گسترش ضرب المثل از تو حرکت از خدا برکت با یک انشای توصیفی

ستاره | سرویس محتوای کمک درسی – برای گسترش ضرب المثل از تو حرکت از خدا برکت و نوشتن یک داستان یا انشای جالب در این باره، خوب است ابتدا ریشه و معنی ضرب المثل از تو حرکت از خدا برکت و داستان آن را بدانید و کاربردهای آن را در نظر بیاورید. موجوداتی که در طبیعت تلاش می‌کنند و نعمت و برکت هایی که خداوند به آفریده هایش داده است. در این مطلب یک انشا توصیفی درباره این ضرب المثل خواهید خواند.

گسترش ضرب المثل از تو حرکت از خدا برکت

مقدمه

از قدیم گفته‌اند خدا روزی رسان است. این جمله زیبا مثل یک قوت قلب برای انسان ها عمل می‌کند؛ امیدوار بودن و به خداوند توکل کردن به هر آدمی آرامش می‌بخشد. اما ممکن است همین جمله برای افرادی سوء تفاهم ایجاد کند که لازم نیست تلاشی بکنند چون خدا هوای آن‌ها را دارد و روزی مقدر است!

بدنه

من فکر می‌کنم می‌توانیم ضرب المثل از تو حرکت از خدا برکت را کمی پس و پیش کنیم و بخوانیم: «از خدا برکت، از تو حرکت» چرا که برکات خدا به ما بر همه چیز مقدم است.

خدا از همان لحظه ای که ما را آفریده، نعمت و برکت های زیادی به ما داده و مهم ترین آن ها توان تلاش کردن است. هر کدام از ما استعدادهایی داریم که می‌توانیم با تقویت آن ها به موفقیت برسیم. پس حالا نوبت ما است که از امکاناتی که در زندگی در اختیارمان قرار گرفته استفاده کنیم و با حرکت و تلاش و کوشش، به خواسته هایمان برسیم. 

به هر کدام از موجودات زنده دنیا که دقت کنیم می‌بینیم خدا در آن‌ها استعدادهایی قرار داده تا بتوانند زندگی کنند. از یک جوانه که سر از خاک بیرون می‌کند و در جستجوی نور و زندگی رشد می‌کند، تا مورچه که دانه هایی چند برابر وزن خود را می‌کشد و ذخیره می‌کند، حیوانات درنده ای که روش کمین کردن و شکار سریع را بلدند و پرندگانی که لانه سازی را به طور غریزی انجام می‌دهند و پرستوهایی که در پاییز برای زندگی بهتر کوچ می‌کنند و جالب تر اینکه پس از پیمودن سفری دراز و در زمانی طولانی، بدون اینکه اشتباه کنند قادرند به لانه‌ای که قبلا برای خود ساخته‌اند بازگردند! (کوچ پرستوها؛ جنب و جوش پرستوها در آغاز پاییز نشانه چیست؟) همه و همه تلاش برای زندگی را نشان می‌دهند.

تصور کنید هیچکدام از این موجودات هیچ تلاشی برای زندگی شان نمی‌کردند؛ بی شک مدت زیادی زنده نمی‌ماندند و نعمت زندگی را از دست می‌دادند. مثل آبی که اگر حرکت نکند و جاری نباشد، می‌گندد و هدر می‌رود. 

نتیجه

من فکر می کنم که تلاش نکردن و دست روی دست گذاشتن، کفران نعمت در زندگی است و خدا را هیچ خوش نمی‌آید که برکت هایی که به ما داده را نادیده بگیریم و با تنبلی و سستی، روزهایمان را پشت سر بگذاریم. همه ما وظیفه داریم راه خود را پیدا کنیم و به پیش برویم. آن قدر که نه تنها برای خود، بلکه برای جامعه و زندگی موجود مفیدی باشیم.