حکایت خربزه شیرین خوردن لقمان از روی قدردانی

ستاره | سرویس هنر – قدردانی یکی از صفات نیکی است که برای انسان ها می توانند داشته باشند و در این صورت خود نیز آرامش ذهنی بیشتری خواهند داشت. در وصف این ویژگی، می‌توان حکایت و تمثیل‌هایی آورد تا ارزش آن بهتر درک شود. حکایت خربزه شیرین خوردن لقمان حکایت کوتاه و پندآموزی است که زیبایی و ارزشمندی سپاسگزاری از دیگران و قدردان لطف و خوبی آن ها بودن را به خوبی بیان می‌کند. 

حکایت خربزه شیرین خوردن لقمان از روی قدردانی

لقمان، غلامی دانا و درستکار بود و شب و روز در کار برای ارباب خود تلاش می‌کرد. ارباب او هم وقتی درستکاری و زیرکی لقمان را می دید، او را عزیز می‌داشت و به او ارزش زیادی می‌داد. تا جایی که در مهمانی ها هر گاه غذا می آوردند، ارباب از لقمان می‌خواست با آن‌ها غذا بخورد و تا لقمان غذا نمی خورد، ارباب هم دست به غذا نمی زد.

روزی برای آنها خربزه ای آوردند. ارباب در حضور میهمانان دستور داد تا لقمان را پیش او بیاورند. سپس از روی علاقه تکه ای از خربزه را برید و به لقمان داد. لقمان قاچ خربزه را از دست ارباب گرفت و با علاقه آن را خورد.
وقتی ارباب شور و علاقه‌ی لقمان را در خوردن خربزه دید، تکه های دیگری برید و به او داد تا به هفده تکه رسید. لقمان همچنان تشکر می‌کرد و با اشتیاق می‌خورد. عاقبت یک تکه از خربزه باقی ماند و ارباب با خودش گفت: این یک تکه را خودم می خورم تا ببینم چقدر شیرین است که لقمان اینطور با لذت می‌خورد.

ارباب تکه آخر خربزه را در دهانش گذاشت تا بخورد اما دید آن چنان تلخ است که گلو را می‌سوزاند.
ارباب از لقمان پرسید: چطور توانستی این زهر و تلخی هربزه را تحمل کنی و آن را با این اشتیاق و شادی خوردی و اصلا چرا به روی خودت نیاوردی که تلخ است؟

لقمان گفت: من از دست تو آنقدر میوه های شیرین و غذاهای لذیذ خورده ام که حالا خجالت کشیدم به خاطر خربزه تلخی که یک بار از تو به من رسید، شکایت کنم.

ارباب لبخند پر مهری از روی رضایت بر لبش نقش بست. حاضرین نیز همه لبخند زدند و قدردانی و سپاسگزار بودن لقمان را تحسین کردند.

سخن آخر

اینکه بتوانیم در زندگی همواره سپاسگزار نیکی ها و خوبی های دیگران باشیم، نه تنها در روابط ما با دیگران تاثیر مثبتی خواهد گذاشت، بلکه روح و ذهن ما را نیز آرام خواهد کرد. مهم‌تر از همه سپاسگزار نعمت های پروردگار بودن است که صفت هر انسان دانا و با ایمان است. اینکه با کوچکترین تلخی که در زندگی‌مان پیش می‌آید، آن همه نعمتی که به ما ارزانی شده را نادیده بگیریم ناسپاسی است و نعمت های زندگی را کم می‌کند. به قول معروف شکر نعمت نعمتت افزون کند کفر نعمت از کفت بیرون کند.

پیشنهاد می‌کنیم در این زمینه، مطلب خود شفادهی با سپاسگزاری و آرامش ذهنی را نیز در ستاره بخوانید.