معنی شعر بال در بال پرستوها با آرایه های ادبی

ستاره | سرویس محتوای کمک درسی – صفحه ۱۰۴ و ۱۰۵ کتاب فارسی پایه پنجم، شعری از بیوک ملکی (شاعر و نویسنده کودک و نوجوان – معاصر) آمده است. این شعر ظاهرا درباره رسیدن فصل بهار است اما معنی اصلی آن در مورد ظهور امام زمان (عج) می‌باشد که به رسیدن بهار تشبیه شده است. در این مطلب معنی شعر بال در بال پرستوها را در هر دو معنی ظاهری و باطنی آن می‌خوانید همچنین ارایه های ادبی هر بیت و معنی لغات نیز آورده شده است. 

 

 

معنی شعر بال در بال پرستوها

بال در بال پرستوهای خوب
می رسد آخر، سوار سبزپوش

جامه ای از عطر نرگس ها به تن
شالی از پروانه ها بر روی دوش

سرانجام بهار، همچون سوارکاری سبزپوش، همراه پرستو های خوب و گل‌ها و نرگس ها با پروانه ها از راه می‌رسد.

امام زمان عجل الله تعالی فرجه سرانجام همراه با پرواز پرستوهای خوب و مهربان ظهور می کند. لباس پاک و مطهرش انگار عطر گل نرگس می دهد. ( واژه «نرگس»، اشاره به مادر امام زمان دارد که نامشان نرگس یا نرجس بود.) پروانه ها همچون شال، روی دوش امام می‌نشینند.

معنی لغات: بال در بال پرستوها: همراه با پرستوهای در حال پرواز (اصطلاحی شبیه به «پا به پا» به معنای همراهی) / جامه: لباس / دوش: شانه

آرایه های ادبی: سوار سبز پوش: استعاره از فصل بهار یا امام زمان / تشبیه عطر نرگس به جامه / تشبیه پروانه ها به شال / شخصیت بخشی به بهار (تشخیص)

 

پیش پای او به رسم پیشواز
ابر با رنگین کمان، پل می‌زند

باغبان هم، باغبان نوبهار
بر سر هر شاخه ای گُل می‌زند

به رسم پیشوازی و استقبال از مسافر، ابر بر سر راه بهار، با رنگین کمان پل زیبایی ایجاد می‌کند 
و باغبان نوبهار (خداوند) هم بر سر هر شاخه ای از درختان، گل زیبایی می زند. (شاخه ی درختان پرگل می شود.)

برای به پیشوازِ امام رفتن، ابرها رنگین کمان را همچون پلی برای ورود امام زمان به جهان آماده می‌کنند. بهار هم مثل باغبان‌ها با آمدن امام سر هر شاخه ای گل می زند.

معنی لغات: پیشواز: استقبال کردن از مسافر

آرایه های ادبی: شخصیت بخشی به ابر / تشبیه رنگین کمان به پل / باغبان استعاره از آفریدگار 

 

تا می‌آید، پرده ها از خانه ها
باز توی کوچه ها سَر می کشند

مرغ های خسته و پَر بسته هم
از میان پرده ها پَر می کشند

تا سوار سبزپوش (بهار) و همراهانش (گل و چمن و پروانه ها و …) از راه می‌رسند دوباره پرده ها از هر خانه ای به طرف کوچه ها سرک می کشند و نگاه می کنند
و مرغ های اسیر، از بین پرده ها پرواز می کنند و رها می شوند.

تا امام از راه می رسد، مردم پرده ها را کنار می زنند و آمدن امام را از کوچه تماشا می کنند. مرغ های خسته و بی حالی که عکسشان روی پرده است، با آمدن امام، گویی از پرده بیرون می آیند و به سوی او پر می کشند. ( اوج شادی همه موجودات در ظهور امام زمان)

آرایه های ادبی: شخصیت بخشی به پرده ها / سر کشیدن: کنایه از سر بیرون آوردن و نگاه کردن / پر بسته: اسیر 

 

در فضای باغ ها پُر می شود
باز هم فوّاره ی گنجشک‌ها

هر کجا سرگرم صحبت می‌شوند
شاخه ها درباره ی گنجشک‌ها

باغ ها پر از صدای جیک جیک شادی گنجشک می‌شود 
شاخه ها درباره فراوانی گنجشک ها مشغول صحبت با یکدیگر می شوند.

آرایه های ادبی: تشبیه صدای گنجشک ها به فواره / شخصیت بخشی به شاخه ها

 

باز می پیچد میانِ خانه ها
بوی اسفند و گلاب و بوی عود

می رسد فصل بهاری جاودان
فصلی از عطر و گل و شعر و سرود

دوباره با آمدن بهار بوی اسفند و گلاب و عود در خانه ها می‌پیچد 
و فصل بهاری همیشگی و فصلی از عطر و گل و شعر و سرود فرا می رسد. 

دوباره همه جای خانه از شوق آمدن امام زمان، بوی اسپند و گلاب و عود می پیچد. با ظهور حضرت مهدی، حکومت جاودان امام زمان مثل فصل بهار همیشگی از راه می‌رسد (ظلم و ستم به پایان می‌رسد) و فصلی سرشار از عطر گل و شعر و سرودهای زیبا از راه می رسد.

آرایه های ادبی: بهار جاودان: استعاره از دوران حکومت امام زمان / اسفند و گلاب و عود: تناسب