انشا درباره مقایسه کتاب با عالم بی عمل به روش سنجش و مقایسه

برای نوشتن انشاهای مقایسه ای (انشا به روش سنجش و مقایسه) موضوعات بسیار زیادی وجود دارد. می توان دو پدیده یا امر را در نظر گرفت و آن ها را از جهات گوناگون با هم مقایسه کرد. یکی از این موضوعات انشا درباره مقایسه کتاب با عالم بی عمل به روش سنجش و مقایسه است. در این مطلب درباره این موضوع انشایی نوشته شده است تا با خواندن آن ایده های بیشتر ی برای نوشتن بگیرید. 

 

 

انشا درباره مقایسه کتاب با عالم بی عمل به روش سنجش و مقایسه

مقدمه

در نگاه اول ممکن است فکر کنید که چه ارتباطی بین کتاب با عالمان بی عمل وجود دارد و چگونه می توان سنجش و مقایسه ای درباره این دو داشت. اما اگر کمی ویژگی های این رو را در نظر بگیرید، متوجه تفاوت های آشکار و البته شباهت های آن ها می‌شوید.

 

بدنه

با اولین مقایسه بین کتاب و عالم بی عمل یک تفاوت مهم بین آن ها آشکار می‌شود. عالمان بی عمل زیاد سر و صدای زیادی به پا می‌کنند و غرور زیادی دارند، اما کتاب ها ساکت و آرام در گوشه ای نشسته اند و علم زیادی را به خواننده خود می‌بخشند. کتاب ها هیج ادعایی ندارند اما زمانی که سراغ آن ها می‌رویم به وظیفه خود، یعنی بیان آنچه در درون خود دارند می‌پردازند و ما را آگاه می کنند، بر خلاف عالمان بی عملی که با وجود ادعای زیاد هرگز مسئولیتی که بر دوششان است را انجام نمی‌دهند و نه تنها خودشان گمراهند بلکه دیگران را نیز گمراه می‌کنند. 

اما گاهی شباهت هایی نیز میان عالمان بی عمل با برخی کتاب ها وجود دارد. حتما تا به حال به کتاب هایی برخورده اید که برای آموزش نوشته شده اند، اما خودشان پر از غلط و اشتباه هستند. این کتاب ها مصداق عالمان بی عملند. فرض کنید کتاب ادبیاتی که در آن غلط های املایی، نگارشی و محتوایی وجود دارد چگونه می‌تواند به دیگران چیزی از ادبیات بیاموزد؟

گاهی نیز کتاب هایی درباره دین و اخلاق و انسانیت می‌خوانیم که ممکن است نویسنده آن کتاب‌ها در زندگی واقعیشان رفتاری کاملا متضاد با آنچه نوشته اند داشته باشند. آن وقت به خودمان می‌گوییم این کتاب قابل اطمینان نیست زیرا حتی نویسنده اش به نوشته های آن اعتقادی نداشته و عمل نکرده است. 

 

 

نتیجه

اگرچه برای عالمان بی عمل و کتاب هایی که نویسندگان آن ها رفتاری مخالف با آنچه نوشته اند دارند، باید افسوس خورد اما این موضوع نباید باعث شود از سخنان درست و عالمانه غافل شویم. در واقع نباید با گفتن ضرب المثل خفته را خفته کی کند بیدار؟ خودمان را از علم و دانش عالمان و کتاب ها محروم کنیم، حتی اگر خود آن ها به آنچه گفته اند عمل نکنند.