشورگشایی از گلستان سعدی

از نظر بسیاری از کارشناسان، کتاب گلستان شاهکار بلاغت فارسی است که سعدی در طی چند ماه در سال ۶۵۶ آن را تالیف کرد. برتری نثر کتاب گلستان در مسجع بودن آن است، چراکه به لطف این نوع نثر، سعدی جهان‌دیده توانست تجربیات خود را از ملاقات با عاشقان، پهلوانان، مدعیان، شیوخ، صوفیان و رندان در قالب حکایت‌های مختلف در اختیار همگان بگذارد و به نوعی به کمک آن‌ها درس اخلاق بدهد.

حکایت پادشاه پیر و کشورگشایی

گلستان سعدی، باب اول؛ درسیرت پادشاهان

یکی از ملوک عرب رنجور بود در حالت پیری و امیدِ زندگانی قطع کرده که سواری از در درآمد و بشارت داد که فلان قلعه را به دولتِ خداوند گشادیم و دشمنان اسیر آمدند و سپاه و رعیتِ آن طرف به جملگی مطیع فرمان . ملک نفسی سرد بر آورد و گفت : این مژده مرا نیست دشمنانم راست یعنی وارثان مملکت .

بدین امید به سر شد دریغ ، عمر عزیز
که آنچه در دلم است از درم فراز آید

امیدِ بسته برآمد ولی چه فایده زانک
امید نیست که عمرِ گذشته باز آید

✿☆✿

کوس رحلت بکوفت دست اجل
ای دو چشمم وداعِ سر بکنید

ای کف دست و ساعد و بازو
همه تودیع یکدگر بکنید

بر منِ اوفتاده دشمن کام
آخر ای دوستان گذر بکنید

روزگارم بشد بنادانی
من نکردم ، شما حذر بکنید

✿☆✿

معنی:

به یکی از پادشاهان عرب که پیر و ناتوان شده و در بستر بیماری افتاده بود مژده دادند که فلان دژ را به برکت وجود شما فتح و جنگجویانش را اسیر کردیم و مردمانش همگی فرمانبردار تو شده اند .

پادشاه گفت :” اکنون این خبر برای من مژده نیست ، برای وارثان حکومت من مژده است.

. دریغا که عمر عزیز من برای به دست آوردن درم و دارایی به پایان رسید اما چه فایده ای برای من دارد زیرا که عمر سپری شده باز نخواهد گشت و زمانی برای استفاده از آن باقی نمانده است . وقتی زمان مرگ فرابرسد باید تمام اعضا بدن با هم خداحافظی کنند.

مرگ من باعث شادی دشمن می شود ، ای دوستان از حال من من پند بگیرید زیرا عمری را با اندیشه کشورگشایی به نادانی سپری کردم و نفهمیدم ، شما از تکرار این تجربه در زندگی خود پرهیز کنید . “

از این حکایت زیبا لذت بردید؟ نظرات خود را با ما به اشتراک بگذارید.